Εκεί που άνθρωποι και αετοί συνεργάζονται και κυνηγούν μαζί το ίδιο θήραμα

Πώς ο φακός αποτυπώνει έναν τρόπο ζωής στη Μογγολία που τείνει να εξαφανιστεί - Δείτε το σπάνιο φωτορεπορτάζ.
Στα άγρια βουνά της δυτικής Μογγολίας, εκεί που το θερμόμετρο σπάνια ανεβαίνει πάνω από το μηδέν, μόνο οι σκληροτράχηλοι καταφέρνουν να επιβιώσουν.

Και αυτό το κατάλαβε στην κυριολεξία στο πετσί του ο γεννημένος στην Ινδία και μεγαλωμένος στην Αυστραλία φωτογράφος Palani Mohan, όταν ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ: να απαθανατίσει τους τελευταίους εναπομείναντες κυνηγούς με αετούς της φυλής Altai Kazakh. «Έχουν απομείνει μόνο 50-60 κυνηγοί και καθώς περνούν τα χρόνια και μεγαλώνουν κάθε χειμώνα είναι ολοένα και λιγότεροι« λέει ο Mohan στο CNN.

Οι κυνηγοί της συγκεκριμένης φυλής είναι μοναδικοί στο είδος τους. Αρχικά ανεβαίνουν στο βουνό καβάλα στο άλογο, κρατώντας στο χέρι τον αετό τους. Από την κορυφή παρακολουθούν και περιμένουν. Όταν εντοπίσουν το θήραμά τους -συνήθως μια αλεπού- κατευθύνονται προς αυτό και αφήνουν τον αετό να το αρπάξει.

Ο φωτογράφος ήταν 17 ετών και ζούσε στο Σίδνεϊ όταν πρωτοείδε τη συγκεκριμένη φυλή, να στέκει επιβλητική φορώντας μια γούνα από δέρμα αλεπούς, στη σελίδα μιας εφημερίδας. Αυτή η εικόνα ήταν αρκετή για να μπει στον Mohan το «μικρόβιο» της γνωριμίας με τη φυλή των κυνηγών.

Δεκαετίες αργότερα και ενώ ζούσε στο Χονγκ Κονγκ βρήκε μια ταξιδιωτική προσφορά για τη Μογγολία. Η ευκαιρία ήταν εκεί και του έγνεφε και εκείνος δεν έχασε ούτε λεπτό για να πραγματοποιήσει αυτό που πάντα θεωρούσε ταξίδι ζωής.

«Ξεκίνησα χωρίς σχεδόν κανένα προγραμματισμό» λέει. «Όταν έφτασα εκεί κατάλαβα ότι υπήρχαν πολλά να μάθω, υπήρχε μια ιστορία που έπρεπε κάποιος να μου αφηγηθεί» πρόσθεσε στο CNN. Στο πρότζεκ που χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί ο Mohan επισκέφτηκε τα βουνά της Μογγολίας τέσσερις φορές, ζώντας περισσότερο από έναν μήνα σε κάθε του επίσκεψη μαζί με τους κυνηγούς.

«Πολλές φορές αναγκαζόμουν να επιστρέψω στην πατρίδα μου γιατί αρρώσταινα. Τα χέρια μου έβγαζαν χιονίστρες, τα πόδια μου ήταν σκέτο χάλι. Είχα πολύ μεγάλη δυσκολία να κρατήσω ζεστές τις μπαταρίες της φωτογραφικής μου μηχανής. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έπρεπε να κάνω» λέει.

Εκτός όμως από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες υπήρχε και ένα άλλο εμπόδιο που έπρεπε να υπερπηδήσει και να διαχειριστεί ο Mohan και δεν ήταν άλλο από την απρόβλεπτη συμπεριφορά των αετών.

«Οι αετοί δεν περιμένουν εσένα, είναι άγρια πτηνά. Έχανα τα καρέ συνεχώς. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από το να βλέπεις μία ωραία φωτογραφία μπροστά σου και να εξαφανίζεται όπως το νερό πάνω σε ένα ζεστό πιάτο» λέει χαρακτηριστικά.

Παρά τις δυσκολίες ο φωτογράφος κατάφερε να φτιάξει ένα λεύκωμα με τίτλο «Hunting with Eagles, In the Realm of the Mongolian Kazakhs» στο οποίο θα βρει κανείς 90 φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα. Οι φωτογραφίες διηγούνται την ιστορία ενός πανέμορφου και άγριου τοπίου στο οποίο μια φυλή κυνηγών αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με τους αετούς της, τον απαραίτητο σύμμαχο για την απόκτηση των επιθυμητών θηραμάτων.

Οι φωτογραφίες έχουν βάθος και μυστήριο στο οποίο συμβάλλει η διχρωμία τους, ένα εφέ, που όπως λέει ο Mohan ήταν εσκεμμένο. «Αυτές οι εικόνες άξιζαν να αποτυπωθούν σε άσπρο και μαύρο. Φυσικά δεν υπήρχαν και πολλά χρώματα στη διάθεσή μου. Το τοπίο ήταν σκούρο καφέ, οι αετοί γκρι, τα ρούχα των κυνηγών ήταν σκουρόχρωμα και τα πρόσωπά τους μουντά και αυτά αποδίδουν πολύ καλά σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία» επισημαίνει ο Mohan.

Ο σκοπός του φωτογράφου δεν ήταν όμως μόνο να κάνει τέχνη. Ήθελε επίσης να διατηρηθεί στο χρόνο η ιστορία και ο τρόπος ζωής των κυνηγών της φυλής Altai Kazakh.

«Ελπίζω ο κόσμος να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν ακόμα έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο ζωής και δεν είναι κάτι σαν “μουσείο”. Η ζωή αλλάζει και εξελίσσεται και η νέα γενιά δεν θέλουν να γίνουν κυνηγοί με αετούς» τονίζει ο Mohan.

Ο φωτογράφος θέλει να επιστρέψει «στον τόπο του εγκλήματος» ώστε να δείξει στους νέους φίλους του την οπτική κληρονομιά που σε λίγο θα αφήσουν πίσω τους μια για πάντα. «Με θεωρούν εκκεντρικό, δεν καταλάβαιναν γιατί συνέχιζα να επιστρέφω στη Μογγολία, αφήνοντάς την οικογένειά μου στο Χονγκ Κονγκ. Αλλά ελπίζω ότι όταν επιστρέψω για άλλη μια φορά θα έχω μαζί μου και ένα αντίγραφο του λευκώματός μου, μεταφρασμένο στη διάλεκτό τους. Ίσως έτσι καταλάβουν καλύτερα» λέει στο CNN.