Διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα: Πώς αντιμετωπίζονται;

Η διάσπαση προσοχής και η υπερκινητικότητα είναι δύο συχνές διαταραχές που συνιστάμε συχνά στην προσχολική και σχολική ηλικία.

Στην προσχολική αγωγή, όπως εξηγεί ειδικός, συχνά οι παιδαγωγοί αλλά και οι γονείς, δεν αξιολογούσαν ιδιαίτερα τα ανησυχητικά σημάδια της διάσπασης προσοχής και της υπερκινητικότητας, θεωρώντας ότι τα προνήπια και τα νήπια είναι πολύ μικρά για να τα αξιολογήσεις.

Έτσι λοιπόν, ήταν πολύ συχνό να εντοπίζουμε μικρά παιδιά με σαφή συμπτώματα ΔΕΠΥ χωρίς να συστήνουμε κανενός είδους θεραπευτική ή συμπεριφοριστική παράβαση, τόσο στο παιδί όσο και στην οικογένεια, με την δικαιολογία ότι μεγαλώνοντας, καθώς ωριμάζει το παιδί αυτές οι δυσκολίες στην συγκέντρωση θα βελτιωθούν από μόνες τους.

Σήμερα, αρκετές επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν τη λάθος υπόθεση μας και επιπλέον μας βεβαιώνουν ότι αυτές οι δυσκολίες αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μετασχηματίζονται σε χρόνιες διαταραχές που έχουν επίπτωση, τόσο στην συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού όσο και στην μαθησιακή του επίδοση στο σχολείο .Το παιδί που μεγαλώνει με υπερικινητικότητα, μετά από καιρό αρχίζει να έχει επιπλέον συναισθηματικές δυσκολίες αφού δυσκολεύετε να κάτσει ήσυχα και να παρακολουθήσει μια δραστηριότητα , να παίξει ήρεμα ή να συνεργαστεί με τους συμμαθητές του. Μέσα στην τάξη τον θεωρούν άτακτο και κακομαθημένο.

Επισημαίνει ο ειδικός ότι για να γίνει μια διάγνωση ΔΕΠΥ σε ένα παιδί, πρέπει η συμπτωματολογία της διαταραχής να υπάρχει τουλάχιστον για έξι συνεχόμενους μήνες και να εμφανίζεται ταυτόχρονα σε δυο περιβάλλοντα σχολεία – σπίτι. Τα θεραπευτικά προγράμματα εργοθεραπείας που εφαρμόζουμε στην προσχολική ηλικία έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τα προγράμματα που γίνονται στην σχολική ηλικία, σε συνδυασμό με την συμβουλευτική που κάνουμε στους γονείς , δίνοντας τους οδηγίες για τον κατάλληλο τρόπο που πρέπει να χειρίζονται το παιδί στο σπίτι και πώς να του εφαρμόζουν όρια χωρίς ταυτόχρονα να είναι πολύ αυστηροί.

Τα θεραπευτικά προγράμματα εργοθεραπείας που εφαρμόζουμε στα παιδιά με διάσπαση και υπερκινητικότητα είναι ευχάριστα για τα παιδιά, γιατί γίνονται μέσω του παιχνιδιού και έτσι το παιδί νιώθει ότι κάνει δραστηριότητες με πράγματα που το διασκεδάζουν. Ο εργοθεραπευτής όμως θα πρέπει να είναι έμπειρος , να μπορεί να καθοδηγεί το παιδί, να το διδάσκει και εν τέλει να μπορεί να του τροποποιήσει την συμπεριφορά. Η διάρκεια των προγραμμάτων αποκατάστασης των διαταραχών συγκέντρωσης ποικίλει από παιδί σε παιδί και από περίπτωση σε περίπτωση. Όμως, όλες, οι θεραπείες συμπεριφοράς χρήζονται χρόνο μέχρι να αρχίσουν να βελτιώνονται. Είναι απαραίτητοι 6-12 μήνες για την ολοκλήρωση μιας θεραπείας.


Πηγή: http://www.boro.gr