Πώς καταλαβαίνουμε ότι κάποιος έχει διαταραχή άγχους;

«Από το πρωί που ξυπνώ με κατατρέχει η ανησυχία για την δουλειά, την σχολική επίδοση των παιδιών, για το εάν θα καταφέρω να προλάβω τις καθημερινές υποχρεώσεις. Και το Σάββατο που έχω τραπέζι πώς να το διακοσμήσω;…Αχ, πήγε 9.00 η ώρα! Να τηλεφωνήσω στον Μιχάλη να δω αν έφτασε καλά στη δουλειά κτλ, κτλ, κτλ…»

- «Τέτοιες είναι οι σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου και νιώθω σαν να κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα, σαν να μη με χωράει ο τόπος! Ξέρω ότι δεν έχω σοβαρούς λόγους να είμαι στην τσίτα… μόνιμη δουλειά έχω, ο γιος μου είναι καλός μαθητής και ο άντρας μου με βοηθά. Όμως ο διακόπτης δεν κλείνει ακόμα και το βράδυ, που πέφτω κατάκοπη να κοιμηθώ.»

Oι άνθρωποι που υποφέρουν από Γενικευμένη Διαταραχή Άγχους (ΓΔΑ) βιώνουν τουλάχιστον για 6μήνες και σχεδόν καθημερινά διάχυτο άγχος και ανησυχία, που δυσκολεύονται πολύ να ελέγξουν ή να σταματήσουν. Η διαρκής ανησυχία είναι συνήθως υπερβολική και αφορά μια σειρά από καθημερινά ζητήματα – όπως επαγγελματικά, οικονομικά, οικογενειακά, κοινωνικά, θέματα υγείας – που όμως δεν αποτελούν σημαντικά προβλήματα, που χρειάζεται να λύσουν. Μπορεί να βρίσκονται σε υπερένταση, να είναι ευερέθιστοι, να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και κάποιες στιγμές μπορεί να αισθάνονται το μυαλό τους κενό ή άδειο. Το σώμα τους είναι σφιγμένο, οι μύες μπορεί να πονούν, μπορεί να εμφανίζουν σωματικά συμπτώματα άγχους όπως ταχυπαλμία, δυσκολία στην αναπνοή, κόμπο στον λαιμό, ζάλη, ναυτία, εξάψεις, τρέμουλο, ιδρώτα, συχνουρία, πονοκεφάλους, εύκολη κόπωση, έντονη κούραση και δυσκολίες στην επέλευση ή στην διατήρηση του ύπνου. Συχνά καταστροφολογούν για μελλοντικά κακά και φαντάζονται τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι είναι στην πραγματικότητα. Εξαιτίας των παραπάνω μπορεί να απέχουν ή να περιορίζουν καθημερινές ευχάριστες δραστηριότητες όπως κοινωνικές εξόδους, γυμναστική, χόμπι.

Σε πολύ πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη που έγινε στη χώρα μας η ΓΔΑ βρέθηκε να είναι η πιο συχνή διαταραχή άγχους στον γενικό πληθυσμό. Αναπτύσσεται σταδιακά και συνήθως ξεκινά στην εφηβική ηλικία ή στην αρχή της ενήλικης ζωής, με τα συμπτώματα να αυξομειώνονται στο χρόνο και να γίνονται χειρότερα σε περιόδους στρες.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πάσχοντες πρώτα επισκέπτονται παθολόγο παραπονούμενοι για πονοκεφάλους, πόνους στο σώμα ή προβλήματα στον ύπνο. Μπορεί να πάρει αρκετές επισκέψεις μέχρι ο γιατρός να αποκλείσει τις άλλες αιτίες και να καταλάβει ότι πρόκειται για μία ψυχική διαταραχή. Εφόσον πάντως διαγνωσθεί η ΓΔA αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από Ψυχίατρο ή/και από Ψυχολόγο με ψυχοθεραπεία, φαρμακοθεραπεία ή τον συνδυασμό τους. Τα φάρμακα που δίνονται είναι αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά. Κάποια αγχολυτικά έχουν άμεση δράση όμως η μακρόχρονη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση. Τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να βοηθήσουν, εφόσον υπάρχει επιβαρυμένο συναίσθημα, αλλά χρειάζονται χρόνο για να ενεργήσουν και δεν είναι ελεύθερα παρενεργειών. Για τους παραπάνω λόγους η έναρξη, η συνέχιση και η σταδιακή διακοπή οποιωνδήποτε φαρμακευτικών σκευασμάτων θα πρέπει να γίνεται πάντοτε υπό την στενή παρακολούθηση Ψυχιατρου.

Η Θεραπεία Συμπεριφοράς ή/και η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία είναι οι ψυχοθεραπείες επιλογής για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ΓΔΑ υπερέχοντας μακροπρόθεσμα (όπως και στις υπόλοιπες διαταραχές άγχους) των φαρμάκων. Η Ψυχοθεραπεία έχει μηδενικές παρενέργειες, όμως απαιτεί την καθημερινή καταβολή σεβαστού ποσού ενέργειας από την πλευρά του πάσχοντα για να τελεσφορήσει.


Πηγή: http://www.boro.gr