Πώς μια ομάδα φοιτητών τα «έβαλε» με τα καζίνο

Η ιστορία της «MIT Blackjack Team».
Ακόμη και να μην έχει πάει κανείς σε κάποιο καζίνο και να μην έχει τζογάρει ποτέ στη ζωή του, γνωρίζει ότι… τα καζίνο δεν φτιάχτηκαν για να χάνουν λεφτά!

Κι όμως, τη δεκαετία του 1990 μια ομάδα φοιτητών απέδειξε ότι οι παίκτες δε χρειάζεται κατ’ ανάγκη να βγαίνουν πάντα… οι χαμένοι!

Αυτή είναι η ιστορία της περίφημης ομάδας «MIT Blackjack Team».

Ο Bill Kaplan θυμάται με γέλια την αντίδραση της μητέρας του, όταν της ανακοίνωσε ότι θα καθυστερούσε τις σπουδές του στο Χάρβαρντ για να κερδίσει μια περιουσία στο τζόγο.

Ο ίδιος είχε διαβάσει ένα βιβλίο για το πώς μπορεί να μετρά κανείς τα χαρτιά της τράπουλας και πίστευε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα μαθηματικό μοντέλο, για να βγάλει καλά λεφτά από το μπλακ τζακ, γράφει η Janet Ball στο BBC World Service.

Μια ιδέα που φυσικά, δεν άρεσε καθόλου στη μητέρα του, αλλά με την οποία δεν ήταν αντίθετος ο πατριός του.
«Παίζε μαζί μου κάθε βράδυ, για να αποδείξεις ότι μπορείς να κερδίσεις» του είχε πει.

«Τον κέρδιζα συνεχόμενα επί δύο εβδομάδες. Τελικά είπε στη μητέρα μου: “Δε μπορώ να το πιστέψω, όμως πραγματικά μπορεί να κερδίσει σε αυτό το παιχνίδι. Άφησέ τον να πάει”».



Κάπως έτσι, παρότι η μητέρα του δεν ήταν και ιδιαίτερα ενθουσιασμένη με την ιδέα, ο Kaplan πήγε στο Λας Βέγκας, όπου έμεινε ένα χρόνο.

Αυτό ήταν το 1977.

Ο Kaplan έφυγε με 1.000 δολάρια και μέσα σε εννιά μήνες είχε γυρίσει με 35.000!

Αποφοίτησε από το Χάρβαρντ και τα επόμενα χρόνια συνέχισε να παίζει μπλακ τζακ σε όλον τον κόσμο.

Η «γέννηση» της ομάδας MIT Blackjack Team

Η ζωή του πήρε μια ξαφνική στροφή, όταν ο αρχηγός μιας μικρής ομάδας φοιτητών από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), ο οποίος είχε ασχοληθεί με τον υπολογισμό καρτών, τον άκουσε κάποια στιγμή να μιλά για τα κατορθώματά του.

Η ομάδα αυτή του ζήτησε να τους εκπαιδεύσει και να τους μανατζάρει…

Αργότερα γνωστή ως η διάσημη «MIT Blackjack Team».

Το 1992 η βιομηχανία του τζόγου γνώρισε μεγάλη άνοδο, όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα μέγκα-καζίνο.

Εκείνη την εποχή, φίλοι και συνεργάτες της ομάδας του Kaplan –οι οποίοι είχαν δει τις επενδύσεις τους να αυξάνονται κατά 100%- δέχτηκαν να χρηματοδοτήσουν μια νέα εταιρεία με 1 εκατομμύριο δολάρια.

Η Strategic Investments θα εκπαίδευε λαμπρούς φοιτητές τον υπολογισμό και το μέτρημα της τράπουλας και θα τους… εξαπέλυε στα ανυποψίαστα καζίνο.



Ένας από αυτούς ήταν ο 22χρονος τότε Mike Aponte.

Έχοντας τελειοποιήσει την τεχνική του στην τάξη, του έδωσαν 40.000 δολάρια σε μετρητά για να τα παίξει εκ μέρους της ομάδας.

Μέσα στα πρώτα 10 λεπτά είχε χάσει ήδη 10.000. Αυτό, όπως είπε ο ίδιος, ήταν ένα μάθημα για το πόσο γρήγορα μπορούσαν να «πετάξουν» τα λεφτά ακόμη και με ένα επιστημονικά αποδεδειγμένο σύστημα.

Ωστόσο, συνέχισε να βασίζεται στο σύστημα της ομάδας και τελικά εκείνο το σαββατοκύριακο έφυγε από το καζίνο με καθαρά κέρδη περίπου 25.000 δολαρίων!

«Το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν να δείχνεις άνετος, να μπορείς να μην τραβάς επάνω σου την προσοχή γιατί… τα λεφτά τραβούν την προσοχή, όπως και να το κάνουμε» είπε ακόμη.

Η πίεση άρχισε να αυξάνεται όταν όλο και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να γίνονται αντιληπτοί από τα καζίνο, τα οποία τους απαγόρευαν να παίζουν.

Είχαν μάλιστα, προσλάβει και ιδιωτικό ντετέκτιβ για να τους εντοπίσει.

Από τις διευθύνσεις πολλών από αυτούς, που ήταν όλες στη Βοστόνη, συνειδητοποίησαν ότι επρόκειτο για μια ομάδα φοιτητών από το ΜΙΤ.

Πολλοί ανησυχούσαν μήπως τους πιάσουν, όμως σύμφωνα με τον Aponte τα πράγματα δεν ήταν πολύ οδυνηρά.

«Συνήθως σου χτυπούσαν την πλάτη και ο σεκιούριτι σε ενημέρωνε ότι μπορούσες να παίξεις σε οποιοδήποτε τραπέζι, εκτός από αυτό του μπλακ τζακ. Κάποιες φορές γίνονταν πιο επιθετικοί, ενώ τα πράγματα ήταν πιο επικίνδυνα εκτός ΗΠΑ».

Το Δεκέμβριο του 1993 η Strategic Investments διαλύθηκε, εξαιτίας της μεγάλης πίεσης. Σε εκείνη τη φάση οι παίκτες της είχαν φτάσει τους 80!

«Ήταν σα να διευθύνω μια επιχείρηση, μόνο που οι πονοκέφαλοι ήταν περισσότεροι από τη διασκέδαση» συνέχισε ο Kaplan.

Όταν έκλεισε η Strategic Investments, ο Aponte έκανε τη δική του ομάδα, όπως και άλλοι παίκτες.



Ο ίδιος έγινε πολύ γνωστός και εξακολουθεί να βγάζει τα προς το ζην από το παιχνίδι.

Έγινε πρωταθλητής στο World Series of Blackjack το 2004 και εκτός από αυτό διδάσκει ιδιώτες πώς να παίζουν μπλακ τζακ, ενώ εργάζεται και ως… σύμβουλος για καζίνο.

«Καταφέραμε κάτι που λίγοι έχουν μπορέσει. Όλοι γνωρίζουν το χρυσό κανόνα, ότι δε μπορείς να νικήσεις το “σπίτι” μακροπρόθεσμα. Όμως εμείς κάναμε ακριβώς αυτό» κατέληξε.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr