Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Κρούσματα ανθρωποφαγίας της σύγχρονης εποχής που σοκάρουν.
Η ανθρωποφαγία αποτελεί το μεγάλο ταμπού του πολιτισμένου κόσμου, όντας ηθικά απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο.
Και αν ορισμένες φορές ο κανιβαλισμός μπορεί να συζητηθεί ή και ακόμη να δικαιολογηθεί, όπως στην περίπτωση των επιβατών της πτήσης 571 που κατέπεσε στις Άνδεις και οι λιγοστοί διασωθέντες κατάφεραν να επιβιώσουν σε ακραίες συνθήκες τρώγοντας συνεπιβάτες τους, δεν ισχύει το ίδιο με περιπτώσεις ανθρώπων που κάνουν τον Χάνιμπαλ Λέκτερ να μοιάζει… αρνάκι.
Παρόλο που κρούσματα κανιβαλισμού έχουν σημειωθεί σε διάφορες χώρες σε όλον τον κόσμο, στο παρόν άρθρο, θα δούμε περιπτώσεις αμερικανών κανίβαλων των οποίων οι αποτρόπαιες πράξεις τους, προκαλούν ανατριχίλα ακόμη και στους πιο σκληραγωγημένους. Επιπλέον, δεν θα μιλήσουμε για περιπτώσεις κανίβαλων που έδρασαν δεκαετίες ή αιώνες πίσω, αλλά για κρούσματα ανθρωποφαγίας στη σημερινή εποχή.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από κανιβάλους του σήμερα που δραστηριοποιήθηκαν στις ΗΠΑ, έχοντας υπόψη μας ότι δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι που έχουν καταγραφεί στα εγκληματικά χρονικά...
Hadden Clark
Ο Hadden Clark θεωρούνταν απροσάρμοστος και εκκεντρικός από την εφηβεία του. Οι ξαφνικές εναλλαγές στη διάθεσή του και η ασταθής συμπεριφορά του, είχαν οδηγήσει το νεαρό Clark σε απομόνωση, έχοντας ελάχιστους φίλους.
Έτσι, όταν η 6χρονη Michelle Dorr εξαφανίστηκε το 1986, ήταν εντυπωσιακό ότι κανείς δεν υποπτεύτηκε τον Hadden Clark, δεδομένου ότι βρίσκονταν κοντά της και ότι είχε προηγουμένως διαγνωστεί με παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Όμως μετά τη σύλληψη του Clark για τη δολοφονία της 23χρονης Laura Houghteling, το 1992, η αστυνομία τον συνέδεσε με την εξαφάνιση της μικρής.
Τελικά, αρκετά χρόνια μετά την εξαφάνιση και δολοφονία της Michelle Dorr, ο Clark αποκάλυψε ότι είχε φάει κομμάτια της μικρής, ενώ παραδέχτηκε ότι είχε φτιάξει για ενθύμιο ένα περιδέραιο από τα κόκκαλα των δακτύλων του παιδιού!
Τελικά, ο Clark καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκισης για τη δολοφονία της Michelle Dorr και σε 30 χρόνια για τη δολοφονία της Laura Houghteling.
Omaima Nelson
Η γεννημένη στην Αίγυπτο, Omaima Nelson, μετακόμισε το 1980 στις ΗΠΑ, όπου συνάντησε τον 33χρονο William Nelson και παντρεύτηκαν μετά από μόλις 2 μήνες γνωριμίας. Παρόλο που η Nelson ισχυρίστηκε ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από το σύντροφό της, περίμενε μέχρι το 1991 για να πάρει την εκδίκησή της: δολοφόνησε, διαμέλισε, μαγείρεψε και έφαγε τον άντρα της! Η Omaima ισχυρίστηκε πως όλα αυτά τα έκανε βάσει διάφορων αιγυπτιακών πεποιθήσεων για τη μεταθανάτια συνάντηση με το σύζυγό της!
Κατά τη διάρκεια της δίκης, ένας ψυχίατρος κατέθεσε ότι η Nelson είχε παραδεχτεί πως μαγείρεψε τα πλευρά του άντρα της σε «στυλ μπάρμπεκιου». Οι αρχές επιπλέον κατέθεσαν πως τηγάνισε τα χέρια του συζύγου σε λάδι, ενώ το κεφάλι του, το έβρασε και το έβαλε στην κατάψυξη!
Η Omaima Nelson καταδικάστηκε για φόνο δεύτερου βαθμού και εκτίει 25ετη ποινή κάθειρξης.
Marc Sappington
Τον Ιούλιο του 2004, ο 25χρονος Marc Sappington καταδικάστηκε για τρεις φόνους πρώτου βαθμού: του συνομήλικου του Terry Green, του 22χρονου Michael Weaver Jr. και του 16χρονου Alton «Fred» Brown Jr.
Παρόλο που τόσο ο Green, όσο και ο Weaver έχασαν τη ζωή τους σχετικά σύντομα, δεν συνέβη και το ίδιο με το νεαρό Brown ο οποίος υπέφερε στα χέρια του Sappington. Όπως ο ίδιος περιέγραψε, άκουγε φωνές που τον καλούσαν να καταναλώσει ανθρώπινη σάρκα και αίμα ή διαφορετικά θα πέθαινε! Αυτό τον οδήγησε να διαμελίσει και να φάει μέρος του άτυχου Brown, κρατώντας στο ψυγείο άλλα μέλη του θύματος για μελλοντική κατανάλωση.
Ο Sappington εκτίει ποινή φυλάκισης 3 φορές ισόβια για τους φόνους.
Rudy Eugene
Ο Rudy Eugene έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά την αναίτια επίθεση εναντίον του 65χρονου άστεγου Ronald Poppo, το Μάιο του 2012.
Υπό την επήρεια ναρκωτικών και δίχως να φορά ρούχα, ο Rudy Eugene επιτέθηκε στον 65χρονο και άρχισε να τρώει το πρόσωπό του, αφαιρώντας περίπου το 80& της σάρκας, όπως επίσης και τα μάτια του άτυχου άντρα. Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο, έβγαλαν τα περίστροφά τους και ζήτησαν από τον Eugene να σταματήσει την αποτρόπαιη πράξη του. Αυτός δεν υπάκουσε, αναγκάζοντας τους ένστολους να ανοίξουν πυρ, σκοτώνοντάς τον. Όταν τελικά ήρθε το ασθενοφόρο, οι νοσοκόμοι διαπίστωσαν ότι το θύμα... δεν είχε πλέον πρόσωπο. «Του το είχε μασήσει», δήλωσε αστυνομικός!
Ο Ronald Poppo έζησε παρόλο που έχασε το μάτι του και τη μύτη του και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε εκτεταμένες χειρουργικές επεμβάσεις.
Joseph Albert Oberhansley
Ο διαβόητος Oberhansley αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση φρικαλεότητας. Ζούσε στην Γιούτα το 1998, όπου και σκότωσε τη 17χρονη λεχώνα φιλενάδα του, Sabrina Elder, ενώ επιχείρησε να δολοφονήσει και την ίδια του τη μητέρα, αφήνοντας την σοβαρά τραυματισμένη. Η Elder είχε γεννήσει το παιδί του Oberhansley λίγες μέρες νωρίτερα.
Ο δολοφόνος καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία και απόπειρα ανθρωποκτονίας. Αφού, όμως, πέρασε 12 χρόνια στη φυλακή, τελικά αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή το 2012.
Λίγο μετά την αποφυλάκισή του, ο Oberhansley μετακόμισε στην Ιντιάνα, όπου γνώρισε την Tammy Jo Blanton, η οποία στάθηκε στο πλάι του παρά το εγκληματικό παρελθόν του. Το 2013, ο άντρας συνελήφθη ξανά, καθώς ήρθε στα χέρια με έναν μπράβο σε μπαρ. Τον επόμενο χρόνο συνελήφθη ξανά για επικίνδυνη οδήγηση. Η Tammy Jo Blanton εγγυήθηκε για τον Oberhansley και στις δύο περιπτώσεις, παραδεχόμενη ότι ήταν αρραβωνιαστικιά του.
Το Σεπτέμβριο του 2014, ωστόσο, η Blanton άλλαξε τις κλειδαριές του σπιτιού της για να κρατήσει έξω τον άντρα, ενώ τηλεφώνησε και στην αστυνομία όταν αυτός προσπάθησε να εισβάλει στην οικία της. Οι ένστολοι έδιωξαν τον Oberhansley, χωρίς όμως να τον συλλάβουν. Αργότερα, την ίδια μέρα, συνάδελφοι της Blanton ανησύχησαν για την απουσία της και κάλεσαν την αστυνομία. Το σώμα της γυναίκας βρέθηκε ακρωτηριασμένο στην μπανιέρα του σπιτιού της, καλυμμένο με ένα μουσαμά.
Η Blanton είχε μαχαιρωθεί αρκετές φορές. Το κρανίο και το στήθος της είχαν ανοιχτεί, ενώ η καρδιά της, τα πνευμόνια της και ο εγκέφαλός της έλλειπαν! Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν στην κουζίνα του σπιτιού, τα σύνεργα του εγκλήματος: πιάτα, τηγάνια και άλλα σκεύη γεμάτα αίμα!
Ο άντρας παραδέχτηκε την ενοχή του και η δίκη του ξεκίνησε το Φεβρουάριο.
Gregory Hale
Ο Gregory Hale ποτέ δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να κρύψει τις νοσηρές του εμμονές με τον κανιβαλισμό και το θάνατο. Ο Hale είχε γίνει γνωστός για τη συλλογή οστών, αίματος και… ματιών, όταν είχε προσληφθεί σε εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος, ενώ στο προφίλ του στο Facebook, έγραφε για κανιβαλισμό και την αφοσίωσή του στον serial killer, Richard Ramirez.
Τον Ιούνιο του 2014, ο Gregory Hale γνώρισε την 36χρονη Lisa Marie Hyder. Οι δύο τους πήγαν στο σπίτι των γονιών του Hale και αφού έκαναν σεξ, ο άντρας σκότωσε την Hyder και διαμέλισε το σώμα της. Τοποθέτησε το κεφάλι και τα χέρια της σε ένα πλαστικό κάδο, ενώ σε έναν άλλο έβαλε τα πόδια της. Ο κορμός του σώματός της θάφτηκε στο οικόπεδο της οικογένειας Hale.
Η αστυνομία ειδοποιήθηκε για το συμβάν μετά από ανώνυμη πληροφορία ότι ο 37χρονος έψαχνε βοήθεια για να θάψει το σώμα της γυναίκας.
Ο Gregory Hale δήλωσε ένοχος στη δίκη του και τον Ιανουάριο καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Φωτορεπορτάζ του newsbeast.gr στην καρδιά της πρωτεύουσας. Δεν είναι κάποια στοιχειωμένα σπίτια. Ούτε παλιά εργοστάσια βγαλμένα από διηγήματα του Stephen King αν και θα μπορούσαν να τα αποκαλέσουν έτσι όσοι τα δούνε να ξεπροβάλλουν ξαφνικά στη μέση των πάρκων σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας.
Κι όμως αυτά τα ξεχαρβαλωμένα σπίτια, αλλά και τμήμα του εργοστασίου που βρίσκονται σε τρία γειτονικά πάρκα των Άνω Πατησίων και του Αγίου Ελευθερίου, δεν είναι παρά τμήμα της «κληρονομιάς» που άφησαν στις γειτονιές τα χρόνια που μεσολάβησαν, μερικές από τις άλλοτε κραταιές επιχειρήσεις της πρωτεύουσας.
Το εργοστάσιο «Τρεις Αστέρες», το «ΦΙΞ-Κλωναρίδη», αλλά και η βίλα Δρακοπούλου, έχουν αφήσει τα απομεινάρια τους στα αντίστοιχα πάρκα μέχρι και σήμερα.
Οι λόγοι που αυτά τα οικήματα παρέμειναν να ρημάζουν μέχρι τις μέρες μας ποικίλουν. Κληρονομικές διαφορές, αδυναμία του δήμου να τα αξιοποιήσει, αλλά και διάφορες νομικές εμπλοκές μαζί με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα δημιούργησαν ένα παράξενο σκηνικό που μπορεί οι κάτοικοι των περιοχών να το έχουν συνηθίσει αλλά σίγουρα για τον περαστικό αποτελεί ένα αλλόκοτο θέαμα.
Πάρκο «Δρακοπούλου»
Ξεκινάμε με πάρκο «Δρακοπούλου» στα Άνω Πατήσια που βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Πατησίων, Ηρακλείου και Λάμπρου Πορφύρα. Μέσα σε αυτό θα συναντήσουμε τουλάχιστον τρία μεγάλα οικήματα, τα δύο σε εξαιρετικά κακή κατάσταση και μισογκρεμισμένα. Σίγουρα επικίνδυνα για όποιον επιχειρήσει να τα προσεγγίσει αδιαφορώντας για τα συρματοπλέγματα που έχουν βάλει γύρω τους για να εμποδίσουν τους περίεργους.
Πρόκειται για απομεινάρια της Βίλας Δρακοπούλου, αλλά και της επιχείρησης που είχε ο ίδιος εκεί, όπου μετά τη χρήση της από τον ιδιοκτήτη παρέμεινε για πολλά χρόνια εγκαταλειμμένη με αρκετές φορές την εμπλοκή του κράτους ως προς τον χαρακτηρισμό και αποχαρακτηρισμό σε προστατευόμενη περιοχή, μέχρι που τέλη της δεκαετίας του 1980, ο τότε δήμαρχος Μιλτιάδης Έβερτ δίνει εντολή και γκρεμίζεται η μάντρα που περιβάλει το εργοστάσιο και δημιουργείται το πάρκο. Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια λίγα πράγματα έγιναν.
Σήμερα το πάρκο μοιάζει εντελώς ερειπωμένο και εγκαταλειμμένο. Ετοιμόρροπα κτίρια, βρωμιά και συνθήματα γεμίζουν το βλέμμα του επισκέπτη. Ένα μέρος μάλλον επικίνδυνο για τις ώρες που δεν βλέπει το φως του ήλιου καθώς σε διάφορα σημεία βρήκαμε τσάντες άδειες από το περιεχόμενο τους, αλλά και άλλα σκόρπια αντικείμενα.
Πάρκο ΦΙΞ-Κλωναρίδη
Δεύτερη στάση στο πάρκο ΦΙΞ-Κλωναρίδη που βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Πατησίων, Τσίλλερ και Καυτατζόγου. Τοποθεσία που παλαιότερα βρίσκονταν το εργοστάσιο Κλωναρίδη που αργότερα άλλαξε χέρια και μετονομάστηκε σε ΦΙΞ μέχρι που έκλεισε και με τα χρόνια απέκτησε τη σημερινή του μορφή. Σαφώς καλύτερη η εικόνα που συναντούμε αλλά όχι λιγότερο περίεργη, καθώς σχεδόν στη μέση του χώρου συναντούμε την έπαυλη της οικογένειας Κλωναρίδη.
Ένα αρκετά μεγάλο και παλιό σπίτι. Και αυτό με σαφή τα σημάδια της εγκατάλειψης, είναι σφραγισμένο και δεν επιτρέπει στους περίεργους να το περπατήσουν, μάλλον για καλό λόγο καθώς η στατικότητα του είναι αμφισβητούμενη.
Περικυκλωμένο από χόρτα και διάφορα άλλα πεταμένα υλικά το κτίριο έχει αφεθεί να ρημάζει μαζί με μία μικρότερη κατασκευή στη πίσω πλευρά του. Δυστυχώς και αυτό το κτίριο σύμφωνα με πληροφορίες των κατοίκων της περιοχής έχει πέσει θύμα βανδαλισμών ενώ έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από τοξικομανείς ως σημείο χρήσης ουσιών μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Πάρκο «Τρεις Αστέρες»
Τελευταία στάση το πάρκο «Τρεις Αστέρες» ανάμεσα στους δρόμους Αχαρνών, Ανδρεάδου και Κωνσταντίνου Καβάφη στον Άγιο Ελευθέριο.
Εκεί όπου κάποτε δέσποζε εργοστάσιο που έδινε δουλειά σε περισσότερους από 1.200 εργαζόμενους τώρα έχει απομείνει τμήμα του παλαιού εργοστασίου, ενώ το υπόλοιπο έχει μετατραπεί σε πάρκο χάρη και στις προσπάθειες τις ενορίας του Αγίου Ελευθερίου.
Μετά από διαδικασίες που κράτησαν αρκετά χρόνια τελικά το κτίριο έκτασης περίπου 900 τμ. ανά όροφο είναι στη φάση που θα περάσει στα χέρια του Δήμου Αθηναίων.
Οι προτάσεις που έχουν γίνει για την αξιοποίησή του είναι πολλές και καθώς το κτίριο έχει ελεγχθεί και βρεθεί σε καλή κατάσταση, ο κόσμος στη περιοχή του Αγίου Ελευθερίου περιμένει πολλά.
Για την ώρα πάντως το κτίριο παραμένει σφραγισμένο καθώς η εγκατάλειψη το έχει μετατρέψει κατά καιρούς σε χώρο τέλεσης παράνομων πράξεων ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η ανθρωπότητα παρακολουθεί την πολιτιστική της κληρονομιά να καταστρέφεται στο έλεος των τζιχαντιστών
Στην περίπτωση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους φαίνεται πως οι αποκεφαλισμοί, οι απαγχονισμοί, οι εκτελέσεις, οι βιασμοί, οι απαγωγές αμάχων δεν αρκούν. Θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να επιβάλλουν με κάθε μέσο την ακραία ιδεολογία τους, να συσπειρώσουν τους υποστηρικτές τους και να προκαλέσουν τη Δύση. Επιστρατεύουν, λοιπόν, βαριοπούλες, ηλεκτρικά πριόνια, εκρηκτικά και... μπουλντόζες εναντίον μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Πάντα στο όνομα του θεού τους, οι φανατικοί ισλαμιστές έχουν εξαπολύσει έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο εναντίον του Πολιτισμού και της Ιστορίας. Θέλουν όλος ο κόσμος να μάθει για αυτό και φροντίζουν οι εικόνες από τις βέβηλες πράξεις τους να κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Αρχαίοι θησαυροί σε Ιράκ και Συρία, που μετρούν αιώνες ζωής, έχουν παραδοθεί στο έλεός τους, με την ανθρωπότητα να παρακολουθεί άφωνη και μουδιασμένη την καταστροφική τους μανία. Δεν δίστασαν μάλιστα να απειλήσουν ακόμη και με καταστροφή της Σφίγγας της Αιγύπτου, ως άλλου ενός «ειδωλολατρικού μνημείου» που αντιτίθεται στα πιστεύω τους.
Ανεκτίμητης αξίας αγάλματα και αρχαιολογικοί χώροι μοναδικής πολιτιστικής αξίας έχουν ισοπεδωθεί στο διάβα τους, με τον ΟΗΕ να κάνει λόγο για «έγκλημα πολέμου» χωρίς τελειωμό και την UNESCO να καταγγέλλει τη βαρβαρότητα εναντίον πολιτιστικών κειμηλίων που παραδίδονται στον ανυπολόγιστης αξίας καταστροφικό φανατισμό.
Νιμρούντ
Στις αρχές Μαρτίου, το ιρακινό υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων ανακοίνωσε πως τζιχαντιστές κατέστρεφαν με μπουλντόζες μνημεία της αρχαίας ασσυριακής πόλης Νιμρούντ. Στα μέσα Απριλίου, σε ένα σοκαριστικό βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος εμφανίζονται ισλαμιστές με τσεκούρια και πριόνια να καταστρέφουν ανάγλυφες παραστάσεις και αγάλματα. Στη συνέχεια, τοποθετούν βαρέλια γεμάτα πυρίτιδα, ακολουθεί μια τεράστια έκρηξη και ένα σύννεφο σκόνης καλύπτει τα πάντα στην ιστορική τοποθεσία.
«Από τη στιγμή που μπορούμε να καταστρέψουμε τα σύμβολα της ειδωλολατρίας και να επεκτείνουμε το μονοθεϊσμό, θα το κάνουμε», υποσχόταν ένας τζιχαντιστής στο τέλος του βίντεο.
Η πόλη, η οποία βρίσκεται περίπου 30χλμ νότια της Μοσούλης, ιδρύθηκε πριν από 3.300 χρόνια κοντά στις όχθες του ποταμού Τίγρη. Υπήρξε επί ενάμιση αιώνα πρωτεύουσα της ασσυριακής αυτοκρατορίας. Οι πρώτες ανασκαφές των σύγχρονων χρόνων άρχισαν από ευρωπαίους αρχαιολόγους τη δεκαετία του 1840. Έπειτα από δεκαετίες αδράνειας, ο σερ Μαξ Μαλόουαν, σύζυγος της διάσημης συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων Αγκαθα, Κρίστι, ξεκίνησε το 1949 καινούργιες ανασκαφές. Το 1988 ανακαλύφθηκε στην περιοχή μια εκπληκτική συλλογή από 613 χρυσά κοσμήματα και πολύτιμους λίθους, η οποία θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα.
Χάτρα
Από την καταστροφική μανία δεν γλίτωσε ούτε η αρχαία πόλη Χάτρα. Σε ένα επτάλεπτο οπτικό υλικό, μπορούσε κανείς να διακρίνει ένα άνδρα ανεβασμένο σε μία σκάλα να χτυπά με βαριοπούλα ένα από τα γλυπτά που κοσμούν κτίριο. Ένας άλλος τζιχαντιστής χτυπά με μία πέτρα ένα άγαλμα μέχρι να γίνει χίλια κομμάτια. Άλλοι, με καλάσνικοφ, καταστρέφουν διακοσμητικά στοιχεία σε κιονόκρανα, τοίχους και θυρώματα κτιρίων.
Η Χάτρα ανήκει στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Ασσυρίων, αραβικές φυλές μετανάστευσαν στη βόρεια περιοχή της Μεσοποταμίας και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της μελλοντικής Χάτρα. Το 3ο αιώνα π.Χ. η Χάτρα έχει ιδρυθεί ως πόλη στο βασίλειο των Σελευκιδών. Υπήρξε σημαντική οχυρωμένη συνοριακή πόλη και άντεξε επανειλημμένες επιθέσεις από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Οι επιρροές της ελληνικής κουλτούρας μαζί με άλλες στην πόλη είναι εμφανείς. Η Χάτρα αποτελεί σύμβολο για τους Ιρακινούς, καθώς συνδέεται με τα πρώτα αραβικά βασίλεια εκτός αραβικής χερσονήσου, καθώς πριν από την άφιξη του Ισλά πολλές αραβικές φυλές είχαν μετοικήσει στη Μεσοποταμία, στο Ιράκ και στη Συρία.
Μουσείο της Μοσούλης
Ανεκτίμητης αρχαιότητες της ασσυριακής εποχής έγιναν θρύψαλα, όταν τζιχαντιστές με βαριοπούλες και τρυπάνια κατέστρεψαν θησαυρούς από το Μουσείο στη Μοσούλη –αρχαία Νινευή-, που χρονολογούνται ακόμη και από τον 7ο αιώνα π.Χ. Ανάμεσά τους και ένας φτερωτός ταύρος -πρόκειται για μορφή μιας ασσυριακής θεότητας-, το οποίο χρονολογείται από τον 9ο αιώνα π.Χ.
Στο βίντεο της καταστροφής που δόθηκε στη δημοσιότητα εμφανίζεται ένας άνδρας να λέει: «Ο προφήτης μάς διέταξε να ξεφορτωθούμε τα αγάλματα και τα λείψανα. Οι σύντροφοί του έκαναν το ίδιο όταν κατέλαβαν χώρες μετά από εκείνον».
Βιβλιοθήκη της Μοσούλης
Η καταστροφή στο Μουσείο της ιρακινής πόλης ήρθε λίγες ημέρες μετά την εισβολή τζιχαντιστών στη βιβλιοθήκη της Μοσούλης και το κάψιμο χιλιάδων σπάνιων χειρογράφων και παπύρων. Οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης υποστηρίζουν πως καταστράφηκαν 112.709 χειρόγραφα και πάπυροι καθώς και πάνω από 8.000 βιβλία, πολλά εκ των οποίων ήταν εγγεγραμμένα στα ιστορικά ντοκουμέντα της UNESCO.
Ανάμεσα στα αρχεία που καταστράφηκαν ήταν σπάνια χειρόγραφα από την οθωμανική περίοδο, σπάνιοι ταξιδιωτικοί χάρτες, αλλά και τόμοι με θέμα τη φιλοσοφία και την αραβική ιστορία. Η βιβλιοθήκη της Μοσούλης ιδρύθηκε το 1921 και ήταν το σύμβολο της γέννησης του σύγχρονου Ιράκ.
Τάφος του Ιωνά
Ένα ιστορικό τζαμί της Μοσούλης -το Μαυσωλείο του Γιούνις (τάφος του προφήτη Ιωνά)- τινάχτηκε στον αέρα. Το τζαμί, ηλικίας 1.000 ετών είχε χτιστεί πάνω σε χριστιανική εκκλησία του 8ου αιώνα.
Οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους απομάκρυναν τους προσκυνητές , τοποθέτησαν εκρηκτικά και ανατίναξαν το μνημείο, με τις εικόνες να κάνουν για άλλη μια φορά τον γύρο του κόσμου.
Χορσαμπάντ
Η Χορσαμπάντ υπήρξε πρωτεύουσα των Ασσυρίων που ίδρυσε ο Σαργών Β΄ το 717 π.Χ. λίγο μετά την άνοδό του στην εξουσία. Η πόλη εγκαταλείφθηκε μετά τον θάνατό του το 705 π.Χ. Η πόλη αποτελεί δείγμα ασσυριακής τέχνης και αρχιτεκτονικής. Πολλά από τα γλυπτά που βρέθηκαν στην πόλη εκτίθενται σήμερα σε μουσεία του εξωτερικού.
Στις αρχές Μαρτίου, η κυβέρνηση του Ιράκ ανακοίνωσε πως ερευνά πληροφορίες ότι ο αρχαιολογικός χώρος του Χορσαμπάντ στο βόρειο Ιράκ δέχθηκε επίθεση από μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Ο υπουργός Τουρισμού και Αρχαιοτήτων του Ιράκ, Αντέλ Σιρσχάμπ, δήλωσε ότι υπάρχουν ανησυχίες ότι τζιχαντιστές θα πάρουν αρχαία αντικείμενα και θα καταστρέψουν τον αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται 15 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μοσούλης.
Επικαλούμενος αυτόπτες μάρτυρες, ο κούρδος αξιωματούχος από τη Μοσούλη, Σαΐντ Μαμουζίνι, επιβεβαίωσε δήλωσε ότι ένοπλοι ξεκίνησαν την καταστροφή του Χορσαμπάντ.
Ισοπέδωση και στη Συρία
Σε συντρίμμια έχουν μετατραπεί τεράστιας ιστορικής αξίας μνημεία -πολλά από τα οποία ανήκουν στη λίστα της UNESCO- και στη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Συρία. Η βία, που στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, δεν σταματά ούτε μπροστά στα ιστορικά πολιτιστικά μνημεία της χώρας.
Η αρχαία αγορά του Χαλεπίου δεν υπάρχει πλέον. Η UNESCO είχε ανακηρύξει την παλιά πόλη του Χαλεπίου σε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς κυρίως λόγω του σουκ, της μεγαλύτερης αγοράς της Εγγύς Ανατολής. Με συνολική έκταση 350 εκταρίων το σουκ στο Χαλέπι περιλαμβάνει πολλούς εμπορικούς δρόμους με εκατοντάδες καταστήματα. Το 2012 το ιστορικό παζάρι τυλίχθηκε στις φλόγες κατά τη διάρκεια μαχών στους δρόμους της πόλης.
Ο μιναρές του ισλαμικού ναού Ουμαγιάντ, ενός από τα πλέον διάσημα και ιστορικά τζαμιά της Συρίας, στέκει πλέον βομβαρδισμένο. Ιστορικοί χώροι στην πόλη Ράκα καθώς και η πόλη-όαση Παλμύρα, η οποία μνημονεύεται για πρώτη φορά τη 2η χιλιετία π.Χ, έχουν υποστεί σημαντικές καταστροφές.
Επίθεση δέχθηκε και η αρχαία πόλη της Μπόσρα. Το αμφιθέατρό της θεωρείται ένα από τα πλέον καλοδιατηρημένα ρωμαϊκά θέατρα του κόσμου και μουσικοί και ορχήστρες από όλον τον πλανήτη θαυμάζουν την εκπληκτική ακουστική του.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση και την Έρευνα (UNITAR), περίπου 290 χώροι ή μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς στη Συρία έχουν καταστραφεί από τον συνεχιζόμενο εμφύλιο πόλεμο.
Απειλούν και τη Σφίγγα
Μετά τη Συρία και το Ιράκ, η καταστροφική μανία των τζιχαντιστών ψάχνει διέξοδο και στον αρχαίο πλούτο της Αιγύπτου. Ο υψηλόβαθμος τζιχαντιστής από το Κουβέιτ, Ιμπραήμ Αλ Κανταρί, απηύθυνε τον Μάρτιο έκκληση να καταστραφεί η αιγυπτιακή πολιτιστική κληρονομιά, όπως η Σφίγγα και οι πυραμίδες. «Το γεγονός ότι οι πρώτοι Μουσουλμάνοι, που ήταν ακόλουθοι του Μωάμεθ δεν κατέστρεψαν τα μνημεία των Φαραώ, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει τώρα», τόνισε.
Σύμφωνα με την UNESCO, τα μνημεία που ανήκουν στην παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας αποτελούν τα καλύτερα παραδείγματα της δημιουργικής ευφυΐας του ανθρώπου. «Αποτελούν τεκμήρια μιας σημαντικής ανταλλαγής ανθρώπινων αξιών και παρέχουν μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία μιας πολιτισμικής παράδοσης ή ενός πολιτισμού που ζει ακόμα ή έχει εξαφανισθεί. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με σημαντικά στάδια της ανθρώπινης ιστορίας και για το λόγο αυτό έχουν εξέχουσα οικουμενική αξία και αποτελούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας».
Η παραπάνω φωτογραφία έχει «πειραχτεί» για τις ανάγκες του θέματος ώστε να οπτικοποιηθεί η απειλή των τζιχαντιστών...
Πώς θα ήταν αλήθεια ένας κόσμος όπου οι απειλές των τζιχαντιστών θα γίνονταν πράξη, ένας κόσμος χωρίς τη Σφίγγα και τις πυραμίδες; Και αν οι απειλές αυτές απευθύνονταν και έβρισκαν εφαρμογή σε μνημεία πιο κοντά σε εμάς, όπως το Κολοσσαίο και η... Ακρόπολη;
Τι είναι, τι ζητά και από ποιους αποτελείται το νέο κίνημα που γεννήθηκε στις κερκίδες.
Για πολλούς η εξέλιξη του ποδοσφαίρου σε ένα… υψηλής ποιότητας θέαμα που σε αρκετές περιπτώσεις θυμίζει θέατρο είναι η καλύτερη δυνατή. Για κάποιους άλλους, όμως, σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Το «against modern football» ή κατά το… ελληνικότερον: ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι ένα νέο κίνημα που γεννήθηκε στις κερκίδες των γηπέδων. Ή για να είμαστε περισσότερο ακριβής, στα πέταλα των οργανωμένων. Δημιουργοί του συγκεκριμένου κινήματος είναι οι φανατικοί των ομάδων. Οι ultras, οι οποίοι αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου.
Σημεία καμπής για την δημιουργία αυτού του κινήματος, είναι η ραγδαία αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων και η παράλληλη αύξηση των μέτρων ασφαλείας από την πλευρά των ΠΑΕ (κάμερες, κιγκλιδώματα, ηλεκτρονική διάθεση και έλεγχος των εισιτηρίων) καθώς και η περίφημη «κάρτα φιλάθλου» που αρχής γενομένης από την Ιταλία έχει αρχίσει και επεκτείνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Αυτό που προτάσσουν οι υπέρμαχοι του «against modern football» κινήματος είναι η επιστροφή στις… ρίζες. Η επιστροφή, δηλαδή, στην ερασιτεχνική μορφή του ποδοσφαίρου όπου η αγάπη για την ομάδα ήταν πάνω από τα κέρδη της ομάδας- εταιρείας και το μεσημέρι της Κυριακής ήταν αφιερωμένο στην φανέλα της ομάδας η οποία βέβαια δεν έχει καμία διαφήμιση πάνω της!
Η μεγάλη κόντρα με την UEFA και την FIFA
Ο μεγαλύτερος εχθρός για τους φανατικούς οπαδούς δεν είναι τόσο οι διοικήσεις των ομάδων τους (αν και δεν είναι λίγες οι φορές που στέφονται ακόμα και ενάντια σε αυτές) αλλά η UEFA και η FIFA! Οι υπέρμαχοι του «against modern football» θεωρούν πως οι δυο Ομοσπονδίες είναι για το ποδόσφαιρο κάτι σαν τον… αντίχριστο για τον χριστιανισμό.
Όλες οι ντιρεκτίβες που προέρχονται από την Νιον της Ελβετίας είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες στα μάτια των Ultras. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η απόφαση για κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των αγώνων κάτι που σιγά- σιγά υιοθετήθηκε από όλες σχεδόν τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.
Οι Ultras, ξεκαθαρίζουν πως τα μεσημέρια της Κυριακής είναι η μέρα και η ώρα που πρέπει να γίνονται οι ποδοσφαιρικοί αγώνες. Τα Σάββατα και ακόμα περισσότερα οι Δευτέρες είναι κάτι το απόλυτα ξένο στην ποδοσφαιρική κουλτούρα και πως απλώς όλο αυτό γίνεται να εισρέουν ακόμα περισσότερα χρήματα από τις διαφημίσεις.
Το αποτέλεσμα της κόντρας έχει αποτυπωθεί πολλές φορές τόσο σε πανό που κρέμονται στα πέταλα όσο ακόμα και στις χωρογραφίες όπου δίπλα στο λογότυπο της UEFA (που μέσες άκρες παρουσιάζεται κάτι σαν… μαφία) κάνουν την εμφάνισή τους τα σήματα του δολαρίου, του ευρώ ακόμα και του… γιέν!
Το μίσος για την FIFA «φούντωσε» πριν αλλά και κατά την διάρκεια του πρόσφατου μουντιάλ της Βραζιλίας όπου θεωρήθηκε τουλάχιστον ανέντιμο η Ομοσπονδία να ζητά από μια φτωχή χώρα (και την επίσης υπόλογη κυβέρνησή της) να δαπανήσει τόσα χρήματα προκειμένου να κατασκευάσει γήπεδα και υποδομές οι οποίες μετά το τέλος της διοργάνωσης θα της ήταν άχρηστα την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός πεινάει.
Ο άγραφος κώδικας των υποστηρικτών του «AMF»
Ένας πιστός οπαδός του «Against Modern Football» αρνείται να αγοράσει φανέλα η οποία θα έχει τυπωμένη επάνω της την διαφήμιση. Δεν τυπώνει καν το όνομα ποδοσφαιριστή. Μένει μακριά από οποιαδήποτε φανερή ή μη συνδιαλλαγή με την διοίκηση της ομάδας.
Υπερασπίζεται το δικαίωμα στις μετακινήσεις οπαδών όπως και στη χρήση καπνογόνων και πυροτεχνημάτων στη κερκίδα. Εναντιώνεται σε οποιοδήποτε μέτρο καταστολής της έκφρασης αλλά και στη μετατροπή της ομάδας σε εταιρεία που απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και βάζει τα κέρδη πάνω απ’ όλα.
Είναι αντίθετος σε οποιαδήποτε αλλαγή στα χρώματα και στο σήμα της ομάδας. Μισεί όσο… ο «διάολος το λιβάνι» τις δεύτερες και τρίτες εμφανίσεις της ομάδας.
Και επειδή το μοντέρνο ποδόσφαιρο έχει πάρει τον… στραβό τον δρόμο «support your local team», δηλαδή υποστηρίζει την ομάδα της γειτονιάς ή της περιοχής του η οποία πρέπει να αγωνίζεται σε ερασιτεχνικές κατηγορίες.
Ποιοι θησαυρίζουν από το… «Against Modern Football»
Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται υπάρχουν πάρα πολλοί επιτήδειοι οι οποίοι έχουν καταφέρει και έχουν μετατρέψει ένα κίνημα κατά της εμπορευματοποίησης σε μια εμπορικότατη μπίζνα που τους αποφέρει πολλά χρήματα!
Η κερκόπορτα άνοιξε από κάποιους συνδέσμους οπαδών οι οποίοι προκειμένου να ενισχύσουν τα ταμεία τους, μαζί με τα κασκόλ και τις μπλούζες τους έβγαλαν και αξεσουάρ που προπαγανδίζουν το «Against Modern Football».
Αυτό, όμως, ήταν αρκετό για τους επιτήδειους οι οποίοι έστησαν μια ολόκληρη βιομηχανία πάνω σε αυτό, βγάζοντας στην αγορά ακόμα και φούτερ τα οποία μετατρέπονται σε κουκούλες full face.
