Γάμος: Οι πιο συχνοί λόγοι που χωρίζουν τα ζευγάρια

Τα περισσότερα παραμύθια με πρίγκιπες και βασιλοπούλες αρχίζουν με έναν παραμυθένιο έρωτα και τελειώνουν με το «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».

Τι γίνεται όμως στην πραγματική ζωή; Τι συμβαίνει όταν ο πρίγκιπας και η βασιλοπούλα συμβιώνουν μέσα στη δύσκολη και πολλές φορές σκληρή καθημερινότητα;

Ο δρόμος της συντροφικής ζωής δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα, η συντροφική σχέση περνά μέσα από διαφορετικά εξελικτικά στάδια που τα καθένα φαίνεται να απειλεί με διαφορετικούς τρόπους την ίδια τη σχέση.

Γεγονότα όπως η απόφαση για συμβίωση, ο γάμος, η γέννηση των παιδιών, η απομάκρυνση των παιδιών από το σπίτι, η κλιμακτήριος, η συνταξιοδότηση αλλά και απρόβλεπτα γεγονότα στη ζωή του ζευγαριού όπως η απώλεια της δουλειάς, μια αρρώστια, ένας θάνατος , προσκαλούν το ζευγάρι να διαχειρισθεί μια κρίση στην οποία βασιλεύει η αστάθεια, η σύγκρουση, η ένταση.

Ένα νέο ζευγάρι που αποφασίζει να συμβιώσει καλείται να διαχειρισθεί την απομάκρυνση από την πατρική οικογένεια, ο κάθε σύντροφος καλείται να οριοθετηθεί απέναντι στους γονείς του αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο. Πολλές φορές ακόμη και η απόφαση για την επίπλωση του σπιτιού ή για την τελετή του γάμου γίνεται πεδίο αντιπαραθέσεων ανάμεσα στις δυο οικογένειες καταγωγής των συντρόφων με το ζευγάρι να βρίσκεται στη μέση, να υπάρχουν πολύ συχνοί καβγάδες ανάμεσα στους συντρόφους να απομακρύνονται συναισθηματικά και τελικά ο γάμος να βιώνεται ως ένα έργο με δραματικό τέλος. Ακόμη, στη φάση αυτή το ζευγάρι καλείται να πάρει αποφάσεις για όλα τα σημαντικά και λιγότερο σημαντικά θέματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα του (όπως για π.χ. το τι θα φάμε σήμερα και ποιος ή πότε θα πάει super-market μέχρι την επιλογή του πού θα μείνουμε). Η συνεχής αυτή λήψη αποφάσεων από δυο ανθρώπους με διαφορετικές προτιμήσεις και συνήθειες μπορεί να οδηγήσει σε προστριβές και συγκρούσεις.

Ο ερχομός των παιδιών αποτελεί ακόμη μια φάση μετάβασης όπου το ζευγάρι καλείται να πραγματοποιήσει προσωπικές στερήσεις, αλλαγές στην καθημερινότητα του, αλλαγές στο χρόνο που περνούν μαζί, αλλαγές στον χώρο κατοικίας κτλ. Στη φάση αυτή πολλά ζευγάρια παραμελούν τη σχέση τους, δεν έχουν κοινό χρόνο μαζί χωρίς τα παιδιά, η καθημερινότητα περιστρέφεται μόνο γύρω από το μεγάλωμα των παιδιών. Αυτό συχνά οδηγεί στην απομάκρυνση των συντρόφων , σε εντάσεις, καβγάδες, εξωσυζυγικές σχέσεις. Στη φάση αυτή πολύ συχνά οι σύντροφοι έχουν και διαφορετικές αντιλήψεις γύρω από το μεγάλωμα των παιδιών που συνδέονται με το δικό τους μεγάλωμα. Αυτές οι διαφορετικές αντιλήψεις μπορούν να προκαλέσουν αστάθεια στη σχέση και συχνές συγκρούσεις. Αν ο ένας σύντροφος έχει μεγαλώσει σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον και ο άλλος σε μια οικογένεια που καλλιεργούσε περισσότερο την αυτονομία τότε φανταζόμαστε ότι ως γονείς πια θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση σε θέματα που αφορούν την διαπαιδαγώγηση του παιδιού τους. Ο ένας μπορεί για παράδειγμα να φοβάται πολύ να μην αρρωστήσει το μωρό για παράδειγμα, να μην πέσει από την κούνια ή από την τραμπάλα καθώς θα μεγαλώνει, θα θέλει να είναι συνέχεια από πίσω του ενώ ο άλλος θα έχει μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο να αφήνει το παιδί περισσότερο ελεύθερο και αυτό μπορεί να οδηγεί σε συχνούς καβγάδες το ζευγάρι.

Μια άλλη φάση αστάθειας στη ζωή του ζευγαριού είναι όταν έρχεται η στιγμή να φύγουν τα παιδιά από το σπίτι. Το ζευγάρι μένει μόνο του μετά από πολλά χρόνια. Είναι η στιγμή που οι σύντροφοι ξαναστρέφουν το βλέμμα ο ένας στον άλλον. Είναι η στιγμή που κάνουν τον απολογισμό τους για τα χρόνια που πέρασαν. Αν το ζευγάρι έμεινε μαζί για το χατίρι των παιδιών όπως συχνά ακούμε, τότε αυτή είναι η στιγμή να δώσουν ένα νέο νόημα στους λόγους που από δω και πέρα θα τους κρατήσουν μαζί. Αν αποφασίσουν ότι θα συνεχίσουν τη συμβίωση θα πρέπει να αναζητήσουν κοινά σχέδια, κοινά οράματα αλλά και προσωπικές επιδιώξεις ώστε να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Εάν η μετάβαση αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη για το ζευγάρι ή μπορεί να έχει πολύ μεγάλο κόστος για κάποιον από τους συντρόφους , πολύ συχνά βλέπουμε τα παιδιά να δυσκολεύονται να φύγουν από το σπίτι ή να αναπτύσσουν συμπτώματα (π.χ. έντονο άγχος) καθώς θέλουν να προστατεύσουν τη σχέση των γονιών.

Κάθε μετάβαση στην οποία αναφερθήκαμε είναι εφικτή όταν την αντιληφθούμε ως δυνατότητα για αλλαγή. Για να πραγματοποιηθεί η αλλαγή χρειάζεται το ζευγάρι αλλά και κάθε σύντροφος χωριστά να αποχαιρετήσει κάτι από την προηγούμενη εξελικτική φάση στην οποία βρίσκεται, καθώς για να έρθει το νέο χρειάζεται να αποχαιρετήσει, να αφήσει το παλιό.


Πηγή: http://www.boro.gr