Η ψυχολογία της εμμηνόπαυσης: Τι αλλάζει στη γυναίκα

Ποια είναι τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης;
Η εμμηνόπαυση είναι μια σημαδιακή φάση για τη ζωή και τον ψυχισμό της γυναίκας. Περιγράφει τη χρονική περίοδο κατά την οποία η έμμηνη ρύση σταδιακά διακόπτεται, καθώς οι ωοθήκες σταματούν να παράγουν οιστρογόνα, με αποτέλεσμα το αναπαραγωγικό σύστημα να παύει να λειτουργεί.

Η π οικίλα είναι τα σωματικά αλλά και τα συναισθηματικά συμπτώματα που βιώνει μια γυναίκα στην προσπάθειά της να προσαρμοστεί στις ορμονικές ανατροπές: Εξάψεις, ταχυκαρδία, εφίδρωση, ξηρότητα του κόλπου που οδηγεί σε μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, διαταραχές του ύπνου, κυρίως αϋπνία ή διακεκομμένος και ανήσυχος ύπνος, που οδηγούν σε σημαντικό αίσθημα κόπωσης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τέλος, οι ψυχολογικές εναλλαγές κυριαρχούν στην εμμηνόπαυση, όπως είναι τα αυξημένα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους, κυκλοθυμίας, ευερεθιστότητας, οι διαταραχές στη συγκέντρωση και στη μνήμη και η απώλεια της εμπιστοσύνης.

Αν και είναι ιδιαίτερα επώδυνες ψυχολογικές διαδικασίες, δεν βιώνονται στον ίδιο βαθμό από όλες τις γυναίκες. Οι πιο ευάλωτες συναισθηματικά κατά την περίοδο αυτή είναι οι γυναίκες που είχαν ιστορικό προηγούμενων καταθλιπτικών επεισοδίων.

Πώς διαφοροποιείται ο τρόπος που κάθε γυναίκα επεξεργάζεται μέοα της την εμμηνόπαυση;

Τα συναισθηματικά συμπτώματα και ιδιαίτερα η ροπή προς την κατάθλιψη δεν εξηγούνται αποκλειστικά και μόνο το ορμονικό πρίσμα, αλλά συνδέονται περισσότερο με το πώς η ιοια η γυναίκα μεταφράζει μέσα της και νοηματοδοτεί την περιοδο της εμμηνόπαυσης και με το πώς βλέπει τον εαυτό της. Σημαντικό ρόλο παίζουν τα ορόσημα στη ζωή μιας γυναίκας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκείνη θα επεξεργαστεί μέσα της την περίοδο αυτή: Συμβολικές και πραγματικές απώλειες σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, το διαζύγιο, η έλλειψη υποστηρικτικής σχέσης με το σύντροφο, η έλλειψη παιδιών επειδή δεν μπόρεσε να τεκνοποιήσει, η απομάκρυνση των παιδιών από την οικογενειακή εστία, η σύνταξη, η μειωμένη κοινωνικοοικονομική δυνατότητα, η συγκρουσιακή και επιθετική σχέση με τον εαυτό αλλά και οι ήδη υπάρχουσες και ριζωμένες πεποιθήσεις της γυναίκας για την εμμηνόπαυση. Οι καταστάσεις αυτές πυροδοτούν συμπτώματα μελαγχολίας και φόβου που οδηγούν τη γυναίκα να διανύει ένα είδος συμβολικού τέλους: Αυτού της θηλυκότητας, της νεότητας, της μητρότητας, της ηδονής, της δυνατότητας συγχώνευσης με τον άλλο, της χαράς της ύπαρξης, της ίδιας της υπόθεσης της ζωής.

Συχνό εμπόδιο στη δυνατότητά της να αποδεχτεί τον εαυτό της κατά την περίοδο αυτή αποτελούν τα κυρίαρχα στερεότυπα για την εμμηνόπαυση («Την έπιασε πάλι η υστερία της, τι περιμένεις, εμμηνοπαυσια-κήθα είναι...») που επιδεινώνουν την παραπλανητική αίσθηση μιας καταδικαστικής ελλειμματικότητας. Η εμμηνόπαυση όμως δεν σηματοδοτεί μια αναπηρία, μια ανεπάρκεια, ένα είδος Θανατου, αλλά μια εξελικτική φάση στην πορεία ενός ανθρώπου, ενω η αποδοχή της και η συμφιλίωση με αυτή καθιστούν τη γυναίκα «αλλιώς», ζωντανή», "νέα" και "όμορφη".


Πηγή: http://www.boro.gr