Η κλειστοφοβία περιγράφεται συνήθως από τους ειδικούς ως «ο παράλογος φόβος» για τους κλειστούς χώρους και έχει εκτιμηθεί ότι αφορά το 5-7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι λογικό μερικοί άνθρωποι να αισθάνονται πιο άβολα από άλλους όταν βρίσκονται σε κλειστούς χώρους. Όπως είναι λογικό να φοβάται κανείς καταστάσεις φυσικών καταστροφών όπου μπορεί να εγκλωβιστεί κανείς με κίνδυνο την σωματική υγεία του.
Η κλειστοφοβία είναι κάτι διαφορετικό. Βασανίζει τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του γιατί του προκαλεί αίσθημα πανικού ακόμα και όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και πολλές φορές την κάνει ανυπόφορη. Το άτομο φοβάται διαρκώς, δεν μπαίνει σε ασανσέρ, φοβάται το λεωφορείο, τις κλειστές αίθουσες ακόμα και τη μετακίνηση σε κλειστούς χώρους όπως το μετρό . Σπάνια μπαίνει σε αεροπλάνα, φοβάται τα τούνελ στους δρόμους αποφεύγει τα δωμάτια που είναι μικρά, δοκιμαστήρια, πλυντήρια αυτοκινήτων κτλ. Τα άτομα που παθαίνουν μια κρίση πανικού όταν βρεθούν στις παραπάνω καταστάσεις νιώθουν να ζαλίζονται, να ιδρώνουν, να έχουν ταχυπαλμία, να μην μπορούν να έχουν καλή αναπνοή, να πνίγονται και βέβαια νιώθουν ένα διάχυτο αίσθημα σύγχυσης και αποπροσανατολισμού. Η καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών καθίσταται εξαιρετικά δυσλειτουργική.
Η αντιμετώπιση
Η κλειστοφοβία μπορεί να ταλαιπωρήσει ένα άτομο ακόμα και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του! Ευτυχώς υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστεί. Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι ένας από τους βασικούς τρόπους θεραπείας και έχει ως στόχο τη σταδιακή έκθεση του ατόμου που υποφέρει στις στρεσογόνες καταστάσεις ώσπου να καταφέρει να ξεπεράσει τη δυσκολία του και με την αλλαγή του τρόπου σκέψης και του τρόπου με τον οποίο έχει μάθει να επεξεργάζεται τα πράγματα να καταφέρει να ξεπεράσει τον πανικό.
Ποια είναι τα αίτια της κλειστοφοβίας;
Τα αίτια είναι πολλά και διαφορετικά για κάθε άτομο. Πολλές φορές η κλειστοφοβία μπορεί να οφείλεται σε τραυματικά γεγονότα, μπορεί να την εμφανίσουν δηλαδή άτομα που παγιδεύτηκαν σε ένα χώρο στην παιδική τους ηλικία ή και σε μεταγενέστερη ακόμα, άνθρωποι που παγιδεύτηκαν σε κοροιδευτικά σχόλια ή σε σκηνικά έντονης βίας. Δεν είναι λίγοι οι ψυχολόγοι που αντιμετωπίζουν την κλειστοφοβία ως αίσθημα αδυναμίας, νιώθουμε δηλαδή αβοήθητοι σε ψυχολογικό επίπεδο και αυτή η αίσθηση μεταφράζεται διαφορετικά στην καθημερινή μας ζωή.
Είναι μια παλινδρόμηση στο θύμηση του παιδιού που κάποτε δεν μπορουσε να κουνηθεί που το είχαν περιορισμένο και που ένιωθε να είναι εγκλωβισμένο. Και όταν βρισκόμαστε σε έναν μικρό χώρο νιώθουμε ότι δεν μπορούμε καν να κουνηθούμε σωματικά.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.