Πώς αντιμετωπίζεται η γυναικεία γκρίνια για το ποδόσφαιρο;

Όταν το ποδόσφαιρο σας κλέβει την παράσταση...
Η κοινή ζωή ενός ζευγαριού διέπεται από πολλούς παράγοντες που καθορίζουν το πώς το ένα μέλος φέρεται στο άλλο. Και ενώ τα συνηθισμένα και τα καθημερινά σαφώς επηρεάζουν την επικοινωνία, τη διάθεση και τη συμβίωση των δύο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, που με πρώτη ματιά μπορεί να δείχνουν άσχετοι, όμως στην πραγματικότητα επιδρούν βαθύτατα στη ζωή και την επικοινωνία του ζευγαριού. Οι άνδρες καθηλώνονται στους δέκτες τους, ενώ οι γυναίκες εκδηλώνουν μια γκάμα διαφορετικών συμπεριφορών σε σχέση με αυτό. Καλό θα ήταν να ψάξουμε και λίγο βαθύτερα, ώστε να προσεγγίσουμε το φαινόμενο από άλλη οπτική γωνία: ως μια εκδήλωση γενικότερων ψυχολογικών στάσεων ζωής.

Οι συγκεκριμένες αντιδράσεις συχνά δείχνουν μοτίβα συμπεριφοράς της γυναίκας προς 'εαυτόν και αλλήλους'. Έτσι, μπορεί κανείς να ομαδοποιήσει την συμπεριφορά των γυναικών που πηγάζει από βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες και να προβεί σε κάποιες τυπολογίες, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάθε φαινόμενο.

Η γυναίκα-τροφοδότρια:
Αυτός ο γυναικείος τύπος συμπεριφοράς ξεκινά από μια βαθύτερη αίσθηση προσφοράς και τροφοδοσίας, η οποία πιθανότατα αποτελεί τρόπο ζωής. Η γυναίκα αυτή αντλεί ευχαρίστηση από ένα γεγονός όπως το Μουντιάλ, διότι της δίνει μία ακόμα ευκαιρία να συγκεντρώσει συγγενείς και φίλους, προκειμένου να τους προσφέρει τα εδέσματα και τη φιλοξενία της.

Η γυναίκα που γκρινιάζει:
Γι' αυτήν τη γυναίκα το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στο επίκεντρο των πραγμάτων και τη θέση της, συμβολικά, έχει καταλάβει -έστω και παροδικά- η τηλεόραση, αποτελεί μεγάλη ματαίωση. Καθώς δεν ξέρει πώς να χειριστεί το ζήτημα που προκύπτει ούτε γνωρίζει τακτικές διαπραγμάτευσης, καταφεύγει στο προαιώνια όπλο της γκρίνιας και της μουρμούρας.
Παρά τα διαβρωτικά αποτελέσματα που κάτι τέτοιο μπορεί να έχει στην επικοινωνία του ζευγαριού, δεν συντελεί διόλου στην πραγμάτωση του αρχικού σκοπού, που είναι να κερδίσει το ενδιαφέρον του συντρόφου της και να περάσει η ίδια καλά. Η συγκεκριμένη τακτική είναι μοιραία και για τους δύο στόχους και το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση και η συνεχόμενη γκρίνια, οδηγώντας έτσι σε ένα φαύλο κύκλο.

Η γυναίκα που θυμώνει:
Και γι' αυτήν τη γυναίκα, το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής του συντρόφου της έχει αρνητική σημασία. Παρ' όλα αυτά, διαθέτει την ικανότητα να μετατρέπει την απογοήτευση και το θυμό της σε θετική ενέργεια, βρίσκοντας λύση στο ζήτημα που την απασχολεί: βγαίνει έξω και διασκεδάζει με τις φίλες της, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση των στατιστικών δεδομένων που λένε ότι κατά τη διάρκεια αγώνων παρατηρείται αύξηση στον αριθμό των γυναικοπαρεών που διασκεδάζουν!

Η γυναίκα που επικοινωνεί:
Υπάρχει μια ομάδα γυναικών που λειτουργούν επικοινωνιακά: από επιλογή τους 'χαζεύουν' τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, επειδή είναι με παρέα, συνήθως μεικτή. Η κοινωνική αλληλεπίδραση φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στον ψυχισμό αυτών των γυναικών, με αποτέλεσμα να αδράττουν την ευκαιρία και να την αξιοποιούν προς όφελός τους.

Η γυναίκα που δημιουργεί:
Μια άλλη κατηγορία γυναικών, κάπως πιο σπάνια, αποτελούν όσες θεωρούν το γεγονός ότι ο σύντροφός τους παρακολουθεί έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ως μια ευκαιρία να επενδύσουν χρόνο στην ψυχική περιποίηση του εαυτού τους.

Εδώ δεν εντάσσονται βέβαια οι διάφορες οικιακές εργασίες ή αγγαρείες που πρέπει να γίνουν υποχρεωτικά, αλλά το κανάκεμα του εαυτού, για το οποίο η σύγχρονη γυναίκα έχει τόσο λίγο χρόνο στη διάθεσή της σε καθημερινή βάση.

Αυτή είναι η ώρα την οποία θα αξιοποιήσει με το να περιποιηθεί τον εαυτό της, να διαβάσει ένα βιβλίο, να χαλαρώσει ή απλώς να σπαταλήσει κατά βούληση το δώρο του ελεύθερου χρόνου.

Είναι η γυναίκα που διαθέτει, με την ευρύτερη έννοια του όρου, μια τάση για να δημιουργήσει κάτι όμορφο, κατ' αρχάς για τον εαυτό της, αλλά, ως στάση ζωής, ξεκινώντας από τον εαυτό και νιώθοντας εσωτερική πλήρωση, μπορεί επίσης να φτιάξει κάτι όμορφο για τους ανθρώπους γύρω της.

Το επικοινωνιακό μοντέλο που επιλέγει η κάθε γυναίκα έχει να κάνει με τις βαθύτερες ψυχολογικές ανάγκες της και συνήθως εκφράζει μια ευρύτερη στάση ζωής. Το πώς κανείς επικοινωνεί με τον εαυτό του αποτελεί ένδειξη του πώς συναλλάσσεται κοινωνικο-ψυχολογικά και με τους γύρω του.

Σημασία δεν έχει τόσο η κατηγορία στην οποία εμπίπτει κανείς, αλλά κατά πόσο διακρίνει και κατανοεί το συμπεριφορικό του μοτίβο: μέσα από μια τέτοιου είδους αναγνώριση και κατανόηση παίρνει το άτομο τη ζωή του στα χέρια του και είναι ευχαριστημένο με τις επιλογές που κάνει.

Πηγή: http://www.boro.gr