Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Αν. Λαγόπουλος: «Δεν παραιτούμαστε, δεν ντρεπόμαστε, παλεύουμε...»


Ως «αόρατοι πολίτες» αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία τα άτομα με ειδικές ανάγκες, λέει στον «ΑτΚ» ο Αναστάσιος Λαγόπουλος, επίτιμος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Γονέων Κηδεμόνων ΑμεΑ και πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του ΚΕΠΕΠ «Αγιος Δημήτριος», σε μια κατάθεση ψυχής ως γονιός παιδιού με βαριά αναπηρία.

Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο ίδιος, εξακολουθεί να μάχεται για τα δικαιώματα αυτών των παιδιών, τα οποία η κοινωνία «έχει αποκληρώσει». Επιλογή του ίδιου και της συζύγου του ήταν να πάρουν το παιδί τους από το ίδρυμα, με τίμημα να αφιερωθούν όσο ζουν στην ανατροφή και στη διαπαιδαγώγησή του, βάζοντας το επάγγελμά τους σε δεύτερη μοίρα.

«Πήραμε το παιδί μας από το ίδρυμα του ''Αγίου Δημητρίου'', γιατί οι συνθήκες δεν ήταν οι κατάλληλες, κυρίως για τις περιπτώσεις βαριάς αναπηρίας. Η κόρη μου, 33 χρονών, είναι σαν μωρό, που δεν μπορεί να απαιτήσει ούτε νερό. Φοβάμαι ότι, αν την πάμε στο ίδρυμα, δε θα είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν ούτε οι βασικές βιολογικές της ανάγκες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η έλλειψη προσωπικού είναι καθοριστική για τη διαβίωση αυτών των παιδιών», αναφέρει.

Σε όλη του τη διαδρομή και μέσα από τους αγώνες του για καλύτερες συνθήκες στα ιδρύματα, έχει δει γονείς να αυτοκτονούν, οικογένειες να διαλύονται, διαζύγια, εγκατάλειψη.

«Δεν παραιτούμαστε, δεν ντρεπόμαστε, παλεύουμε και παίρνουμε δύναμη από το αθώο χαμόγελο του παιδιού μας, που λαμβάνει και στέλνει μηνύματα αγάπης. Δεν έχει άλλον τρόπο να εκφραστεί. Δε μιλάει, απλώς χαμογελάει, όταν αισθάνεται να το αγαπούν», αναφέρει χαμογελώντας και ο ίδιος.

Κάθε βράδυ η τελευταία κουβέντα των δύο γονιών είναι η συζήτηση για το πότε θα επιστρέψει το παιδί τους στο ίδρυμα. «Κάθε βράδυ το συζητάμε και συνεχώς το αναβάλλουμε», λέει, αγωνιώντας αν θα συνεχίσει κι εκεί η κόρη του να χαμογελά.

«Οι εργαζόμενες του ιδρύματος αγαπούν τα παιδιά και τα φροντίζουν όσο μπορούν, αλλά είναι ελάχιστες. Πέρυσι οι γονείς συγκεντρώσαμε από τα επιδόματα των παιδιών μας 170.000 ευρώ και τα διαθέσαμε για πρόσληψη προσωπικού φροντίδας. Πού είναι η Πρόνοια; Το υπουργείο Εργασίας μείωσε στο ένα τέταρτο τις επιχορηγήσεις. Ο ΕΟΠΥΥ χρωστά στο ίδρυμα 150.000 ευρώ. Να εισπράξουν από τους φοροδιαφεύγοντες και να μην κάνουν περικοπές στην Πρόνοια», λέει καταλήγοντας: «Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται από την ευημερία του τομέα της Πρόνοιας».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.