“Η διαισθητική διατροφή είναι η προτεινόμενη από πολλούς ψυχοθεραπευτές εναλλακτική στις δίαιτες: μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να επανακτήσουν την φυσική τους ικανότητα να ακολουθούν εσωτερικές σωματικές ενδείξεις σχετικά με το πότε, τι και πόσο πρέπει να φάνε”.
Η διάσημη ψυχοθεραπεύτρια Liza Ferentz σε ένα άρθρο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο It’s Not About The Food” επισημαίνει ότι το πρόβλημα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές δεν αφορά το φαγητό. Προτείνει ότι είναι πιο χρήσιμο για την θεραπευτική σχέση να αναρωτηθεί ο ψυχοθεραπευτής με ποιο τρόπο η προβληματική σχέση του θεραπευόμενου με το φαγητό μπορεί να είναι μια παράδοξη έως και «ευφυής λύση» σε κάποια εσωτερικευμένη σύγκρουση που αντιμετωπίζει. Η διερεύνηση του νοήματος και της λειτουργίας της διατροφικά προβληματικής συμπεριφοράς είναι πολύ πιο ελπιδοφόρα από την προσπάθεια εξωτερικού ελέγχου αυτής της συμπεριφοράς.
Η Liza Ferentz θυμάται την ιστορία μιας 17χρονης…«Ένα απόγευμα πριν αρκετούς μήνες ανακάλυψα ότι μια πελάτισσά μου που έκανε καιρό θεραπεία μαζί μου, αντιμετώπιζε μια διατροφική διαταραχή. Η Μόλυ ήταν μια έξυπνη, ταλαντούχα, όμορφη 17χρονη κοπέλα που είχε πολύ καλούς βαθμούς στο σχολείο. Με επισκεπτόταν γιατί παρά τη φαινομενική επιτυχία στη ζωή της οι γονείς της είχαν εντοπίσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά της. Η Μόλυ τσακωνόταν συνέχεια με τη μητέρα της, αρνιόταν τις οικογενειακές εξόδους και είχε απομακρυνθεί ακόμα και από τους πιο καλούς της φίλους. Η υπόθεση της Μόλυ έμοιαζε απλή. Να την βοηθήσω να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα άγχη, της εφηβικής ηλικίας. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελε να ακολουθήσει τη συμβουλευτική μου, με το ζόρι ερχόταν στις συνεδρίες. Σιγά σιγά, κατάφερα να μπω στον κόσμο της. Κάποια στιγμή μου μίλησε για ένα περιστατικό με μια φίλη της στο σχολείο.«Τσακωθήκαμε άσχημα γιατί νόμισε ότι φλέρταρα με τον φίλο της. Με έβρισε μπροστά σε όλους! Τώρα κανείς δε μου μιλά πια. Το περίμενα. Πάντα αυτή η κοπέλα διέδιδε φήμες για μένα».-Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Την ρώτησα.Όπως πάντα. Κάνω εμετό. Μετά νιώθω καλύτερα. Μερικές φορές δεν τρώω όλη την ημέρα. Νομίζω ότι αυτό με βοηθά να βάλω μέτρο στο άγχος μου. Νομίζω ότι με βοηθά.-Νομίζεις ότι αυτό σου κάνει καλό;Ναι. Το κάνω ανά διαστήματα εδώ και χρόνια.Μόλυ, πρέπει να μιλήσουμε. Θέλω να μιλήσουμε σχετικά με το τι τρως τι δεν τρως και να μου τα αιτιολογήσεις. Θέλω να εστιάσουμε στο πώς θα μάθεις να τρως σωστά. Αυτή τη στιγμή κάνεις κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Το παράδειγμα με τα ανορεκτικά συμπτώματα χρησιμοποιείται από την συγγραφέα του άρθρου για να αναδείξει την εσωτερική λογική της διατροφικής διαταραχής που μπορεί να έχει πολλαπλά στρώματα νοήματος: ανάκτηση του ελέγχου και συγκαλυμμένος θυμός, αυτομομφή και αυτοτιμωρία, προστασία από περαιτέρω κακοποίηση ή ψυχολογικό τραυματισμό.
Οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας και οι ψυχοθεραπευτές στη φάση της αρχικής αξιολόγησης του πελάτη τους συνίσταται να διερευνούν και την σχέση του με την διατροφή ακόμη και όταν το δηλωμένο του αίτημα δεν είναι καταρχήν σχετικό.
Οι διατροφικές διαταραχές απλές η μη έχουν βαθύτερα αίτια. Ακόμα και οι δίαιτες μπορεί να κρύβουν συναισθήματα αυτοτιμωρίας ή ενοχής;
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον της άρθρο στο Psychotherapy Netwotrker, η Judith Matz, συγγραφέας και ψυχοθεραπεύτρια με ειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές, εξηγεί ότι σε ποσοστό 95% οι δίαιτες που κάνουμε αποτυγχάνουν μακροχρόνια κυρίως γιατί μας κάνουν να μην εμπιστευόμαστε το αίσθημα της πείνας. Εκπαιδευόμαστε να τρώμε όταν και ό,τι πρέπει και όχι όταν πεινάμε και ό,τι χρειαζόμαστε . Μαζί με το αίσθημα της πείνας δυστυχώς χάνουμε και το αίσθημα του κορεσμού με αποτέλεσμα να το παραβιάζουμε ασύστολα.
Τα μωρά και τα πολύ μικρά παιδιά γνωρίζουν πότε και τι χρειάζονται να φάνε αλλά δυστυχώς οι ενήλικες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν αυτή την έμφυτη ικανότητα τους και συχνά τα μαθαίνουν να την παραβιάζουν ή να την παραβλέπουν. Οι συχνές εναλλαγές μεταξύ καθεστώτος δίαιτας και μη, αποσυντονίζουν συνεχώς τον μεταβολισμό μας.
Τι είναι η διαισθητική διατροφή;
Η προτεινόμενη εναλλακτική στις δίαιτες είναι αυτό που ονομάζει η συγγραφέας του άρθρουδιαισθητική ή συντονισμένη διατροφή: μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να επανακτήσουν την φυσική τους ικανότητα να ακολουθούν εσωτερικές σωματικές ενδείξεις σχετικά με το πότε, τι και πόσο πρέπει να φάνε.
Φυσικά υπάρχουν και ψυχολογικοί μηχανισμοί που μας ωθούν στο υπερβολικό φαγητό ή σε εξαντλητικές νηστείες. Οι δίαιτες συχνά βασίζονται στην στέρηση και στην ντροπή. Πολλές φορές ωστόσο οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές σε ένα συναισθηματικό επίπεδο είναι ήδη στερημένοι, πολλές φορές παραβιασμένοι, κατατρύχονται από έντονα συναισθήματα ενοχής, ντροπής συχνά και τάσεις αυτοτιμωρίας. Κάποιες φορές χρησιμοποιούν την υπερφαγία ή την αποστέρηση ως μηχανισμούς ρύθμισης των συναισθημάτων τους.
Πηγή: http://boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.