Αγαπά μόνο τον εαυτό του: Τα 10 σημάδια ενός νάρκισσου

Η Διαταραχή της Ναρκισσιστικής Προσωπικότητας

Πρόκειται για ένα μοτίβο μεγαλομανίας, στη φαντασία ή τη συμπεριφορά, ανάγκη για θαυμασμό και λατρεία και έλλειψη συναισθημάτων για τον άλλον, κάτι που ξεκινά νωρίς στην ενήλικη ζωή κι εμφανίζεται σε διάφορες πτυχές της.

Πώς να αναγνωρίσετε τη ναρκισσιστική προσωπικότητα

Για να γίνει η διάγνωση, χρειάζονται πέντε ή περισσότερα κριτήρια. Το άτομο:

• Αισθάνεται υπεροχή και ιδιαίτερα σημαντικό (πχ υπερβάλλει για τις επιδόσεις και τα ταλέντα του σε σημείο που να λέει ψέματα, απαιτεί να αναγνωρίζεται ως ανώτερο χωρίς αντίστοιχες επιδόσεις)
• Έχει φαντασιώσεις σχετικά με χωρίς όρια επιτυχία, δόξα, δύναμη, παντοδυναμία, εξυπνάδα (εγκεφαλικός νάρκισσος) σωματική ομορφιά ή σεξουαλικές επιδόσεις (σωματικός νάρκισσος) ή ιδανική, παντοτινή αγάπη ή πάθος, όλα αυτά σε σημείο που να του γίνονται έμμονες ιδέες
• Είναι πεπεισμένος ότι για τη μοναδικότητά του και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να τον καταλαβαίνουν, να συγχρωτίζεται και να συνδέεται μόνο με άλλα εξίσου ιδιαίτερα ή υψηλού κύρους σαν τον ίδιο άτομα
• Απαιτεί υπερβολικό θαυμασμό, λατρεία, προσοχή κι επιβεβαίωση ή, αν κάτι τέτοιο δεν πετύχει, επιθυμεί να τον φοβούνται οι άλλοι και να είναι φοβερός και τρομερός
• Θεωρεί ότι έχει αναφαίρετα δικαιώματα γενικώς. Προσδοκά παράλογη ή ιδιαίτερη μεταχείρηση
• Απαιτεί αυτόματη και ολοκληρωτική συμμόρφωση με τις προσδοκίες του
• Χρησιμοποιεί τους άλλους για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς
• Δεν έχει ενσυναίσθηση, δηλαδή συναισθήματα κατανόησης προς τους άλλους
• Διαρκώς ζηλεύει τους άλλους ή πιστεύει ότι οι άλλοι τρέφουν τα ίδια συναισθήματα απέναντί του
• Αλλαζόνας, επηρμένες συμπεριφορές ή στάση που συνδυάζονται με λυσσασμένο θυμό όταν απογοητεύεται, εκνευρίζεται, του πηγαίνουν κόντρα ή τον ξεμπροστιάζουν

Τι προκαλεί τη ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας

Εξακολουθεί να μην είναι ξεκάθαρο αν η παθολογία του ναρκισσισμού είναι το αποτέλεσμα γενετικού σφάλματος ή δυσλειτουργικών οικογενειών και λανθασμένης ανατροφής του παιδιού, διαταραγμένων διαδικασιών κοινωνικοποίησης ή λίγο απ' όλα τα παραπάνω.
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, όλοι οι άνθρωποι είναι νάρκισσοι στην αρχή της ζωής τους: τα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας θεωρούν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος, τα πιο σημαντικά, παντοδύναμα και παντογνώστα όντα. Σε αυτή τη φάση της ανάπτυξης, το παιδί θεωρεί ότι οι γονείς είναι σχεδόν μυθικές φιγούρες, αθάνατοι και με τεράστια δύναμη, που υπάρχουν απλώς και μόνο για να ικανοποιούν τις ανάγκες του παιδιού, να το τρέφουν και να το προστατεύουν. Το παιδί βλέπει τόσο τον εαυτό όσοι και τους άλλους ανώριμα. Πρόκειται για τον πρώιμο ναρκισσισμό της ψυχοδυναμικής θεωρίας.

Αναπόφευκτα, η πραγματικότητα γρήγορα διαβρώνει αυτές τις πεποιθήσεις και πρσγειώνει το παιδί στον αληθινό κόσμο. Η προσαρμογή είναι μια διαδικασία απομυθοποίησης. Αν αυτή η διαδικασία είναι απότομη, αντιφατική, απρόβλεπτη, αυθαίρετη κι έντονη, ο ψυχικός τραυματισμός του βρέφους είναι μεγάλου βαθμού. Σε αυτή τη διαδικασία σημαντική είναι και η συναισθηματική υποστήριξη από τους γονείς. Σε περίπτωση που λείπει, η αίσθηση της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή τείνουν να έχουν διακυμάνσεις, από την υπερβολική εκτίμηση στην υπερβολική υποτίμηση. Οι ενήλικες νάρκισσοι εξελίσσονται έτσι λόγω κάποιας πικρής απογοήτευσης ή ριζικής απομυθοποίησης νωρίς στη ζωή τους.

Αλλά και οι τραυματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία ή οι δυσλειτουργικές οικογένειες συντελούν στην εμφάνιση της διαταραχής αυτής στην ενήλικη ζωή.


Πηγή: http://www.boro.gr