Η ιστορία της γυναίκας που αμάρτησε με ένα δελφίνι

Η σχέση της Margaret Howe και του Πήτερ που κατέληξε σε μία αυτοκτονία.
Απ’ όλα τα παράξενα που μπορεί να συνέβησαν τη δεκαετία του ’60 κανένα μάλλον δεν μπορεί να συγκριθεί με τον έρωτα που άνθησε ανάμεσα σε μια βιολόγο και ένα ρινοδέλφινο στις Παρθένες νήσους.

Για δέκα εβδομάδες, από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 1965, το ερευνητικό κέντρο Dolphin Point Laboratory στο νησί St. Thomas, έγινε το επίκεντρο του πειράματος του βιολόγου Dr. John C. Lilly, που ήθελε να μάθει στα δελφίνια να μιλούν σαν τον άνθρωπο. Η 23χρονη τότε βοηθός του Margaret Howe προσφέρθηκε να συμμετάσχει στο πείραμα που χρηματοδοτούσε η NASA με στόχο την επικοινωνία των ανθρώπων με τα δελφίνια.

Από εκείνη τη μέρα πρωταγωνιστής στην καθημερινότητα της νεαρής ερευνήτριας θα ήταν ο Πήτερ. Οι δύο τους θα έμεναν σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, πλημμυρισμένο με νερό, όπου θα έκαναν τα πάντα μαζί. Η 23χρονη θα μπορούσε να δουλεύει και να κρατά σημειώσεις σε ένα γραφείο που προεξείχε από τον τοίχο, τις νύχτες θα κοιμόταν σε ένα αιωρούμενο στρώμα, προστατευμένο από μια πλαστική κουρτίνα που θα την κρατούσε στεγνή από τα πλατσουρίσματα του Πήτερ και στο διατροφικό μενού υπήρχαν μόνο κονσέρβες. Κανείς δεν θα μπορούσε να χαλάσει την καθημερινότητα και το πείραμά τους.



Ο Πήτερ όμως ανέπτυξε σεξουαλικές ορμές και φαίνεται πως ερωτεύτηκε τη Margaret, η οποία πήρε την απόφαση να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να φτάσει το πείραμα μέχρι τέλους. Η 23χρονη εκτόνωνε το θηλαστικό προκειμένου αυτό να είναι ήρεμο και να μην αποκλίνει από τη μάθηση της ανθρώπινης γλώσσας και επικοινωνίας. Η ιστορία της έγινε ευρύτερα γνωστή 50 χρόνια μετά, σε ένα ντοκιμαντέρ που πρόβαλλε το BBC για να αφηγηθεί την ιστορία τους.

Πώς χτίστηκε η σχέση της Margaret και του Πήτερ

Η Margaret διαμόρφωσε ακόμα και την εμφάνισή της κατά τέτοιο τρόπο ώστε η σχέση της με τον Πήτερ να είναι όσο το δυνατόν πιο απλή. Φορούσε καθημερινά τη γνωστή στολή κατάδυσης και είχε κόψει ακόμα και τα μαλλιά της πολύ κοντά ώστε να μην την ενοχλούν. Η μοναδική μέρα που έπαιρνε ρεπό από τον Πήτερ ήταν το Σάββατο.

Από την Κυριακή έως την Παρασκευή η μέρα ξεκινούσε στις 8 το πρωί. Ο στόχος της Margaret ήταν να ενθαρρύνει το δελφίνι να μιμηθεί τους ήχους της φωνής της. Φρόντισε ακόμα και να βάψει το πρόσωπό της λευκό και τα χείλη της μαύρα ώστε ο Πήτερ να βλέπει ξεκάθαρα τον τρόπο που τα χείλη της σχημάτιζαν τις λέξεις. Ηχητικά ντοκουμέντα του πειράματος αποδεικνύουν ότι ο Πήτερ έμαθε να λέει στα αγγλικά: «Γεια σου Margaret».



«Το γράμμα "Μ" είναι πολύ δύσκολο. Το δούλεψα πολύ και τελικά κατάφερνε να το πει κάνοντας τούμπες στο νερό. Δούλεψε πολύ πάνω σε αυτό» λέει η Margaret στο ντοκιμαντέρ του BBC. Με τον καιρό το ρινοδέλφινο κατάφερε να πει τις λέξεις one (ένα), we (εμείς), triangle (τρίγωνο), hello (γεια) και όταν η 23χρονη του έλεγε ότι πρέπει να δουλεύουν συνέχεια λέγοντας χαρακτηριστικά «work, work, work (δουλειά, δουλειά, δουλειά) εκείνος προτιμούσε το παιχνίδι απαντώντας «play, play, play, (παιχνίδι, παιχνίδι, παιχνίδι)! Μετά τα μαθήματα ακολουθούσαν παιχνίδια και φυσικά φαΐ, πολύ φαΐ, με το μενού του Πήτερ να περιλαμβάνει καθημερινά περίπου 2 κιλά ψαριών.



