Οι 200.000 σκλάβες του σεξ του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού

Το ένοχο παρελθόν καταδιώκει έως σήμερα την κυβέρνηση της χώρας.
Η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της πλέον καταστροφικής σύρραξης στην παγκόσμια ιστορία, διαθέτει πολλές σκοτεινές σελίδες. Σε μία από αυτές καταγράφεται η, όχι και τόσο γνωστή στη Δύση, πρακτική των «γυναικών συντροφιάς», που εξαναγκάζονταν από την Ιαπωνία να... «παρηγορήσουν» τους στρατιώτες της ανάμεσα στις μάχες.

Υπολογίζεται πως έως και 200.000 γυναίκες μετατράπηκαν σε σκλάβες του σεξ από τον ιαπωνικό αυτοκρατορικό στρατό στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις ανθρώπινου trafficking που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Εβδομήντα χρόνια αργότερα, οι γυναίκες αυτές περιμένουν ακόμη μια συγγνώμη.

Από το 1932 έως και το 1945, κορίτσια και γυναίκες, κυρίως από την Κορέα αλλά και από άλλες ασιατικές χώρες, απαγάγονταν, εξαπατούνταν ή αγοράζονταν από άπορες οικογένειες. Γνωστές ως «γυναίκες παρηγοριάς», μεταφέρονταν σε πορνεία, τους αποκαλούμενους και «σταθμούς παρηγοριάς» για τους ιάπωνες στρατιώτες, όπου κρατούνταν αιχμάλωτες επί μήνες ή χρόνια. Οι περισσότερες ήταν μικρότερες των 20 ετών, ενώ ανάμεσά τους υπήρχαν ακόμη και 12χρονα κορίτσια. Πολλές από αυτές βίωναν στους χώρους αυτούς την πρώτη τους σεξουαλική εμπειρία.



Ο φόβος, η ντροπή αλλά και οι απειλές του ιαπωνικού στρατού δεν επέτρεψαν για πολλά χρόνια σε όσες κατάφεραν να επιστρέψουν στις εστίες τους να αποκαλύψουν την τραυματική εμπειρία τους. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, 45 χρόνια δηλαδή μετά τη λήξη του μεγάλου πολέμου, όταν μία από τις «γυναίκες παρηγοριάς» έλυσε τη σιωπή της. Το 1991, η Kim Hak-sun μίλησε δημοσίως για την απαγωγή και τη σεξουαλική της κακοποίηση από τους ιάπωνες στρατιώτες. «Ένας αξιωματικός με έσυρε σε ένα δωμάτιο, χωρισμένο από άλλα με ένα μεγάλο κομμάτι ύφασμα. Αντιστάθηκα αλλά μου έσκισε τα ρούχα και στο τέλος πήρε την παρθενιά μου. Εκείνο το βράδυ, ο αξιωματικός με βίασε δύο φορές», ανέφερε στην ανατριχιαστική εξομολόγησή της.

Η δημόσια εξομολόγηση της Kim έδωσε δύναμη και σε πολλές ακόμη «γυναίκες παρηγοριάς» από την Κίνα, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ, τα νησιά του Ειρηνικού, να μοιραστούν τη φρίκη που έζησαν και να αποκαλύψουν το καλά οργανωμένο πρόγραμμα της κυβέρνησης να στήσει «σταθμούς παρηγοριάς» για τους ιάπωνες στρατιώτες στην Ασία και τον Ειρηνικό. Οι γυναίκες αυτές και υποστηρικτές τους δημιούργησαν ένα διεθνές κίνημα με στόχο να αποδοθεί δικαιοσύνη αλλά και να αναγκαστεί η ιαπωνική κυβέρνηση να ζητήσει συγνώμη για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις οποίες ήταν υπεύθυνη. Η εύθραυστη, γεμάτη χάρη πεταλούδα έγινε το σύμβολο αυτού του κινήματος.



Ζώντας τον εφιάλτη 70 χρόνια μετά

Η Kim Bok-dong είναι σήμερα 89 ετών. Η όρασή της και η ακοή της την εγκαταλείπουν και δεν μπορεί να σταθεί όρθια χωρίς βοήθεια. Οι εφιάλτες όμως των πέντε χρόνων που έζησε ως σκλάβα του σεξ, από το 1940 και μετά, παραμένουν ζωντανοί όσο ποτέ. Στόχος της είναι να μοιραστεί την ιστορία της με όσους περισσότερους μπορεί, μέχρι να μην έχει πλέον την ικανότητα αυτή. «Μόνος μου στόχος είναι να ξεκαθαρίσω τα πράγματα για το παρελθόν. Πριν πεθάνω», ανέφερε σε πρόσφατες δηλώσεις της στο CNN.

Η Kim ήταν 14 ετών όταν ο ιαπωνικός στρατός έφτασε στο χωριό της στην Κορέα. Όπως διηγείται, της ανακοινώθηκε πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να αφήσει το σπίτι και την οικογένειά της για να στηρίξει τον πόλεμο ως εργαζόμενη σε ένα εργοστάσιο. «Δεν υπήρχε η επιλογή να μην πας. Αν δεν πήγαινες, θα σε θεωρούσαν προδότη», θυμάται.



Αντί όμως να μεταφερθεί στο εργοστάσιο, η Kim κατέληξε σε ένα από τα πολλά πορνεία του ιαπωνικού στρατού. Την κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλες περίπου 30 γυναίκες και την ανάγκασαν να κάνει πράγματα που θυμάται με πόνο. Η ίδια κάνει λόγο για αμέτρητες ημέρες που στρατιώτες συνωστίζονταν έξω από το πορνείο, το αποκαλούμενο «σταθμό ανακούφισης». Οι χώροι αυτοί ήταν συχνά τόσο κοντά στα σημεία διεξαγωγής των μαχών, που οι γυναίκες άκουγαν τους ήχους του πολέμου.

«Η δική μας δουλειά ήταν να αναζωογονούμε τους στρατιώτες. Τα Σάββατα έκαναν ουρά από τις 12:00 μεσημέρι μέχρι τις 20:00 το βράδυ. Υπήρχε πάντα μια μεγάλη ουρά στρατιωτών. Τις Κυριακές ήταν από τις 08:00 το πρωί έως τις 17:00. Πάλι, μεγάλη ουρά. Δεν είχα τη δυνατότητα να μετρήσω πόσοι πολλοί ήταν».

Κάθε ιάπωνας στρατιώτης είχε περίπου τρία λεπτά στη διάθεσή του. Συνήθως έμεναν με τις μπότες τους και κατεβασμένο το παντελόνι, τελειώνοντας βιαστικά ώστε ο επόμενος στρατιώτης να πάρει σειρά. «Ήταν απάνθρωπο, εξαντλητικό, ανυπόφορο», λέει και προσθέτει: «Όταν τελείωνε η μέρα, δεν μπορούσα ούτε καν να σηκωθώ. Την ώρα που έδυε ο ήλιος, δε μπορούσα ούτε καν να κουνήσω το κάτω μέρος του κορμιού μου. Μετά τον πρώτο χρόνο, είμασταν σαν μηχανές».



Η 89χρονη γυναίκα είναι μέλος μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης που ονομάζεται «Κορεατικό Συμβούλιο των Γυναικών που χρησιμοποιήθηκαν ως Σκλάβες του Σεξ από την Ιαπωνία», η οποία παλεύει για μια συγνώμη εκ μέρους της ιαπωνικής κυβέρνησης.

Περιμένουν ακόμη μια συγγνώμη

Η ιαπωνική κυβέρνηση αποφεύγει συστηματικά μέχρι σήμερα να αναλάβει επισήμως την ευθύνη για τις πράξεις της. Σε πρόσφατη ομιλία του στο Κονγκρέσο των ΗΠΑ, ο συντηρητικός πρωθυπουργός της χώρας Σίνζο Άμπε μίλησε και πάλι για «τις βαθιές τύψεις» της Ιαπωνίας όσον αφορά το μιλιταριστικό της παρελθόν στην Ασία, αλλά δεν εξέφρασε συγγνώμη εκ μέρους της χώρας του, όπως ανέμεναν οι γυναίκες που είχαν πέσει θύμα της πρακτικής αυτής.

