Ανάπηροι στο μυαλό

Πίστευα ότι αρχίζαμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας και τις ανάγκες του, ιδιαίτερα δε όταν αυτός είναι άνθρωπος με ειδικές ανάγκες. Θεωρούσα ότι η ελληνική κοινωνία του 2011 έχει αφήσει πίσω της την κακή συμπεριφορά που τη χαρακτήριζε. Μετά την προχθεσινή εικόνα που είδα, όμως, αρχίζω να αναθεωρώ.

Έξω από πολυκατάστημα, στο τεράστιο πάρκινγκ, οι περισσότερες θέσεις στάθμευσης ήταν άδειες. Αύγουστος, άλλωστε, πώς να γεμίσει; Πέντε αυτοκίνητα όλα κι όλα. Ο οδηγός του έκτου, όμως, ήταν μάλλον αναποφάσιστος. Πώς να διαλέξει ανάμεσα σε τόσες θέσεις; Γι' αυτό και επέλεξε να κάνει την πιο έξυπνη κίνηση: να παρκάρει το αυτοκίνητό του στη θέση των ατόμων με κινητικά προβλήματα. Ακόμη και όταν δέχθηκε τα σχόλια οδηγού, ο οποίος πήγε να πάρει το αυτοκίνητό του, εκείνος απλώς κλείδωσε το όχημα και μπήκε στο κατάστημα να ψωνίσει.

Δεν ξέρω πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται όσοι συμπεριφέρονται τόσο ανεύθυνα. Ίσως ο δήμαρχος στην πόλη Βίλνιους, στη Λιθουανία, να βρήκε τη λύση: να ισοπεδώνει με άρμα μάχης τα αυτοκίνητα που σταθμεύουν παράνομα. Λίγο ακραία λύση, δεν λέω, αλλά σίγουρα οι παραβάτες στην πόλη θα το σκέφτονται διπλά να κάνουν το ίδιο λάθος. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς, εξάλλου, εκτός αν θέλουν να αγοράζουν για κάθε παράνομο παρκάρισμα κι ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Μήπως να υιοθετήσουμε κι εμείς την τακτική της... ισοπέδωσης;

Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"