Τα πολύ λίγα έγιναν ελάχιστα. Ακόμα και τα ελάχιστα έγιναν ζητούμενα. Τα ελάχιστα που έγιναν ζητούμενα πρέπει να λαμβάνονται με τρόπο “εκπαιδευτικό” ώστε να μην ξεχνάει ο λήπτης ότι είναι ζητούμενα μη και (διανοηθεί να) τα θεωρήσει δικαιωματικά κεκτημένα. Τεράστιες “εκπαιδευτικές” ουρές σε όλα τα ΚΕΠ και προνοιακά τμήματα των δήμων όλης της χώρας. Χιλιάδες “εκπαιδευόμενοι” πολίτες με αναπηρία καρτερούν επί ώρες στις ατελείωτες ουρές για να λάβουν τα ψίχουλα του προνοιακού επιδόματος συσσιτίου. Για τους περισσότερους είναι τα μόνα... ψίχουλα που διαθέτουν για να επιβιώσουν. Στρατιωτική σιωπή λοιπόν, σκληρή πειθαρχία, αγωνιώδης αναμονή, μόνο μέσα από τα δόντια οι διαμαρτυρίες, όπως αρμόζει σε έναν εκπαιδευόμενο. Ελλάδα 2012, ΚΑΘΕΣΤΩΣ πρόνοιας για τις πλέον ευάλωτες των ευάλωτων κοινωνικές ομάδες.
Η εκπαίδευση αυτή δεν έχει χρονικό όριο, η πατρίδα δίνει μάχη επιβίωσης στα τρομερά Πεδία των Αγορών, απαιτείται Στρατιωτική Παιδεία αορίστου διάρκειας. Μέγας πόλεμος εξελίσσεται, το ανώτατο επιτελείο υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του αρχιστράτηγου Παπαδήμου έχει θέσει την χώρα υπό τις διαταγές των συμμαχικών δυνάμεων, όλοι και όλα υπηρετούν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο νίκης. Ολοι μαζί (μόνο) μπορούμε, παράπονα και διαμαρτυρίες σε τέτοιους καιρούς αδυνατίζουν το φρόνημα, φρόνιμα λοιπόν και με την πρέπουσα αγωνία μέχρι κάποια στιγμή να τερματιστεί το καθεστώς εκτάκτου πολεμικής ανάγκης...
Διάολε, πόσο παράταιροι είναι σε τέτοιους καιρούς οι αντιφρονούντες! Ολη η χώρα ζει την αγωνία του πολέμου και προσεύχεται για την νικηφόρα του έκβαση και κάποιοι αθεόφοβοι ομιλούν για δικαιώματα και απευθύνουν αιτήματα υπέρ των εκπαιδευομένων στις ουρές! Διαβάστε και απολαύστε αντιστρατιωτική ρητορική, πομπός της η αποκαλούμενη εθνική συνομοσπονδία ΑμεΑ. Γράφουν ανερυθροίαστα απευθυνόμενοι στους αρμόδιους περί των διοικητικών – εσωτερικών αλλά και των υγειονομικών στο στρατόπεδο ορκισμένους αξιωματικούς: “Η απίστευτη ταλαιπωρία (σ.σ. εννοούν στις ουρές) των ατόμων με αναπηρία πληγώνουν την αξιοπρέπεια και καταρρακώνουν τα θεμελιώδη δικαιώματα των ΑμεΑ”. Σε άλλο σημείο τονίζουν: “Οι καθημερινές ουρές που σημειώνονται έξω από ΚΕΠ και Προνοιακά Τμήματα Δήμων, σήμερα στο Αιγάλεω, εχθές στους Αμπελόκηπους, πριν λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, δείχνουν ότι το σύστημα απογραφής έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο που αντί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον πολίτη με αναπηρία τον έχει γεμίσει με φόβους και ανασφάλεια για την τύχη του προνοιακού επιδόματος το οποίο για την πλειονότητα των αναπήρων αποτελεί την μοναδική πηγή εισοδήματος”.
Αν δεν πρόκειται για ορκισμένους αναρχικούς ή αμετανόητους κομμουνιστές που απεργάζονται υπόγεια σχέδια πολεμικής συντριβής ώστε μέσ’ τις στάχτες να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ταξικής ανατροπής, μοναδική λογική εκδοχή που απομένει είναι ότι “τα χουν χαμένα”. Αιτούνται δίκαιο σύστημα απογραφής των δικαιούχων προς αποφυγή της ταλαιπωρίας τους και άμβλυνση της δημιουργικής τους πολεμικής εγρήγορσης μη διστάζοντας να βαπτίσουν προκλητικά την τελευταία “ανασφάλεια”. Aιτούνται, με άλλα λόγια, ανατροπή όλων των θεμελιωδών αρχών στρατιωτικοποίησης σε καιρό πολέμου!
Αν μη τι άλλο προξενεί εντύπωση στα όρια του γέλωτα η αποστροφή του λόγου των αντιφρονούντων της ΕΣΑμεΑ που χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ότι τα λιγοστά ψίχουλα του επιδόματος συσσιτίου είναι ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης των ληπτών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι της ΕΣΑμεΑ αφήνουν να εννοηθεί ότι για τους εκπαιδευόμενους στρατευμένους εν καιρώ πολέμου θα ήταν δυνατόν να δίδονται περισσότερα εφόδια επιβίωσης πέραν του συσσιτίου. Επί του συγκεκριμένου σημείου – αιτήματος η (στρατιωτική) λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Αντίστοιχα εντυπωσιακή και προκλητική γέλωτα είναι η άκαιρη και άκυρη επισήμανση ότι “επειδή το χρονικό διάστημα διενέργειας της απογραφής (των δικαιούχων συσσιτίου) είναι εξαιρετικά μικρό, δημιούργησε πανικό στους δικαιούχους” και το εκπορευόμενο αίτημα “δώστε παράταση χρόνου για την απογραφή των δικαιούχων”. Θα μπορούσε επικαλούμενος την κοινή (στρατιωτική) λογική να απαντήσει ο οποιοσδήποτε εχέφρων αξιωματικός ότι “οι στρατευμένοι δεν πανικοβάλλονται” παράλληλα συμπληρώνοντας ότι “εν καιρώ πολέμου ο χρόνος δεν σπαταλάται για διαδικαστικού χαρακτήρα ενέργειες”, όμως ενώπιον τόσο ακραία γελοίων επισημάνσεων και αιτημάτων τούτο είναι επίσης χάσιμο χρόνου και άρα περιττό.
Το μοναδικό ίσως σημείο της επιστολής της ΕΣΑμεΑ που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με γέλωτα αλλά απαιτεί στοιχειωδώς σοβαρή απάντηση είναι αυτό που απαιτεί αύξηση των υπαλλήλων στα ΚΕΠ και των υπαλλήλων στα τμήματα πρόνοιας των δήμων που ασχολούνται με την απογραφή και λοιπές διαδικασίες για την καταβολή του συσσιτίου. Απαντάμε λοιπόν στους ανεκδιήγητους που διατυπώνουν ένα τέτοιο απαράδεκτο στα όρια του προβοκατόρικου αίτημα, ότι εν καιρώ πολέμου μάλιστα δε στην κορύφωσή του, δεν αυξάνονται οι διοικητικοί της οπισθοφυλακής αλλά το ακριβώς αντίθετο. Σταδιακά, προστίθενται και αυτοί στις γραμμές των εκπαιδευόμενων στρατευμένων που εθνικά – στρατιωτικά – πειθαρχημένα – σκληραγωγημένα βολεύονται με ένα λιτό επίδομα - συσσίτιο τασσόμενοι στην υπόθεση της σωτηρίας της πατρίδας. Αυτό άλλωστε έχει ήδη δρομολογηθεί ή και έχει αρχίσει να συμβαίνει, ρόλο διοικητικής μέριμνας – οπισθοφυλακής λίαν συντόμως θα ασκούν μόνο οι απαραιτήτως αναγκαίοι, όλοι οι λοιποί κύριοι αντιφρονούντες της ΕΣΑμεΑ (και όποιοι άλλοι συμμερίζεστε τις “ιδέες” τους) μπαίνουν στη σειρά (ουρά) για να θυσιαστούν υπέρ βωμών και εστιών.
Είναι βέβαιον ότι τόσο ο στρατάρχης Παπαδήμος που μετέχει στην συμμαχική Ιερά Τράπεζα των επιτελών του πολέμου όσο και οι γενναίοι αξιωματικοί – αποδέκτες των ανεκδιήγητων επισημάνσεων και αιτημάτων της ΕΣΑμεΑ (στρατηγοί και υποστράτηγοι κ.κ. Ρέππας, Γιαννίτσης, Λομβέρδος, Ρόβλιας, Κουκουλόπουλος, Μπόλαρης), δεν θα δώσουν ιδιαίτερη σημασία στο όλο θέμα απαξιώνοντας τους αντιφρονούντες δια της πλήρους σιωπής τους. Η ως άνω προβλεπόμενη στάση συνιστά γι’ αυτούς μονόδρομο ευθύνης, υπόκειται στην απαράβατη στρατιωτική αρχή ότι “την ώρα της κορύφωσης της μάχης, οτιδήποτε μπορεί να αποσπάσει την προσοχή και επηρεάσει το φρόνημα αγνοείται και απομονώνεται”. Ενδεχομένως θα δοθούν δύο τρεις τυπικές αράδες αναφερόμενες στο “έκτακτο των καιρών” ως απάντηση στα πλαίσια και μόνο της τήρησης του στρατιωτικού κώδικα, πέραν αυτών δεν αναμένεται τίποτε περισσότερο...
Υστερόγραφο (και επιστροφή στην σοβαρότητα): Η παρατεταμένη ανασφάλεια έχει ουρά τον διαρκή φόβο, ουρά του παρατεταμένου φόβου είναι η διαρκής αγωνία. Αν το παραπάνω σχήμα εκφράζει με σχετική ακρίβεια την “εκπαίδευση της ουράς”, όσοι όψιμοι αντιφρονούντες ισχυρίζονται αποφασισμένοι να το σπάσουν, ας απευθυνθούν άμεσα στους στρατευμένους εκπαιδευόμενους αιτούμενοι την ανταρσία τους. Απευθυνόμενοι και αιτούμενοι διαρκώς στους επιτελείς του πολέμου να ανατρέψουν αυτά που αποτελούν πιστοποιητικά του πολέμου που οι ίδιοι επιτελούν, συμπεριφερόμενοι διαρκώς ως “ουρά” αυτών που θέλουν ουρά εκπαιδευόμενη τους ανθρώπους να θυσιάζονται υπέρ βωμών και εστιών, το μόνο που αποδεικνύουν είναι η ανυπαρξία τους. Τον δικό τους διαρκή φόβο και αγωνία ότι εάν η ουρά των εκπαιδευόμενων στρατευμένων αλλάξει “μέτωπο” και στραφεί ενάντια στους επιτελείς του πολέμου θα συμπαρασύρει και τους ίδιους στο διάβα της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.