Η επιδιόρθωση της μιτροειδούς βαλβίδας

Στην κλασική καρδιολογία η σοβαρή στένωση και η ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας αντιμετωπίζονται με καρδιοχειρουργική επέμβαση ανοικτής καρδιάς. Αντικαθίσταται δηλαδή η βαλβίδα με μεταλλική ή βιολογική βαλβίδα.

Ομως, τα τελευταία χρόνια άνοιξε το κεφάλαιο της πλαστικής χειρουργικής επέμβασης στη φυσική βαλβίδα ή ακόμα της τοποθέτησης συνδετήρων (clips) πάνω στη φυσική βαλβίδα με καθετηριασμό της καρδιάς χωρίς την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης. Η τοποθέτηση των συνδετήρων έγινε αποδεκτή επίσημα στην Αμερική (FDA) από το 2013. Αφορά κυρίως ασθενείς με σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς που δεν μπορούν να χειρουργηθούν.

Ως ανεπάρκεια της μιτροειδούς χαρακτηρίζεται η αδυναμία του κλεισίματος της μιτροειδούς βαλβίδας υδατοστεγώς. Η σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές καταστάσεις με σοβαρές επιπλοκές όπως είναι η κολπική μαρμαρυγή, η πνευμονική υπέρταση, το οξύ πνευμονικό οίδημα ή η χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια.

Σήμερα, είναι αναμφισβήτητο ότι η σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς που έχει ως βάση την εκφύλιση της βαλβίδας και έχει γονιδιακή αιτιολογία αντιμετωπίζεται χειρουργικά, με πλαστική επέμβαση, σε εξειδικευμένα κέντρα από εξειδικευμένους στην επέμβαση αυτή καρδιοχειρουργούς.

Αντίθετα, η σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς που έχει άλλη αιτιολογία (όπως π.χ. ισχαιμία ή έμφραγμα του μυοκαρδίου) μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς εγχείρηση, με τοποθέτηση συνδετήρων κατά τη διάρκεια του καθετηριασμού της καρδιάς. Για την επέμβαση αυτή επιλέγονται οι άρρωστοι με σοβαρά γενικώς προβλήματα υγείας, όπως π.χ. εγκεφαλικά επεισόδια, άνοια, νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια και γενικά παθήσεις που θα μπορούσαν να επιδεινωθούν από την κλασική χειρουργική επέμβαση.

Η μέχρι τώρα εμπειρία όσον αφορά την επέμβαση αυτή είναι καλή. Η τελευταία μελέτη από την Αμερική που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο εγνωσμένου κύρους καρδιολογικό περιοδικό «JACC» μάς δίνει πολύ καλά αποτελέσματα. Παρότι η επέμβαση αυτή έγινε σε αρρώστους μεγάλης ηλικίας (μέση ηλικία: 83 έτη), με τους περισσότερους να βρίσκονται σε καρδιακή ανεπάρκεια, η επιτυχία της επέμβασης έφθασε στο 90,6%.

Για την επιτυχία της επέμβασης έχει ιδιαίτερη σημασία η επιλογή της καταλληλότητας του αρρώστου καθώς και η σωστή εκτίμηση της καταλληλότητας της βαλβίδας από εξειδικευμένη ομάδα έμπειρων καρδιολόγων.

Εντούτοις, μέθοδος εκλογής παραμένει πάντα η καρδιοχειρουργική επέμβαση. Ομως, για τους αρρώστους εκείνους που η καρδιοχειρουργική επέμβαση είναι επέμβαση υψηλού κινδύνου, η αντιμετώπιση της σοβαρής ανεπάρκειας της μιτροειδούς με τους συνδετήρες αποτελεί τη θεραπεία εκλογής.


Πηγή: http://www.boro.gr