Επικριτές του Άμπε εκφράζουν φόβους ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλοιώσει το παρελθόν, για να ικανοποιήσει του συντηρητικούς στη χώρα που πιστεύουν πως οι «γυναίκες παρηγοριάς» ήταν πόρνες επί πληρωμή και όχι θύματα της κυβερνητικής πολιτικής.



Τον Μάρτιο του 2013, ο εθνικιστής δήμαρχος της Οσάκα προκάλεσε οργή όταν υποστήριξε ότι το σύστημα των στρατιωτικών πορνείων που εφάρμοζε η Ιαπωνία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «ήταν μια αναγκαιότητα». «Ο οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει ότι το σύστημα των ‘γυναικών ανακούφισης’ ήταν απαραίτητο για να παρέχεται ξεκούραση στο πλήθος των ανδρών που διακινδύνευαν τη ζωή τους μέσα σε μια θύελλα από σφαίρες», δήλωσε ο Τόρου Χασιμότο. «Την εποχή εκείνη ήταν ένα απαραίτητο σύστημα ώστε να διατηρείται η στρατιωτική πειθαρχία», πρόσθεσε.

Το διεθνές κίνημα υποστήριξης των γυναικών αυτών όμως δεν έχει σκοπό να επιτρέψει στην Ιαπωνία να αποποιηθεί των ευθυνών της για τα σκληρά αυτά εγκλήματα πολέμου. Την περασμένη εβδομάδα, ιάπωνες πανεπιστημιακοί κάλεσαν την κυβέρνηση του Σίνζο Άμπε να αναγνωρίσει την ευθύνη που φέρει η Ιαπωνία για την εκμετάλλευση των «γυναικών ανακούφισης». Σε ανακοίνωσή τους, 16 σύλλογοι ιαπώνων επιστημόνων -μεταξύ των οποίων αυτός της Ιστορίας της Ιαπωνίας- κατήγγειλαν «τη σκλαβιά για σεξ"» και κάλεσαν την κυβέρνηση να αναλάβει «εντίμως» την ευθύνη.

«Όπως έχουν δείξει πρόσφατες ιστορικές έρευνες, τα θύματα υποβλήθηκαν όχι μόνον σε μια καταναγκαστική στρατολόγηση, αλλά και σε συνθήκες σεξουαλικής εκμετάλλευσης που παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους. Συνεχίζοντας την υιοθέτηση μιας ανεύθυνης πολιτικής, η οποία συνίσταται στην άρνηση της ύπαρξης της σεξουαλικής σκλαβιάς στους κόλπους του ιαπωνικού στρατού κατά τη διάρκεια του πολέμου, ορισμένοι πολιτικοί και ένα μέρος των μέσων ενημέρωσης περνούν το μήνυμα στον υπόλοιπο κόσμο ότι η Ιαπωνία δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα», ανέφεραν, μεταξύ άλλων.



Παράλληλα, στις αρχές του μήνα, περίπου 200 πανεπιστημιακοί, στην πλειονότητά τους από τις ΗΠΑ, έδωσαν στη δημοσιότητα μια ανοιχτή επιστολή προς την ίδια κατεύθυνση, με την οποία καλούσαν την Ιαπωνία να αναγνωρίσει τα σφάλματα του μιλιταριστικού της παρελθόντος με αφορμή την 70η επέτειο από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Με ή χωρίς συγνώμη, οι «γυναίκες παρηγοριάς» έχουν καταφέρει να ακουστεί η αλήθεια τους σε όλο τον κόσμο. «Όσες ζούμε ακόμη είμαστε πάνω από 80 ή 90 ετών. Οι Ιάπωνες νομίζουν πως όλα θα τελειώσουν όταν θα πεθάνει και η τελευταία από εμάς, αλλά δεν πρόκειται να τους αφήσουμε να γίνει το δικό τους», δηλώνει η 88χρονη σήμερα Gil Won-Ok.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr