Η κοινότητα που ξέχασε ο χρόνος

Στιγμιότυπα από τη ζωή των Μενονιτών της Βολιβίας στο φακό.
Ζουν τη ζωή μιας εποχής που έχει πια χαθεί στο παρελθόν για τους περισσότερους ανθρώπους. Δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρικό ρεύμα και δεν πίνουν αλκοόλ. Οι Μενονίτες της Βολιβίας και η καθημερινότητά τους αποτυπώθηκαν στο φακό του φωτογράφου Jordi Ruiz Cirera για το λεύκωμά του του 2014, «Los Menonos».

Ο Cirera κέρδισε σιγά σιγά την εμπιστοσύνη των οικογενειών που επιλέγουν να ζουν με τρόπο διαφορετικό από τους υπόλοιπους στις κοινότητές τους στη Σάντα Κρουζ της Βολιβίας.

Ο φωτογράφος είχε πρωτακούσει για τους Μενονίτες ενώ ταξίδευε με έναν φίλο του στη Νότια Αμερική. Ορισμένοι έχουν ενσωματώσει στη ζωή τους την τεχνολογία αλλά εκείνοι που επισκέφθηκε ο Cirera ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και δεν πίνουν αλκοόλ.

Για να μάθει περισσότερα για τον τρόπο ζωής τους, ο Cirera έζησε μερικούς μήνες μαζί τους. «Αυτό που με σόκαρε ήταν πως δεν είχαν καθόλου παιχνίδια ή χόμπι για να περνούν το χρόνο τους», εξηγεί ο ίδιος. «Εκτός από την εκκλησία κι ένα κατάστημα δεν υπάρχουν χώροι κοινωνικής συναναστροφής, ούτε καφέ ή εστιατόρια, ούτε γήπεδα, πλατείες ή κήποι. Η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά και τη φροντίδα της οικογένειας»,

Για να πάρει την άδεια να βγάλει φωτογραφίες ο Cirera επικοινωνούσε πρώτα με τον πατέρα της κάθε οικογένειας, ο οποίος μιλούσε ισπανικά- κύρια γλώσσα της κοινότητας είναι τα γερμανικά.

Στη συνέχεια ρωτούσε τα μέλη της οικογένειας- στα οποία απαγορεύεται να βγάλουν φωτογραφίες- αν μπορεί να τους φωτογραφίσει. «Έμενα με την κάθε οικογένεια για μερικές ημέρες χωρίς να τραβάω φωτογραφίες- ή έβγαζα κάποιες από πολύ μακριά. Έβλεπα πώς αντιδρούσαν και στη συνέχεια άρχιζα να πλησιάζω όλο και περισσότερο», περιγράφει ο Cirera.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Cirera, οι Μενονίτες έφτασαν στη Βολιβία τη δεκαετία του ’50, προερχόμενοι από τον Καναδά, το Μεξικό και το Μπελίζ όπου ο τρόπος ζωής του απειλείτο.

«Σήμερα στη Βολιβία ζουν περισσότεροι από 50.000 Μενονίτες- ή Μενόνος όπως λέγονται εδώ- παρότι είναι δύσκολο να μιλήσουμε με ακριβείς αριθμούς καθώς πολλοί ζουν χωρίς να έχουν εγγραφεί στα μητρώα ή με ξένα διαβατήρια. Ζουν όπως ζούσαν οι πρόγονοί τους, χωρίς αυτοκίνητα, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνο, εξαιρετικά απομονωμένοι από την τοπική κοινότητα», γράφει ο Cirera.