Έφυγε από τη ζωή ο Πιερ Μπουλέζ

Θεωρείτο ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και διευθυντές ορχήστρας του καιρού του.
Ο Γάλλος Πιερ Μπουλέζ, που πέθανε την Τρίτη στη Γερμανία σε ηλικία 90 ετών, θεωρείτο ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και διευθυντές ορχήστρας του καιρού του, στην αιχμή μιας μουσικής πρωτοπορίας που χαιρετίστηκε σε όλο τον κόσμο, θεωρείται όμως δυσνόητη για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων.



«Για όλους εκείνους που τον γνώρισαν και που μπόρεσαν να εκτιμήσουν τη δημιουργική ενέργειά του, τις καλλιτεχνικές αξιώσεις του, τη διαθεσιμότητα και τη γενναιοδωρία του, η παρουσία του θα παραμείνει ζωντανή και ακατάσβεστη», αναφέρει η οικογένεια σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα η Φιλαρμονική του Παρισιού.

Από τη δεκαετία του 1950, επιβλήθηκε ως ένας σπουδαίος συνθέτης-διευθυντής ορχήστρας, εμβαθύνοντας τη σχέση δημιουργίας και ερμηνείας και αναπτύσσοντας μια απαράμιλλη επιρροή στη μουσική, πολιτιστική και πνευματική ζωή, στη Γαλλία και αλλού.

Γεννημένος στις 26 Μαρτίου 1926 στο Μονμπριζόν (κεντρική Γαλλία), ο Πιερ Μπουλέζ παρακολούθησε στο Ωδείο του Παρισιού μαθήματα του Ολιβιέ Μεσιαέν, ο οποίος θα επηρεάσει τα πρώτα του έργα.

Μυηθείς από τον Ρενέ Λάιμποβιτς στη δωδεκαφωνική τεχνική (σύνθεση στους δώδεκα ήχους της μουσικής κλίμακας), αυτός ο ερωτευμένος με τα μαθηματικά θα επιβληθεί γρήγορα ως μία από τις προσωπικότητες της μουσικής πρωτοπορίας μαζί με τους συγχρόνους του Στοκχάουζεν, Μπέριο, Λιγκέτι και Νόνο.

Ο Μπουλέζ αναπτύσσει μια μουσική που προέρχεται από τον σειριαλισμό (κατασκευή σε σειρές) της Δεύτερης Σχολής της Βιένης (Σένμπεργκ και Βέμπερν κυρίως).

Η εργογραφία του περιλαμβάνει περίπου τριάντα έργα, μεταξύ των οποίων τα «Le Marteau sans maître» (1955) και «Répons» (1981-1988).

Περιζήτητος και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, διηύθυνε, πάντα χωρίς μπαγκέτα, την Ορχήστρα του Κλίβελαντ (1967-1972), τη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC (1971-1975) και τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης (1971-1977).

Ο Πιερ Μπουλέζ συμμετείχε επίσης σε μνημειώδεις παραγωγές όπερας όπως το «Δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν» για το Φεστιβάλ Βάγκνερ του Μπαϊρόιτ (1976-1980) και η πρώτη ολοκληρωμένη εκδοχή της «Λούλου» του Μπεργκ στο Παλέ Γκαρνιέ στο Παρίσι (1970).

Εξοργισμένος με τη συντηρητική στάση του γαλλικού μουσικού κόσμου, αυτοεξορίστηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Επέστρεψε στη Γαλλία μόλις το 1974, όταν ο τότε πρόεδρος Ζορζ Πομπιντού του ζήτησε να ιδρύσει το Ircam (Ινστιτούτο Έρευνας και μουσικού/ακουστικού Συντονισμού) και το Ensemble intercontemporain, έναν πρώτο οργανισμό αφιερωμένο στη μουσική του καιρού μας.

Αυτός ο ακάματος αρχιτέκτονας θεσμών ίδρυσε επίσης τη Cité de la Musique (εγκαινιάστηκε το 1995) και τη Φιλαρμονική του Παρισιού, η οποία άνοιξε χωρίς αυτόν τον Ιανουάριο του 2015, καθώς ήταν ήδη άρρωστος.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr