Πώς μια γάτα άλλαξε ριζικά τη ζωή ενός κοριτσιού με αυτισμό

Η θεραπευτική επίδραση μιας σχέσης ζωής- Δείτε φωτογραφίες και βίντεο.
Είναι γνωστό πως η παρουσία των κατοικίδιων ζώων και η συντροφιά τους μπορεί να είναι ανακουφιστική για πολλούς ανθρώπους- κι αυτό αποδεικνύεται ακόμα μια φορά στην περίπτωση της 6χρονης Iris Grace Halmshaw από τη Βρετανία και της γάτας Thula.

Δεν είναι μόνο το γεγονός πως είναι αχώριστες. Το πιο συγκινητικό είναι το πώς η παρουσία της γάτας βοήθησε το κοριτσάκι, που εντάσσεται στο φάσμα του αυτισμού, να ανοιχτεί, να εκφραστεί και να επικοινωνήσει.

Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς της 6χρονης πως είναι πιθανό να μη μιλήσει ποτέ. Αλλά λίγο μετά την άφιξη της Thula, πριν από δύο χρόνια, η μικρή ακούστηκε να λέει τα πρώτα της λόγια.

Η Iris Grace ήταν ήδη αναγνωρισμένη καλλιτέχνις από την ηλικία των τριών ετών, οι πίνακές της πωλούνταν έναντι περίπου 2000 ευρώ και πολύς κόσμος παρακολουθούσε την εξέλιξή της.

Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που συμβούλεψαν τη μητέρα της, Arabella, να πάρει μία γάτα που θα βοηθούσε την κόρη της να ανοιχτεί.

Το τι επακολούθησε περιγράφεται σε βιβλίο που η Arabella κυκλοφόρησε αυτό το μήνα.

Η Iris και η Thula συμπεριφέρθηκαν από την πρώτη στιγμή σαν να γνωρίζονταν από παλιά. Το όνομα «Thula» είναι από ένα αγαπημένο αφρικανικό νανούρισμα της μικρής.

«Η Thula ήταν στο πλευρό της Iris από τη στιγμή που την πρωτοείδε και την πρώτη νύχτα κοιμήθηκε στην αγκαλιά της», περιγράφει. «Όταν η Iris ξεφύλλιζε τα βιβλία της πάντα χάιδευε τα αυτά της Thula ή τα μουστάκια της και την ουρά της».

Λίγο μετά η Arabella παρατήρησε αλλαγή στον τρόπο επικοινωνίας της κόρης της. «‘Κάτσε, γάτα’, της έλεγε όταν προσπαθούσε να παίξει στο iPad. Και το έλεγε με τόση επιβλητικότητα που η γάτα αμέσως καθόταν», αναφέρει. «Δεν πείραζε ποτέ το γατάκι, η σχέση τους βασίστηκε στη συντροφικότητα. Η Thula παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την Iris να παίζει και όποτε μπορούσε ανακατευόταν κι εκείνη στο παιχνίδι της. Όταν η Iris έπαιζε με πλαστελίνη στο τραπεζάκι της η Iris καθόταν δίπλα της και μιμούταν τις κινήσεις της. Δεν πίστευα στα μάτια μου, εκείνο το μικρό γατάκι εφάρμοζε τα βασικά της θεραπείας μέσω παιχνιδιού».

«Καταλάβαιναν η μία την άλλη με έναν τρόπο που εμείς αγωνιζόμαστε να κατακτήσουμε, υπάρχει ένας αδιαμφησβήτητος δεσμός ανάμεσά τους, μια ισχυρή σχέση. Όταν η Iris ξυπνούσε τη νύχτα, η Thula ήταν εκεί για να την καθησυχάσει. Ήταν σαν ενστικτωδώς να ήξερε τι να κάνει, έπαιρνε ένα μικρό παιχνίδι στο στόμα της και το έφερνε στην Iris, το παιχνίδι αυτό, η κίνηση των δακτύλων της, την καθησύχαζε. Μετά η Thula ξάπλωνε δίπλα της και χουρχούριζε και η Iris σιγά σιγά αποκοιμιόταν. Τις παρακολουθούσα από την πόρτα».

Όπως εξήγησε στο BBC, όταν έγινε η διάγνωση του αυτισμού οι γιατροί δεν ήταν πολύ αισιόδοξοι σχετικά με το τι θα ήταν εφικτό για την Iris. Τους είπαν πως μπορεί ποτέ να μη μιλούσε, ποτέ να μην αναπτύξει τις σχέσεις που έχουν τα άλλα παιδιά.

«Κι ύστερα πήραμε την Thula και όλα άλλαξαν, η διαφορά ήταν μεγάλη. Μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μας για ό,τι ήθελε, ξεκινώντας από τη γάτα», πρόσθεσε.