Κάταγμα διαφύσεως του μηριαίου

Τα κατάγματα της διάφυσης του μηριαίου είναι συνήθως κατάγματα επισυμβαίνοντα σε ατυχήματα εργατικά ή τροχαία και αφορούν άτομα νεαρής ηλικίας. Στους υπερήλικες το μηριαίο, όπως ανεφέρθη, σπάει στην περιοχή των τροχαντήρων.

Τι είναι

Το κάταγμα του μηριαίου είναι διακοπή της συνεχείας του μηριαίου οστού, που είναι όπως έχει αναφερθεί ένα αυλοειδές οστούν.



Κεντρικά έχει τη μηριαία κεφαλή και τους τροχαντήρες και αρθρούται με την κοτύλη, δημιουργώντας την άρθρωση του ισχίου και περιφερικά έχει τους μηριαίους κονδύλους και δημιουργεί με την κνήμη την άρθρωση του γόνατος.

Η περιοχή των τροχαντήρων και των μηριαίων κονδύλων έχει κατασκευή από σπογγώδες οστούν.

Μέσα στον αυλό του μηριαίου στην παιδική μέχρι την εφηβική ηλικία, υπάρχει μυελός των οστών, που υποβοηθάει την αιμοποίηση. Στους ενήλικες μυελός υπάρχει μόνο στα σπογγώδη οστά. Ο αυλός του μηριαίου, ο μυελός, αντικαθίσταται από λίπος.

Ο φλοιός των αυλοειδών οστών είναι πολύ ισχυρός και γι΄ αυτό τα κατάγματα στα αυλοειδή οστά, είναι αποτέλεσμα μεγάλης βίας.

Πώς ελέγχεται

Το κάταγμα της διάφυσης του μηριαίου προκαλεί, όπως και στο βραχιόνιο, εκτός του πόνου και της τοπικής διόγκωσης, παρά φύσιν κίνηση στη μεσότητα του μηρού, που επιδεινώνει τον πόνο και προκαλεί κριγμό.

Πώς αντιμετωπίζεται

Το κάταγμα του μηριαίου χρειάζεται νοσοκομειακή αντιμετώπιση. Για την μεταφορά ακινητοποιούμε τον μηρό χρησιμοποιώντας νάρθηκα εμπρός και πίσω από το μηρό, εγκλείοντας και το γόνατο.

Το κάταγμα της διάφυσης του μηριαίου αντιμετωπίζεται συντηρητικά μόνο στα παιδιά (μέχρι την εφηβεία) γιατί η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να προκαλέσει επιμήκυνση του τραυματισμένου σκέλους.

Στους ενήλικες το κάταγμα της διάφυσης του μηριαίου αντιμετωπίζεται χειρουργικά, με ενδομυελικό ήλο στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Ο ήλος αυτός ονομάζετο παλαιότερα ήλος Kuntschner, από έναν γερμανό ορθοπαιδικό που τον ανεκάλυψε την δεκαετία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τον τοποθετούσαν στους γερμανούς στρατιώτες που τραυματίζονταν στις μάχες και σε 1 ½ μήνα τους ξαναέστελναν να πολεμήσουν.

Σήμερα οι ήλοι αυτοί έχουν εξελιχθεί και σταθεροποιούνται περιφερικά και κεντρικά με βίδες που δίδουν πρόσθετη σταθεροποίηση και πραγματικά ο τραυματισμένος μέσα σε 1 ½ μήνα είναι καλά και ικανός να βαδίζει χωρίς πατερίτσες. Η εγχείρηση δε γίνεται μέσω μίας μικρής τομής, με ακτινολογική παρακολούθηση.

Σπάνια και για ειδικούς λόγους το κάταγμα αυτό αντιμετωπίζεται με ισχυρή πλάκα και βίδες.




Πηγή: http://www.newsbeast.gr