Πέντε μπάτλερ που εγκλημάτησαν

Παιδόφιλος, κλέφτης και φονιάδες...
«Ο μπάτλερ το ’κανε», είναι η ετυμηγορία τόσων και τόσων αστυνομικών βιβλίων που παραμένει το δημοφιλέστερο ίσως κλισέ στην εξιχνίαση ενός οικογενειακού δράματος.

Ο συγγραφέας δεν είναι βέβαια καθόλου εφευρετικός αν βάλει σήμερα τον μπάτλερ στη θέση του δράστη και δεν θα διεκδικήσει ποτέ δάφνες πρωτοτυπίας, αν και στον πραγματικό κόσμο οι λογοτεχνικές ανησυχίες δεν έχουν καμιά δουλειά.

Γιατί ο προσωπικός υπηρέτης μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνος και θανάσιμος και έχουμε την πρόσφατη αλλά και παλιότερη Ιστορία να το επιβεβαιώνει αυτό.

Σαν να ξεπήδησαν από τις σελίδες αστυνομικού μυστηρίου, ιδού μια σειρά από μπάτλερ που το έκαναν όντως…
 
Ο βασιλικός μπάτλερ με τη ροπή στην παιδοφιλία



Ο Paul Kidd εργαζόταν ως προσωπικός υπηρέτης της βασίλισσας Ελισάβετ από το 1977-1984 και χαρακτηρίζονταν απ’ όλους καλοσυνάτος και γοητευτικός, αν και μέσα του καραδοκούσε η σκοτεινότερη πλευρά του χαρακτήρα του. Εκτελώντας λοιπόν τα καθήκοντά του δίπλα στη βασίλισσα, έκανε πολλά παιδιά να πιστεύουν ότι είχε θέση υψηλόβαθμου αξιωματούχου του στέμματος και κατάφερε να τα δελεάσει στις άρρωστες ορέξεις του. Μερικά μάλιστα από αυτά τα έπαιρνε ακόμα και για τσάι με τη βασιλομήτωρ, αν και ήταν ακριβώς αυτή του η ανάγκη για επίδειξη που θα τον γκρέμιζε.

Διαβάζοντας συνέντευξη του μπάτλερ στη μαύρη επέτειο των 10 ετών από τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, ένα από τα ανήλικα θύματά του πήγε στην αστυνομία και από την έρευνα εντοπίστηκαν περισσότερες από 18.000 εικόνες παιδικής πορνογραφίας από τα προσωπικά διαμερίσματα του μπάτλερ. Αντιμετωπίζοντας 30 κατηγορίες, ο Kidd δήλωσε ένοχος και καταδικάστηκε σε τουλάχιστον 6 χρόνια πίσω από τα κάγκελα…
 
Πρότυπο υπηρέτη την ημέρα, κλέφτης τη νύχτα



Όταν ο Claude Heritier προσχώρησε στο υπηρετικό προσωπικό της μεγαλοπρεπούς βίλας των Μόργκαν στη Νέα Υόρκη το 1907, η οικογένεια ήταν υπερήφανη για τον δεύτερο μπάτλερ της με τις τόσες περγαμηνές και συστατικές. Ο μπάτλερ διακρινόταν για την «αλάνθαστη μνήμη του», όπως τόνιζαν στα σημειώματά τους όλοι οι παλιότεροι εργοδότες του, κάτι που τον βοήθησε όσο να πεις στο να βρει και να αρπάξει την επόμενη χρονιά διαμάντια και κοσμήματα από την έπαυλη της οικογένειας.

Ο μπάτλερ είχε παρατηρήσει ότι η γιαγιά ξεχνούσε να κλειδώνει το θησαυροφυλάκιό της και κάποια στιγμή βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία: άρπαξε τα κοσμήματα, έκοψε και την τηλεφωνική γραμμή και έγινε καπνός, παίρνοντας το πρώτο πλοίο για το Βέλγιο. Ο συνεργός του συνελήφθη ωστόσο λίγο αργότερα στο Λίβερπουλ και δύο μέρες μετά ο μπάτλερ βρισκόταν στα χέρια της αστυνομίας του Λονδίνου, παρέα με δύο κλεμμένα κολιέ…
 
Τα μυστικά και η προδοσία



Ο Paul Burrell είχε μακρά ιστορία ως υπηρέτης στη γαλαζοαίματη οικογένεια της Βρετανίας, ξεκινώντας τα καθήκοντά του ήδη από το 1976. Το 1984 παντρεύτηκε την προσωπική καμαριέρα του πρίγκιπα Φιλίππου και τρία χρόνια αργότερα θα βρεθεί στη δούλεψη της πριγκίπισσας Νταϊάνα, στο πλευρό της οποίας θα παραμείνει μέχρι τον αιφνίδιο θάνατό της το 1997.

Στον ρόλο που σφράγισε τη ζωή του, ο Burrell ήταν αναπόσπαστο μέλος του βασιλικού νοικοκυριού, συνοδεύοντας πάντα την Νταϊάνα στα επίσημα ταξίδια της, και μετά τον θάνατό της η βασίλισσα τον παρασημοφόρησε για την προσφορά του στην εύρυθμη λειτουργία των ανακτόρων. Παρά το γεγονός όμως ότι είχε ορκιστεί προσωπικά στην Νταϊάνα ότι όλα τα μυστικά που ήξερε θα τα έπαιρνε στον άλλο κόσμο, μετά το μοιραίο δυστύχημα της πριγκίπισσας έβγαλε όχι ένα, αλλά δύο αποκαλυπτικότατα βιβλία με τα μυστικά της βασιλικής του υπηρεσίας.

Ο καλός σου είχε βάλει επιπλέον χέρι και στα προσωπικά αντικείμενα της Νταϊάνα, μεγάλης συλλεκτικής αξίας μετά τον χαμό της, κάτι που τον έφερε μέχρι το κατώφλι της δικαστικής αίθουσας, αν και η υπόθεση απορρίφθηκε τελικά γιατί εντωμεταξύ η βασίλισσα άλλαξε γνώμη και ισχυρίστηκε ότι αδίκως κατηγόρησε τον μπάτλερ για κλεψιά, αφού εκείνος είχε απλώς αλλάξει θέση στα κειμήλια για να τα προστατεύσει! Ακόμα και η κατηγορία για ψευδορκία αποσύρθηκε, καθώς το βρετανικό στέμμα δεν ήθελε άλλα σκάνδαλα στο κεφάλι του…
 
Ου κλέψεις την παπική αλληλογραφία



Ήταν το 2012 όταν το Βατικανό συγκλονίστηκε από το λεγόμενο σκάνδαλο Vatileaks, με την εμπιστευτική αλληλογραφία μεταξύ του πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ και του προσωπικού του γραμματέα να βρίσκει τελικά τον δρόμο προς τον ιταλικό Τύπο αλλά και σε ένα μπεστ-σέλερ βιβλίο ιταλού δημοσιογράφου. Το κοινό μαγνητίστηκε από τις σκοτεινές διεργασίες και τα απόκρυφα του Βατικανού, αν και τον ποντίφικα και το περιβάλλον του τους απασχολούσε κάτι άλλο: ποιος είχε διακινήσει τα έγγραφα στον Τύπο.

Η απάντηση ήταν προφανής: ο μπάτλερ του πάπα Paolo Gabriele! Υπεύθυνος για την προετοιμασία του πρωινού και την γκαρνταρόμπα του ποντίφικα, συνήθιζε να τον συνοδεύει στις καθημερινές του δραστηριότητες και κάποια στιγμή έφτασε να ανησυχεί πολύ από τα σκάνδαλα διαφθοράς της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και τις υψηλόβαθμες απόπειρες να αποκρυφτούν από τον Βενέδικτο. Γι’ αυτό και άρπαξε λέει την προσωπική αλληλογραφία του πάπα και την έδωσε στον Τύπο, για να τραβήξει την προσοχή του σε όσα συνέβαιναν γύρω από τον προκαθήμενο του καθολικισμού.

Ο Gabriele συνελήφθη όταν χιλιάδες κυριολεκτικά φωτοτυπημένα έγγραφα βρέθηκαν στο διαμέρισμά του στο Βατικανό, με τον ίδιο να περιορίζεται να δηλώνει πως είχε προδώσει την παπική εμπιστοσύνη. Καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση, αν και ο Βενέδικτος τον συγχώρεσε λίγο αργότερα… 

Ο μπάτλερ-τέρας



Ο Archibald Hall πήρε το ζοφερό παρατσούκλι όταν το όνομά του μπλέχτηκε σε πέντε υποθέσεις ανθρωποκτονίας. Γεννημένος στη Γλασκόβη το 1924, μπαινόβγαινε στο κελί από μικρός και κάποια στιγμή έβαλε σκοπό να αλλάξει τη ζωή του: απεκδύθηκε της βαριάς σκοτσέζικης προφοράς του, έμαθε απέξω και ανακατωτά το πρωτόκολλο και έγινε εξπέρ στις αρχαιότητες, μεταμορφώνοντας έτσι τον εαυτό του σε «Roy Fontaine», τον μπάτλερ της βρετανικής αριστοκρατίας.

Κάποια στιγμή έπεισε άγγλο ευγενή να τον προσλάβει στην έπαυλή του και σύντομα έφερε εκεί τον συγκρατούμενό του David Wright για να δουλέψει ως αγροφύλακας στο τσιφλίκι του κροίσου. Ο σύντροφός του στη ζωή και το έγκλημα άρχισε όμως τις παλιές ιστορίες και έκλεβε πολλά από τον αριστοκράτη, αναγκάζοντας τον μπάτλερ να τον σκοτώσει για να μην αποκαλυφθεί η πραγματική του ταυτότητα.

Αφού τον έθαψε στην έκταση του ευγενούς, βρήκε δουλειά σε έπαυλη του Λονδίνου ως θαλαμηπόλος ενός ηλικιωμένου και ζάμπλουτου ζευγαριού, αν και οι ερωτικές περιπέτειες δεν τον άφησαν να στραφεί στη νομιμότητα: ο νέος του εραστής ήθελε να κλέψει το ζευγάρι και όταν η σύζυγος έμαθε για το πλάνο, ο μπάτλερ αναγκάστηκε να ξεκάνει το τραγικό ζεύγος. Σειρά είχε μετά η συνεργός τους, μια ιερόδουλη που μασκαρευόταν στην εκλιπούσα σύζυγο και ζούσε τη μεγάλη ζωή, την οποία έβγαλαν από τη μέση γιατί η έξαλλη συμπεριφορά της και οι αλόγιστες σπατάλες θα τους πρόδιδαν.

Ο φονικός μπάτλερ επέστρεψε τότε στο πατρικό του και όταν ο ετεροθαλής αδερφός του άρχισε να ρωτάει πολλά, προστέθηκε κι αυτός στον μακρύ κατάλογο των δολοφονιών. Τον πρόδωσε όμως ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που είχε καταφύγει όταν είδε το πτώμα του αδελφού στο πορτ-μπαγκάζ του μπάτλερ. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και πέθανε στη φυλακή το 2002…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr