Πώς να βρίσκεις δύναμη όταν νιώθεις πληγωμένος

Όσο πιο βαθιά έχεις επιτρέψει να σε αγγίξει η αδικία, τόσο πιο πολύ αναζητάς τη δριμύτητα στην εκδίκηση. Όποιος κινητοποιείται από το μένος της εκδίκησης, κινδυνεύει να ρισκάρει με επικίνδυνο τρόπο. Επιτίθεται αυτοκαταστροφικά σ’ εκείνους που τον αδίκησαν.

Η διαρκής ενασχόληση με το αρχικό συμβάν προκαλεί αλυσιδωτές συνέπειες. Ο χρόνος που θα μπορούσε να λειτουργεί σαν παράγων λήθης, δημιουργεί νέα επώδυνα βιώματα και καταστάσεις, που λειτουργούν αυτονομημένα και επομένως παράγονται νέες εστίες οργής.

Τα λογικά επιχειρήματα για τις συνέπειες της εμμονής δεν έχουν ισχύ στο οργισμένο θύμα της αδικίας. Ο συναισθηματικός κόσμος είναι τόσο φορτισμένος, που το μόνο που ενδιαφέρει είναι η δικαίωση έναντι οποιουδήποτε τιμήματος

Οι ανθρώπινες όμως επιλογές δεν βρίσκονται σε μονόδρομο. Άνθρωποι που έχουν καταγραφεί ως καταθλιπτικοί βρίσκουν όλες τους τις δυνάμεις, όταν συμβεί κάτι κακό σε κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο ή όταν υπάρξει μια καταστροφή. Κινητοποιούνται με τέτοιο σθένος και αποφασιστικότητα που ξεπερνά κάθε μέτρο και προκαλεί τον θαυμασμό.

Εκείνοι που αισθάνονταν άδειοι και ανήμποροι, μεταμορφώνονται σε ικανούς, δυναμικούς και ευρηματικούς ανθρώπους που γνωρίζουν τους τρόπους να ανατρέψουν τις πιο άσχημες καταστάσεις.

Άνθρωποι που στα πλαίσια ενδοσυζυγικών διαμαχών έχουν παραιτηθεί από την ζωή και είναι ανίκανοι ακόμη και για τις στοιχειώδεις καθημερινές απαιτήσεις, όταν συμβεί ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας σε παιδί τους, εγείρονται από την χειμερία νάρκη τους. Συνειδητοποιούν την κατάσταση με πλήρη ευκρίνεια και υπερβαίνουν κάθε όριο προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους.

Άνθρωποι που ήταν ναρκωμένοι στον εθισμό της πίκρας ξεσηκώνονται για να συμπαρασταθούν σε αναξιοπαθούντες, σε άλλους αδικημένους, και μεταμορφώνονται σε κοινωνικούς εργάτες.

Γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες που αρχικά ένιωθαν κεραυνοβολημένοι και τραγικά ανήμποροι, κινητοποιούνται μετά το αρχικό σοκ και, αντί να αποσυρθούν πικραμένοι, γίνονται πρωτεργάτες για τα δικαιώματα των αναπήρων.

Το ερώτημα που τίθεται, όταν βρίσκομαι με ανθρώπους που έχουν ακινητοποιηθεί από την δικαιολογημένη τους οργή, δεν είναι το αν είναι καταθλιπτικοί, όπως οι ίδιοι μπορεί να νιώθουν για τον εαυτό τους ή όπως τους καταγράφουν οι άλλοι.

Το ερώτημά είναι αν εύχονται να συμβεί κάτι καταστροφικό για να συνέλθουν. Τους θέτω τον προβληματισμό με την παρατήρηση ότι οι Αγαμέμνονες της δικής τους ζωής ευνοούνται από την απόσυρσή τους. Απαιτείται επαναπροσδιορισμός του προσωπικού νοήματος στη ζωή τους, που δεν θα σχετίζεται με την αποδοχή ή την αναγνώριση των άλλων, αλλά μόνο με την υπεράσπιση των δικών τους προσωπικών αξιών.

Η απόκτηση προσωπικού νοήματος επιτρέπει στους ανθρώπους να ανατρέπουν μια αρνητική πορεία και να εκπλήσσουν με τις ικανότητές τους που παρέμεναν ανενεργές, σε ύπνωση.

Παιδιά που ήσαν μέτριοι μαθητές, όταν ένιωσαν ότι είχαν προσωπικούς λόγους για να μπουν σε μια απαιτητική σχολή, μεταμορφώθηκαν σε επιμελείς μαθητές που επέτυχαν τον στόχο τους.

Εργαζόμενοι που προκλητικά απέφευγαν την εκπλήρωση των εργασιακών καθηκόντων τους. αποδείχτηκαν πολύτιμα στελέχη όταν ανέλαβαν πόστα ευθύνης που τους ενδιέφεραν προσωπικά.

Επομένως δίνεται απάντηση στο ερώτημα για το αν οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν. Η απάντηση είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν, όταν έχουν προσωπικούς λόγους για να το πετύχουν.

Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν, όταν ξεφύγουν από την καταγγελία των συνθηκών που ευθύνονται για τα προβλήματα τους.

Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν, όταν σταματήσουν να στρέφονται κατά των άλλων και αναλάβουν την ευθύνη για τη ζωή τους.

Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν, όταν συνειδητοποιήσουν την τρομερή ισχύ των επαναλαμβανομένων προτύπων συμπεριφοράς που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις και αποφασίσουν να σπάσουν τα φοβερά δεσμά τους.

Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν, όταν δεν περιμένουν τις μαγικές αλλαγές στη ζωη τους, αλλά θεωρούν ότι οι ίδιοι θα τις επιφέρουν

Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να αλλάξουν. οταν δεν προσφεύγουν στη θεραπεία για να λάβουν την μαγική συνταγή, αλλά αναλαμβάνουν να αυμμετάαχουν ενεργά στη θεραπεία τους.

Είναι δυνατόν να αλλάξουν όταν δεν κλείνονται στα δεσμά της ατομικότητάς τους αλλά ανοίγονται στους άλλους.


Πηγή: http://www.boro.gr