Μετ’ εμποδίων οι διακοπές ατόμων με ειδικές ανάγκες

Με θέληση, τσαγανό και... τύχη πρέπει να εφοδιάζονται τα άτομα με κινητική αναπηρία προτού ξεκινήσουν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Παρά τον σχετικό ευρωπαϊκό κανονισμό 1177/2010, σε τρένα και πλοία συχνά ο προτεινόμενος τρόπος επιβίβασης των ΑμεΑ (Ατομα με Αναπηρία) είναι η μεταφορά τους στα... χέρια των υπαλλήλων. «Προτού ταξιδέψω, πηγαίνω επί τόπου στον σταθμό ή το λιμάνι για να ελέγξω αν διατίθεται αναβατόριο, κυλιόμενες σκάλες ή ασανσέρ, καθώς στα sites ή στο τηλέφωνο εννέα φορές στις δέκα παραπληροφορούμαι» εξηγεί ο 34χρονος Σωτήρης Δανιγγέλης. Ο ίδιος μετακινείται χωρίς αναπηρικό αμαξίδιο, αλλά έχει μεγάλη δυσκολία στις σκάλες. Στην ίδια μοίρα με τον 34χρονο οικονομολόγο βρίσκονται όλα τα άτομα μειωμένης κινητικότητας, ηλικιωμένοι, παιδιά σε καροτσάκια, άνθρωποι με πρόσκαιρα κινητικά προβλήματα.

Ο 34χρονος σχεδίαζε να ταξιδέψει τη Δευτέρα 18 Ιουλίου για Κίμωλο. Εκτός από το ταχύπλοο των 5.30 μ. μ., το οποίο δεν προλαβαίνει λόγω δουλειάς, το επόμενο πλοίο αναχωρούσε στις 7.30 μ. μ. «Οι λιμενικοί υπάλληλοι ήταν πολύ ευγενικοί, με μετέφεραν με δικό τους όχημα στην αποβάθρα για να μην κουραστώ, αλλά δεν μπορούσαν να με κατατοπίσουν για την προσβασιμότητα του πλοίου. Μου απαντούσαν απλώς ότι όλα τα πλοία πρέπει να έχουν συμμορφωθεί με τη νομοθεσία, διαφορετικά μπορούσα να το καταγγείλω». Καλού κακού, λοιπόν, αποφάσισε να μην επιβιβαστεί στο απογευματινό καράβι, που είναι παλιάς τεχνολογίας, με απότομο καταπέλτη που σχηματίζει μεγάλη κλίση και χωρίς κάποια κουπαστή. Ηλπιζε, όμως, ότι την Τρίτη θα ταξίδευε. «Το πλοίο αναχωρούσε το πρωί της επομένης, αλλά όλο το προηγούμενο βράδυ έμενε αγκυροβολημένο στον Πειραιά». Ο Σωτήρης είχε προσπαθήσει προηγουμένως να μάθει σχετικά με την υποδομή του συγκεκριμένου πλοίου από το site- όπου δεν αναφερόταν τίποτα σχετικό- αλλά και τηλεφωνικά. Οταν το πλοίο αγκυροβόλησε, διαπίστωσε ότι δεν διέθετε κυλιόμενες σκάλες ή αναβατόριο. Ο ύπαρχος του πλοίου τού πρότεινε να ανεβεί σε αμαξίδιο, το οποίο εν συνεχεία θα σηκώσουν στα χέρια οι υπάλληλοι από σταθερές κλίμακες. «Δεν μου αρνήθηκαν τη μετακίνηση, αλλά δεν εξασφάλισαν την ασφαλή μεταφορά μου» διευκρίνιζει ο ίδιος. «Σε περίπτωση ατυχήματος, δεν καλύπτομαι νομικά από την ακτοπλοϊκή εταιρεία, η οποία δεν αναφέρει την εν λόγω μέθοδο στα επίσημα έγγραφα της, αλλά την προτείνουν προφορικά οι υπεύθυνοι ως έσχατη λύση». Ο νεαρός άνδρας, τελικώς, έκανε καταγγελία στην ακτοπλοϊκή εταιρεία για μη τήρηση της κοινοτικής οδηγίας, παραβίαση των δικαιωμάτων του ως ΑμεΑ και προσβολή της προσωπικότητάς του. Απάντηση δεν έχει λάβει ακόμα.

Πάντως, πόρισμα έρευνας του ΕΜΠ (Εργαστήριο Λιμενικών Εργων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου) που ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες δείχνει ότι στο 68,4% των λιμένων της χώρας δεν υπάρχουν υποδομές για την εξυπηρέτηση επιβατών ΑμεΑ. Ιδιαίτερα αφιλόξενα χαρακτηρίζονται τα περισσότερα λιμάνια. Στα 64 από τα 94 λιμάνια οι χώροι αναμονής είναι ανεπαρκείς και τα εκδοτήρια εισιτηρίων βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση. Στο 42,1% των λιμανιών δεν υπάρχουν σε κοντινή απόσταση από το πλοίο χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, στο 50,5% παρατηρούνται προβλήματα στη φορτοεκφόρτωση και στο 22,1% κατά την επιβίβαση και αποβίβαση οχήματα και επιβάτες «ανακατεύονται» με άμεσο κίνδυνο ατυχήματος. Τραγική ειρωνεία ότι και το κτίριο του Λιμενικού στον Πειραιά, όπου μετέβη για την καταγγελία, δεν διαθέτει ράμπα... Το επόμενο πλοίο με κυλιόμενες σκάλες για Κίμωλο έφευγε την Τετάρτη, αλλά η υπομονή του Σωτήρη είχε εξαντληθεί.

Η αποβίβαση

Η εμπειρία του 34χρονου από το περυσινό του ταξίδι με τρένο δεν είναι καλύτερη. Στο γραφείο του ΟΣΕ για ΑμεΑ στον Σταθμό Λαρίσης, ο Σωτήρης ενημερώνει το προσωπικό κατόπιν δικής του «έρευνας» ότι ο οργανισμός διαθέτει αναβατόρια. Το ζήτημα είναι ότι τα εν λόγω μηχανήματα δεν εφαρμόζουν σε όλα τα βαγόνια, παρά μόνον σε εκείνο των... αποσκευών! «Αυτό σημαίνει ότι ο επιβάτης με αναπηρία πρέπει να διασχίσει όλο το τρένο μέχρι να φτάσει στη θέση του». Ο οργανισμός έχει προμηθευτεί και βαγόνια ειδικά σχεδιασμένα για επιβάτες με αναπηρικά αμαξίδια, τα οποία ωστόσο χρησιμοποιούσε μέχρι προσφάτως στα νυχτερινά δρομολόγια. «Ανεξάρτητα, όμως, από το βαγόνι στο οποίο θα ταξιδέψει το ΑμεΑ, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αποβίβαση, καθώς σε πολλούς σταθμούς οι υπάλληλοι δεν έχουν ιδέα για την ύπαρξη αναβατόριου». Ετσι, στην Αλεξανδρούπολη, απουσία αναβατόριου, ο Σωτήρης αποβιβάζεται με τη βοήθεια σιδηροδρομικού υπαλλήλου. Ενα επιπλέον κώλυμα για τους φετινούς ταξιδιώτες ΑμεΑ είναι ότι πολλά απευθείας δρομολόγια έχουν καταργηθεί και οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να μετεπιβιβάζονται σε ενδιάμεσους συρμούς, αυξάνοντας εν ολίγοις τον βαθμό δυσκολίας του ταξιδιού. Το οξύμωρο είναι ότι το 2004 ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων είχαν αγοραστεί τριάντα αναβατόρια, από τα οποία μέχρι σήμερα φέρονται να χρησιμοποιούνται μόνο τρία, στον Σταθμό Λαρίσης, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Η τύχη των υπόλοιπων μηχανημάτων αγνοείται, όπως άλλωστε και πολλών επιβατών με κινητικές δυσκολίες...

Πηγή: Εφημερίδα "Καθημερινή"

----------------

Πάνω από 1.000 παιδιά με αναπηρία μένουν εκτός για φέτος!
Ανεστάλη η λειτουργία 4 κατασκηνώσεων σε Ταΰγετο, Αγία Παρασκευή Λάρισας, Μάκρη Αλεξανδρούπολης και Λεπτοκαρυά Πιερίας.

Ακόμα και στα παιδιά με αναπηρία και στις οικογένειές τους δε διστάζει να «στείλει το λογαριασμό» της καπιταλιστικής κρίσης η κυβέρνηση. Ετσι, περισσότερα από 1.000 παιδιά με αναπηρία αποκλείονται φέτος από τις παιδικές κατασκηνώσεις και θα στερηθούν ακόμη και αυτές τις ολιγοήμερες διακοπές, που αποτελούν μια σημαντική ανάσα για τα ίδια τα παιδιά και τους γονείς τους. Να σημειωθεί δε ότι το κατασκηνωτικό πρόγραμμα για παιδιά με αναπηρία είναι ήδη πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, καθώς αφορά περίπου μόνο 3.000 παιδιά, τη στιγμή που συνολικά στη χώρα υπάρχουν 100.000 παιδιά μαθητικής ηλικίας με βαριά αναπηρία, ενώ τα κατασκηνωτικά προγράμματα είναι υποβαθμισμένα ως προς την ποιότητα. Από τα 3.000 άτομα με αναπηρία που έκαναν διακοπές στις κρατικές κατασκηνώσεις, φέτος μόλις 1.900 άτομα θα έχουν αυτή την ευκαιρία.

Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ, το φετινό εθνικό κατασκηνωτικό πρόγραμμα (για ΑμΕΑ, παιδιά και ηλικιωμένους) περικόπηκε κατά ένα εκατομμύριο ευρώ, οι προσλήψεις εποχικού προσωπικού μειώθηκαν κατά 50%, ενώ το κονδύλι για την αποζημίωση των συνοδών των ατόμων με αναπηρία μειώθηκε από τα 845.000 ευρώ στα 720.000 ευρώ. Τα κονδύλια δεν έφτασαν για τέσσερις κατασκηνώσεις. Ετσι, ανεστάλη η λειτουργία τεσσάρων κατασκηνώσεων για άτομα με αναπηρίες, στον Ταΰγετο, στην Αγία Παρασκευή Λάρισας, στη Μάκρη Αλεξανδρούπολης και στη Λεπτοκαρυά Πιερίας. Η τελευταία ήταν η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, όπου φιλοξενούνταν κάθε χρόνο 700 παιδιά με αναπηρία αλλά και ηλικιωμένοι.

Η απάνθρωπη αυτή πολιτική δεν είναι πρωτοφανής, ούτε προκύπτει μόνο από την καπιταλιστική κρίση, παρότι η τελευταία αξιοποιείται για σαρωτικές περικοπές ακόμα και στον ευαίσθητο αυτό τομέα της φροντίδας των ΑμΕΑ. Είναι ενδεικτικό ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκλεισαν τις όποιες δημόσιες κατασκηνώσεις υπήρχαν (όπως του ΠΙΚΠΑ και του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας) και τα τελευταία χρόνια χρηματοδοτούν την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ (ΠΟΣΓΚΑμΕΑ) για τη λειτουργία κάποιων κατασκηνώσεων, φορτώνοντας και αυτό το βάρος στους γονείς. Επιπλέον, το 2009 (επί κυβέρνησης ΝΔ) το υπουργείο Υγείας επιχείρησε την περικοπή κατά 46% των δαπανών για το κατασκηνωτικό πρόγραμμα των ΑμΕΑ, τη μείωση, δηλαδή, του κονδυλίου από 6.500.000 ευρώ το 2008 σε 3.500.000 ευρώ το 2009. Η κυβέρνηση τελικά υπαναχώρησε, μετά τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε η απόφαση, αφού ουσιαστικά «πετσόκοβε» τη μοναδική ανάσα χαράς για τα παιδιά και ξεκούρασης για τους γονείς.

Ωστόσο, συνυπεύθυνη γι' αυτήν την κατάσταση είναι και η ΠΟΣΓΚΑμΕΑ, που έχει διευκολύνει το κράτος να αποποιηθεί την ευθύνη του και στο συγκεκριμένο τομέα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της λειτουργίας αυτού του περιορισμένου κατασκηνωτικού προγράμματος, με έκτακτα κονδύλια, αντί να διεκδικήσει το δικαίωμα στις διακοπές και εκτεταμένο δημόσιο δωρεάν δίκτυο κατασκηνώσεων. Βέβαια, εκτός των άλλων, αξιοποιεί αυτήν την αρμοδιότητα προκειμένου να χειραγωγεί το γονεϊκό κίνημα των ΑμΕΑ.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι την έκταση της κατασκήνωσης στη Λεπτοκαρυά Πιερίας που είναι παραθαλάσσια και βρίσκεται κοντά σε ξενοδοχειακές μονάδες, την ορέγονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Πηγή: http://www2.rizospastis.gr

----------------

«Θύμα» των περικοπών κατασκήνωση για ΑΜΕΑ

Δεν λειτούργησε φέτος μετά από 30 χρόνια.
Έρημο τοπίο θυμίζει σήμερα η έκταση οκτώ στρεμμάτων της κατασκήνωσης για άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) στη Λεπτοκαρυά Πιερίας, που τα τελευταία 30 χρόνια φιλοξενούσε κάθε καλοκαίρι (Ιούλιο-Αύγουστο) δεκάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και ανθρώπους τρίτης ηλικίας, μεταξύ των οποίων και κάποιοι με χρόνια νοσήματα.

Φέτος, η λειτουργία της κατασκήνωσης ανεστάλη, λόγω περικοπών στο αρμόδιο υπουργείο, με αποτέλεσμα, περισσότερα από 700 άτομα που ανανέωναν κάθε χρόνο το «ραντεβού» τους εκεί, να μην είναι ... συνεπείς φέτος.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της κατασκήνωση, Στέφανο Μπαστρογιάννη, το λειτουργικό κόστος της κατασκήνωσης δεν υπερβαίνει τις 200.000 ευρώ και με το ποσό αυτό, όπως διευκρίνισε, εξασφαλίζονται για κάθε φιλοξενούμενο, όλα εκείνα που απαιτούνται για την ασφάλειά του σε όλα τα επίπεδα- τη διατροφή και τη διαμονή του.

Ο κ. Μπαστρογιάννης επισήμανε ότι η κατασκήνωση έχει άρτιες υποδομές για όλες τις ομάδες παιδιών και ηλικιωμένων, που κάθε χρόνο με δυσκολία λένε «αντίο», αφού δεν θέλουν να φύγουν.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr