Όταν έμαθαν πως το μωρό που περίμεναν μπορεί να γεννιόταν με σύνδρομο Down.
Μία απίστευτη προσφορά δέχτηκε η Λίζα Μακίν και μάλιστα από τον σύντροφό της. Όταν έμαθαν πως το μωρό που περίμεναν ενδεχομένως να έπασχε από σύνδρομο Down, ο πατέρας του παιδιού της προσέφερε, όπως λέει η ίδια, χρήματα για να προχωρήσει σε διακοπή της κύησης!
«Αγαπώ το μωρό μου και η σκέψη πως κάποιος θα μπορούσε να βάλει μία τιμή στο κεφάλι του ήταν αηδιαστική!», λέει η 28χρονη σήμερα Λίζα. «Δεν υπάρχει κανένα ποσό στον κόσμο που θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει . Είχα χάσει ένα μωρό πριν τον Τόμι και ξέρω πόσο απαίσιο είναι το συναίσθημα…»
Η Λίζα ήταν ενθουσιασμένη όταν έμαθε πως ήταν έγκυος, την άνοιξη του 2009. Το ίδιο χαρούμενος ήταν και ο μπαμπάς του μωρού. Όμως μετά τον υπέρηχο των 12 εβδομάδων, ο γιατρός της είπε να κάνει μία εξέταση αίματος. Όταν τα αποτελέσματα βγήκαν της είπαν πως υπήρχε μία πιθανότητα στις 13 το μωρό να γεννηθεί με σύνδρομο Down. Ένα δεύτερο τεστ το επιβεβαίωσε.
Αλλά για τη Λίζα, που έχει επίσης τρεις κόρες, αυτό δεν έκανε καμία διαφορά. «Το σύνδρομο Down δεν έκανε καμία διαφορά. Είναι απίθανο να τον βλέπω να προχωρά στη ζωή του».
Ο μπαμπάς του Τόμι έμαθε την ίδια μέρα την πιθανότητα το μωρό να γεννηθεί ε αυτό το σύνδρομο. «Όταν συνειδητοποίησα τι μου έλεγε, ο θυμός μου ξεχείλιζε, ούρλιαζα και φώναζα, ήμουν τόσο σοκαρισμένη… Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ», λέει.
Έτσι, ο μπαμπάς του Τόμι δεν τον έχει δει ποτέ. «Εάν το ήθελε δεν θα τον σταματούσα. Η πόρτα είναι ανοιχτή αν θέλει να έχει ρόλο στη ζωή του Τόμι», λέει η μαμά του.
Ο πατέρας του μωρού έχει μετανιώσει για την αρχική του αντίδραση και επιμένει πως τα χρήματα δεν ήταν απόπειρα δωροδοκίας. «Δεν πίστευα πως θα μπορέσω να το δεχτώ. Συζητούσαμε το ενδεχόμενο της άμβλωσης και είπα "θα σου δώσω 2.000 λίρες, μπορείς να πας διακοπές με τα κορίτσια, θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις". Δεν ήθελα ποτέ να ακουστεί σαν: "σου δίνω λεφτά για να σκοτώσεις αυτό το μωρό". Νιώθω απαίσια», δήλωσε στην εφημερίδα Sun.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Το σχόλιό μας: Παγκοσμίως γίνονται και γίνονταν πολλές αμβλώσεις γι' αυτόν τον λόγο... κι εδώ θα δώσω και μια πληροφορία επιπλέον στο θέμα που δεν αναφέρεται ώστε να μάθει και ο άλλος την άλλη εκδοχή, αλλά και ίσως και μια παραπάνω λεπτομέρεια. Τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία (βλέπε χώρα που έγινε το πιο πάνω συμβάν) έχει μειωθεί το ποσοστό αμβλώσεων σε περιπτώσεις κυοφορίας εμβρύου με σύνδρομο Ντάουν τα τελευταία χρόνια κατά μεγάλο ποσοστό. Ο λόγος; Απλός και τον διάβασα σε επίσημη έρευνα πριν καιρό. Αυξήθηκαν υπερβολικά τα επιδόματα σε άτομα με τέτοιας φύσεως προβλήματα, για λόγους στήριξης και ευαισθητοποίησης από το κράτος και για την ισότητα. Επίσης όμως υπάρχει και ένας ακόμα λόγος. Σε περιπτώσεις ατόμων με νοητική στέρηση και μονογονεϊκής οικογένειας (βλέπε ανύπαντρη μητέρα) - η μητέρα έχει μεγάλες παροχές από το κράτος και ένα επίσης μεγάλο επίδομα για την ίδια. Έτσι αναστράφηκε το κλίμα και μητέρες που κυοφορούν έμβρυα που έχουν μεγάλη πιθανότητα να γεννηθούν και να έχουν νοητικά προβλήματα, δεν επιλέγουν την άμβλωση αλλά επιλέγουν να τα μεγαλώσουν μόνες τους.
Ο λόγος που γράφω το πιο πάνω σχόλιο είναι για να υπάρχει μια σωστή εικόνα για το θέμα και να μην βιαστεί κανείς να κρίνει και τους δυο γονείς βεβιασμένα.
Το σχόλιό μας: Παγκοσμίως γίνονται και γίνονταν πολλές αμβλώσεις γι' αυτόν τον λόγο... κι εδώ θα δώσω και μια πληροφορία επιπλέον στο θέμα που δεν αναφέρεται ώστε να μάθει και ο άλλος την άλλη εκδοχή, αλλά και ίσως και μια παραπάνω λεπτομέρεια. Τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία (βλέπε χώρα που έγινε το πιο πάνω συμβάν) έχει μειωθεί το ποσοστό αμβλώσεων σε περιπτώσεις κυοφορίας εμβρύου με σύνδρομο Ντάουν τα τελευταία χρόνια κατά μεγάλο ποσοστό. Ο λόγος; Απλός και τον διάβασα σε επίσημη έρευνα πριν καιρό. Αυξήθηκαν υπερβολικά τα επιδόματα σε άτομα με τέτοιας φύσεως προβλήματα, για λόγους στήριξης και ευαισθητοποίησης από το κράτος και για την ισότητα. Επίσης όμως υπάρχει και ένας ακόμα λόγος. Σε περιπτώσεις ατόμων με νοητική στέρηση και μονογονεϊκής οικογένειας (βλέπε ανύπαντρη μητέρα) - η μητέρα έχει μεγάλες παροχές από το κράτος και ένα επίσης μεγάλο επίδομα για την ίδια. Έτσι αναστράφηκε το κλίμα και μητέρες που κυοφορούν έμβρυα που έχουν μεγάλη πιθανότητα να γεννηθούν και να έχουν νοητικά προβλήματα, δεν επιλέγουν την άμβλωση αλλά επιλέγουν να τα μεγαλώσουν μόνες τους.
Ο λόγος που γράφω το πιο πάνω σχόλιο είναι για να υπάρχει μια σωστή εικόνα για το θέμα και να μην βιαστεί κανείς να κρίνει και τους δυο γονείς βεβιασμένα.
Καλησπέρα. Με κάθε σεβασμό απέναντι σε όποιο πρόβλημα, χωρίς καμία διάθεση να μειώσω τα συναισθήματα αυτής της γυναίκας, ξέροντας πως θα γεννηθεί ένα παιδί με πρόβλημα, γιατί συνέχισε την κυοφορία; Για ποιό λόγο έκανε προγεννετικό έλεγχο, αφού δεν είχε σκοπό να σκεφτεί κυρίως πώς θα μεγαλώσει αυτό το παιδί; Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα ζήσει ευτυχισμένο όπως οι αδελφές του. Βοηθήστε με να διαχειριστώ αυτό το γεγονός, ειλικρινά δυσκολεύομαι. Γέννησα την μικρή μου κορούλα πριν από 6 χρόνια, όταν εγώ ήμουν ήδη 39 χρονών. Πριν από αυτήν, είχα χάσει ένα μωράκι όταν ήμουν 4 μηνών έγκυος. Αν στις εξετάσεις που έκανα στην δεύτερη εγκυμοσύνη φαινόταν κάποιο πρόβλημα, ήμουν αποφασισμένη να μην συνεχίσω, γνωρίζοντας καλά πως μπορεί να ήταν και η τελευταία μου ευκαιρία για παιδί. Αγαπώ απίστευτα τα παιδιά, πάντα ήθελα 3 και 4 παιδιά. Στα 19 χρόνια κοινής πορείας με τον άντρα μου, δυσκολευτήκαμε πολύ για να κάνουμε έστω κι αυτό που έχουμε τώρα. Το είχα σκεφτεί πολύ, εξάλλου υπάρχουν τόσα παιδάκια χωρίς οικογένεια που ψάχνουν κι αυτά μια φωλίτσα. Ελπίζω να καταλαβαίνετε με ποιό σκεπτικό μιλάω, σας παρακαλώ μην ερμηνευτούν αλλιώς τα γραφόμενά μου. Με κάθε εκτίμηση. Δανάη Τ.
ΑπάντησηΔιαγραφή