Η διατροφική εκπαίδευση στα παιδία είναι ένα από τα δύσκολα μέρη στην επιστήμη της διατροφής. Αυτό που το καθιστά ιδιαίτερα δύσκολο είναι το ότι συνήθως το πρόβλημα ξεκινάει από τους γονείς. Οι λάθος διατροφικές συνήθειες που κληρονομούν τα παιδία από τους μεγάλους είναι δύσκολο να ανατραπούν στην πορεία όταν δεν είναι πραγματικά διατεθειμένοι οι γονείς να αλλάξουν.
Αποτέλεσμα εικόνας για διατροφική νοημοσύνη
Το φορτωμένο πρόγραμμα της σημερινής μαμάς έχει αλλάξει τις διατροφικές συνήθειες όλης της οικογένειας, επιλέγοντας τρόφιμα πιο πρόχειρα που μαγειρεύονται ακόμη πιο γρήγορα αλλά και πολλές οικογένειες να καταφεύγουν σε έτοιμα φαγητά. Η παιδική- εφηβική διατροφή όμως παίζει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή του ανθρώπου γιατί στην περίοδο αυτή υιοθετούμε διατροφικές συνήθειες που αν είναι οι σωστές ελαττώνουμε τις πιθανότητες να νοσήσουμε ως ενήλικοι από παθήσεις φθοράς όπως πίεση ή σακχαρώδη διαβήτη κ.α.
Η επιτυχία νομίζω θα ήταν να μάθουμε στα παιδία μας να έχουν από μικρά διατροφική νοημοσύνη! Να μπορούν από μόνα τους να αντιληφθούν τι σημαίνει πείνα αλλά και τι κορεσμός! Να είναι ανεξάρτητα και να μπορούν να παρασκευάζουν τα γεύματα τους από μόνα τους αλλά να έχουν και άποψη για το τι τους αρέσει και τι απεχθάνονται. Έτσι λοιπόν ως ειδικός θα σας πω ότι αρχικά δεν πρέπει να υπάρχει η λέξη απαγορεύεται στο διατροφικό λεξικό του παιδιού σας. Η απαγόρευση σίγουρα φουντώνει την φαντασία του και επειδή από την φύση του τα παιδία είναι αντιδραστικά έτσι μπορούν να υποτροπιάσουν και να χάσετε τον έλεγχο. Να τους επιτρέπετε την κατανάλωση όλων των τροφίμων αλλά τονίζοντας πάντα την σημασία του μέτρου και να μην ενοχοποιείτε ποτέ καμία τροφή.
Μην περιμένετε να κάνουν τα παιδιά σας πράγματα που δεν βλέπουν να τα κάνετε εσείς. Σήμερα 7 στα 10 παιδιά δεν τρώνε πρωινό αλλά και 8 στους 10 γονείς επίσης. Έχουμε παραλείψει το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Το σωστό όμως είναι να τρώτε πάντα πρωινό και να είστε παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά σας.
Ένα ακόμη λάθος είναι ότι στην διατροφή του παιδιού πολλές φορές να μπλέκονται και οι παππούδες μας. Πάντα με καλό σκοπό, έχοντας όμως στο μυαλό τους την άποψη εκείνη ότι υγιές είναι τα στρουμπουλά παιδιά, κάνουμε εικόνα εκείνους να τρέχουν πάντα πίσω από τα παιδιά με ένα πιάτο φαγητό. Πιέζοντας να φάνε και την τελευταία μπουκιά χρησιμοποιώντας επιχειρήματα ότι η τελευταία μπουκιά είναι η δύναμη μας, προκαλώντας έτσι αισθήματα εκφοβισμού . Είναι λάθος μεγάλο να χρησιμοποιούμε το φαγητό ως επιβράβευση. Δημιουργούμε έτσι στα παιδιά μια σχέση εξάρτησης φαγητού και καλής πράξης. Αρχικά οι καλές πράξεις πρέπει να γίνονται με ανιδιοτέλεια. Προτιμήστε άλλους τρόπους να τους επιβραβεύεται. Το φαγητό είναι για την ανάπτυξη και την επιβίωση του παιδιού και δεν πρέπει να έχει άλλο ρόλο.
Πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με τα παιδιά τους γιατί συνήθως υπάρχει μια μεγάλη γκάμα φαγητών που τα παιδιά δεν θέλουν όπως το ψάρι και τα όσπρια. Το μυστικό σε αυτήν την περίπτωση είναι η φαντασία σας. Με την πίεση να φάει κάτι που δεν θέλει και δεν υπάρχει λόγος (όπως π.χ. δυσανεξία ή αλλεργία) μόνο καυγάδες θα προκαλέσετε. Βρείτε τρόπους τρόφιμα τα οποία δεν τα θέλει να τα εντάξετε στην διατροφή του κρυφά. Αν π. χ το παιδί σας δεν θέλει τα όσπρια μπορείτε να του τα παρουσιάσετε με άλλη μορφή όπως σε μορφή πουρέ αλεσμένα. Αν δεν τρώει λαχανικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορα μαχαίρια κοπής κάνοντας έτσι διάφορα σχήματα που θα μετατρέψουν το φαγητό σε παιχνίδι και θα τον δελεάσουν να τα φάει.
Θεωρώ πως η μάζωξη γύρω από το τραπέζι είναι μια ευκαιρία να μαζευτεί όλη η οικογένεια μαζί. Πλέον τα περισσότερα τραπέζια βρίσκονται μπροστά στη τηλεόραση. Αυτό είναι ένα λάθος παράδειγμα για τα παιδιά σας. Όταν τρώμε μπροστά σε τηλεόραση ή υπολογιστή είμαστε αφηρημένοι και εμείς και τα παιδιά με αποτέλεσμα η προσοχή μας να στρέφεται στο τι παρακολουθούμε και όχι στο τι τρώμε και πόσο. Παιδιά που τρώνε μπροστά στην τηλεόραση απασχολημένα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα από αυτά τα παιδιά που τρώνε χωρίς να παρακολουθούν.
Μην ξεχνάτε ότι για τις λάθος διατροφικές συμπεριφορές των παιδιών μας συνήθως ευθυνόμαστε εμείς οι μεγάλοι, κάνοντας εμείς την αλλαγή θα είμαστε παράδειγμα προς μίμηση & όχι παράδειγμα προς αποφυγή.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.