Οι αιμομιξίες των ευρωπαϊκών βασιλικών οίκων

Αξιοσημείωτες υποθέσεις ενδογαμίας των γαλαζοαίματων της Γηραιάς Ηπείρου.
Με τόσα πολλά να διακυβεύονται, οι βασιλικές οικογένειες του κόσμου προσπαθούσαν ανέκαθεν να κρατήσουν τις καταγωγές τους καθαρές, καθώς κάτι τέτοιο διασφάλιζε ότι η εξουσία θα παρέμενε διαχρονικά στα χέρια του οίκου.

Πανίσχυρες οικογένειες που σφυρηλάτησαν δηλαδή την ιστορία του καιρού τους εμπιστεύτηκαν τη μακροημέρευσή τους σε στρατηγικές ενδογαμίας, αγνοώντας τους νόμους της συγγένειας του αίματος και τα παρατράγουδα σε όρους σωματικής και ψυχικής υγείας.

Ιστορικά μιλώντας, η βασιλική αιμομιξία μπορεί να ανασυγκροτηθεί από τα πανάρχαια βασίλεια της Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους και τη σύγχρονη εποχή, καθώς απλώθηκε σε όλο σχεδόν το φάσμα του γαλαζοαίματου δικτύου της οικουμένης.

Κι αν το βαρύ πυροβολικό της ευρωπαϊκής αιμομιξίας σε όρους τερατογένεσης παραμένει ο βασιλιάς Κάρολος Β’, ο τελευταίος των Αψβούργων της Ισπανίας και προϊόν 200 χρόνων ενδογαμίας, με την παροιμιώδη μακριά του γλώσσα που τον εμπόδιζε να μιλήσει και τον προγναθισμό του που τον εμπόδιζε να μασήσει, δεν ήταν το μόνο προϊόν αιμομιξίας της ευρωπαϊκής βασιλείας, αν και είναι το μόνο που αντί να διαιωνίσει την ηγεμονική εξουσία κατέληξε στο οριστικό τέλος της…

Μαρία Α’ της Πορτογαλίας



Η Μαρία Α’ της Πορτογαλίας διατηρεί τη διάκριση να είναι η πρώτη βασίλισσα που κυβέρνησε τη χώρα της, η οποία ωστόσο παρά την ακραία ευσέβειά της, παντρεύτηκε τον θείο της Πέτρο (αδελφό του πατέρα της Ιωσήφ Α’) το 1778. Μέσω του γάμου με τη 26χρονη Μαρία την «Ευσεβή», ο 43χρονος Πέτρος Γ’ έγινε συμβασιλέας του βασιλείου Πορτογαλίας και Βραζιλίας, αν και η ενδογαμία δεν θα έπαιρνε τέλος εδώ.

Κι αυτό γιατί ο 15χρονος γιος τους και διάδοχος του θρόνου, Ιωσήφ, θα παντρευόταν κατόπιν την 30χρονη θεία του Μπενεντίτα, την αδερφή της Μαρίας, δημιουργώντας κωμικοτραγικές καταστάσεις στο συγγενολόι, καθώς η νύφη του Πέτρου Γ’, η κουνιάδα και η ανιψιά του ήταν το ίδιο ακριβώς πρόσωπο!

Ως αρχέτυπο αιμομικτικής οικογένειας, το ζευγάρι δεν μπορούσε να κάνει παιδιά (η Μπενεντίτα είχε δύο αποβολές), ο Ιωσήφ πέθανε χτυπημένος από ευλογιά δυο χρόνια μετά τον πατέρα του και στον θρόνο ανέβηκε τελικά ο δεύτερος γιος της Μαρίας, Ιωάννης, αν και ο βασιλικός οίκος θα εκδιωκόταν από την Πορτογαλία για τη Βραζιλία από τα στρατεύματα του Βοναπάρτη. Η αιμομιξία του βασιλικού οίκου της Πορτογαλίας δεν θα τέλειωνε εδώ, καθώς γενιές αργότερα η Μαρία Β’ θα παντρευόταν τον Μιχαήλ, αδελφό του πατέρα της, για να πάρει τέλος η κρίση διαδοχής που μάστιζε τον θρόνο της Πορτογαλίας…

Ελισάβετ της Αυστρίας



Πεπεισμένη ότι η καταγωγή της ήταν καταραμένη και η τρέλα είχε θρονιαστεί για τα καλά στην οικογένειά της, η πριγκίπισσα Σίσι είχε πολλά ακόμα να ζήσει σε όρους ενδογαμίας. Η μητέρα της, Λουδοβίκα των Βίττελσμπαχ της Βαυαρίας, ήταν σύζυγος του ξαδέρφου της, δούκα Μαξιμιλιανού της Βαυαρίας, ένα από τα 13 παιδιά του οποίου ήταν η Ελισάβετ. Η αδελφή της Λουδοβίκας, Σοφία, ήταν σύζυγος του αρχιδούκα Φραγκίσκου Καρόλου της Αυστρίας και είχε έναν γιο, τον κατοπινό αυτοκράτορα της Αυστρίας, Φραγκίσκο Ιωσήφ, τον οποίο ήθελαν να παντρέψουν με την αδελφή της Ελισάβετ, Ελένη, αν και ο νεαρός δελφίνος του θρόνου (και πρώτος της ξάδελφος) ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα τη Σίσι και την παντρεύτηκε αμέσως.

Ο γάμος ήταν βέβαια καταστροφή, καθώς η Σίσι δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με την πεθερά (και θεία της) πριγκίπισσα Σοφία. Όσο για το οικογενειακό δέντρο, παρέμεινε εν πολλοίς ενδογαμικό και στις επόμενες γενιές, καθώς η κόρη της Σίσι παντρεύτηκε τον δεύτερο ξάδελφό της Λεοπόλδο, ενώ η τρίτη αδερφή Σοφίας και Λουδοβίκας, Καρολίνα, πήρε για άντρα της τον παππού του Φραγκίσκου Ιωσήφ, Φραγκίσκο Β’…

Πριγκίπισσα Βικτωρία Μελίτα



Η εν λόγω πριγκίπισσα παραμένει μοναδική στα χρονικά της αιμομιξίας καθώς δεν παντρεύτηκε μόνο έναν πρώτο ξάδελφο, αλλά δύο! Και ήταν φυσικά εγγονή ενός τρανού παραδείγματος ενδογαμίας, της ίδιας της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας (από την πλευρά του πατέρα της Αλφρέδου, δούκα του Σαξ-Κοβούργου). Η βασίλισσα Βικτωρία ήθελε η εγγονή της να παντρευτεί τον άλλο της εγγονό, Ερνέστο Λουδοβίκο, τον μέγα δούκα της Έσσης, όπως και έγινε τελικά, με το ζευγάρι να αποκτά μια κόρη.

Κατά τις πηγές, η Μελίτα τον έπιασε στο κρεβάτι με τον οικονόμο τους και μετά τον θάνατο της Βικτωρίας το ζευγάρι τράβηξε δρόμους χωριστούς, πυροδοτώντας ένα από τα μεγαλύτερα βασιλικά σκάνδαλα του καιρού.

Η πριγκίπισσα Μελίτα θα παντρευόταν μετά τον μεγάλο έρωτα της ζωής της και πάλι πρωτοξάδελφό της, αυτή τη φορά από την πλευρά της μητέρας της, τον ρώσο αρχιδούκα Κιρίλ Βλαντιμίροβιτς. Ο γάμος τους έγινε ωστόσο χωρίς τη βασιλική έγκριση του τσάρου Νικολάου Β’, κι έτσι ο Κιρίλ έχασε τον τίτλο του στο αυτοκρατορικό ναυτικό της Ρωσίας και εξορίστηκε από τη χώρα για πέντε χρόνια. Μόνο όταν τα θανατικά που μάστισαν την τσαρική οικογένεια θα έφερναν πλέον τον Βλαντιμίροβιτς τρίτο στη σειρά διαδοχής του επιτράπηκε και πάλι η είσοδος στη Ρωσία, αν και οι σχέσεις του με τα πρώτα του ξαδέλφια (τόσο ο τσάρος όσο και η τσαρίνα) δεν αναθερμάνθηκαν ποτέ…

Βασίλισσα Βικτωρία



Η φημισμένη βασίλισσα και βασιλομήτωρ πίστευε ακράδαντα στις αρετές της ενδογαμίας μεταξύ της ευρωπαϊκής βασιλείας, καθώς εκεί έβλεπε το μεγάλο κλειδί της ειρήνης στην πολύπαθη Γηραιά Ήπειρο. Τα συνοικέσια που οργάνωσε τόσο για τα εννιά της παιδιά όσο και τα εγγόνια της διασταύρωσαν κάθε σχεδόν βασιλικό οίκο της Ευρώπης, αν και θα έφερναν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, καθώς συνέβαλαν τα μέγιστα στο τέλος της αυτοκρατορικής εποχής.

Ήταν (και) οι τεταμένες σχέσεις των απογόνων της που κυβερνούσαν πια Αγγλία, Ρωσία και Γερμανία που έπαιξαν κεφαλαιώδη ρόλο στο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου, καθώς ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β’ της Γερμανίας (εγγονός της Βικτωρίας), για παράδειγμα, μισούσε θανάσιμα τους Βρετανούς εξαιτίας των ισχυρισμών της βρετανίδας μητρός του ότι οι Άγγλοι ήταν ανώτεροι των Γερμανών σε όλα! Οι ιστορικοί έχουν αποδείξει ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν στον Μεγάλο Πόλεμο του 1914 ήταν και οι προσωπικές βεντέτες του Γουλιέλμου με τα ξαδέλφια του, τον βασιλιά Εδουάρδο Ζ’ της Αγγλίας και τον τσάρο Νικόλαο Β’ της Ρωσίας.

Αν και οι οικογενειακές έριδες δεν θα ήταν η μόνη παράπλευρη απώλεια της αιμομιξίας, καθώς η Βικτωρία ήταν πρώτη ξαδέλφη του συζύγου της, πρίγκιπα Αλβέρτου. Οι τόσες αιμομιξίες στην οικογένεια προκάλεσαν τη διαβόητη αιμοφιλία του οίκου, από την οποία θα πέθαιναν πέντε εγγόνια και ένα παιδί της βασίλισσας…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr