Μνημειώδεις ευκαιρίες που έπεσαν στο κενό

Όταν η τύχη σού χτυπά την πόρτα κι εσύ δεν ανοίγεις…
Η παγκόσμια ιστορία βρίθει από αποφάσεις που αν είχαν παρθεί διαφορετικά, ο κόσμος μας ενδέχεται να ήταν τελείως διαφορετικός σήμερα.

Και βέβαια μέσα στο γενικό αυτό περίγραμμα υπάρχει και η προσωπική ιστορία, η οποία πλήττεται επίσης από διλήμματα που καλούν σε δραστικές αποφάσεις.

Ο ιδρυτής της Atari, για παράδειγμα, ο «πολύς» Noland Bushnell, είχε προσκληθεί να επενδύσει ως βασικός μέτοχος σε μια νέα εταιρία πληροφορικής στις πρώτες της μάλιστα μέρες. Ναι, μιλάμε φυσικά για την Apple!

Σήμερα ο δαιμόνιος Bushnell δηλώνει: «Ήμουν τόσο έξυπνος που είπα όχι. Έχει πλάκα να τα σκέφτεσαι αυτά, όταν δεν κλαίω βέβαια!». Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα δηλαδή…

Αν και η περίπτωση του Bushnell στέκει μνημειώδης, δεν είναι φυσικά το μόνο παράδειγμα χαμένων προσφορών, ανθρώπων που προσπέρασαν δηλαδή ευκαιρίες για πλούτο, φήμη και δύναμη…

Η ύπαρξη της σπορ αυτοκινητοβιομηχανίας Lamborghini



Ο κατασκευαστής γεωργικών ελκυστήρων που διαμαρτυρήθηκε στον Φεράρι για το θορυβώδες και το μη αξιόπιστο των μηχανοκίνητων δημιουργιών του δεν χρειάζεται συστάσεις, καθώς τα supercars με το λογότυπό του αποτελούν όνειρο κάθε λάτρη της κραυγαλέας ταχύτητας. Το αντίπαλο δέος του «πατριάρχη» της σπορ αυτοκίνησης Έντζο Φεράρι ήταν ήδη πλούσιος βιομήχανος γεωργικών μηχανημάτων όταν έλαβε χώρα το περίφημο περιστατικό που τον πείσμωσε και γεννήθηκε έτσι η φοβερή και τρομερή Lamborghini από καθαρό καπρίτσιο! Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '50 λοιπόν, όπως το θέλει ο διαπρεπής θρύλος της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, όταν ο νεαρός βιομήχανος Φερούτσιο απαίτησε να δει τον Έντζο στο εργοστάσιό του. Έχοντας ήδη αποκτήσει μια χούφτα Ferrari, επισκεπτόταν πιο συχνά απ' όσο έπρεπε τη μονάδα του Μαρανέλο για επισκευές στους συμπλέκτες και τα κιβώτια ταχυτήτων, και την επίμαχη μέρα ήταν εξοργισμένος τόσο με τα μηχανικά προβλήματα των κομψοτεχνημάτων του Έντζο και τα φτωχά εσωτερικά τους όσο και από τον περιττό θόρυβο που έκαναν. Ο Φερούτσιο απαίτησε λοιπόν να δει τον Έντζο για να του τα ψάλει ένα χεράκι, εκείνος όμως αρνήθηκε να συναντηθεί με τον «τρακτερά» ή, σύμφωνα με τη δημοφιλέστερη εκδοχή του μύθου, η συνάντηση έλαβε χώρα μόνο και μόνο για να εισπράξει ο Λαμποργκίνι την εμφατική απάντηση του Έντζο: «Ασχολήσου εσύ με τα τρακτέρ σου και άσε εμένα να ασχοληθώ με τα αυτοκίνητα μου!». Όπως κι αν έχει η πραγματικότητα, ο πεισμωμένος Λαμποργκίνι αποφασίζει να τα βάλει ευθέως με τον Φεράρι, που ήταν μάλιστα την εποχή εκείνη στον κολοφώνα της δύναμης και της αλαζονείας του, κάνοντας κάτι ακόμα πιο αναιδές από παράπονα: επιστρέφει στο χωριό του και ξεκινά τη δική του μηχανοκίνητη περιπέτεια, κατασκευάζοντας φουτουριστικά GT με θηριώδεις V12 κινητήρες και κάνοντας έτσι την επιτάχυνση συνώνυμο του ονόματός του. Κι έτσι ο Λαμποργκίνι ίδρυσε τη Automobili Lamborghini S.p.A μόνο και μόνο για να μπει στο μάτι του Έντζο, αφήνοντας τον κόσμο άφωνο όταν παρουσίασε στο Σαλόνι Αυτοκίνητου της Γενεύης τη μοναδική Miura το 1966. Και τα υπόλοιπα είναι φυσικά Ιστορία, ένα χρονικό ultra GT διαμαντιών που είναι συνυφασμένα με τη σπορ αυτοκίνηση. Όσο για τον δημιουργό τους, όταν έδειξε στον πλανήτη ότι οι Ferrari μπορούσαν να νικηθούν, τα παράτησε και αποσύρθηκε στο κτήμα του για να ασχοληθεί με τους αμπελώνες του. Αν ο Έντζο είχε κρατήσει το στόμα του κλειστό ή μιλούσε καλύτερα στον Λαμποργκίνι, τότε ο βασικός ανταγωνιστής του που του υφάρπαξε γενναίο μερίδιο αγοράς δεν θα είχε γεννηθεί…

