Περιαρθρίτιδα του ώμου

Περιαρθρίτιδα του ώμου ονομάζεται συνήθως ο πόνος που προκαλείται στον ώμο σε ορισμένες κινήσεις. Συχνά ο πόνος είναι τόσο οξύς, ώστε δεν επιτρέπει καμία κίνηση. Εάν αυτό παραταθεί χρονικά ο ώμος χάνει την κινητικότητά του και μεταπίπτει σε «παγωμένο» ώμο.

Η φυσιολογική κινητικότητα του ώμου είναι η απαγωγή (άρση στο πλάι) μέχρι 90⁰, η έξω στροφή 90⁰ και έσω στροφή 90⁰.



Κάθε περιορισμός αυτής της κινητικότητας προκαλεί πόνο.

Στην οξεία περιαρθρίτιδα και τον παγωμένο ώμο εκτός από την πλήρη κατάργηση της φυσιολογικής κινητικότητας, συνυπάρχει και νυχτερινός πόνος που δεν επιτρέπει στον ασθενή να κοιμηθεί.

Η αιτία της «περιαρθρίτιδας» ή του «παγωμένου ώμου» είναι συνήθως ασβεστοποίηση, δηλαδή εναπώθεση αλάτων ασβεστίου (που φαίνεται στην ακτινογραφία στον υπερακαάνθιο τένοντα.



Ο υπερακάνθιος τένοντας είναι αυτός που, δημιουργώντας υπομόχλιο, επιτρέπει την άρση του βραχίονα.



Λόγω χρόνιας τριβής ή από κάκωση σε πτώση (βάζουμε το χέρι να προστατευτούμε και η κάκωση μεταφέρεται στον ώμο) ο υπερακάνθιος παθαίνει μικρές ή μεγάλες ρήξεις. Στις μικρές ρήξεις ο οργανισμός εναποθέτει άλατα ασβεστίου για να επουλώσει τη βλάβη και αυτά προκαλούν ένα είδος φλεγμονής και πόνο (περιαρθρίτιδα). Η ακινησία του ώμου λόγω πόνου προκαλεί τον «παγωμένο ώμο».

Πώς ελέγχεται

- Με το σώμα γυμνό από τη μέση κι επάνω προτρέπουμε τον ασθενή να σηκώσει τα χέρια σε θέση ανάτασης. Το πάσχον χέρι υπολείπεται πολύ (ανασηκώνεται λιγότερο).



- Μπροστά σ΄ ένα τοίχο πιέζουμε με τις δύο παλάμες γυρισμένες προς τα κάτω (σπρώχνουμε). Παρατηρούμε ότι στην πάσχουσα πλευρά προβάλλει (πετάγεται έξω) η ωμοπλάτη.



- Στην προσπάθεια ελέγχου να σηκώσει το χέρι (βραχίονα) προς τα έξω, προκαλείται οξύς πόνος. Το ίδιο σε προσπάθεια να γυρίσει ο ώμος πάνω-κάτω (φυσιολογικά ο βραχίονας πρέπει να φτάνει σε γωνία 90⁰).



Αντιμετώπιση

- Στα αρχικά στάδια της περιαρθρίτιδας ασκήσεις αιώρησης (σαν να γυρίζουμε το «μύλο του καφέ») σκυμμένοι ώστε το χέρι να κρέμεται ελεύθερο, χαλαρώνω την άρθρωση, ο υπερακάνθιος παύει να τρίβεται και η «φλεγμονή» υποχωρεί.



- Συνδυάζουμε αυτήν την κίνηση μ΄ ένα αντιφλεγμονώδες (βλέπε αντιφλεγμονώδη) από το στόμα και με παγοθεραπεία.

- Όχι ακινητοποίηση (θα προκαλέσει παγωμένο ώμο).

- Όχι θερμά επιθέματα!

- Εάν έχει ήδη χαθεί η κινητικότητα και σε επιμονή νυχτερινού πόνου, χρειάζεται ένεση (εγχυση) τύπου αναισθητικού με κορτιζόνη, για να λυθεί ο «φαύλος» κύκλος της φλεγμονής (πόνος - ακινησία - πιο πολύς πόνος) δηλαδή η θεραπεία επιτυγχάνεται μέσω των αιωρήσεων!

- Εάν δεν υποχωρήσουν τα συμπτώματα με τις ενέσεις και τις ασκήσεις, χρειάζεται έλεγχος με μαγνητική τομογραφία. Εκεί αναδεικύεται το μέγεθος της ρήξης του υπερακανθίου τένοντα.

- Εάν η ρήξη είναι μεγάλη, χρειάζεται συρραφή που γίνεται αρθροσκοπικά ή με μίνι τομή. Ο χρόνος αποκατάστασης μετά από μία τέτοια εγχείρηση, που χρειάζεται φυσιοθεραπεία είναι περίπου 6-8 εβδομάδες. Η βλάβη (όταν είναι η ρήξη πλήρης) πρέπει να αντιμετωπίζεται χειρουργικά (συρραφή), γιατί διαφορετικά οδηγεί προοδευτικά σε αρθρίτιδα του ώμου, που είναι σοβαρή πάθηση. (όπως η αρθρίτιδα των γονάτων και των ισχίων) και χρειάζεται μείζον χειρουργείο.

Παράρτημα

Αντιφλεγμονώδη ονομάζονται τα φάρμακα που ελαττώνουν το αστοιχεία της φλεγμονής των αρθρώσεων (διεθνώς ονομάζονται NSAIDs). Σ΄ αυτά δεν περιλαμβάνεται η κορτιζόνη.

Τα αντιφλεγμονώδη αντιμετωπίζουν κατά κύριο λόγο την ρευματοειδή αρθρίτιδα (R.A.), την ουρική αρθρίτιδα και δευτερευόντως την εκφυλιστική αρθρίτιδα. Όμως χορηγούνται και στην εκφυλιστική αρθρίτιδα για να ελαττώσουν τον πόνο. Διαιρούνται σε αντιφλεγμονώδη πρώτης γενιάς (Volatern-Brufen-Feldene), δεύτερης γενιάς (Mesulid-Biofenac-Xefo) και τρίτης γενιάς (Arcoxia). Αναλόγως εάν επιδρούν σε ρυθμιστικούς παράγοντες της φλεγμονής (Coxx I, Coxx II).

Λέξεις κλειδιά:
- περιαρθρίτις ώμου
- παγωμένος ώμος
- ρήξεις υπερακανθίου τένοντα
- αντιφλεγμονώδη

Πηγή: http://www.newsbeast.gr