Η εξέλιξη του ρινοδέλφινου ήταν αξιοσημείωτη στην ανθρώπινη επικοινωνία. Ο Πήτερ ήταν χαρούμενος και ενεργητικός τις περισσότερες μέρες του πειράματος και φαινόταν να έχει δεθεί ιδιαιτέρως συναισθηματικά με την Margaret. Κοιμόταν δίπλα της και συχνά γύρναγε ανάποδα, σημάδι ότι αποζητούσε τα χάδια της.

Η αλλαγή στη συμπεριφορά του Πήτερ

Η χαρά και η αγάπη που έδειχνε το δελφίνι κάθε φορά που έβλεπε την Margaret πολλές φορές αντικαθίστανται από ζήλεια. Αν η βιολόγος μιλούσε στο τηλέφωνο έκανε ότι μπορούσε για να της αποσπάσει την προσοχή και να ασχοληθεί μαζί του. Το ίδιο και όταν εκείνη καθόταν μόνη της και δεν παίζανε.

Την τρίτη εβδομάδα η Margaret εκδήλωσε εξάντληση από το πείραμα και από την ένταση που εμφάνιζε το δελφίνι στη συμπεριφορά του, όπως φάνηκε μέσα από το ημερολόγιο που κράταγε. «Θα έκανα τα πάντα να το τελείωνα όλο αυτό… Έχασα την υπομονή μου σήμερα και φώναξα στον Πήτερ… Είμαι απηυδισμένη, με δυσκολία στέκομαι… κατάθλιψη… θέλω να φύγω… το μυαλό μου δεν είναι στη δουλειά…».



Στα μέσα του πειράματος η Margaret διαπιστώνει ότι το δελφίνι εμφανίζει σεξουαλικές ορμές πολλές φορές μέσα στη βδομάδα. «Οι επιθυμίες του εμποδίζουν την ομαλή σχέση μας. Τρίβεται στα πόδια μου, πηδάει συνεχώς γύρω μου και γενικά είναι τόσο ενθουσιασμένος που δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του» λέει στις σημειώσεις της. Οι άτσαλες αντιδράσεις του είχαν οδηγήσει συχνά και στον τραυματισμό της ερευνήτριας.

Δεν το έβαλε κάτω όμως. Η υπερένταση και η νευρική συμπεριφορά του Πήτερ δεν θα σταμάταγε το πείραμα και την εκπαίδευση για την υιοθέτηση της ανθρώπινης ομιλίας. Η Margaret ήταν αποφασισμένη να ηρεμήσει το ρινοδέλφινο εκτονώνοντας τις σεξουαλικές του ορμές.

«Ήταν σεξουαλικό από τη δική του πλευρά. Δεν ήταν σεξουαλικό για μένα. Αισθησιακό ίσως [...] Αυτή η σχέση ξεκίνησε από ανάγκη να είμαστε μαζί. Τώρα πια θέλουμε να είμαστε μαζί, απολαμβάνει ο ένας την παρέα του άλλου και λείπει ο ένας στον άλλο. Είχα μια στενή επαφή με - δεν μπορώ πια να τον λέω δελφίνι - τον Πήτερ» είχε πει η 23χρονη.



Πάνω που ο Πήτερ και η Margaret είχαν βρει τον τρόπο να συμβιώνουν, το πείραμα έπρεπε να σταματήσει γιατί διακόπηκε η κρατική χρηματοδότηση. Το δελφίνι μεταφέρθηκε σε ενυδρείο στο Μαϊάμι, αλλά η ζωή του εκεί ήταν πολύ διαφορετική από τις χαρούμενες στιγμές που πέρναγε στο Dolphin House. Η απομάκρυνση από τη Margaret φαίνεται πως του στοίχισε πολύ και η κατάσταση του μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Τελικά το δελφίνι αυτοκτόνησε. Καταδύθηκε στον πυθμένα του ενυδρείου και δεν ξανανέβηκε στην επιφάνεια για να πάρει αναπνοή.



Σύμφωνα με τον κτηνίατρο Andy Williamson το ρινοδέλφινο αυτοκτόνησε καθώς δεν άντεχε να ζει χωρίς την Margaret, η καρδιά του είχε ραγίσει από τον αποχωρισμό. «Η Margaret μπορούσε να εκλογικεύσει το χωρισμό τους, αλλά ο Πήτερ μπορούσε; Η αγάπη της ζωής του είχε φύγει» λέει ο Williamson, εξηγώντας ότι τα δελφίνια μπορεί να μην μιλούν, όπως οι άνθρωποι, έχουν όμως παρόμοια συναισθήματα χαράς, λύπης, απογοήτευσης.

Η Margaret Howe στο ντοκιμαντέρ του BBC

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος η Margaret παντρεύτηκε το φωτογράφο του πρότζεκτ John Lovatt, ενώ ο Dr. Lilly συνέχισε να μελετά την επικοινωνία των δελφινιών με τον άνθρωπο μέχρι τη δεκαετία του '80. Άφησε την τελευταία του πνοή το 2001.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr