Για τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία

Η επιστροφή της στήλης ΕΠΙ ΙΣΟΙΣ ΟΡΟΙΣ στην έντυπη Ελευθεροτυπία (κάθε Τετάρτη) μετά από τρία χρόνια είναι αντιληπτή από τον υπογράφοντα ως ανάληψη ευθύνης. Έναντι των φίλων αγωνιστών του αναπηρικού κινήματος, έναντι των ανθρώπων με αναπηρία και των οικογενειών τους που μάχονται για κοινωνική δικαιοσύνη, έναντι των έντιμων εργαζομένων, απασχολούμενων και επιστημόνων στον χώρο που συνηθίσαμε να οριοθετούμε ως “κοινωνικό κράτος” οι οποίοι προσπαθούν καθημερινά να διασώσουν την προοπτική ενός αξιοπρεπούς μέλλοντος.

Σύντομα, θέλω να πιστεύω, η ηλεκτρονική σελίδα της “Ε” θα αποτελέσει ένα ακόμα “εργαλείο” παρέμβασης υπέρ των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία. Δίχως αυταπάτες και υπερβολικές προσδοκίες, με επίγνωση της ιδιαίτερης δυσκολίας των καιρών, εκτιμώ ότι τόσο η έντυπη όσο και η ηλεκτρονική “παρέμβαση” μπορούν να αποδειχτούν χρήσιμες. Αν μη τι άλλο να αποτελέσουν το δημόσιο “βήμα” καταγραφής των βάναυσων παραβιάσεων των δικαιωμάτων των ΑμεΑ, υπενθυμίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι το θεμελιακό αίτημα για πολιτικές ισότητας δικαιωμάτων στο ελάχιστο δεν συμπαρασύρεται από το “έκτακτο” των καιρών.

Επιτρέψτε μου να αρχειοθετήσω στην προσωπική μου ιστοσελίδα το εναρκτήριο κείμενο της επιστροφής της στήλης στην Ελευθεροτυπία υπό τον κεντρικό τίτλο – Σε καθεστώς αιχμαλωσίας χιλιάδες ΑμεΑ – που επελέγη να το φιλοξενήσει. Εχει ως ακολούθως:

Σε καθεστώς αιχμαλωσίας χιλιάδες ΑμεΑ

Οι άνθρωποι με αναπηρία και οι οικογένειές τους, οι πλέον ευάλωτοι των κοινωνικά ευάλωτων, είναι και οι πλέον ανεξίτηλα “σημαδεμένοι” από την βία της διετούς δημοσιονομικής (λεγόμενης) προσαρμογής. Διεκδικήσεις και αιτήματα που διαχρονικά συγκρότησαν το περιεχόμενο του δικαιώματος ισότιμης κοινωνικής ένταξης μοιάζουν πλέον να τελούν υπό πλήρη αμφισβήτηση, τροφοδοτώντας με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό το σύνδρομο της οριστικής ματαίωσης...

Η κατάργηση των δεοντολογικών τύπων που διέπουν την διαβούλευση μεταξύ κοινωνικών εταίρων είναι το πρώτο “σημάδι” της διετούς βίας. Οι αρμόδιες δεσμεύσεις για “ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων σας” που δόθηκαν αναρίθμητες φορές στην εθνική συνομοσπονδία ΑμεΑ (ΕΣΑμεΑ) και τους φορείς μέλη της όταν αξίωναν “στοιχειώδεις προστατευτικές πολιτικές για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους”, άλλες τόσες (αναρίθμητες) φορές διαψεύστηκαν στην πράξη μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Μετά από κινητοποιήσεις των αναπηρικών φορέων, στο λεγόμενο “μεσοπρόθεσμο” 2013 – 2016 προστέθηκαν προβλέψεις προστατευτικού χαρακτήρα για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους, σχετικές με εξαιρέσεις από μειώσεις συντάξεων, κατάργηση δώρων, ηλικιακό όριο χορήγησης ΕΚΑΣ κ.α. Οι εξαιρέσεις ακυρώθηκαν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το Νοέμβριο του 2012, ακολούθησε νέα μεγάλη διαμαρτυρία των αναπηρικών φορέων στις 28 Νοεμβρίου, κατόπιν αυτής ο υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας δεσμεύτηκε για τροποποίηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου. Μέχρι σήμερα (και αυτή) η δέσμευση εκρεμμεί ανικανοποίητη, τα αιτήματα εξαιρέσεων επανακατατέθησαν από την ΕΣΑμεΑ τελευταία (και πολλοστή) φορά με την είσοδο του 2013 αναμένοντας (ξανά) απάντηση. Αγνωστα τα μελλούμενα, πιθανή μιά ακόμη κινητοποίηση διαμαρτυρίας για το ίδιο θέμα. Μόνο βέβαιον είναι ότι ο αριθμός κινητοποιήσεων την τελευταία διετία για την μη ικανοποίηση αρμοδίων δεσμεύσεων προηγηθείσας κινητοποίησης δεν έχει ιστορικό ανάλογο και προηγούμενο.

