Οι ανατρεπτικές πλευρές των ιστορικών κακών

Όλοι έχουμε τις ιδιαιτερότητές μας…
Είναι γεγονός ότι το ξυράφι της Ιστορίας κόβει πολλά από την προσωπικότητα κάποιου, αφήνοντας να φανούν μια χούφτα μόνο από τα χαρακτηριστικά της, συνήθως τα πιο διαβόητα.

Ιδιαίτερα αν είσαι κακός, παρανοϊκός, δικτάτορας και τέτοια πράγματα, τότε ο κόσμος θα σε θυμάται αποκλειστικά για τις ανατριχιαστικές πράξεις και τα εγκλήματά σου, αφήνοντας όλα τα άλλα στο περιθώριο της δημόσιας σφαίρας.

Όσο τέρατα όμως κι αν ήταν, συνήθως έκαναν πολλά περισσότερα απ’ όσα τους θυμόμαστε να κάνουν, αν και οι πράξεις αυτές επισκιάστηκαν φυσικά από τον τρόμο και τον όλεθρο που έσπειραν.

Δεν παύει όμως να ήταν ανθρώπινα όντα και ως τέτοια παραήταν πολύπλευρα για να χωρέσουν στα στερεοτυπικά σχήματα της παγκόσμιας ιστορίας…

Ο Αλ Καπόνε οργάνωσε ένα από τα πρώτα ιδιωτικά συσσίτια



Ήταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και πολύ πριν από το «New Deal» του προέδρου Φράνκλιν Ρούσβελτ που η ανεργία και η πείνα θέριζαν στην Αμερική. Τότε ήταν που η πολιτεία και η εκκλησία οργάνωναν συσσίτια για τις ορδές των νεόπτωχων, με πολλούς πλούσιους πολίτες να τα στηρίζουν οικονομικά. Στο Σικάγο ωστόσο ο διαβόητος αρχιμαφιόζος εγκαθίδρυσε δικό του συσσίτιο, ένα από τα πρώτα που στήθηκαν αποκλειστικά από πολίτη!

Ο Καπόνε εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση και έκανε τον εαυτό του δημοφιλή και φιλάνθρωπο, οργανώνοντας δωρεάν συσσίτιο για όλους. Το 1931, ο τοπικός Τύπος του Σικάγου ισχυριζόταν ότι 120.000 μερίδες μοιράζονταν καθημερινά από την αγαθοεργία του «Σημαδεμένου», σπεύδοντας να τον παρομοιάσει με τον Ρομπέν των Δασών. Ταυτοχρόνως, φρόντιζε πάντα να δίνει δουλειά στις νόμιμες επιχειρήσεις του σε αναξιοπαθούντες και οργάνωνε ταυτοχρόνως συσσίτια σε αργίες και γιορτές, τρέφοντας χιλιάδες συμπολίτες του. Το συσσίτιο το κράτησε μάλιστα και όταν ήταν στη φυλακή, καθώς η αγάπη του για τον φτωχό φαινόταν να είναι γνήσια…

Ο Τζορτζ Κάστερ είχε παιδί με ινδιάνα ερωμένη



Ο διαβόητος ρατσιστής και ινδιανοφάγος αντισυνταγματάρχης Τζορτζ Κάστερ μνημονεύεται για τα εγκλήματά του κατά του τοπικού αμερικανικού στοιχείου αλλά και για την πανωλεθρία του φυσικά στη Μάχη του Λιτλ Μπίγκχορν. Παρά το γεγονός όμως ότι ήθελε τους Ινδιάνους νεκρούς και ήταν θεοσεβούμενος και καλός οικογενειάρχης, φέρεται να διατηρούσε κρυφό ερωτικό δεσμό με Ινδιάνα Σεγιέν, η οποία του χάρισε και έναν γιο!

Μετά την εκτεταμένη σφαγή που εξαπέλυσε κατά των ινδιάνικων φυλών το 1868, έπιασε πολλές Ινδιάνες και τα παιδιά τους αιχμάλωτους πολέμου και μία εξ αυτών τη χρησιμοποιούσε ως διερμηνέα, παρά το γεγονός ότι η κοπέλα δεν μιλούσε γρι αγγλικά. Ήταν όμως όμορφη και ο στρατιωτικός άρχισε να την πολιορκεί, με το κόρτε να καταλήγει σε δεσμό και σύντομα να αποδίδει ένα παιδί με κατάξανθα μαλλιά, απόδειξη τρανή ότι δεν ήταν Ινδιάνου. Την επόμενη χρονιά, ο Κάστερ υπέγραψε σύμφωνο ειρήνης με τους Σεγιέν και εγκατέλειψε τον καταυλισμό τους, υποσχόμενος πάντως στην ινδιάνα ερωμένη του ότι θα επέστρεφε. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος στη Μάχη του Λιτλ Μπίγκχορν…

Ο Φιντέλ Κάστρο διακινούσε κοκαΐνη στη δεκαετία του 1980



Παρά το γεγονός ότι στον δημόσιο λόγο του ήταν πάντα κατά των ναρκωτικών, ο κουβανός ηγέτης ήξερε καλά ότι τα ναρκωτικά απέφεραν αστρονομικά κέρδη στους διακινητές, την ίδια ώρα που στη δεκαετία του 1980 οι χώρες της σοβιετικής σφαίρας επιρροής πάλευαν να κρατηθούν όρθιες, η χρηματοδότηση της Κούβας έπνεε λοιπόν τα λοίσθια.

Για να διατηρήσει γεμάτα τα δημόσια ταμεία, ο Κάστρο επέτρεψε να γίνει η Κούβα διαμετακομιστικό κέντρο κοκαΐνης, διοχετεύοντας την ουσία από τη Λατινική Αμερική κατευθείαν στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τη CIA, ο Κάστρο πληρωνόταν σε φορτία κοκαΐνης για τα όπλα που έστελνε στους κολομβιανούς αντάρτες, τα οποία έστελνε κατόπιν στην κουβανική μαφία της Αμερικής, διατηρώντας έτσι τη ρευστότητα της χώρας του.

Οι αμερικανικές αρχές είχαν στο στόχαστρο τον διαβόητο αμερικανο-κουβανό «βαρόνο» της κοκαΐνης Ρεινάλντο Ρουίζ, ο οποίος δεν έκλεινε το στόμα του για τα καραβιές κοκαΐνης που έρχονταν από την Κούβα εκείνη την περίοδο. Η αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών ήταν μάλιστα έτοιμη να συλλάβει τους συνδέσμους του Κάστρο στις ΗΠΑ, αν και την επιχείρηση σταμάτησε η CIA το 1989, για λόγους που δεν έγιναν ποτέ γνωστοί.

Ξέρουμε πάντως ότι οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να απαγάγουν τον στρατηγό Χοσέ Αμπράντες, ιθύνοντα νου στον συντονισμό των καρτέλ, αν και ο ίδιος τους πρόλαβε και έφυγε από τον κόσμο αιφνιδίως. Ο Κάστρο ένιψε κατόπιν τας χείρας του ενορχηστρώνοντας μια σειρά από δίκες-παρωδία με υψηλόβαθμα στρατιωτικά στελέχη που σύρθηκαν στη δικαιοσύνη για το κύκλωμα διακίνησης κοκαΐνης στις ΗΠΑ…

Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ ήταν ιμπρεσάριος της όπερας



Πριν αναλάβει τα ηνία της Βόρειας Κορέας το 1994, ο διαβόητος ηγέτης είχε ήδη ανεβάσει με κατακλυσμιαία επιτυχία την όπερα «Θάλασσα Αίματος», που ήταν βασισμένη σε βιβλίο του πατέρα του, Κιμ Ιλ Σουνγκ! Η πρεμιέρα έγινε το 1971 στην Πιονγιάνγκ και η τρομακτική της απήχηση ώθησε τον ιμπρεσάριο γιο να ονομάσει τη θεατρική του επιχείρηση «Θάλασσα Αίματος».

Θα περίμενε κανείς, γνωρίζοντας και τον τρόπο που κυβερνά το καθεστώς τη χώρα, η όλη απήχηση να ήταν σκηνοθετημένη, φαίνεται πάντως ότι ο Κιμ Γιονγκ Ιλ είχε πάρει πολύ στα σοβαρά τη δουλειά του: επόμενη παραγωγή του που ανέβηκε στο Πεκίνο έλαβε διθυραμβικές κριτικές τόσο από κινέζους όσο και δυτικούς κριτικούς.

Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ είχε ειδικευτεί εξάλλου στο θέατρο, τη μουσική και το σινεμά, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν δικτάτορας και κάποια στιγμή θα κληρονομούσε τη χώρα, κάνοντας τις πρώτες του δουλειές στον κινηματογράφο πριν μεταπηδήσει στην όπερα. Παραμένει περίεργο το πώς μια τόσο καλλιτεχνική φλέβα με πολλές ευαισθησίες θα άφηνε τον λαό του να πεθαίνει της πείνας μόλις αναλάμβανε τη διακυβέρνηση…

Ο συγγραφέας Σαντάμ Χουσεΐν



Αν δεν ήταν διαβόητος δικτάτορας που ήθελε να καταστρέψει τη Δύση, ο Χουσεΐν θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα στις τέχνες και τα γράμματα. Το 2000 κυκλοφόρησε στο Ιράκ το μυθιστόρημά του «Η Ζαμπίμπα και ο βασιλιάς», που έγινε αμέσως μπεστ-σέλερ. Η τρυφερά πλευρά του μυθιστοριογράφου Χουσεΐν απεικόνισε μια ιστορία αγάπης, την οποία έντυσε με ποιητικούς και φιλοσοφικούς στοχασμούς για τη θέση του άντρα και της γυναίκας, για την εργασία, την άσκηση εξουσίας και τον ρόλο της Ιστορίας!

Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε μάλιστα χωρίς όνομα συγγραφέα, καθώς ο Χουσεΐν φοβόταν μήπως χάσει το αιμοσταγές προφίλ του, αν και σύμφωνα με τη CIA ο Σαντάμ οικειοποιήθηκε απλώς τη δουλειά πραγματικού συγγραφέα. Ο ίδιος ανώνυμος συγγραφέας κυκλοφόρησε μάλιστα άλλες δύο ερωτικές ιστορίες, «Το απόρθητο φρούριο» και «Άνθρωποι και η πόλη», οι οποίες έγιναν επίσης ανάρπαστες, πριν αναγκαστεί ο Χουσεΐν να γίνει φυγάς και να ζει στην υπόγεια τρύπα του.

Περιμένοντας μάλιστα την εκτέλεσή του το 2004, άρχισε να γράφει άλλο ένα πεζό αλλά και μια σειρά από ποιήματα, κάτι που ανέτρεψε τους ισχυρισμούς της CIA καθώς το συγγραφικό ύφος ήταν παρόμοιο με τα βιβλία που είχαν ήδη εκδοθεί και όλοι στο Ιράκ ήξεραν ότι ήταν δικά του…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr