Ποιες είναι οι υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στους μετανάστες

Ποιο είναι το προφίλ τους και οι πολιτικές προεκτάσεις του μεταναστευτικού μέσα από γραφήματα.
Το τελευταίο διάστημα, η Ευρώπη φαντάζει σχεδόν ανήμπορη να αντιδράσει στην ανεξέλεγκτη αύξηση των προσφυγικών ροών από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας αλλά και της Αφρικής. Δυο πρόσφατα τραγικά περιστατικά το πρώτο έξω από το νησί Λαμπεντούζα της Ιταλίας και το δεύτερο στις ακτές της Σικελίας ήρθαν να προστεθούν στον ήδη μακρύ κατάλογο των ναυτικών δυστυχημάτων με θύματα μετανάστες.

Στην Ελλάδα, τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για το πρώτο τρίμηνο του 2015, δείχνουν ραγδαία αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014. Συγκεκριμένα οι παράτυποι μετανάστες, οι οποίοι συνελήφθησαν το 2015 από τις ελληνικές αρχές, είναι 19.488, έναντι 8.356 το 2014 για το ίδιο χρονικό διάστημα, δηλαδή 11.132 περισσότεροι.



Οι μεταναστευτικές ροές το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς όπως λέει η ερευνήτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, ειδική σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου, Αγγελική Δημητριάδη, η χειμερινή κακοκαιρία δεν επέτρεπε μέχρι αυτή τη στιγμή στους διακινητές, να μεταφέρουν με ευκολία μεγάλο αριθμό μεταναστών. «Μόλις έφτιαξε ο καιρός, για να το θέσουμε σε καθαρά εμπορικούς όρους καθότι πρόκειται για επιχείρηση, θέλουν να «ξεφορτώσουν» το εμπόρευμα, το οποίο είχε μείνει στα παράλια γιατί έρχεται το καινούργιο. Για να μπορούν να επιβιώσουν οι διακινητές, είναι απαραίτητο να υπάρχει συνεχής εναλλαγή νεοαφιχθέντων. Επομένως κάποιοι φεύγουν και κάποιοι άλλοι έρχονται στη θέση τους».

Ένας ακόμα παράγοντας που επισημαίνει η κυρία Δημητριάδη είναι πως όταν ξεκινάει το ταξίδι, από το σημείο αναχώρησης μέχρι το σημείο άφιξης, δεν εξελίσσεται σε διάστημα λίγων ημερών. «Επί το πλείστον είναι μία διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και μήνες. Ένας αριθμός μεταναστών που είχε ήδη ξεκινήσει αυτή τη μεταναστευτική διαδρομή πριν από πέντε, έξι ή επτά μήνες, καταλήγει σήμερα στα παράλιά μας».

Το ταξίδι…

Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους το ταξίδι διαρκεί συνήθως για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναφέρει ότι «στην περίπτωση της Συρίας η διακίνηση γίνεται σχετικά σύντομα. Οι Σύροι διαθέτουν την οικονομική άνεση στις περισσότερες των περιπτώσεων, και μπορούν να πληρώσουν άμεσα τον διακινητή για να τους μεταφέρει γρήγορα. Αντιθέτως, όταν μιλάμε για χώρες της Αφρικής και κυρίως της Ασίας, όπου δεν υπάρχει ανάλογη οικονομική άνεση, το ταξίδι διεξάγεται σε στάδια. Για παράδειγμα, θα ξεκινήσει κάποιος από το Αφγανιστάν για να φτάσει στο Ιράν, από το Ιράν θα καταλήξει στην Τουρκία όπου συνήθως θα παραμείνει για να συγκεντρώσει χρήματα. Στη συνέχεια θα φτάσει στην Ελλάδα».

Το προφίλ των μεταναστών

Η ερευνήτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ σκιαγραφεί το προφίλ των μεταναστών. Όπως λέει διαφοροποιείται σε σχέση με το παρελθόν. «Μέχρι και το 2012, μιλούσαμε για ανοιχτές μεταναστευτικές ομάδες, στις οποίες ανήκαν οι αιτούντες άσυλο, οικονομικοί μετανάστες και αναγκαστικοί μετανάστες. Ειδικά το τελευταίο έτος -με δεδομένο ότι περίπου το 70% είναι Σύροι- θεωρούνται κυρίως πρόσφυγες ή αναγκαστικοί μετανάστες. Πρόκειται δηλαδή για ανθρώπους που δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οικονομικοί μετανάστες ανάμεσά τους. Το πρόβλημα σε ό,τι αφορά την άφιξή τους στην Ελλάδα έχει να κάνει, όπως αναφέρει η κυρία Δημητριάδη, με την έλλειψη συστήματος υποδοχής, περίθαλψης και παροχής ασύλου, τα οποίο είναι τουλάχιστον υποτυπώδες.

«Σε ό,τι αφορά την υποδοχή και τη στέγαση οι δομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες», σημειώνει.



Η περίπτωση της Συρίας

Αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος αριθμός των μεταναστών προέρχεται από τη Συρία, το στέλεχος του ΕΛΙΑΜΕΠ, διευκρινίζει ότι «στη χώρα αυτή κυριαρχούσε μέχρι πρότινος μία μεγάλη μεσοαστική τάξη, με μορφωμένους ανθρώπους και φυσιολογικό ρυθμό ζωής χωρίς ουσιαστικά προβλήματα Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος οι συνθήκες αυτές μεταβλήθηκαν και η μεσοαστική τάξη επέλεξε το δρόμο της μετανάστευσης. Πάντως, ποτέ δεν μεταναστεύουν οι φτωχότεροι των φτωχών, διότι δεν έχουν τα χρήματα για να κάνουν αυτό το ταξίδι. Επομένως βλέπουμε ότι έρχονται κυρίως άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν και κάποια ξένη γλώσσα και στη χώρα τους δούλευαν ως αρχιτέκτονες, γιατροί ή επιστήμονες».

Η μεταναστευτική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Σημαντικός παράγοντας στις εξελίξεις είναι και η πολιτική που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το μεταναστευτικό. «Σύμφωνα με τα όσα έχει γνωστοποιήσει ο αρμόδιος επίτροπος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, πρόκειται σύντομα να παρουσιάσει την νέα ευρωπαϊκή ατζέντα για τη μετανάστευση και το άσυλο. Από μία πρώτη ματιά δεν φαίνεται όμως να παρουσιάζει δραματικές διαφοροποιήσεις. Υπάρχει μόνο μία τάση αλλαγής σε σχέση με τον μηχανισμό του Δουβλίνου 2, πλέον 3, καθώς οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι δεν λειτουργεί στο βαθμό και με τον τρόπο που θα ήθελαν. Να διευκρινίσουμε ότι ο κανονισμός του Δουβλίνου 2 αφορά τους αιτούντες άσυλο και όχι τους παράνομους μετανάστες», σημειώνει η ερευνήτρια.

«Ελλάδα και Ιταλία στην ίδια βάρκα»

Συμπληρώνει επίσης ότι μετά από πολύ καιρό, «Ελλάδα και Ιταλία βρίσκονται στην “ίδια βάρκα”, καθώς και οι δύο χώρες δέχονται ταυτόχρονα μεγάλες μεταναστευτικές ροές. Η Ιταλία βεβαίως δέχεται πολύ μεγαλύτερο αριθμό από την Ελλάδα, γεγονός που έχει να κάνει και με τη χώρα προέλευσης, καθώς είναι πιο εύκολη η διέλευση από τα σύνορά της, όπως σε περιπτώσεις μεταναστών που προέρχονται από τη Λιβύη».

«Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε ανάλογα φαινόμενα και στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η δυσμενής κατάσταση στο Ιράκ και την Υεμένη, απ’ όπου θα προκύψουν νέες προσφυγικές ροές. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο το φαινόμενο θα διατηρήσει την ένταση που έχει τώρα. Αν παρατηρήσει κανείς τη διακύμανση σε βάθος δεκαετίας, θα δει ότι πάντα σημειώνεται μία “έκρηξη” από τα χερσαία ή τα θαλάσσια σύνορα, διατηρείται σε σταθερά επίπεδα για ένα χρονικό διάστημα και στη συνέχεια εκτινάσσεται και πάλι», αναφέρει μεταξύ άλλων.

Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στους μετανάστες

Με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αυτή τη στιγμή υφίσταται ένα κοινό σύστημα ασύλου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βάσει αυτού η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να φροντίσει για την ασφαλή τους άφιξη και στη συνέχεια να γίνει διαχωρισμός ευαλωτότητας, μεταξύ των ενηλίκων, των εγκύων, των ηλικιωμένων, των ανηλίκων και όσων πάσχουν από κάποια ασθένεια, και χρήζουν ιατρικής περίθαλψης. «Στη συνέχεια», όπως εξηγεί η κυρία Δημητριάδη πρέπει να γίνει εντοπισμός και καταγραφή της εθνικότητας, διότι υπάρχουν περιπτώσεις μεταναστών που δηλώνουν Σύροι, ακόμα και εκείνοι που δεν είναι. «Αυτό συμβαίνει καθότι οι Σύροι υπάγονται σε ειδικό καθεστώς, δεν μπορούν να επιστραφούν, ενώ λαμβάνουν σύντομα όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά. Αμέσως μετά, εφόσον καταθέσουν αίτημα ασύλου και εφόσον γνωρίζουμε ότι προέρχονται από χώρες που δεν μπορούν να επιστρέψουν, οφείλουμε να τους φιλοξενήσουμε. Σε ό,τι αφορά την παροχή ασύλου πρέπει να χορηγείται σε εύλογο χρονικό διάστημα».

Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε τα στοιχεία που δημοσιεύει η υπηρεσία Ασύλου του υπουργείου Εσωτερικών και αφορούν στο διάστημα Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου του 2015, σχετικά με την εθνικότητα των εισερχόμενων μεταναστών, αλλά και το καθεστώς μετανάστευσης.











Για πόσο διάστημα μπορεί να παραμείνει στην Ελλάδα ένας πρόσφυγας;

Στο ερώτημα για πόσο χρονικό διάστημα μπορεί να παραμείνει ένας μετανάστης στη χώρα μας, η Αγγελική Δημητριάδη εξηγεί: «Εάν κάποιος αναγνωριστεί ως πρόσφυγας με το καθεστώς του ’51, είτε χρήζει ανθρωπιστικής, είτε επικουρικής προστασίας και μπορεί να μείνει στη χώρα μας, η παραμονή ξεκινάει από τα δύο χρόνια, ενώ για τους πρόσφυγες η άδεια ανανεώνεται κάθε τριετία. Επίσης υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν μπόρεσαν ποτέ να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Το να είναι κάποιος πρόσφυγας, δεν είναι πάντοτε μία προσωρινή κατάσταση. Επίσης έχουν το δικαίωμα να ταξιδέψουν εντός των χωρών του Σέγκεν, για τρεις μήνες ανά εξάμηνο χωρίς όμως να εγκατασταθούν. Η ελεύθερη εγκατάσταση ισχύει μόνο για τους νόμιμους μετανάστες, κάτοχους μπλε κάρτας αλλά και για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν πάλι δεν ενταχθούν σε κανένα καθεστώς προστασίας από τα προαναφερόμενα, θεωρούνται παράτυποι μετανάστες και το κράτος δεν μπορεί να τους δικαιολογήσει κανένα είδος παραμονής. Σε αυτή την περίπτωση εντάσσονται σε καθεστώς οικειοθελούς απέλασης ή επιστρέφονται αναγκαστικά μέσα από διαδικασίες απέλασης».

«Η Ελλάδα χώρα διέλευσης»

«Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει εξελιχθεί σε χώρα διέλευσης. Θεωρώ πάντως ότι ένας μεγάλος αριθμός φεύγει για άλλους προορισμούς», λέει η κυρία Δημητριάδη. «Οι Σύροι επί παραδείγματι δεν καταθέτουν αιτήματα ασύλου, είτε καταθέτουν προσωρινά μέχρι να λάβουν ταξιδιωτικά έγγραφα. Στόχος τους όμως δεν είναι να μείνουν στην Ελλάδα, καθώς δεν υφίσταται διαδικασία ένταξης γι’ αυτούς τους ανθρώπους». Αναφέρει επίσης ότι ακόμα και αν κάποιοι επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα, η χώρα μας δεν τους αξιοποιεί ως εργατικό δυναμικό για παράδειγμα. Επίσης δεν τους προσφέρει κάποιο κίνητρο παραμονής. «Βασικό σημείο είναι ότι δεν παρέχουμε στέγαση. Αρκεί να σας αναφέρω ότι στο εξωτερικό το καθεστώς προστασίας ορίζει τη χορήγηση μικρής οικονομικής βοήθειας για ένα διάστημα, έως ότου μπορέσουν να βρουν μία δουλειά και να μάθουν τη γλώσσα, να ενσωματωθούν στις τοπικές κοινωνίες».

Πρόσφυγας ή μετανάστης;

Διαχωρίζοντας τις δύο αυτές έννοιες μεταξύ τους, η ερευνήτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, εξηγεί ότι ο πρόσφυγας εντάσσεται στο καθεστώς του 1951 της Γενεύης. «Είναι άτομα που διώκονται για θρησκευτικούς, πολιτικούς, σεξουαλικούς λόγους. Μπορεί να προέρχονται από εμφύλια σύρραξη, να ανήκουν σε κάποιο πολιτικό κόμμα, το οποίο διώκεται ποινικά στην πατρίδα του και δεν μπορούν να επιστρέψουν, καθώς κινδυνεύει η ζωή τους. Αντιθέτως, ο ορισμός “μετανάστης” έχει πολλές πτυχές. Υπάρχει ο αναγκαστικός μετανάστης, ο οποίος εγκαταλείπει λόγω βαθειάς φτώχειας στη χώρα του. Μία άλλη κατηγορία είναι αυτή του μετανάστη εξαιτίας περιβαλλοντικών συνθηκών όπως πλημμύρα ή τσουνάμι. Ακόμα, υπάρχουν μετανάστες που κινδυνεύουν λόγω τις κατάστασης στο εσωτερικό της χώρας τους, αλλά δεν εντάσσονται στο καθεστώς της Γενεύης. Σε αυτή την περίπτωση μπορούν να ενταχθούν σε καθεστώς προστασίας, με την ονομασία επικουρική προστασία. Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή του οικονομικού μετανάστη, ο οποίος εγκαταλείπει την πατρίδα του για βιοποριστικούς λόγους, χωρίς να αποκλείεται κάποιος να εντάσσεται και στις τρεις αυτές κατηγορίες ή στις δύο από αυτές».

Οι πολιτικές προεκτάσεις του μεταναστευτικού

Στο ερώτημα γιατί αυξήθηκε ο αριθμός μεταναστών από τη Μέση Ανατολή με προορισμό τη Νότια Ευρώπη, ο Ομότιμος καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αλέξανδρος Κούτσης κάνει λόγο για την Αραβική Άνοιξη, η οποία είχε σημαντικές επιπτώσεις σε αυτό το επίπεδο.

