Η χώρα μας περνάει από μία δύσκολη οικονομική συγκυρία και αυτό έχει επιπτώσεις σε όλους τους τομείς. Το δυστύχημα είναι όμως όταν οι πραγματικοί νικητές της ζωής, οι αθλητές και οι πρωταθλητές με ειδικές ανάγκες βρίσκουν περισσότερες δυσκολίες από αυτές που ήδη έχουν και πέφτουν σε αδιέξοδα αναφορικά με το χόμπι τους, το οποίο έχει δοξάσει την Ελλάδα πάρα πολλές φορές. Η «zougla.gr» βρέθηκε στην Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες και μίλησε με τον πρόεδρο Γιώργο Φουντουλάκη, ο οποίος αναφέρθηκε σε όλα τα προβλήματα της ΕΑΟΜ ΑμεΑ, στα οράματα και στους στόχους του.
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Γ. Φουντουλάκης δίνει καθημερινά αγώνα για να κρατήσει ζωντανό τον αθλητισμό με αναπηρίες. Καταλαβαίνει την οικονομική δυσχέρεια, η οποία έχει πλήξει την πολυομοσπονδία, αλλά εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει λάβει την πρώτη δόση της χρηματοδότησης για το 2011, την ώρα που άλλες ομοσπονδίες έχουν πάρει την τρίτη και την τέταρτη.
Παράλληλα, αναφέρεται στα 28 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν για τα Special Olympics, την ώρα που η ομοσπονδία παίρνει επιχορήγηση 3,5 εκατ. ευρώ το χρόνο και χαρακτηρίζει «δεοντολογικό λάθος» την «μετακόμιση» της ομοσπονδίας από το υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Υγεία.
Τέλος, αναφέρει ότι τα οράματά του είναι να αποκτήσει η ομοσπονδία ένα χώρο, όπου οι αθλητές με αναπηρίες θα μπορούν να γυμνάζονται και η κατασκευή της Διεθνούς Παραολυμπιακής Ακαδημίας.
Διαβάστε και ακούστε όλη τη συνέντευξη:
-Καταρχήν πρόεδρε να πούμε κάποια πράγματα για τα οικονομικά. H oμοσπονδία δεν έχει πάρει ακόμα την πρώτη δόση, την ώρα που άλλες ομοσπονδίες έχουν πάρει την τρίτη και την τέταρτη.
«Είχα πάει στον υπουργό και το διευθέτησε. Δηλαδή πήρε μπροστά μου τον γενικό γραμματέα. Υπάρχει μία καθυστέρηση προφανώς. Όχι ότι δεν έχουν τα λεφτά, αυτά τα λίγα που ενέκριναν, αλλά το μεταβατικό στάδιο από του υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Υγείας και μέχρι να αναλάβει τις αρμοδιότητες ο υπουργός Υγείας, δημιουργεί την καθυστέρηση. Αυτό όμως δημιουργεί σε εμένα προβλήματα μεγάλα».
-Αυτό ήθελα να ρωτήσω σε ποια κατάσταση είναι η ομοσπονδία της παραολυμπιακής σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε αθλητικό. Δηλαδή οικονομικά βρίσκεστε σε τέλμα; Υπάρχει κάποιο τεράστιο κόλλημα ή μιλάμε για τις αντικειμενικές δυσκολίες της εποχής μας;
«Εκτιμώ ότι δεν υπάρχει ίση μεταχείριση στον αθλητισμό με αναπηρίες εν συγκρίσει με άλλες εκδηλώσεις. Και θέλω να είμαι σαφής. Χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα με τη διοργάνωση των Special Olympics την οποία σαφώς κι εγώ, επειδή ανήκω στην κατηγορία των αναπήρων, θα ήταν αντιδεοντολογικό και θα είχα την έλλειψη ευαισθησίας να είμαι εναντίων της οργάνωσης αυτής. Προς Θεού όχι. Αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό. Εμείς κάνουμε πρωταθλητισμό. Κάνουμε αθλητισμό δηλαδή. Ο πρωταθλητισμός δεν έχει σημασία τόσο για μένα, όσο έχει σημασία να βγάλουμε τους ανάπηρους έξω από τα σπίτια τους και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να βάλουν κάποιους στόχους στη ζωή τους. Έχω μία προσωπική κρίση ότι δεν είναι το πρώτο πράγμα πάντα στον αθλητισμό το μετάλλιο και η διάκριση. Σαφώς είναι ο στόχος, αλλά αυτό που μετράει στο χώρο με την ιδιαιτερότητα που έχουν τα άτομα με αναπηρία είναι να βγουν από το σπίτι τους. Μέσω του αθλητισμού έχουμε προσπαθήσει και προσπαθούμε. Στόχος μας είναι να βγούμε στην κοινωνία ισότιμα. Είναι ένα από τα στάδια που ζητάμε για να βγούμε στην κοινωνία ισότιμα.
Λοιπόν, θέλω να επανέλθω και να πω ότι σε μια γιορτή που είναι τα Special Olympics να δίδονται 28 εκατ. ευρώ και στο κομμάτι το υπόλοιπο, που αφορά τα ΑμεΑ, που κάνουν αθλητισμό και πρωταθλητισμό να δίνουν ένα ποσό γύρω στα 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Το μεγάλο χάσμα έχει παρενέργειες στο χώρο μας. Διότι φέτος έγιναν μεγάλες περικοπές από την πολιτεία. Φέτος το ποσό που μου ανατέθηκε, επειδή είμαι πρόεδρος και στην αθλητική ομοσπονδία ατόμων με αναπηρίες, είναι 200.000 ευρώ λιγότερο και δε θα μπορέσω να ανταπεξέλθω. Να βγάλω όλο των προγραμματισμό με τόσες αποστολές, με τα πρωταθλήματα εξωτερικού και τα πανελλήνια πρωταθλήματα. Σέβομαι και κατανοώ τις περικοπές που γίνονται και δεν είμαι άνθρωπος που δεν κατανοώ τη δυσκολία που υπάρχει. Πως και γιατί φτάσαμε εκεί είναι μία άλλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης, αλλά έχω την απαίτηση να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση. Όχι μόνο στον χώρο των ΑμεΑ, αλλά και μεταξύ ΑμεΑ και άλλων αντίστοιχων ομοσπονδιών. Πέρσι θυμάμαι και πρόπερσι σε κάποιες ομοσπονδίες δεν έγινε καθόλου περικοπή και στη δίκη μας ομοσπονδία έγινε 15%. Όταν στη δίκη μας ομοσπονδία το κόστος άθλησης είναι ένα προς τρία εν συγκρίσει με τους αρτιμελείς αθλητές. Διότι ο ανάπηρος αθλητής έχει πρόβλημα. Θέλει τον βοηθό του. Η μετακίνησή του δεν μπορεί να γίνει με τα μαζικά μέσα συγκοινωνίας, τρένα λεωφορεία κτλ. Πρέπει να πάρει ταξί ή αν έχει αυτοκίνητο και να επωμίζεται την βενζίνη για την καθημερινή του προπόνηση».
