Αυστραλή που χάνει την όρασή της γυρίζει τον κόσμο για να δει όσα περισσότερα προλάβει

«Ντοκουμέντο» των περιπλανήσεων της οι φωτογραφίες της.
Αν πέσεις πάνω στη σελίδα της Lara Miller στο Instagram είναι δύσκολο να μην χαθείς μέσα στις φωτογραφίες της- αλλά και να μην σε συνεπάρει η ιστορία της.

Η 34χρονη από την Αυστραλία χάνει σταδιακά την όρασή της αλλά αντί να επιτρέψει στην επιδείνωση της κατάστασής της να την καταβάλει, αποφάσισε να δει όσο περισσότερα μέρη στον κόσμο μπορεί πριν να είναι πολύ αργά.

Η Miller διαγνώστηκε με εκφυλιστικό νόσο των ματιών όταν ήταν 18 χρονών και αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στην όρασή της.

«Δεν υπάρχει θεραπεία και η όρασή μου επιδεινώνεται. Πιστεύω στο να ζει κανείς υγιής, χαρούμενος και με απλότητα, και να απολαμβάνει κάθε χαρά», λέει η ίδια.

Μέχρι στιγμής έχει επισκεφθεί με τον σύζυγό της 19 χώρες και φωτογραφίζει οτιδήποτε την εμπνέει- από σκύλους μέχρι πολύχρωμα μπουκέτα με λουλούδια- φροντίζοντας ταυτόχρονα να μην υπάρχει σκληρό φως που να είναι επώδυνο για τα μάτια της.

«Φωτογραφίζω τις στιγμές που με κάνουν να νιώθω κάτι ή μου αφηγούνται μια ιστορία», εξηγεί. «Λατρεύω το φθινόπωρο, το χειμώνα, τους δρόμους, αστικά τοπία, καφέ, ζώα, σύννεφα και εκπληκτικά τοπία».

Οι φωτογραφίες της της έχουν χαρίσει έχουν χιλιάδες followers, συγκεκριμένα 100.000 (!) στο Instagram.

Η Lara πήρε την απόφαση να αρχίσει να ταξιδεύει όταν συνειδητοποίησε πως άρχισε να παγιδεύεται στο θέμα της όρασής της και χρειαζόταν να κινηθεί έξω από τη ζώνη ασφαλείας της.

«Η αγάπη μου για τη ζωή με τον άνδρα μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα γεμίζει την καρδιά μου και είμαι πραγματικά χαρούμενη κάθε μέρα», λέει. «Για μας είναι σημαντικό να ταξιδέψουμε σήμερα όσο περισσότερο μπορούμε και να μην το αναβάλλουμε για αργότερα. Θέλουμε να ταξιδέψουμε όσο περισσότερο μπορούμε όσο ακόμα βλέπω για να δημιουργήσουμε τις αναμνήσεις μας».

Η συμβουλή της 34χρονης είναι όποιος λαχταρά τα ταξίδια να μην παραβλέψει αυτή του την επιθυμία. «Ξεκινήστε σιγά σιγά. Ρωτήστε τον εαυτό σας τι σας τρομάζει περισσότερο. Για μένα το να κάτσω σπίτι και να περιμένω να τυφλωθώ είναι πολύ χειρότερο από το να κάνω ένα αισιόδοξο βήμα σε αχαρτογράφητα μέρη».