Η άνοδος του ισλαμικού χαλιφάτου

«Σημαντικότερος παράγοντας όμως, πέρα από τα οικονομικά ή άλλα αίτια, είναι η άνοδος του ισλαμικού χαλιφάτου. Το ισλαμικό χαλιφάτο δολοφονεί τόσο χριστιανούς, όσο και εκπροσώπους μειονοτήτων. Σε αυτούς περιλαμβάνονται άτομα, τα οποία δεν αποδέχονται το ισλαμικό χαλιφάτο, μεταξύ των οποίων και οι Σουνίτες. Επομένως εμφανίζεται ένα ρεύμα προσφύγων κυρίως από τη Συρία. Σε αυτό το σημείο όπως θα πρέπει να προχωρήσουμε σε έναν διαχωρισμό: Μεταξύ των οικονομικών προσφύγων, οι οποίοι αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον και των πολιτικών προσφύγων, οι οποίοι έφυγαν από τη χώρα τους και ενδέχεται να επιστρέψουν μελλοντικά, καθότι διατηρούν περιουσία εκεί», σημειώνει ο κύριος Κούτσης.

«Μεταξύ αυτών βρίσκονται τόσο Αφγανοί -μικρός ο αριθμός τους- και κάποιες άλλες εθνότητες μη αραβικές. Η αύξηση επομένως οφείλεται στην άνοδο του εξτρεμιστικού Ισλάμ, η οποία απειλεί και τις μειονότητες αλλά και τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους», συμπληρώνει.

Ο καθηγητής εκτιμά ότι το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων, εγκαταλείπει τη χώρα του για πολιτικούς κυρίως λόγους και όχι τόσο οικονομικούς, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τη Μέση Ανατολή.



Ο επικείμενος διαχωρισμός της Λιβύης

«Στο εσωτερικό της Λιβύης συνεχίζεται -άτυπα τουλάχιστον- ο εμφύλιος πόλεμος. Σύμφωνα με τις ενδείξεις θα χωριστεί σε τρία κρατίδια και το βασικό διακύβευμα εντοπίζεται στο ποιος θα ελέγχει το κάθε κρατίδιο από αυτά. Μεταξύ των διεκδικητών βρίσκονται τόσο οι ισλαμιστές, όσο και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS)».

Ο Αλέξανδρος Κούτσης εξηγεί ότι αυτή τη στιγμή η χώρα είναι μοιρασμένη σε φυλές. Όπως λέει, δεν υπάρχει συνδετικός κρίκος, ο οποίος θα μπορούσε να ενώσει αυτές τις φυλές με την ύπαρξη ενιαίας κυβέρνησης. «Πρόκειται για ένα θρησκευτικό κίνημα, το οποίο ελέγχει την περιοχή της Βεγγάζης. Αυτό το κίνημα διατηρούσε τη μοναρχία στην περιοχή. Πλέον επιθυμούν την επάνοδο της μοναρχίας και τη δημιουργία της βασιλείας της Βεγγάζης. Το κίνημα αυτό είναι μυστικιστικό, γνωστό με την ονομασία Sufi Order, σε καμία όμως περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται ως εξτρεμιστικό. Η συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα αντιμάχεται τους αδελφούς μουσουλμάνους, καθώς και τους υπόλοιπους ισλαμιστές, οι οποίοι επιθυμούν να ελέγξουν τη Βεγγάζη λόγω της ύπαρξης σημαντικών κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή. Η δεύτερη επαρχία, η οποία τείνει να μετατραπεί σε κρατίδιο εντός της Λιβύης είναι αυτή της Τριπολιτανίας. Εκεί, διεκδικούν την εξουσία κοσμικοί παράγοντες, οι οποίοι αντιμάχονται τους ισλαμιστές και τον έλεγχο διατηρεί το ISIS. H περιοχή αυτή βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ιταλία. Η τρίτη περιοχή βρίσκεται στο Νότο, αποτελούμενη επίσης από κοσμικές φυλές, οι οποίες επιθυμούν να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος».

Όπως επισημαίνει ο καθηγητής του Παντείου, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κυβέρνηση στη Λιβύη. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πολλοί είναι εκείνοι που δεν επιθυμούν να βρεθούν υπό τον έλεγχο μίας ισλαμικής κυβέρνησης και εγκαταλείπουν τη χώρα τους. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ισλαμιστές στην περιοχή αυτή ασκούν ακραία βία, αποκεφαλίζουν τους αντιφρονούντες και ανεβάζουν τα βίντεο στο διαδίκτυο».

Οι επιπτώσεις από την πτώση του Καντάφι

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ανατροπή του Καντάφι οδήγησε στην καταστροφή τη Λιβύη και προκάλεσε χάος. «Ο μόνος που κρατούσε τη Λιβύη ενωμένη ήταν ο Καντάφι, επιβάλλοντας τη δικτατορία».

«Μπορούμε να χωρίσουμε τον αραβικό χώρο σε δύο κατηγορίες», σημειώνει. «Αυτή του σταθερού κράτους και του ασταθούς κράτους. Το σταθερό κράτος είναι εκείνο, το οποίο διαθέτει πολιτικούς θεσμούς, ανεξαρτήτως από το εάν πρόκειται για δικτατορικό ή άλλο καθεστώς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το κράτος αυτό, δεν επηρεάζεται ούτε από εμφυλίους, ούτε από κάποια άλλη πολιτική αλλαγή. Κι αυτό γιατί έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αυτούς τους θεσμούς για να διατηρηθεί ενωμένο. Αντιθέτως, το ασταθές κράτος δεν έχει θεσμούς. Επομένως όποια κρίση και αν λάβει χώρα, θα οδηγηθεί σε χάος. Αυτό έγινε και στη Λιβύη, σε αντίθεση με την Αίγυπτο, η οποία είχε το στρατιωτικό καθεστώς, το οποίο την κράτησε ενωμένη. Η Συρία είχε επίσης θεσμούς γι’ αυτό και απέτυχε η αραβική άνοιξη. Η Λιβύη όμως, ελλείψει θεσμών διαλύθηκε. Κατά την άποψή μου ήταν λάθος η ανατροπή του Καντάφι, καθώς είχε αλλάξει πολιτική συμπεριφορά. Είχε απορρίψει την τρομοκρατία και είχε ξεκινήσει να συνεργάζεται με τη Δύση. Επίσης είχε πληρώσει αποζημιώσεις για τις επιθέσεις που είχαν γίνει σε αεροπλάνα».

Σε ό,τι αφορά την οικονομική μετανάστευση, εξηγεί πως όταν έγινε η αστικοποίηση του πληθυσμού και μεγάλο μέρος του κόσμου προσήλθε στα αστικά κέντρα της Λιβύης, δεν είχε προηγηθεί βιομηχανική ανάπτυξη, η οποία θα προσέφερε θέσεις εργασίας. Αντιθέτως έγιναν επενδύσεις, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν θέσεις εργασίας. Επενδύσεις, οι οποίες βασίζονταν σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών, ιδιωτικές ή δημόσιες, χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν στην πράξη το πρόβλημα της ανεργίας. Χαρακτηριστική ήταν η ιδιωτικοποίηση πολλών δημοσίων επιχειρήσεων στην Αίγυπτο, όπως αναφέρει ο κύριος Κούτσης. Δηλώνει μάλιστα θιασώτης της μεικτής αγοράς και όχι της ελεύθερης, καθότι όπως λέει, δεν μπορεί το κράτος να μην ελέγχει - σε κάποιο ποσοστό τουλάχιστον - την οικονομία.

Ηνωμένα Έθνη: Έως το 2050 θα έχει τριπλασιαστεί ο πληθυσμός της Μέσης Ανατολής

«Σύμφωνα με τα Ηνωμένα έθνη, μέχρι το 2050, ο πληθυσμός της Μέσης Ανατολής θα έχει τριπλασιαστεί. Το 50% του πληθυσμού θα είναι ηλικίας κάτω των 25 ετών. Σε αυτά τα επίπεδα ηλικίας που θα αποτελούν το 18% έως και 25% της αγοράς εργασίας, πάνω από το 40% θα είναι άνεργοι. Αυτοί είτε δια ενταχθούν στο ISIS, είτε θα επιδιώξουν να μεταναστεύσουν. Επομένως θα πρέπει να προλάβουμε πριν φτάσει το 2050», καταλήγει.




Πηγή: http://www.newsbeast.gr