Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Η γυναίκα που μεγάλωσε θέλοντας να είναι αγόρι αποκαλύπτει γιατί το μετάνιωσε


Θέλει να συμβουλεύσει τους γονείς που έχουν παιδιά με παρόμοια συμπεριφορά.

«Όταν ήμουν μικρό κορίτσι ήθελα πολύ να γίνω αγόρι. Ένιωθα κατά βάθος ότι θα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένη με αυτόν τον τρόπο και πίστευα ότι η ζωή ως άνδρας θα ήταν πιο διασκεδαστική και ωραία από το να είμαι γυναίκα», αναφέρει η 43χρονη Jenny Paul από το Μπρίστολ η οποία μιλάει για την ιστορία της στη βρετανική Daily Mail.

Από μικρή, όπως αποκαλύπτει, της άρεσε να μιμείται τους άνδρες της οικογένειας, ενώ θυμάται χαρακτηριστικά ένα περιστατικό όπου έβγαλε την μπλούζα της στον κήπο επειδή το έκαναν κι εκείνοι μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Όταν της φώναξαν να την φορέσει και πάλι γιατί είναι κορίτσι ένιωσε -όπως περιγράφει- έναν απέραντο θυμό. «Ήταν μια ανάγκη που είχα σε όλη την παιδική μου ηλικία, αλλά οι γονείς μου το είχαν αποδεχτεί. Μου άρεσε να είμαι αγοροκόριτσο, δεν αγαπούσα τις κορδέλες και τις κοτσίδες και πιεζόμουν να φορέσω φορέματα ακόμη κι αν δεν ήθελα σε κάποιες περιπτώσεις, όπως όταν έπρεπε να πάω στην εκκλησία. Μόλις γυρνούσα στο σπίτι βιαζόμουν να αλλάξω και να φορέσω τζιν και γαλότσες», αναφέρει η ίδια και προσθέτει ότι είχε αποδεχτεί ότι είναι κορίτσι, αλλά αποφάσισε να συμπεριφέρεται σαν αγόρι.

Μεγαλώνοντας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα έχει περίοδο όπως όλες οι γυναίκες και δεν ήθελε να μεγαλώσει το στήθος της περνώντας μια πολύ δύσκολη φάση. Όπως αποκαλύπτει, αν και της δόθηκε η ευκαιρία να πάρει ορμόνες και να κάνει αργότερα αλλαγή φύλου, τελικά δεν το έκανε και σήμερα δεν μετανιώνει γι’ αυτό. Μετά την εφηβεία, όπως αναφέρει, άρχισε να αλλάζει εντελώς τρόπο σκέψης και να αγαπάει το σώμα της.

Σιγά-σιγά, και χωρίς να την πιέσει κάποιος, άρχισε να συμπεριφέρεται σαν κορίτσι και να καταλαβαίνει πόσο ωραίο είναι να είσαι γυναίκα «αγκαλιάζοντας» τη θηλυκότητά της. Σήμερα έχει αγαπήσει εντελώς το σώμα της και το φύλο της και μοιράζεται την ιστορία της γιατί θέλει να δώσει το δικό της μήνυμα. Όπως αναφέρει, εκείνη δέχτηκε την αγάπη και τη στήριξη των γονιών της οι οποίοι πίστευαν ότι είναι διαφυλικό άτομο και δεν την μάλωναν ποτέ, αφήνοντας την να επιλέξει τι θέλει να κάνει στη ζωή της χωρίς να την πιέζουν και να την επηρεάζουν.

Μέσα από την ιστορία της θέλει να συμβουλεύσει γονείς, φίλους και τον στενό κύκλο των παιδιών που μεγαλώνουν με ανάλογες επιθυμίες όπως τις δικές της να μην τα καταπιέζουν. «Αν ένα κορίτσι αισθάνεται σαν να είναι αγόρι στην καρδιά και θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, να κόψει τα μαλλιά της και να φοράει αγορίστικα ρούχα, ή εάν ένα αγόρι θέλει να φορέσει ροζ και να αφήσει τα μαλλιά του μακριά αφήστε τα να το κάνουν», λέει, υποστηρίζοντας ότι δεν θα πρέπει κανείς να επεμβαίνει στο πώς νιώθει ένα παιδί ή αντίθετα να βιάζεται να προσδιορίσει το φύλο του σε περίπτωση που υπάρχει τέτοια αντίδραση απ' αυτό, γιατί μεγαλώνοντας μπορεί να αλλάξουν όλα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.