Έξαρση χρόνιων παθήσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη

Το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και η ρήση αυτή είναι ακόμη πιο επίκαιρη σήμερα, που το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί σημαντικά αλλά ταυτόχρονα συνοδεύεται από ραγδαία αύξηση των χρόνιων παθήσεων.

(Πατήστε επάνω στη φωτογραφία για μεγαλύτερη ανάλυση):



«Δεν αρκεί πλέον να μειώσουμε τα επίπεδα θνησιμότητας. Πρέπει να δώσουμε τη δέουσα προσοχή και στις αιτίες που προκαλούν χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες», εξηγεί ο Τέο Βος του Ινστιτούτου Health Metrics and Evaluation που συνέταξε μια καινούργια έκθεση για το βάρος που προκαλούν παγκοσμίως οι διάφορες χρόνιες παθήσεις.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έκθεσης, που συνέκρινε στοιχεία από 188 χώρες για το διάστημα από το 1990 έως το 2013, η ανθρωπότητα είναι κάθε άλλο παρά υγιής, παρότι ζει περισσότερα χρόνια από ποτέ. Το 2013, μόνο ένας στους 20 κατοίκους του πλανήτη δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα υγείας, ενώ περισσότεροι από το ένα τρίτο υπέφεραν από τουλάχιστον πέντε παθήσεις ταυτόχρονα. Ο αριθμός, δε, όσων παρουσίαζαν τουλάχιστον 10 παθήσεις ταυτόχρονα, αυξήθηκε κατά 52% μέσα στα τελευταία 23 χρόνια. Στόχος της μελέτης με τίτλο «Global Burden of Disease», την οποία επεξεργάστηκε στη συνέχεια ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Σιάτλ, ήταν να σκιαγραφηθούν οι περιορισμοί στην καθημερινότητα των ανθρώπων εξαιτίας μακροχρόνιων προβλημάτων υγείας, οι οποίοι με τη σειρά τους επιβαρύνουν τα συστήματα υγείας και πρόνοιας των χωρών.

Στοιχεία
Το 1990 οι άνθρωποι ήταν άρρωστοι για ένα διάστημα που αντιστοιχούσε στο ένα πέμπτο της ζωής τους. Είκοσι τρία χρόνια αργότερα ταλαιπωρούνται από διάφορες παθήσεις για το ένα τρίτο του βίου τους. Η διαφορά είναι σημαντική και δεν συμβαδίζει απόλυτα με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής στο ίδιο χρονικό διάστημα, το οποίο είναι 5,8 χρόνια για τους άνδρες και 6,6 χρόνια για τις γυναίκες.

Οι βασικές αιτίες, όμως, έχουν παραμείνει ίδιες: μυοσκελετικοί πόνοι κυρίως στην πλάτη και τη μέση, κατάθλιψη και βαριά έλλειψη σιδήρου. Το 2013, όμως, οι μυοσκελετικές παθήσεις, οι ψυχικές ασθένειες και οι εξαρτήσεις αποτελούν την αιτία για τα μισά προβλήματα υγείας παγκοσμίως. Ακολουθούν οι ασθένειες νευρολογικής φύσεως και του αναπνευστικού. Μάλιστα, οι πόνοι στη μέση και η βαριά κατάθλιψη ευθύνονται για τις περισσότερες ελαφρές ή βαρύτερες αναπηρίες, σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι συνολικά ο διαβήτης, το άσθμα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αυτές οι τιμές που είναι σταθερές παγκοσμίως, κάθε γωνιά του χάρτη έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα σε 11 από 13 χώρες της κεντρικής Ευρώπης, οι περισσότερες αναπηρίες οφείλονται σε δυσανάλογα πολλές πτώσεις. Αντιθέτως, οι κρίσεις πανικού βρίσκονται σε έξαρση στην Καραϊβική, ενώ ο διαβήτης «θερίζει» στο Μεξικό, στη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα και στον Παναμά. Χώρες όπως η Καμπότζη, η Ρουάντα και η Νικαράγουα βιώνουν ακόμη τις συνέπειες στην υγεία των κατοίκων τους που προκλήθηκαν από τις μακρόχρονες ένοπλες συγκρούσεις και πολλές από τις ασθένειες έχουν τη ρίζα τους στην άσκηση βίας.

«Η πρόοδος που βλέπουμε στην αντιμετώπιση ασθενειών ή τραυματισμών είναι καλή, αλλά μπορούμε και πρέπει να πετύχουμε ακόμη περισσότερα», τονίζει ο ερευνητής Κρίστοφερ Μάρεϊ του πανεπιστημίου του Σιάτλ. Η έρευνα διαπιστώνει ακόμη τις συχνότερες αιτίες θανάτου: καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικά και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια συνιστούν το 32% όλων των αιτίων θανάτου παγκοσμίως. Το ελπιδοφόρο είναι ότι στις βιομηχανικές χώρες μειώθηκε κατά 15% η θνησιμότητα με αίτιο όλα τα είδη καρκίνου και κατά 22% με αίτιο τις καρδιοπάθειες. Στις αναπτυσσόμενες χώρες μειώθηκαν οι θάνατοι που οφείλονται σε παθήσεις του αναπνευστικού και διάρροια κατά 51%.


Πηγή: http://www.enikos.gr