Οι υποβρύχιες φιγούρες των Κανάριων Νησιών και το ηχηρό μήνυμά τους

Βρετανός καλλιτέχνης δημιουργεί το πρώτο υποβρύχιο μουσείο της Ευρώπης - Δείτε φωτογραφίες.
Στο βυθό της θάλασσας, στα ανοιχτά του νησιού Λανθαρότε, στα Κανάρια Νησιά, ο Βρετανός καλλιτέχνης Jason deCaires Taylor δημιουργεί μια απίθανη σειρά υποβρύχιων έργων, φιγούρες που αναπαριστούν απελπισμένους πρόσφυγες και τουρίστες που βγάζουν selfies. Φιγούρες που αποκτούν εκ νέου την ταυτότητά τους καθώς η θαλάσσια ζωή τις κατακτά και το υποβρύχιο περιβάλλον τις κάνεις δικές του.

Η εικόνα είναι ανατριχιαστική για το ανθρώπινο μάτι αλλά όχι για τα κοπάδια των ψαριών που κολυμπούν ανάμεσά στους νέους ενοίκους της βυθισμένης κοινωνίας. Πρόκειται για το πρώτο υποβρύχιο μουσείο της Ευρώπης, το Museo Atlantico.

Κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, η Λέμβος της Λαμπεντούζα μεταφέρει 13 γλυπτά- πρόσφυγες προς ένα απροσδιόριστο μέλλον. Ο καθιστός Αφρικανός άνδρας που κάθεται με κλειστά μάτια κρατώντας ένα φτηνό σωσίβιο είναι υπαρκτό πρόσωπο, ο Abdel Kader από τη Laayoune της Δυτικής Σαχάρας. Λόγω της μικρής εγγύτητάς της με τα Κανάρια Νησιά ήταν «πέρασμα» για πολλούς διακινητές μεταναστών και προσφύγων.

Ο 29χρονος σήμερα Kader έκανε το επικίνδυνο ταξίδι προς τα ισπανικά νησιά πριν από 16 χρόνια. Μέχρι τα 12 του είχε χάσει τον πατέρα του και την αδελφή του και έπρεπε να στηρίξει ο ίδιος τη μητέρα και τα δέκα αδέλφια του. Δούλεψε, μάζεψε λεφτά και έκανε επαφές με τους διακινητές. Θυμάται πως στα μάτια του η βάρκα έδειχνε ασφαλής. Στη θάλασσα όμως η μηχανή σταμάτησε και άρχισαν να μπαίνουν νερά. Θυμάται τους 24 επιβάτες που προσπαθούσαν να βγάζουν το νερό με ό,τι τρόπο μπορούσαν. Εκείνος δεν ήξερε κολύμπι. «Ανησυχούσα για την οικογένειά μου, που χρειαζόταν τη στήριξή μου», λέει στην εφημερίδα Guardian. Την τέταρτη ημέρα ήταν τόσο κουρασμένοι που η βάρκα πλημμύρισε. Τους βρήκε ένα ψαράδικο που ειδοποίησε τις αρχές κι έτσι σώθηκαν. Όταν πάτησε στο Λανθαρότε ο μικρός Kader τηλεφώνησε στη μαμά του. «Έκλαιγε γοερά στο τηλέφωνο, δεν ήξερε πως είχα φύγει», εξομολογείται.

Ένας άλλος από τους επιβαίνοντες φτιάχτηκε με μοντέλο έναν μετανάστη από τη Σομαλία που σήμερα ζει στη Λαμπεντούζα.

Η Λέμβος της Λαμπεντούζα δεν έχει στόχο να λειτουργήσει ως φόρος τιμής ή μνημείο αλλά ως υπενθύμιση της παθητικότητάς μας και της συλλογικής μας ευθύνης.

Δεν είναι άλλωστε το πρώτο υποβρύχιο έργο του Taylor: το 2006 είχε δημιουργήσει το έργο Vicissitudes, έναν κύκλο μαθητών, στην Γρενάδα της Καραϊβικής. Πριν ένα χρόνο στις Μπαχάμες «βύθισε» το μεγαλύτερο υποβρύχιο γλυπτό του κόσμο, τον Άτλαντα του Ωκεανού, να σηκώνει το βάρος του νερού. Το περασμένο καλοκαίρι τοποθέτησε το έργο του The Rising Tide στον Τάμεση. Είναι ορατό μόνο όταν η στάθμη του νερού πέφτει.