Σακχαρώδης διαβήτης και σεξουαλική ζωή

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί την πιο κοινή αιτία στυτικής δυσλειτουργίας, με αποτέλεσμα το 28% των ασθενών οι οποίοι έρχονται να εξετασθούν για διαταραχές της στύσης να είναι διαβητικοί. Το 50% των διαβητικών ασθενών παρουσιάζουν προβλήματα στύσης, ενώ αν ο διαβήτης συνδυαστεί με την υπέρταση το ποσοστό αγγίζει το 80%.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι η διαβητική νόσος και η στυτική δυσλειτουργία αποτελούν δυο θέματα μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο ιατρικού όσο και κοινωνικού. Είναι σημαντικό λοιπόν, ο διαβητολόγος και ο ανδρολόγος να γνωρίζουν τα προβλήματα αυτά και να συνεργάζονται ενεργά για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.

Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι ο πρώτος ο οποίος συσχέτισε τον σακχαρώδη διαβήτη με την στυτική δυσλειτουργία ήταν ο Rollo το 1798, αλλά μόνο στις ημέρες μας έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητός ο παθοφυσιολογικός μηχανισμός της συσχέτισης αυτής. Βασικό αιτιοπαθογενετικό ρόλο στα προβλήματα αυτά παίζουν η αγγειοπάθεια και η νευροπάθεια που παρουσιάζονται στους διαβητικούς.

Αρκετές φορές οι διαταραχές της στύσης αποτελούν το πρώτο σύμπτώμα με το οποίο εκδηλώνεται η διαβητική νόσος και για αυτό τον λόγο είναι απαραίτητο να ελέγχονται και τα επίπεδα του σακχάρου στους ασθενείς που παραπονούνται για στυτικά προβλήματα. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι διαβητικοί ασθενείς είναι δυνατόν να παρουσιάσουν και προβλήματα που αφορούν τόσο την εκσπερμάτιση (παλίνδρομη εκσπερμάτιση), όσο και την σεξουαλική επιθυμία.

Διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι οι διαβητικοί ασθενείς οι οποίοι ρυθμίζονται μόνο με δίαιτα παρουσιάζουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν στυτική διαταραχή από εκείνους που έχουν ανάγκη είτε από ινσουλίνη, είτε από υπογλυκαιμικά φάρμακα. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας στους ασθενείς αυτούς σχετίζεται με την πρόοδο της ηλικίας, με την διάρκεια της νόσου, με την εμφάνιση επιπλοκών από των διαβήτη (π.χ. αμφιβληστροειδοπάθεια) καθώς και με τον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα.

Άλλες μελέτες έχουν συσχετίσει τον κίνδυνο εμφάνισης στυτικών διαταραχών στους διαβητικούς με την κατανάλωση αλκοόλ και με την χρήση αντιυπερτασικών φαρμάκων. Επίσης δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και τον ψυχολογικό παράγοντα ο οποίος μπορεί να είναι ιδιαίτερα επηρεασμένος στους διαβητικούς και να συνεισφέρει και αυτός στα παραπάνω προβλήματα. Τα σεξουαλικά προβλήματα στους διαβητικούς άνδρες περιλαμβάνουν μερική ή ολική διαταραχή στύσης και σε μερικούς ασθενείς μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας.

Μέσα σε πέντε χρόνια από την έναρξη του σακχαρώδους διαβήτη το 60% των ασθενών παρουσιάζουν κάποια σεξουαλική διαταραχή. Με την σωστή αντιμετώπιση και θεραπεία κάθε άνδρας μπορεί να έχει ικανοποιητική σεξουαλική ζωή. Βασικός θεραπευτικός στόχος είναι η αποσύνδεση του άγχους και του φόβου αποτυχίας από τη σεξουαλική λειτουργία. Το υπερβολικό άγχος παίζει βασικό αιτιοπαθογενετικό ρόλο σε όλες τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες.

Οι άνδρες συχνά πανικοβάλλονται, αισθάνονται την αρχή του τέλους της σεξουαλικής τους λειτουργίας. Έτσι αρχίζουν να παρατηρούν προσεκτικά τις σεξουαλικές τους αντιδράσεις με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να αποκτήσουν στύση. Σε μερικούς άνδρες αυτή η περίοδος συνοδεύεται από θλίψη, ευερεθιστότητα, άρνηση, αισθήματα απόρριψης και αποφυγής. Έχει παρατηρηθεί από πολλές έρευνες ότι υπάρχει συνύπαρξη κατάθλιψης και σακχαρώδη διαβήτη, ιδιαίτερα του τύπου 2. Αυτό μπορεί να επιφέρει μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, περιορισμένη αντίδραση στο σεξουαλικό ερεθισμό, φοβική αποφυγή του σεξ.

Ιδιαίτερη σημασία φαίνεται να έχει η ποιότητα της συζυγικής σχέσης. Το οικογενειακό περιβάλλον επιδρά καταλυτικά στην αποδοχή του διαβήτη. Η ποιότητα του έγγαμου βίου και η αυξημένη οικειότητα με τη σύντροφο έχει καλύτερα αποτελέσματα στη ρύθμιση και στο έλεγχο του σακχάρου.Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetes Care, η οποία είχε σκοπό να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η ποιότητα των σχέσεων σε ένα γάμο μπορεί να επηρεάσει τη φυσική και τη συναισθηματική προσαρμογή ενός ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη, κατέδειξε ότι η καλή συντροφική σχέση βοηθά τους άνδρες να αισθάνονται λιγότερο προβληματισμένοι σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και τη σεξουαλική τους συμπεριφορά.

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν το σημαντικό ρόλο της συντρόφου. Γνωρίζουμε πως όταν προκύπτουν δυσκολίες στη «σεξουαλική επικοινωνία» του ζεύγους οι γυναίκες επιθυμούν την πληροφόρηση και υποστηρίζουν την περαιτέρω αντιμετώπιση και θεραπεία. Η στάση της γυναίκας που ο σύντροφος της υποστηρίζεται φαρμακευτικά για τη στυτική του δυσλειτουργία κινείται σε δύο αντίθετους πόλους. Από τη μία φοβάται ότι η στύση του συντρόφου εξαρτάται από το φάρμακο και όχι από την ερωτική έλξη που ασκεί η ίδια και από την άλλη κατανοεί ότι το γεγονός ότι ο σύντροφος αναζητεί το φάρμακο για να «διορθώσει» τη στύση του είναι απόρροια του ενδιαφέροντος για τη σχέση και τη σεξουαλική ζωή.

Τέλος, να τονίσουμε ότι εκτός από τον καλό έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου, η θεραπεία σε περίπτωση στυτικής δυσλειτουργίας σε διαβητικούς ασθενείς περιλαμβάνει:
1) Φάρμακα από το στόμα (σιλδεναφίλη, ταδαλαφίλη, βαρδεναφίλη) : Τα φάρμακα αυτά στους διαβητικούς παρουσιάζουν σχετικά μικρότερα ποσοστά επιτυχίας από εκείνα που παρουσιάζουν σε μη διαβητικούς ασθενείς.
2) Ενδοπεϊκές ενέσεις.
3) Χρήση κρουστικών κυμάτων.
4) Τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων: Στους διαβητικούς παρουσιάζονται ελαφρώς πιο αυξημένα ποσοστά επιμόλυνσης της πρόθεσης και για αυτό τον λόγο πριν την χειρουργική επέμβαση πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η διαβητική νόσος είναι καλά ελεγχόμενη.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr