«Ξεκλειδώνει» μυστικά για τη ζωή προϊστορικών ζώων

Η Ελευθερία Παλκοπούλου είναι παλαιοβιολόγος του Τμήματος Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης και του Τμήματος Βιοπληροφορικής και Γενετικής του Σουηδικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Είναι επικεφαλής μιας διεθνούς επιστημονικής ομάδας που κατάφερε να «διαβάσει» το πλήρες γονιδίωμα του προϊστορικού μαμούθ.



Αυτή την περίοδο ερευνά τον πληθυσμό και την ειδογένεση του γένους Dicrostonyx κατά την Ύστερη Πλειστόκαινη περίοδο. Η Ελευθερία Παλκοπούλου πήρε το πτυχίο Βιολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης το 2006 και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Βιολογία στο Uppsala University στη Σουηδία το 2009, όπου και υπήρξε ερευνητική βοηθός στα τμήματα Βιολογίας του ιδίου πανεπιστημίου.

Τον Ιανουάριο του 2015 τελείωσε το διδακτορικό της στη Μοριακή Συστηματική και Εξέλιξη από το Σουηδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Η Παλκοπούλου και η ομάδα της ανέλυσαν δείγματα DNA από δύο ξεχωριστά μαμούθ. Το ένα έζησε πριν 4.300 χρόνια στην αρκτική νήσο Βράνγκελ της Ρωσίας και το δεύτερο πριν από 44.800 χρόνια στη βορειοανατολική Σιβηρία. Τα συμπεράσματα όλων των αναλύσεων υποδηλώνουν μια σημαντική πληθυσμιακή πίεση πριν από 300.000 χρόνια και μια δεύτερη πριν από 12.000 χρόνια που για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους συρρίκνωσε το είδος σε εκατοντάδες. Ένα μικρό κομμάτι του πληθυσμού έζησε στην αρκτική νήσο Βράνγκελ για 6.000 χρόνια όντας και το τελευταίο του είδους τους.

«Προτού απαντήσουμε στο κατά πόσο κάτι τέτοιο θα είναι εφικτό στο εγγύς μέλλον, υπάρχουν σημαντικά ηθικά ζητήματα που πρέπει πρώτα να εξετασθούν. Πόσα μαμούθ θα χρειάζονταν για να είναι βιώσιμος ένας πληθυσμός τους; Δεν θα ήταν καλύτερα οι προσπάθειες να στραφούν στη διατήρηση ζωντανών ειδών που κινδυνεύουν;» δήλωσε η Ελληνίδα καθηγήτρια στο Reuters.

Οι επιστήμονες συνεχίζουν να αναλύουν δείγματα DNA από διαφορετικές χρονικές στιγμές για να καταλάβουν καλύτερα την εξέλιξη των μαμούθ που πρώτο εμφανίστηκαν στη Σιβηρία πριν από περίπου 700.000 χρόνια. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό βιολογίας “Current Biology”.


Πηγή: http://www.ellines.com