Στο «φως» έργο που είχαν γράψει Μότσαρντ και Σαλιέρι

Η καντάδα «Per la ricuperata salute di Offelia» ανακαλύφθηκε στο Μουσείο Μουσικής Πράγας.
Για πρώτη φορά έπειτα από δυο και πλέον αιώνες, ακούστηκε στην Πράγα ένα μουσικό έργο που θεωρούνταν για καιρό χαμένο. Το έργο, ανακαλύφθηκε πρόσφατα στις συλλογές του Μουσείου Μουσικής της Πράγας και υπογράφεται από κοινού από τον αυστριακό συνθέτη Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και τον ιταλό μουσικό Αντόνιο Σαλιέρι.

Το έργο αυτό που γράφτηκε το 1785 «αποτελεί κλειδί για μια νέα κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στον Μότσαρτ και τον Σαλιέρι», δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο γερμανός μουσικολόγος και συνθέτης Τίμο Γιούκο Χέρμαν, στον οποίο οφείλεται η ανακάλυψη.

Οι δύο συνθέτες ήταν «συνάδελφοι που εργάζονταν μαζί», επέμεινε ο Χέρμαν, καθώς ο μύθος αποδίδει στον Σαλιέρι την ευθύνη για τον θάνατο του Μότσαρτ.

Η καντάδα «Per la ricuperata salute di Offelia» γράφτηκε από κοινού από τον Μότσαρτ, τον Σαλιέρι και κάποιον Κορνέτι σε λιμπρέτο του Λορέντζο Ντα Πόντε για την αγγλίδα σοπράνο Νάνσι Στόρας (1765-1817).

Η σύνθεση, που διαρκεί περίπου τέσσερα λεπτά, εκτελέστηκε σήμερα από τον κλαβεσινίστα Λούκας Βέντι κατά την επίσημη παρουσίαση του έργου, το οποίο θα εκτεθεί προσεχώς στο κοινό.

Η παρτιτούρα βρισκόταν στο Μουσείο Μουσικής της Πράγας από τη δεκαετία του 1950, αλλά δεν είχε ταυτοποιηθεί σωστά. Αυτό έγινε τώρα χάρη στις νέες τεχνολογίες και τα ονόματα των δημιουργών αποκρυπτογραφήθηκαν.

«Είναι ο Τίμο Γιούκο Χέρμαν, ο οποίος καθόρισε τον μοναδικό χαρακτήρα του έργου αυτού», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το μουσείο.

Ο Μότσαρτ (1756-1791), μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες όλων των εποχών στον κόσμο της μουσικής, είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Πράγα η οποία τότε ανήκε στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων της Αυστρίας. Στις 29 Οκτωβρίου 1787 στην πόλη αυτή δόθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της περίφημης όπερας «Ντον Τζοβάνι», το λιμπρέτο της οποίας είχε γράψει ο Ιταλός ποιητής Λορέντζο Ντα Πόντε.

Η φήμη, την οποία απορρίπτουν οι ειδικοί, ότι ο Σαλιέρι (1750-1825) οδήγησε στον θάνατο τον Μότσαρτ επειδή ζήλευε την ιδιοφυία του, οφείλεται εν μέρει στο ποιητικό δράμα «Μότσαρτ και Σαλιέρι» που έγραψε ο Αλεξάντρ Πούσκιν το 1830.

Τη φήμη αυτή χρησιμοποίησε ο άγγλος δραματουργός Πίτερ Σάφερ για το έργο του «Αμαντέους» και στη συνέχεια ο τσεχικής καταγωγής αμερικανός σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν για τη διάσημη ομώνυμη ταινία του.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr