Κονδυλώματα: Τι πρέπει να προσέχεις

Ο ιός των κονδυλωμάτων αποτελεί στις μέρες μας τη μεγαλύτερη επιδημία στο νεαρό ενήλικα πληθυσμό, αφού το 70 έως 80% των νέων ανθρώπων που είναι σεξουαλικά ενεργοί έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό. Το δεδομένο αυτό δεν θα είχε ίσως τόσο μεγάλο ενδιαφέρον αν δεν ήταν γνωστό ότι ο ιός αποτελεί το μοναδικό αίτιο καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Σε επίπεδο κοινωνικό επίσης η παρουσία του ιού δημιουργεί προβλήματα, που σχετίζονται συνήθως με το ποιος μετέδωσε στον άλλο τον ιό και αν η μόλυνση προϋπήρχε ή δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας ερωτικής σχέσης.

Παρά το γεγονός ότι η μόλυνση από τον ιό αποτελεί πλέον συχνό και διαδεδομένο πρόβλημα, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν όχι μόνο τις λεπτομέρειες μετάδοσης αλλά και τους κανόνες αντιμετώπισης του ιού. Ίσως σε αυτό συντελεί σε κάποιο βαθμό και η διαφορετικότητα αντιλήψεων εκ μέρους των γιατρών.

Όμως κάποιοι βασικοί κανόνες μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την πορεία και την αντιμετώπιση της ίωσης, αλλά και την κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων της λοίμωξης.

Οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση. Η απλή μόλυνση δεν οδηγεί άμεσα σε εμφάνιση συμπτωμάτων (κονδυλώματα, παρουσία του ιού στον τράχηλο της μήτρας, βλάβες στον τράχηλο που ονομάζονται δυσπλασίες). Ο ένας σύντροφος μολύνει τον άλλο, ο ιός γίνεται μπαλάκι πινκ-πονκ και με αυτό τον τρόπο αυξάνονται τα ιϊκά φορτία, που οδηγούν στην εμφάνιση βλαβών.

Ο συνηθισμένος χρόνος από τη μόλυνση μέχρι την ανίχνευση του ιού είναι από δύο μήνες έως δύο χρόνια. Ο χρόνος εξαρτάται από τη μολυσματικότητα (επιθετικότητα) του ιού, την αντίσταση του κάθε οργανισμού και τη συχνότητα των επαφών.

Η αρχική διάγνωση τίθεται από το τεστ Παπανικολάου ή την εμφάνιση κονδυλωμάτων. Υποψία για την παρουσία του ιού αποτελεί η συχνή υποτροπή κολπίτιδας. Η σωστή λήψη του τεστ Παπανικολάου από γιατρό και η λεπτομερής ενημέρωση του κυτταρολόγου αυξάνουν την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων.

Το τεστ Παπανικολάου δεν υποκαθιστά την καλλιέργεια κολπικού υγρού για τον αποκλεισμό μικροβίων και κυρίως χλαμυδίων και μυκοπλασμάτων.

Η κολποσκόπηση που συνήθως ακολουθεί θα πρέπει να συμφωνεί σε γενικές γραμμές με τα ευρήματα του τεστ Παπανικολάου και να υποδεικνύει το μέγεθος και την έκταση του προβλήματος. Το ίδιο ισχύει και για τη βιοψία που μερικές φορές είναι αναγκαία.

Η αντιμετώπιση των μικροβίων που προκαλούν την κολπίτιδα θα πρέπει οπωσδήποτε να προηγείται χρονικά της κολποσκόπησης.

Αν η κολποσκόπηση είναι αξιόπιστη, λίγες φορές απαιτείται βιοψία τραχήλου. Η ασθενής θα πρέπει να ζητάει για το αρχείο της έκθεση της κολποσκόπησης και της βιοψίας, αν έγινε.

Ήπιες βλάβες στον τράχηλο της μήτρας (απλή παρουσία του ιού ή δυσπλασία ήπιας μορφής) δεν δικαιολογούν επέμβαση με χειρουργική μέθοδο ή λέιζερ, εκτός αν η ασθενής δεν μπορεί να συνεργαστεί στο πλάνο παρακολούθησης.

Η κρυοπηξία δεν αποτελεί μέθοδο αντιμετώπισης των βλαβών του τραχήλου, αντίθετα μάλιστα μπορεί να δυσκολέψει τη σωστή παρακολούθηση, αποκρύβοντας βλάβες.

Η ταυτοποίηση του ιού, η αναζήτηση δηλαδή των στελεχών που προκαλούν τη βλάβη (HPV-PCR) δεν έχει σημαντικό ενδιαφέρον γιατί δεν διαφοροποιεί τη θεραπευτική πορεία και τον τρόπο αντιμετώπισης. Απλά αυξάνει το άγχος της γυναίκας για την πορεία της λοίμωξης. Το ίδιο ισχύει και για τον/την σύντροφο, που σε γενικές γραμμές θα πρέπει να θεωρείται φορέας του ιού, αν δεν υπήρχε αυστηρή και μόνιμη χρήση προφυλακτικού.

Στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων η ίωση θα υποχωρήσει τους επόμενους μήνες, αν τηρηθούν οι κανόνες αντιμετώπισης. Ένα τεστ Παπανικολάου κάθε τέσσερις μήνες θα επιβεβαιώσει την καλή πορεία. Ο ιός θα παραμείνει στον οργανισμό μας αρκετά χρόνια, χωρίς να προκαλεί βλάβες και χωρίς να τον μεταδίδουμε. Τέλος, μην ξεχνάτε, η γνώση είναι δύναμη!


Πηγή: http://www.boro.gr