Το καθεστώς παρατεταμένης αναμονής (αιχμαλωσίας) χιλιάδων αναπήρων στα νεοσύστατα κέντρα πιστοποίησης της αναπηρίας (ΚΕΠΑ) που δημιουργήθηκαν στο όνομα της ορθολογικοποίησης του συστήματος προνοιακών παροχών είναι ένα ακόμα “σημάδι’ της διετούς δημοσιονομικο-προσαρμοστικής βίας. Αντιπαρερχόμαστε ως ... διαδικαστικό το γαϊτανάκι των επάλληλων αναπηρικών κινητοποιήσεων, αρμοδίων δεσμεύσεων για βελτίωση της κατάστασης και διάψευσης των δεσμεύσεων, εστιάζουμε στην ουσία. Στα τέλη του 2012, ξεπερνούσαν τις 70.000 οι “αιχμάλωτοι” στις λίστες αναμονής. Για κάποιες χιλιάδες από αυτούς η αναμονή ήταν (και εξακολουθεί πολύμηνη), το οποίο σημαίνει πολύμηνη αναστολή καταβολής σύνταξης, επιδόματος αναπηρίας, βιβλιαρίου υγείας, ή αλλιώς μηδενικά εφόδια επιβίωσης εν αναμονή της επανεξέτασης από τις Υγειονομικές Επιτροπές και έκδοσης της σχετικής γνωμάτευσης. Προ γνωμάτευσης, ιδού ορατά τα πιστοποιητικά της ανθρωπιστικής κρίσης.

Το στοιχειώδες δικαίωμα στην αξιοπρέπεια μεταφράζεται σε στοιχειώδες δικαίωμα στην αυτονομία, το οποίο για τους ανθρώπους με αναπηρία είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ορθολογική πρόσβαση σε τεχνικά βοηθήματα (και όχι μόνο). Η εποχή της κρίσης είναι και εποχή του εξορθολογισμένου στις δαπάνες ΕΟΠΠΥ, δυστυχώς όμως στα μέτρα του συγκεκριμένου ορθολογισμού δεν “χωράει” το δικαίωμα στην αυτονομία. Ο αποκλεισμός από τα μέτρα των καιρών συνεπάγεται “σημάδια”, τα αποδίδουμε εστιάζοντας σε μία από τις κατηγορίες ΑμεΑ. Οι άνθρωποι με ακρωτηριασμό κάτω άκρων χρειάζονται 5 – 6 σιλικόνες (ειδικές θήκες) τον χρόνο, περίπου 800 – 900 € κοστίζει η καθεμιά. Τους παρέχεται με ποσοστό 25% δικής τους συμμετοχής μία κάθε 5 χρόνια. Σε ότι αφορά τους νέους ακρωτηριασμένους, για ακρωτηριασμό πάνω από το γόνατο δίδονται 1870 € όταν η τιμή ενός αξιοπρεπούς προθετικού μέλους αγγίζει τις 15.000. Συνυπολογίζοντας τα παραπάνω δεδομένα με βεβαιότητα προβλέπουμε ότι το μέλλον της μεγάλης πλειοψηφίας των ακρωτηριασμένων στον τόπο μας είναι η επιστροφή στην ... εποχή της πατερίτσας. Τα σημάδια αυτού του μέλλοντος είναι άλλωστε ήδη ορατά σε δρόμους αλλά και σε φανάρια...

Η κατάργηση των προσχημάτων...

Επικινδυνέστερα των ορατών είναι τα αόρατα σημάδια, δεν αναφερόμαστε στα της ψυχής (αυτά αφορούν ψυχιάτρους) αλλά στην ενεργοποίηση βαθύτατα αντιδραστικών κοινωνικών αυτοματισμών που μεταφράζονται σε στοχοποίηση των πλέον κοινωνικά ευάλωτων, κάμποσα έχουν ήδη έντονα εμφανιστεί με στόχο τους ανθρώπους με αναπηρία. Επιλέγουμε δύο περιπτώσεις με αντιπροσωπευτική σημασία. 15 τυφλοί συνταξιούχοι ζητούν από το επικουρικό ταμείο τους ΤΑΠΙΛΤΑΤ επίδομα απολύτου αναπηρίας, το αίτημα φαντάζει εύλογο μιάς και όλα τα άλλα επικουρικά ταμεία στην Ελλάδα το χορηγούν. Εύλογη λόγω σφικτών οικονομικών είναι και η άρνηση του ταμείου τους να ανταποκριθεί στο αίτημα, εύλογη είναι και η κατάληξη της υπόθεσης στα δικαστήρια, εύλογη και η πρωτόδικη απόφαση (Μάρτιος 2012) υπέρ των αιτούντων, εύλογη και η άσκηση έφεσης από το ΤΑΠΙΛΤΑΤ (εκδικάζεται 26/11/2013). Το “παράλογο” έγκειται στην στάση πρώην συναδέλφων των 15 τυφλών συνταξιούχων τραπεζοϋπαλλήλων που με την ιδιότητα του μέλους του Δ.Σ. του ΤΑΠΙΛΤΑΤ κατέθεσαν εναντίον (του εύλογου αιτήματος) των πρώην συναδέλφων τους. “Επί χρόνια αγωνιζόμαστε και διεκδικούσαμε μαζί” αποτιμά εκ μέρους των 15 ο Σπύρος Σκορδίλης (απλή συνωνυμία με τον υπογράφοντα), συμπληρώνοντας ότι “η στάση τους ήταν σκληρότερη και από του πιό σκληρού εργοδότη”.

Αν η υποταγή στο δόγμα “ο θάνατός σου η ζωή μου” στρεφόμενη από ανθρώπους της εργασίας εναντίον κοινωνικά ευάλωτων πρώην συναδέλφων τους συνιστά παράλογο (υπό την έννοια της μη τήρησης προσχημάτων), διπλό παράλογο συνιστά η υποταγή της αρμόδιας πολιτείας σε ξεκάθαρες ρατσιστικές πιέσεις παραβίασης δικαιωμάτων των ΑμεΑ (πλήρης κατάργηση των προσχημάτων). Επιγραμματικά η “περίπτωση”: Με τήρηση όλων των νόμιμων διαδικασιών και με όλες τις απαραίτητες αρμόδιες εγκρίσεις (αρχής γενομένης από υφυπουργική απόφαση έγκρισης σκοπιμότητας αγοράς κτιρίου που εκδόθηκε Ιανουάριο του 2012), το σωματείο “Ζωοδόχος Πηγή” στο Ηράκλειο Κρήτης που προσφέρει υπηρεσίες σε 50 παιδιά με νοητική υστέρηση (ν.υ.) επιχείρησε να κάνει πράξη μέσω ΕΣΠΑ το χρόνιο όραμά του για δημιουργία Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ) για παιδιά με ν.υ. Τέλη Ιουνίου, η “Στέγη” που θα δημιουργείτο και λειτουργούσε σε κατάλληλη μαιζονέτα συγκροτήματος τεσσάρων κατοικιών (περιοχή Μεσαμπελιές) εντάχθηκε με απόφαση περιφερειάρχη στο Ε.Π. “Κρήτη και νησιά Αιγαίου”. Όλα εύλογα ως εδώ, εύλογη (δηλαδή όχι ασύνηθης για τα νεοελληνικά δεδομένα) και η κατόπιν “επίθεση” των τριών ιδιοκτητών των λοιπών οικοδομών του συγκροτήματος που ανησυχώντας για υποβάθμιση των κατοικιών τους λόγω γειτνίασης με παιδιά με ν.υ. κατέθεσαν ασφαλιστικά μέτρα και προσφυγή προσβολής της εκδοθείσας οικοδομικής άδειας. Το διπλά παράλογο (κατάργηση των προσχημάτων) είναι ότι μετά την “επίθεση” η Περιφέρεια Ηρακλείου ακύρωσε την ένταξη του έργου της ΣΥΔ στο ΕΣΠΑ! Πρόκειται για μοναδική στα νεοελληνικά χρονικά περίπτωση, όπου η αρμόδια πολιτεία αποφασίζει άτακτη υποχώρηση αντιμέτωπη με συνήθεις αιτιάσεις ιδιοκτητών όταν αποφασίζεται στον πλησίον χώρο τους δημιουργία Κέντρου υπηρεσιών σε άτομα με αναπηρία. Μέχρι πρόσφατα (πριν την περίοδο της δημοσιονομικής προσαρμογής), η δια της άτακτης υποχώρησης νομιμοποίηση του μετωπικού ρατσισμού σε βάρος ΑΜΕΑ δεν συγκαταλεγόταν στις πολιτειακές επιλογές...


Πηγή: http://www.truerespect.com.cy