Γάμος: Τα κρίσιμα στάδια που απειλούν την ισορροπία του

Η ανάπτυξη του ατόμου και η πορεία του γάμου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Τα στάδια της συζυγικής ζωής έχουν καλύτερα διερευνηθεί υπό το φως των σχετικά πρόσφατων ερευνών των Levinson et al και του Gould για την ανάπτυξη του ενήλικα. Οι ως άνω συγγραφείς πρότειναν μια σειρά από φυσιολογικά στάδια του κύκλου ζωής του ενήλικου ατόμου.

Όταν τα νεαρά άτομα απομακρύνονται από τις γονεϊκές οικογένειες για να φτιάξουν τη δική τους, χρειάζονται ένα χρονικό διάστημα για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες ζωής και να «κόψουν τους ομφάλιους λώρους» που τους συν­δέουν με τις οικογένειες των γονιών τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η απε­μπλοκή (διακοπή) από τις γονεϊκές οικογένειες γίνεται σε διαφορετική χρονική στιγμή για τα δύο μέλη του νέου ζεύγους. Αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες τις γονεϊκής οικογένειας να κρατήσει το μέλος μέσα στα δικά της όρια για διάφορους λόγους (μοναξιάς, αρρώστιας, ανασφάλειας, οικονομικούς κ.λπ.), αλλά και από την ωριμότητα του ατόμου που απομακρύνεται και από το πόσο ασφαλής νιώθει ανασφάλειά της και την υποχρεώνουν να γυρίζει πίσω στην ασφάλεια της γονικής αγκαλιάς.

Το ίδιο πράγμα μπορεί φυσικά να συμβεί και από την πλευρά του άνδρα. Η οικογένειά του (συνήθως η μητέρα) έχει την τάση να κρατάει για ασφά­λεια ή για οικονομικούς λόγους το αρσενικό παιδί, ενώ διώχνει ευκολότερα το θηλυκό. Έτσι, ο γιος είναι στενά δεμένος με τη ....μαμά και η νύφη πρέπει να βρει τον τρόπο να τον οδηγήσει στο κέντρο της νέας οικογένειας. Από αυτό (και άλλα) προκύπτουν οι γνωστές συγκρούσεις νύφης και πεθεράς.

Σε ένα δεύτερο στάδιο, τα μέλη του ζεύγους αναρωτιούνται αν έκαναν καλή εκλογή συντρόφου και τότε παραπονούνται ο ένας στον άλλο ότι έχει αλλάξει, δεν τον/την αγαπά κ.λπ. Αν έχουν εμφανιστεί παιδιά, τότε η πίεση να ανταποκριθούν σωστά στο γονεϊκό ρόλο και ο τρόπος ανατροφής μπορεί να γίνουν πεδία συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων των γονεϊκών οικογενειών, π.χ. εμάς η μαμά μάς μεγάλωσε με ....«φασκιές» και γίναμε καλοί άνθρωποι. Γι’ αυτό, γίνατε έτσι κακοί, απαντά ο/η άλλος, ενώ εμάς μας μεγάλωσε χωρίς «φασκιές» και γίναμε...καλοί και αυθόρμητοι άνθρωποι κ.λπ. κ.λπ.

Αν το ζευγάρι δε βρει τρόπο να ισορροπήσει αυτές τις συγκρούσεις, τότε, στο επόμενο στάδιο, οι αμφιβολίες για τη σωστή επιλογή συντρόφου θα πολλαπλασιαστούν και οι συγκρούσεις θα γίνουν οξύτερες.

Σε ένα τέταρτο στάδιο, οι σύζυγοι έχουν διαφορετικούς και συχνά αλληλοσυγκρουόμενους τρόπους για ό,τι θεωρούν παραγωγικό για την οικογένεια.

Στο επόμενο στάδιο, οι σύζυγοι αρχίζουν να απομακρύνονται και να αντιλαμβά­νονται την επιτυχία διαφορετικά. Μετατοπίζουν το επίκεντρο των δραστηριοτήτων τους από την οικογένεια στην ατομική επιτυχία (επαγγελματική ή κοινωνική).

Στο επόμενο στάδιο, οι πρώτες σαφείς ενδείξεις από το πέρασμα του χρόνου οδηγούν σε επαναξιολόγηση της πορείας της σχέσης. Αν εξαχθούν αρνητικά συμπεράσματα, ακολουθεί επίταση των συγκρούσεων και συναισθηματική ανα­σφάλεια, που είναι δυνατό να καταλήξουν σε καταθλιπτικές ή υπερβολικές αντι­δράσεις. Η αναζήτηση εξωσυζυγικών σχέσεων μπορεί να ταράξει την ηρεμία της οικογενειακής ζωής, προκαλώντας συνήθως πρόσκαιρες αναστατώσεις.

Τέλος, το πέρασμα της ηλικίας μπορεί να αναζωπυρώσει παλιές ανασφάλειες, φόβους εγκατάλειψης, μοναξιάς, σεξουαλικής αποτυχίας, που εντείνουν τις συγκρούσεις.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζει κανείς ότι κρίσιμα στάδια στο γάμο συνδέονται με κρίσιμα στάδια της προσωπικής ζωής. Καταστάσεις που φαί­νονται να είναι καθαρά ατομικές ή δυαδικές, πολύ συχνά είναι το αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μεταξύ συζυγικών και ατομικών στοιχείων.


Πηγή: http://www.boro.gr