-Θέλω να μου πείτε αν έρχονται νέα παιδιά να αθληθούν. Αν τα σωματεία καλύπτουν τα παιδιά και αν τα έχουν τη θέληση και το κίνητρο σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια.
«Μέχρι πριν μας χτυπήσει η κρίση είχαμε μία φοβερή ανάπτυξη. Και δεν είναι τυχαίο ότι στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνο κρατάμε το παγκόσμιο ρεκόρ. Μετά από μία Ολυμπιάδα που γίνεται στη χώρα σου, αντί να έχουμε μείωση μεταλλίων, είχαμε αύξηση. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα επίπεδο όχι ευχάριστο. Γιατί; Γιατί τα σωματεία δυστυχώς δεν παίρνουν την τακτική επιχορήγηση που έχουν να πάρουν. Έχουμε να πάρουμε επιχορήγηση στα σωματεία από το 2008. Είχε βγει μια επιχορήγηση πριν αλλάξει η κυβέρνηση και δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να κατανοήσω. Μάλιστα πρόλαβαν δύο σωματεία και πήραν τις επιχορηγήσεις τους. Κατά τη γνώμη μου αυθαίρετα κόπηκε αυτή η επιχορήγηση στα σωματεία το 2009. Το 2010 υποσχέθηκαν το 50%, τις οποίας την εξόφληση στο τέλος του έτους δεν την είδαμε. Αυτό είναι μία ανακολουθία και μπορώ να πω εμπαιγμός για εμάς.
Εάν τα σωματεία δεν έχουν μία επιχορήγηση, τακτική, που να γνωρίζουν πόσα παίρνουν, δεν μπορούν να κάνουν ανάπτυξη και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Κατανοώ ότι πρέπει να γίνουν κάποιες περικοπές. Δηλαδή ένα 10% ή δεν ξέρω πόσο κρίνει ο κάθε αρμόδιος του υπουργείου. Αλλά αυτό το 10% που θα κόβεις, θα πρέπει να είσαι συνεπής, όταν εξαγγέλλεις κάτι ότι θα το δώσεις. Ο εμπαιγμός είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να γίνει σήμερα και μάλιστα τα σωματεία μας είναι καταχρεωμένα και υπάρχουν πολλές αποφάσεις που εκκρεμούν εις βάρος τους από προπονητές και οφειλέτες, διότι τρία χρόνια δεν είχαν πάρει επιχορήγηση, ενώ έλεγαν θα πάρουμε, θα πάρουμε και δεν πήραμε. Τώρα περιμένουμε να πάρουμε την πρώτη δόση για το 2011 από τον υφυπουργό Υγείας που υπέγραψε, τον κ. Αηδόνη. Ελπίζουμε η κατάσταση να είναι το ίδιο αποτελεσματική και όχι σαν την προηγούμενη που υπήρχε».
-Για τα προβλήματα μιλήσαμε αρκετά οι προτεραιότητές σας σαν ομοσπονδία;
«Προτεραιότητα και στόχος μας είναι η Παραολυμπιάδα του 2012. Είναι η ημέρα αυτή ένα όνειρο για όλους τους αθλητές μας. Είναι ένας στόχος που τον έχουν στο μυαλό τους. Φυσικά δε θα τον πετύχουν όλοι, αλλά όλοι παλεύουν γι αυτό τον στόχο. Η ομοσπονδία καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες, διότι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω είμαστε χρεωμένοι 720.000 ευρώ. Διότι δεν έχουν εκταμιεύσει ακόμα την πρώτη δόση και με τις περικοπές που γίνονται, όπως ανέφερα πιο μπροστά δυσκολευόμαστε πάρα πολύ. Πάρα ταύτα, επειδή έχουμε φτιάξει μία πολύ οργανωτική δομή στην ομοσπονδία, ειδικά από τεχνικής πλευράς και διοικητικής, πιστεύουμε ότι το στόχο που έχουμε βάλει θα τον φέρουμε εις πέρας, πέρα από τις δυσκολίες που υπάρχουν. Απλούστατα χρειαζόμαστε συνέπεια από την πολιτεία στην χρηματοδότηση και το 2012 που είναι Παραολυμπιακή χρονιά να κάνει και αυτή την υπέρβαση από την πλευρά της. Εμείς αγωνιστικά από αθλητές έχουμε κάνει όλη την οργανωτική δομή.
Είμαι αισιόδοξος ότι στο Λονδίνο θα φέρουμε αρκετά μετάλλια, διότι οι αθλητές μας είναι καλά προετοιμασμένοι και πιστεύω ότι τους στόχους αυτούς που έχουν βάλει κατά μεγάλο ποσοστό θα τους πετύχουν. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω και να σημειώσετε και να προβάλετε είναι το εξής. Πρέπει να αλλάξει η πολιτική. Και ειδικά καλούμε τον κ. Ραγκούση για την τακτική που ακολουθεί για τους αθλητές που είναι στις προεθνικές ομάδες, όταν τους προτρέπει για να προπονηθούν ή για να μεταβούν στο εξωτερικό σε παραολυμπιακούς αγώνες ή σε παγκόσμια, να κάνουν χρήση της προσωπικής τους άδειας ή να πάρουν άδεια χωρίς λεφτά. Αυτό είναι απαράδεκτο για μένα. Εδώ στην Ελλάδα όταν πονάει το ένα μάτι βγάζουμε και τα δύο. Γνωρίζω ότι πριν χρόνια υπήρχε μία κατάχρηση από τους αθλητές με διακρίσεις, οι οποίοι όταν σταματούσαν τον αθλητισμό, δεν πήγαιναν στις δουλειές τους. Εμείς ζητάμε τα μέλη της προεθνικής μας ομάδας, που είναι γύρω στα 80 άτομα από τον χώρο των ΑμεΑ, από όλο το κομμάτι, από όλη την Ελλάδα, να τους διευκολύνει το υπουργείο και η πολιτεία, ώστε να πηγαίνουν να κάνουν την προετοιμασία τους και να συμμετέχουν στους αγώνες.
Διότι δεν μπορεί ένας αθλητής να πληρώνει από την τσέπη του, να στερείται και την προσωπική του άδεια και ειδικά άτομο με αναπηρία. Να φέρει ένα μετάλλιο για να πουν μετά κάποιοι, να τους υποδεχθούν στο αεροδρόμιο ωραία και καλά και φέραμε και κάναμε διακρίσεις. Εάν αυτό δεν λυθεί φοβάμαι ότι στους Παραολυμπιακούς αγώνες και το δηλώνω κατηγορηματικά οι διακρίσεις μας θα είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές. Διότι πολλοί αθλητές μας σκέφτονται να σταματήσουν τον αθλητισμό, διότι δεν μπορούν να προπονούνται».
-Μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο όραμα που έχετε για την ομοσπονδία, αλλά και για την Παραολυμπιακή επιτροπή; Κάποιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα θέλατε να γίνει άσχετα αν είναι εφικτό να είναι ή δεν είναι εφικτό.
«Από την ομοσπονδία αυτό που μας λείπει σήμερα είναι οι αγωνιστικοί χώροι. Πιστεύω ότι ένα όραμα δικό μου και πολλών ανθρώπων είναι να δημιουργηθεί ένα αθλητικό κέντρο, που να μπορούν να προπονούνται χωρίς προβλήματα οι αθλητές που ανήκουν στην ομοσπονδία μας. Και μάλιστα θα έλεγα ένα αθλητικό κέντρο στην Αθήνα που είναι το μεγαλύτερο γεωγραφικό μέρος και ένα στη Θεσσαλονίκη. Θα ήταν μία αρχή. Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό. Πιστεύω δεν έχουν σκύψει τόσα χρόνια οι αρμόδιοι για να μπορέσουν να μας λύσουν αυτό το πρόβλημα. Δε ζητάμε κάτι ούτε το πολύ καλαίσθητο, ούτε τίποτα. Ένα χώρο που να είναι προσπελάσιμος, να έχει τα όργανα που πρέπει, να μπορούν να αθλούνται εκεί οι αθλητές μας. Αυτό πιστεύω ότι αν η πολιτεία σκύψει πάνω μας και με τις δικές μας προτάσεις μπορεί να επιτευχθεί. Διότι στερούμαστε πολύ εν συγκρίσει με τους χώρους, που έχουν στο εξωτερικό. Εδώ κάνουμε χρήση του ΟΑΚΑ, το οποίο το πληρώνουμε και ακριβά. Δεν ήταν όπως κάποτε. Δηλαδή μπορεί τον μήνα να δίνω και 50 και 60 και 70.000 ευρώ και ίσως και παραπάνω για τη χρήση του ΟΑΚΑ. Δηλαδή από τη μία πλευρά του, σου δίνει το κράτος πέντε φράγκα και τα τρία στα παίρνει μέσω των σταδίων του και αυτό δεν είναι ότι καλύτερο.
Για την Παραολυμπιακή επιτροπή το όραμά μου είναι να κερδίσουμε και να πάρουμε στην χώρα μας, να γίνει στην έδρα μας η Διεθνής Παραολυμπιακή Ακαδημία, που αντίστοιχα υπάρχει η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία, που είναι στην ΕΟΕ. Σε αυτό τον τομέα υπάρχει το εξής. Ενώ έχουμε καταφέρει με τις διασυνδέσεις μας, με τις γνωριμίες μας, που χαίρουμε της εκτίμησης στο εξωτερικό και μας την δίνουν αυτή την έγκριση και μάλιστα περιμένουν και οι επίσημοι της IPC της ομοσπονδίας να έρθουν από το Μάιο στην Ελλάδα, κάπου έχουμε κολλήσει. Έχει δείξει ένα ενδιαφέρον ο υφυπουργός ο κ. Αηδόνης και έχει στείλει και αίτημα ότι ζητάμε την ανάληψη να γίνει στην Ελλάδα και μάλιστα είχαμε προτείνει και στην Πάτρα. Ακόμα κάπου έχει κωλύσει αυτό το πράγμα.
Πιστεύω ότι αν επιτευχθεί ο στόχος θα προβάλει και πιο πολύ την Ελλάδα. Μετά από τόσα δυσάρεστα θα ακούσουμε και μία ευχάριστη νότα και πιστεύω ότι μέσα από αυτή την Παραολυμπιακή Ακαδημία θα δημιουργηθούν πολλοί άξονες δράσης, όπως να γίνονται εκδηλώσεις σε σχολεία. Η Παραολυμπιακή Ακαδημία μπορεί να συνεργάζεται με τους φορείς του υπουργείου Παιδείας. Μπορεί να βγάζει προγράμματα-δράσεις ενάντια της βίας, να στηρίξει την ανάπτυξη, να ανταλλάξει σκέψεις και να έχει επαφές με τις Παραολυμπιακές επιτροπές των άλλων χωρών. Να κάνει πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πιστεύω είναι μία σειρά δράσεων που θα δώσει μία μεγαλύτερη ζωντάνια στο χώρο του αθλητισμού με αναπηρίες».
-Πρόσφατα μετακομίσατε στο υπουργείο Υγείας. Τι έχει αλλάξει;
«Δεοντολογικά έγινε λάθος. Να το πω ευθέως. Διότι εμείς κάνουμε αθλητισμό και έπρεπε να ενταχθούμε μαζί με όλο το κομμάτι. Έγινε ένα φάλτσο από την πλευρά της πολιτείας Δηλαδή, ενώ στην αρχή είχε πάρει την απόφαση όλος ο αθλητισμός να μετακομίσει στο υπουργείο Υγείας κάποιες αντιδράσεις υπήρξαν και ξανάστειλαν όλο το κομμάτι στο υπουργείο Πολιτισμού. Εμείς κακώς ανήκαμε στη διεύθυνσης ανάπτυξης. Μετά το 2002 επί υπουργίας του κ. Φούρα που έγινε νόμος του κράτους και αναγνωρίστηκε η αθλητική ομοσπονδία μας και έχουμε τα ίδια κίνητρα και τις ίδιες απολαβές με τις άλλες ομοσπονδίες, έπρεπε αυτομάτως να μεταβούμε στη διεύθυνση αγωνιστικού αθλητισμού.
Αυτό δεν έγινε και μας πήγαν εκεί. Σαφώς πιστεύω ότι η θέση μας έπρεπε να είναι με τις άλλες ομοσπονδίες. Αλλά από την άλλη, στην κρίση που περνάμε, η αγωνία μου είναι να μπορέσω να κρατήσω ζωντανό τον αθλητισμό με αναπηρίες. Τώρα αν θα μου δίνει τα λεφτά το υπουργείο Παιδείας ή το υπουργείο Υγείας ή το υπουργείο Πολιτισμού σε πρώτη φάση τουλάχιστον δεν «καίγομαι». Προσωπική μου εκτίμηση είναι. Φυσικά της πλειοψηφίας όλων των μελών των σωματείων μας είναι ότι έπρεπε να φύγουμε και να ενταχθούμε στο υπουργείο Πολιτισμού.
Αλλά εγώ απορώ και να κάνω και ένα ερώτημα. Απ’ ότι φαίνεται το υπουργείο Πολιτισμού και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν έβαλαν και ιδιαίτερο βέτο για να μας πάρουν και δεν ξέρω το λόγο. Πιστεύω ότι το πιο υγιές κομμάτι του αθλητισμού, έχει αποδειχθεί το κομμάτι το δικό μας. Καταλαβαίνεται τι εννοώ υγιές έτσι; Από πολλές απόψεις. Να μην επεκταθώ. Και όχι μόνο αυτό. Φέρνουμε τις περισσότερες διακρίσεις. Δηλαδή τις διακρίσεις που φέρνουμε εμείς δεν τις έχει φέρει κανένας. Σε όλα τα Πανευρωπαϊκά και σε όλα τα Παγκόσμια. Επομένως, πιστεύαμε ότι κομμάτι πολύτιμο και θα ήθελε να το κρατήσει ο καθένας. Τώρα για πιο λόγο η προηγούμενη αθλητική ηγεσία δεν ενδιαφέρθηκε και μας έστειλε στο υπουργείο Υγείας ή δεν ενδιαφέρθηκε αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Αλλά θα μου επιτρέψετε να την αναθερμάνω ανάλογα με τους καιρούς. Εκτιμώ ότι η σημερινή αθλητική ηγεσία του υπουργείου Υγείας όπου ανήκουμε, πιστεύω ότι επειδή είναι και δύο άνθρωποι του αθλητισμού και ο κ. Αηδόνης και ο κ. Παταβούκας ο ειδικός γραμματέας και ο Λοβέρδος έχουν και το φιλέτο του αθλητισμού. Θα το προσέξουν. Αν δεν το προσέξουν πιστεύω ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να ανήκουμε στο υπουργείο Υγείας και θα χρησιμοποιήσουμε όλους τους μηχανισμούς και με το νόμο και με δικαστικούς που νομίζω άνετα να πάμε τουλάχιστον με τις άλλες ομοσπονδίες».
-Σας είχαμε δει έξω και από το υπουργείο Υγείας πρόσφατα.
«Ναι, διότι είχαμε φτάσει στο σημείο να μην κάνουμε τα πρωταθλήματα όλα, να μην στέλνουμε τις αποστολές, γιατί δεν ξέραμε πότε θα πάρουμε τα λεφτά. Είπαμε ότι αν δεν μπορείτε να μας χρηματοδοτήσετε, τουλάχιστον να μας το πείτε υπεύθυνα, να το κλείσουμε και να μην ασχολούμαστε. Να βρούμε άλλα ενδιαφέροντα να πάμε. Μετά από κάποιες συνεννοήσεις με τον υφυπουργό Υγείας και τον υπουργό Υγείας, τον κ. Λοβέρδο, οι οποίοι μάλιστα δεσμεύτηκαν και μας έδωσαν υπογεγραμμένο σε χαρτί ότι τα αιτήματά μας θα υλοποιηθούν και άμεσα, αναστείλαμε την κινητοποίηση. Διότι εμάς ο μοναδικός τρόπος που μπορούμε να ζητάμε όταν μας ξεχνάμε κάποιοι είτε σκόπιμα, είτε από αμέλεια είναι οι κινητοποιήσεις. Είχαμε κάνει στο παρελθόν μεγάλες κινητοποιήσεις και οι υπουργοί Αθλητισμού που ήταν στο παρελθόν ο κ. Ορφανός και ο κ. Ιωαννίδης το γνωρίζουν. Και εμείς οι ανάπηροι, για να κλείσω το κομμάτι, είμαστε πολύ μαχητικοί. Και παρ’ όλο το πρόβλημά μας, ξέρουμε να μαχόμαστε και να διεκδικούμε και όχι να επαιτούμε τα αυτονόητα».
-Φέτος τα Special Olympics, του χρόνου οι Παραολυμπιακοί. Οι προσδοκίες μας;
«Πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά κάνουν μία εκδήλωση και την έχουν ανάγκη. Δεν το αμφισβητώ. Αλλά επειδή με τσιγκλήσατε λίγο, όταν κάποια χώρα δεν έχει τη δυνατότητα, την οικονομική, να στηρίξει τον αθλητισμό με αναπηρίες και γενικότερα τον αθλητισμό, δεν μπορεί να λαμβάνει και να διεκπεραιώνει τέτοιες διοργανώσεις, με τόσο μεγάλο κόστος. Όταν κόπηκαν οι Μεσογειακοί Αγώνες εκτεθήκαμε έξω. Δεν μπορείς αυτομάτως να κρατήσεις. Εγώ ξέρω για ποιο λόγο κρατήθηκαν αυτοί οι αγώνες. Έχω ένα λόγο που δεν θέλω να σας το πω. Είναι αυτονόητο όμως, διότι στα Special Olympics υπάρχουν μεγάλοι παράγοντες του πολιτικού βίου μέλη και κατά κάποιο τρόπο, όταν είσαι σε κάποιο οργανισμό, δυσκολεύεσαι να τον κόψεις.
Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε τόσες δημόσιες σχέσεις μεγάλες, που να έχουμε μέλη μας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή πρωθυπουργό ή αρχηγούς κομμάτων. Και γι αυτό το πράγμα όμως, η λογική λέει ότι όταν το κράτος βουλιάζει και όταν τα λεφτά από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και ακόμα τώρα που λέμε για τα επιδόματα αναπήρων, γιατί κι εγώ ανάπηρος είμαι, δεν μπορείς να λες με ανοιχτή καρδιά ότι διαθέτω 28-30 εκατ. ευρώ για να κάνεις μία εκδήλωση που δεν έχει αθλητικό χαρακτήρα. Έχει ένα ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Και ο ψυχαγωγικός χαρακτήρας έχει την έννοιά του. Σαφώς, δεν λέω, αλλά πιστεύω όμως εκεί ότι ήταν λάθος της πολιτείας και αισθανόμαστε κι εμείς μειωμένοι ότι υπάρχει μία πολιτική συμπεριφορά ότι σε άλλους είναι οι καλοί και άλλοι οι κακοί. Και αυτή τη συμπεριφορά να μην την πιστεύαμε με τον τρόπο που λειτουργούν μας δίνουν να καταλάβουμε έμμεσα ότι αυτό συμβαίνει.
Να ευχαριστήσω τη zougla.gr, η οποία όχι μόνο σήμερα που είχε την τιμή να μου πάρει αυτή τη συνέντευξη, αλλά και σε όσες φορές που χρειαστήκαμε την συνδρομή της σε ανακοινώσεις, στα δελτία Τύπου και στις κινητοποιήσεις μας πάντα μας προβάλει. Και να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και τον Μάκη τον Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος και στο κανάλι το Alter, όσες φορές χρειαστήκαμε, ανταποκρίθηκε. Αυτό δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ακόμα την ευαισθησία και το ενδιαφέρον να στηρίζουν κάποιες κατηγορίες με ιδιαιτερότητα όταν έχουν προβλήματα».
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Γ. Φουντουλάκης δίνει καθημερινά αγώνα για να κρατήσει ζωντανό τον αθλητισμό με αναπηρίες. Καταλαβαίνει την οικονομική δυσχέρεια, η οποία έχει πλήξει την πολυομοσπονδία, αλλά εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει λάβει την πρώτη δόση της χρηματοδότησης για το 2011, την ώρα που άλλες ομοσπονδίες έχουν πάρει την τρίτη και την τέταρτη.
Παράλληλα, αναφέρεται στα 28 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν για τα Special Olympics, την ώρα που η ομοσπονδία παίρνει επιχορήγηση 3,5 εκατ. ευρώ το χρόνο και χαρακτηρίζει «δεοντολογικό λάθος» την «μετακόμιση» της ομοσπονδίας από το υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Υγεία.
Τέλος, αναφέρει ότι τα οράματά του είναι να αποκτήσει η ομοσπονδία ένα χώρο, όπου οι αθλητές με αναπηρίες θα μπορούν να γυμνάζονται και η κατασκευή της Διεθνούς Παραολυμπιακής Ακαδημίας.
Διαβάστε και ακούστε όλη τη συνέντευξη:
-Καταρχήν πρόεδρε να πούμε κάποια πράγματα για τα οικονομικά. H oμοσπονδία δεν έχει πάρει ακόμα την πρώτη δόση, την ώρα που άλλες ομοσπονδίες έχουν πάρει την τρίτη και την τέταρτη.
«Είχα πάει στον υπουργό και το διευθέτησε. Δηλαδή πήρε μπροστά μου τον γενικό γραμματέα. Υπάρχει μία καθυστέρηση προφανώς. Όχι ότι δεν έχουν τα λεφτά, αυτά τα λίγα που ενέκριναν, αλλά το μεταβατικό στάδιο από του υπουργείο Πολιτισμού στο υπουργείο Υγείας και μέχρι να αναλάβει τις αρμοδιότητες ο υπουργός Υγείας, δημιουργεί την καθυστέρηση. Αυτό όμως δημιουργεί σε εμένα προβλήματα μεγάλα».
-Αυτό ήθελα να ρωτήσω σε ποια κατάσταση είναι η ομοσπονδία της παραολυμπιακής σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε αθλητικό. Δηλαδή οικονομικά βρίσκεστε σε τέλμα; Υπάρχει κάποιο τεράστιο κόλλημα ή μιλάμε για τις αντικειμενικές δυσκολίες της εποχής μας;
«Εκτιμώ ότι δεν υπάρχει ίση μεταχείριση στον αθλητισμό με αναπηρίες εν συγκρίσει με άλλες εκδηλώσεις. Και θέλω να είμαι σαφής. Χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα με τη διοργάνωση των Special Olympics την οποία σαφώς κι εγώ, επειδή ανήκω στην κατηγορία των αναπήρων, θα ήταν αντιδεοντολογικό και θα είχα την έλλειψη ευαισθησίας να είμαι εναντίων της οργάνωσης αυτής. Προς Θεού όχι. Αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό. Εμείς κάνουμε πρωταθλητισμό. Κάνουμε αθλητισμό δηλαδή. Ο πρωταθλητισμός δεν έχει σημασία τόσο για μένα, όσο έχει σημασία να βγάλουμε τους ανάπηρους έξω από τα σπίτια τους και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να βάλουν κάποιους στόχους στη ζωή τους. Έχω μία προσωπική κρίση ότι δεν είναι το πρώτο πράγμα πάντα στον αθλητισμό το μετάλλιο και η διάκριση. Σαφώς είναι ο στόχος, αλλά αυτό που μετράει στο χώρο με την ιδιαιτερότητα που έχουν τα άτομα με αναπηρία είναι να βγουν από το σπίτι τους. Μέσω του αθλητισμού έχουμε προσπαθήσει και προσπαθούμε. Στόχος μας είναι να βγούμε στην κοινωνία ισότιμα. Είναι ένα από τα στάδια που ζητάμε για να βγούμε στην κοινωνία ισότιμα.
Λοιπόν, θέλω να επανέλθω και να πω ότι σε μια γιορτή που είναι τα Special Olympics να δίδονται 28 εκατ. ευρώ και στο κομμάτι το υπόλοιπο, που αφορά τα ΑμεΑ, που κάνουν αθλητισμό και πρωταθλητισμό να δίνουν ένα ποσό γύρω στα 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Το μεγάλο χάσμα έχει παρενέργειες στο χώρο μας. Διότι φέτος έγιναν μεγάλες περικοπές από την πολιτεία. Φέτος το ποσό που μου ανατέθηκε, επειδή είμαι πρόεδρος και στην αθλητική ομοσπονδία ατόμων με αναπηρίες, είναι 200.000 ευρώ λιγότερο και δε θα μπορέσω να ανταπεξέλθω. Να βγάλω όλο των προγραμματισμό με τόσες αποστολές, με τα πρωταθλήματα εξωτερικού και τα πανελλήνια πρωταθλήματα. Σέβομαι και κατανοώ τις περικοπές που γίνονται και δεν είμαι άνθρωπος που δεν κατανοώ τη δυσκολία που υπάρχει. Πως και γιατί φτάσαμε εκεί είναι μία άλλη ιστορία που δεν είναι της παρούσης, αλλά έχω την απαίτηση να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση. Όχι μόνο στον χώρο των ΑμεΑ, αλλά και μεταξύ ΑμεΑ και άλλων αντίστοιχων ομοσπονδιών. Πέρσι θυμάμαι και πρόπερσι σε κάποιες ομοσπονδίες δεν έγινε καθόλου περικοπή και στη δίκη μας ομοσπονδία έγινε 15%. Όταν στη δίκη μας ομοσπονδία το κόστος άθλησης είναι ένα προς τρία εν συγκρίσει με τους αρτιμελείς αθλητές. Διότι ο ανάπηρος αθλητής έχει πρόβλημα. Θέλει τον βοηθό του. Η μετακίνησή του δεν μπορεί να γίνει με τα μαζικά μέσα συγκοινωνίας, τρένα λεωφορεία κτλ. Πρέπει να πάρει ταξί ή αν έχει αυτοκίνητο και να επωμίζεται την βενζίνη για την καθημερινή του προπόνηση».
-Θέλω να μου πείτε αν έρχονται νέα παιδιά να αθληθούν. Αν τα σωματεία καλύπτουν τα παιδιά και αν τα έχουν τη θέληση και το κίνητρο σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια.
«Μέχρι πριν μας χτυπήσει η κρίση είχαμε μία φοβερή ανάπτυξη. Και δεν είναι τυχαίο ότι στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνο κρατάμε το παγκόσμιο ρεκόρ. Μετά από μία Ολυμπιάδα που γίνεται στη χώρα σου, αντί να έχουμε μείωση μεταλλίων, είχαμε αύξηση. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα επίπεδο όχι ευχάριστο. Γιατί; Γιατί τα σωματεία δυστυχώς δεν παίρνουν την τακτική επιχορήγηση που έχουν να πάρουν. Έχουμε να πάρουμε επιχορήγηση στα σωματεία από το 2008. Είχε βγει μια επιχορήγηση πριν αλλάξει η κυβέρνηση και δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να κατανοήσω. Μάλιστα πρόλαβαν δύο σωματεία και πήραν τις επιχορηγήσεις τους. Κατά τη γνώμη μου αυθαίρετα κόπηκε αυτή η επιχορήγηση στα σωματεία το 2009. Το 2010 υποσχέθηκαν το 50%, τις οποίας την εξόφληση στο τέλος του έτους δεν την είδαμε. Αυτό είναι μία ανακολουθία και μπορώ να πω εμπαιγμός για εμάς.
Εάν τα σωματεία δεν έχουν μία επιχορήγηση, τακτική, που να γνωρίζουν πόσα παίρνουν, δεν μπορούν να κάνουν ανάπτυξη και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Κατανοώ ότι πρέπει να γίνουν κάποιες περικοπές. Δηλαδή ένα 10% ή δεν ξέρω πόσο κρίνει ο κάθε αρμόδιος του υπουργείου. Αλλά αυτό το 10% που θα κόβεις, θα πρέπει να είσαι συνεπής, όταν εξαγγέλλεις κάτι ότι θα το δώσεις. Ο εμπαιγμός είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να γίνει σήμερα και μάλιστα τα σωματεία μας είναι καταχρεωμένα και υπάρχουν πολλές αποφάσεις που εκκρεμούν εις βάρος τους από προπονητές και οφειλέτες, διότι τρία χρόνια δεν είχαν πάρει επιχορήγηση, ενώ έλεγαν θα πάρουμε, θα πάρουμε και δεν πήραμε. Τώρα περιμένουμε να πάρουμε την πρώτη δόση για το 2011 από τον υφυπουργό Υγείας που υπέγραψε, τον κ. Αηδόνη. Ελπίζουμε η κατάσταση να είναι το ίδιο αποτελεσματική και όχι σαν την προηγούμενη που υπήρχε».
-Για τα προβλήματα μιλήσαμε αρκετά οι προτεραιότητές σας σαν ομοσπονδία;
«Προτεραιότητα και στόχος μας είναι η Παραολυμπιάδα του 2012. Είναι η ημέρα αυτή ένα όνειρο για όλους τους αθλητές μας. Είναι ένας στόχος που τον έχουν στο μυαλό τους. Φυσικά δε θα τον πετύχουν όλοι, αλλά όλοι παλεύουν γι αυτό τον στόχο. Η ομοσπονδία καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες, διότι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω είμαστε χρεωμένοι 720.000 ευρώ. Διότι δεν έχουν εκταμιεύσει ακόμα την πρώτη δόση και με τις περικοπές που γίνονται, όπως ανέφερα πιο μπροστά δυσκολευόμαστε πάρα πολύ. Πάρα ταύτα, επειδή έχουμε φτιάξει μία πολύ οργανωτική δομή στην ομοσπονδία, ειδικά από τεχνικής πλευράς και διοικητικής, πιστεύουμε ότι το στόχο που έχουμε βάλει θα τον φέρουμε εις πέρας, πέρα από τις δυσκολίες που υπάρχουν. Απλούστατα χρειαζόμαστε συνέπεια από την πολιτεία στην χρηματοδότηση και το 2012 που είναι Παραολυμπιακή χρονιά να κάνει και αυτή την υπέρβαση από την πλευρά της. Εμείς αγωνιστικά από αθλητές έχουμε κάνει όλη την οργανωτική δομή.
Είμαι αισιόδοξος ότι στο Λονδίνο θα φέρουμε αρκετά μετάλλια, διότι οι αθλητές μας είναι καλά προετοιμασμένοι και πιστεύω ότι τους στόχους αυτούς που έχουν βάλει κατά μεγάλο ποσοστό θα τους πετύχουν. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω και να σημειώσετε και να προβάλετε είναι το εξής. Πρέπει να αλλάξει η πολιτική. Και ειδικά καλούμε τον κ. Ραγκούση για την τακτική που ακολουθεί για τους αθλητές που είναι στις προεθνικές ομάδες, όταν τους προτρέπει για να προπονηθούν ή για να μεταβούν στο εξωτερικό σε παραολυμπιακούς αγώνες ή σε παγκόσμια, να κάνουν χρήση της προσωπικής τους άδειας ή να πάρουν άδεια χωρίς λεφτά. Αυτό είναι απαράδεκτο για μένα. Εδώ στην Ελλάδα όταν πονάει το ένα μάτι βγάζουμε και τα δύο. Γνωρίζω ότι πριν χρόνια υπήρχε μία κατάχρηση από τους αθλητές με διακρίσεις, οι οποίοι όταν σταματούσαν τον αθλητισμό, δεν πήγαιναν στις δουλειές τους. Εμείς ζητάμε τα μέλη της προεθνικής μας ομάδας, που είναι γύρω στα 80 άτομα από τον χώρο των ΑμεΑ, από όλο το κομμάτι, από όλη την Ελλάδα, να τους διευκολύνει το υπουργείο και η πολιτεία, ώστε να πηγαίνουν να κάνουν την προετοιμασία τους και να συμμετέχουν στους αγώνες.
Διότι δεν μπορεί ένας αθλητής να πληρώνει από την τσέπη του, να στερείται και την προσωπική του άδεια και ειδικά άτομο με αναπηρία. Να φέρει ένα μετάλλιο για να πουν μετά κάποιοι, να τους υποδεχθούν στο αεροδρόμιο ωραία και καλά και φέραμε και κάναμε διακρίσεις. Εάν αυτό δεν λυθεί φοβάμαι ότι στους Παραολυμπιακούς αγώνες και το δηλώνω κατηγορηματικά οι διακρίσεις μας θα είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές. Διότι πολλοί αθλητές μας σκέφτονται να σταματήσουν τον αθλητισμό, διότι δεν μπορούν να προπονούνται».
-Μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο όραμα που έχετε για την ομοσπονδία, αλλά και για την Παραολυμπιακή επιτροπή; Κάποιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα θέλατε να γίνει άσχετα αν είναι εφικτό να είναι ή δεν είναι εφικτό.
«Από την ομοσπονδία αυτό που μας λείπει σήμερα είναι οι αγωνιστικοί χώροι. Πιστεύω ότι ένα όραμα δικό μου και πολλών ανθρώπων είναι να δημιουργηθεί ένα αθλητικό κέντρο, που να μπορούν να προπονούνται χωρίς προβλήματα οι αθλητές που ανήκουν στην ομοσπονδία μας. Και μάλιστα θα έλεγα ένα αθλητικό κέντρο στην Αθήνα που είναι το μεγαλύτερο γεωγραφικό μέρος και ένα στη Θεσσαλονίκη. Θα ήταν μία αρχή. Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό. Πιστεύω δεν έχουν σκύψει τόσα χρόνια οι αρμόδιοι για να μπορέσουν να μας λύσουν αυτό το πρόβλημα. Δε ζητάμε κάτι ούτε το πολύ καλαίσθητο, ούτε τίποτα. Ένα χώρο που να είναι προσπελάσιμος, να έχει τα όργανα που πρέπει, να μπορούν να αθλούνται εκεί οι αθλητές μας. Αυτό πιστεύω ότι αν η πολιτεία σκύψει πάνω μας και με τις δικές μας προτάσεις μπορεί να επιτευχθεί. Διότι στερούμαστε πολύ εν συγκρίσει με τους χώρους, που έχουν στο εξωτερικό. Εδώ κάνουμε χρήση του ΟΑΚΑ, το οποίο το πληρώνουμε και ακριβά. Δεν ήταν όπως κάποτε. Δηλαδή μπορεί τον μήνα να δίνω και 50 και 60 και 70.000 ευρώ και ίσως και παραπάνω για τη χρήση του ΟΑΚΑ. Δηλαδή από τη μία πλευρά του, σου δίνει το κράτος πέντε φράγκα και τα τρία στα παίρνει μέσω των σταδίων του και αυτό δεν είναι ότι καλύτερο.
Για την Παραολυμπιακή επιτροπή το όραμά μου είναι να κερδίσουμε και να πάρουμε στην χώρα μας, να γίνει στην έδρα μας η Διεθνής Παραολυμπιακή Ακαδημία, που αντίστοιχα υπάρχει η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία, που είναι στην ΕΟΕ. Σε αυτό τον τομέα υπάρχει το εξής. Ενώ έχουμε καταφέρει με τις διασυνδέσεις μας, με τις γνωριμίες μας, που χαίρουμε της εκτίμησης στο εξωτερικό και μας την δίνουν αυτή την έγκριση και μάλιστα περιμένουν και οι επίσημοι της IPC της ομοσπονδίας να έρθουν από το Μάιο στην Ελλάδα, κάπου έχουμε κολλήσει. Έχει δείξει ένα ενδιαφέρον ο υφυπουργός ο κ. Αηδόνης και έχει στείλει και αίτημα ότι ζητάμε την ανάληψη να γίνει στην Ελλάδα και μάλιστα είχαμε προτείνει και στην Πάτρα. Ακόμα κάπου έχει κωλύσει αυτό το πράγμα.
Πιστεύω ότι αν επιτευχθεί ο στόχος θα προβάλει και πιο πολύ την Ελλάδα. Μετά από τόσα δυσάρεστα θα ακούσουμε και μία ευχάριστη νότα και πιστεύω ότι μέσα από αυτή την Παραολυμπιακή Ακαδημία θα δημιουργηθούν πολλοί άξονες δράσης, όπως να γίνονται εκδηλώσεις σε σχολεία. Η Παραολυμπιακή Ακαδημία μπορεί να συνεργάζεται με τους φορείς του υπουργείου Παιδείας. Μπορεί να βγάζει προγράμματα-δράσεις ενάντια της βίας, να στηρίξει την ανάπτυξη, να ανταλλάξει σκέψεις και να έχει επαφές με τις Παραολυμπιακές επιτροπές των άλλων χωρών. Να κάνει πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πιστεύω είναι μία σειρά δράσεων που θα δώσει μία μεγαλύτερη ζωντάνια στο χώρο του αθλητισμού με αναπηρίες».
-Πρόσφατα μετακομίσατε στο υπουργείο Υγείας. Τι έχει αλλάξει;
«Δεοντολογικά έγινε λάθος. Να το πω ευθέως. Διότι εμείς κάνουμε αθλητισμό και έπρεπε να ενταχθούμε μαζί με όλο το κομμάτι. Έγινε ένα φάλτσο από την πλευρά της πολιτείας Δηλαδή, ενώ στην αρχή είχε πάρει την απόφαση όλος ο αθλητισμός να μετακομίσει στο υπουργείο Υγείας κάποιες αντιδράσεις υπήρξαν και ξανάστειλαν όλο το κομμάτι στο υπουργείο Πολιτισμού. Εμείς κακώς ανήκαμε στη διεύθυνσης ανάπτυξης. Μετά το 2002 επί υπουργίας του κ. Φούρα που έγινε νόμος του κράτους και αναγνωρίστηκε η αθλητική ομοσπονδία μας και έχουμε τα ίδια κίνητρα και τις ίδιες απολαβές με τις άλλες ομοσπονδίες, έπρεπε αυτομάτως να μεταβούμε στη διεύθυνση αγωνιστικού αθλητισμού.
Αυτό δεν έγινε και μας πήγαν εκεί. Σαφώς πιστεύω ότι η θέση μας έπρεπε να είναι με τις άλλες ομοσπονδίες. Αλλά από την άλλη, στην κρίση που περνάμε, η αγωνία μου είναι να μπορέσω να κρατήσω ζωντανό τον αθλητισμό με αναπηρίες. Τώρα αν θα μου δίνει τα λεφτά το υπουργείο Παιδείας ή το υπουργείο Υγείας ή το υπουργείο Πολιτισμού σε πρώτη φάση τουλάχιστον δεν «καίγομαι». Προσωπική μου εκτίμηση είναι. Φυσικά της πλειοψηφίας όλων των μελών των σωματείων μας είναι ότι έπρεπε να φύγουμε και να ενταχθούμε στο υπουργείο Πολιτισμού.
Αλλά εγώ απορώ και να κάνω και ένα ερώτημα. Απ’ ότι φαίνεται το υπουργείο Πολιτισμού και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν έβαλαν και ιδιαίτερο βέτο για να μας πάρουν και δεν ξέρω το λόγο. Πιστεύω ότι το πιο υγιές κομμάτι του αθλητισμού, έχει αποδειχθεί το κομμάτι το δικό μας. Καταλαβαίνεται τι εννοώ υγιές έτσι; Από πολλές απόψεις. Να μην επεκταθώ. Και όχι μόνο αυτό. Φέρνουμε τις περισσότερες διακρίσεις. Δηλαδή τις διακρίσεις που φέρνουμε εμείς δεν τις έχει φέρει κανένας. Σε όλα τα Πανευρωπαϊκά και σε όλα τα Παγκόσμια. Επομένως, πιστεύαμε ότι κομμάτι πολύτιμο και θα ήθελε να το κρατήσει ο καθένας. Τώρα για πιο λόγο η προηγούμενη αθλητική ηγεσία δεν ενδιαφέρθηκε και μας έστειλε στο υπουργείο Υγείας ή δεν ενδιαφέρθηκε αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Αλλά θα μου επιτρέψετε να την αναθερμάνω ανάλογα με τους καιρούς. Εκτιμώ ότι η σημερινή αθλητική ηγεσία του υπουργείου Υγείας όπου ανήκουμε, πιστεύω ότι επειδή είναι και δύο άνθρωποι του αθλητισμού και ο κ. Αηδόνης και ο κ. Παταβούκας ο ειδικός γραμματέας και ο Λοβέρδος έχουν και το φιλέτο του αθλητισμού. Θα το προσέξουν. Αν δεν το προσέξουν πιστεύω ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να ανήκουμε στο υπουργείο Υγείας και θα χρησιμοποιήσουμε όλους τους μηχανισμούς και με το νόμο και με δικαστικούς που νομίζω άνετα να πάμε τουλάχιστον με τις άλλες ομοσπονδίες».
-Σας είχαμε δει έξω και από το υπουργείο Υγείας πρόσφατα.
«Ναι, διότι είχαμε φτάσει στο σημείο να μην κάνουμε τα πρωταθλήματα όλα, να μην στέλνουμε τις αποστολές, γιατί δεν ξέραμε πότε θα πάρουμε τα λεφτά. Είπαμε ότι αν δεν μπορείτε να μας χρηματοδοτήσετε, τουλάχιστον να μας το πείτε υπεύθυνα, να το κλείσουμε και να μην ασχολούμαστε. Να βρούμε άλλα ενδιαφέροντα να πάμε. Μετά από κάποιες συνεννοήσεις με τον υφυπουργό Υγείας και τον υπουργό Υγείας, τον κ. Λοβέρδο, οι οποίοι μάλιστα δεσμεύτηκαν και μας έδωσαν υπογεγραμμένο σε χαρτί ότι τα αιτήματά μας θα υλοποιηθούν και άμεσα, αναστείλαμε την κινητοποίηση. Διότι εμάς ο μοναδικός τρόπος που μπορούμε να ζητάμε όταν μας ξεχνάμε κάποιοι είτε σκόπιμα, είτε από αμέλεια είναι οι κινητοποιήσεις. Είχαμε κάνει στο παρελθόν μεγάλες κινητοποιήσεις και οι υπουργοί Αθλητισμού που ήταν στο παρελθόν ο κ. Ορφανός και ο κ. Ιωαννίδης το γνωρίζουν. Και εμείς οι ανάπηροι, για να κλείσω το κομμάτι, είμαστε πολύ μαχητικοί. Και παρ’ όλο το πρόβλημά μας, ξέρουμε να μαχόμαστε και να διεκδικούμε και όχι να επαιτούμε τα αυτονόητα».
-Φέτος τα Special Olympics, του χρόνου οι Παραολυμπιακοί. Οι προσδοκίες μας;
«Πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά κάνουν μία εκδήλωση και την έχουν ανάγκη. Δεν το αμφισβητώ. Αλλά επειδή με τσιγκλήσατε λίγο, όταν κάποια χώρα δεν έχει τη δυνατότητα, την οικονομική, να στηρίξει τον αθλητισμό με αναπηρίες και γενικότερα τον αθλητισμό, δεν μπορεί να λαμβάνει και να διεκπεραιώνει τέτοιες διοργανώσεις, με τόσο μεγάλο κόστος. Όταν κόπηκαν οι Μεσογειακοί Αγώνες εκτεθήκαμε έξω. Δεν μπορείς αυτομάτως να κρατήσεις. Εγώ ξέρω για ποιο λόγο κρατήθηκαν αυτοί οι αγώνες. Έχω ένα λόγο που δεν θέλω να σας το πω. Είναι αυτονόητο όμως, διότι στα Special Olympics υπάρχουν μεγάλοι παράγοντες του πολιτικού βίου μέλη και κατά κάποιο τρόπο, όταν είσαι σε κάποιο οργανισμό, δυσκολεύεσαι να τον κόψεις.
Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε τόσες δημόσιες σχέσεις μεγάλες, που να έχουμε μέλη μας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή πρωθυπουργό ή αρχηγούς κομμάτων. Και γι αυτό το πράγμα όμως, η λογική λέει ότι όταν το κράτος βουλιάζει και όταν τα λεφτά από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και ακόμα τώρα που λέμε για τα επιδόματα αναπήρων, γιατί κι εγώ ανάπηρος είμαι, δεν μπορείς να λες με ανοιχτή καρδιά ότι διαθέτω 28-30 εκατ. ευρώ για να κάνεις μία εκδήλωση που δεν έχει αθλητικό χαρακτήρα. Έχει ένα ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Και ο ψυχαγωγικός χαρακτήρας έχει την έννοιά του. Σαφώς, δεν λέω, αλλά πιστεύω όμως εκεί ότι ήταν λάθος της πολιτείας και αισθανόμαστε κι εμείς μειωμένοι ότι υπάρχει μία πολιτική συμπεριφορά ότι σε άλλους είναι οι καλοί και άλλοι οι κακοί. Και αυτή τη συμπεριφορά να μην την πιστεύαμε με τον τρόπο που λειτουργούν μας δίνουν να καταλάβουμε έμμεσα ότι αυτό συμβαίνει.
Να ευχαριστήσω τη zougla.gr, η οποία όχι μόνο σήμερα που είχε την τιμή να μου πάρει αυτή τη συνέντευξη, αλλά και σε όσες φορές που χρειαστήκαμε την συνδρομή της σε ανακοινώσεις, στα δελτία Τύπου και στις κινητοποιήσεις μας πάντα μας προβάλει. Και να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και τον Μάκη τον Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος και στο κανάλι το Alter, όσες φορές χρειαστήκαμε, ανταποκρίθηκε. Αυτό δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ακόμα την ευαισθησία και το ενδιαφέρον να στηρίζουν κάποιες κατηγορίες με ιδιαιτερότητα όταν έχουν προβλήματα».
Πηγή: http://www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.