Η Marvel ήταν έτοιμη να εξαγοράσει την DC Comics



Ήταν στη δεκαετία του 1980 όταν η φοβερή και τρομερή DC (Superman, Batman, Wonder Woman, Green Lantern κ.λπ.) πάλευε για την οικονομική επιβίωσή της στην αγορά. Οι πωλήσεις είχαν πάρει την κάτω βόλτα, όπως και το μερίδιο στην αγορά των κόμικς φυσικά, που πλέον ήταν μικρότερο από 18%. Οι ιθύνοντες του γίγαντα των κόμικς Marvel, με μερίδιο αγοράς στο 70%, έβαλαν έτσι στο μάτι το σύμπαν των υπερηρώων της DC θέλοντας να αποκτήσουν τα εμπορικά δικαιώματά τους. Ο σχεδιαστής κόμικς, εκδότης και διευθυντής της Marvel το 1984 Jim Shooter πίστεψε ότι η φίρμα του θα μπορούσε να ανακόψει τον κατήφορο της δοκιμαζόμενης DC ξανακάνοντας τους μνημειώδεις τίτλους της κερδοφόρους. Marvel και DC ξεκίνησαν λοιπόν διαπραγματεύσεις και όλα έδειχναν ευοίωνα για μια ενδεχόμενη εξαγορά. Και τότε μπήκε στο παιχνίδι ένας μικρός παίκτης, η First Comics, η οποία κατηγόρησε τη Marvel για δημιουργία μονοπωλίου στην αγορά φέρνοντας την υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες. Σύμφωνα με τον Shooter, η μήνυση ήταν σχεδόν αβάσιμη, φόβισε όμως τους νομικούς συμβούλους των δύο εταιριών κι έτσι η συμφωνία Marvel και DC πέθανε πριν καν γεννηθεί! Και βέβαια μπορεί η Marvel να συνεχίζει να βγάζει εκατομμύρια από τις ταινίες με τους υπερήρωές της, αν είχε ωστόσο στη φαρέτρα της το σύμπαν των χαρακτήρων της DC τότε θα μιλούσαμε για σωστό ογκόλιθο στην αγορά των κόμικς…

Ο Ross Perot αρνήθηκε να αγοράσει τη Microsoft για 60... ψωροεκατομμύρια



Ο επιχειρηματίας και ανεξάρτητος προεδρικός υποψήφιος Ross Perot έκανε την τεράστια περιουσία του δημιουργώντας λογισμικό για λογαριασμό μεγάλων κολοσσών, την ίδια στιγμή που πούλησε τις εταιρίες του στην General Electric και κατόπιν στην Dell έναντι δισεκατομμυρίων δολαρίων. Παρά ταύτα, είναι περισσότερο γνωστός για την αποτυχία του να αναγνωρίσει την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και να την πιάσει από τα μαλλιά! Ο άλλοτε πανίσχυρος άντρας του κόσμου της βιομηχανίας, ο ιδρυτής της Εlectronic Data Systems, έψαχνε το 1979 να αποκτήσει μικρομεσαίες εταιρίες πληροφορικής κι έτσι σκόνταψε πάνω στη Microsoft. Ο νεαρότατος Μπιλ Γκέιτς είχε το θράσος να του ζητήσει 60 εκατ. δολάρια για το πνευματικό του παιδί, κάτι που θεώρησε υπέρογκο ο επιχειρηματίας της Εlectronic Data Systems που άξιζε τότε περισσότερο από 1 δισ. δολάρια. Κι έτσι είπε το μεγάλο «όχι», χτυπώντας φυσικά το κεφάλι του στον τοίχο αργότερα, όταν ο Γκέιτς έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος της υφηλίου: «Ο Γκέιτς δεν με κορόιδεψε ποτέ γι’ αυτό, νομίζω όμως ότι αν ήμουν στη θέση του θα του έκανα μεγάλη καζούρα», είπε ο Perrot με δάκρυα προφανώς στα μάτια…

Οι Άγγλοι χάριζαν τη Volkswagen, κανείς όμως δεν την ήθελε



Σήμερα η Volkswagen είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές αυτοκινήτων παγκοσμίως. Αν και τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Ήταν στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν οι νικητές Βρετανοί κατέλαβαν το εργοστάσιό της με σκοπό να το αποσυναρμολογήσουν και να το μεταφέρουν σε βρετανικό έδαφος. Όταν όμως ο άγγλος κατακτητής πρόσφερε τον προωθημένο γερμανικό εργοστασιακό εξοπλισμό σε βρετανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, κανείς δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον. Ο βρετανός διοικητής της μονάδας παραγωγής της Volkswagen, κάποιος Ivan Hirst, απηυδισμένος αποφάσισε τότε να μη διαλύσει το εργοστάσιο και να το χρησιμοποιήσει αντιθέτως για να προμηθεύσει με φτηνά αυτοκίνητα τον εξαθλιωμένο γερμανικό πληθυσμό, που ήταν πια ευθύνη των Άγγλων. Αν οι βρετανοί εργοστασιάρχες είχαν αποκτήσει τη Volkswagen, τότε η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία θα είχε πληγεί τα μέγιστα, αφήστε που ο «Σκαραβαίος» θα είχε αγγλική σφραγίδα…

Το MySpace απορρίπτει την προσφορά για εξαγορά του Facebook



Ήταν το 2003 όταν λανσαρίστηκε η κοινωνική πλατφόρμα MySpace για να ανταγωνιστεί τον τότε κολοσσό της κοινωνικής δικτύωσης Friendster. Η εμπορική του εκτίναξη έκανε τους αναλυτές της αγοράς να προβλέπουν ότι σύντομα όλοι οι χρήστες του ίντερνετ θα είχαν λογαριασμό στο MySpace, κάτι που έμελλε να επιβεβαιωθεί. Ο γίγαντας της κοινωνικής δικτύωσης συναντήθηκε την άνοιξη του 2005 με έναν μικρό ανταγωνιστή που ήθελε να του κλέψει μερίδιο αγοράς, το άγνωστο τότε Facebook, με σκοπό να το απορροφήσει στους κόλπους του. Όταν όμως ο Zuckerberg ζήτησε 75 εκατ. δολάρια στη συνάντηση, ο διευθύνων σύμβουλος του MySpace, Chris DeWolfe, εξοργίστηκε και αρνήθηκε αμέσως. Το Facebook, όπως ξέρουμε, θα έτρωγε όλο τον ανταγωνισμό ξεπηδώντας κολοσσός στην κοινωνική δικτύωση, με κεφαλαιοποίηση το 2013 που άγγιζε τα 17,89 δισ. δολάρια(!), την ίδια ώρα που το MySpace πουλήθηκε τελικά στη Specific Media Group και τον Justin Timberlake έναντι μόλις 35 εκατ. δολαρίων. Αν είχε δει την πόρτα, το MySpace θα ήταν σήμερα ο μεγάλος ηγέτης των social media…

Η Kodak χάνει την μπάλα



Υπήρχαν εποχές που η Kodak ήταν συνώνυμο της φωτογραφίας. Στα τέλη του 1976, για παράδειγμα, η Kodak κατείχε μερίδιο που άγγιζε το 90% στην αμερικανική αγορά φιλμ! Πραγματικός πρωτεργάτης και οραματιστής της φωτογραφίας, η Kodak είναι η φίρμα στην οποία αποδίδεται εν πολλοίς η γέννηση της ψηφιακής φωτογραφίας. Ήταν το 1975 όταν ο μηχανικός της Kodak, Steve Sasson, παρουσίασε την πρώτη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή στα μεγαλοστελέχη της, εκείνα όμως φοβούμενα ότι η νέα τεχνολογία θα απειλούσε τις πωλήσεις της σε φιλμ αποφάσισαν να τη θάψουν στα συρτάρια τους! Κι έτσι, όπως ξέρουμε, άλλες εταιρίες καινοτόμησαν αργότερα στην ψηφιακή φωτογραφία στέλνοντας το φιλμ στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Με το αναλογικό της τμήμα να αργοπεθαίνει, η Kodak αγκάλιασε τη νέα ψηφιακή περιπέτεια και ήταν πάλι πιστή στην καινοτομία που την είχε μετατρέψει άλλοτε σε οραματιστή: έφτιαξαν μια ψηφιακή φωτογραφική που μπορούσε μέσω σύνδεσης wi-fi να στέλνει τη φωτογραφία με email στις επαφές σου! Και πάλι όμως απέτυχαν τα στελέχη να δουν την εμπορική ευκαιρία για εκμετάλλευση της πρωτοπορίας, αφήνοντας τη wi-fi μηχανή να πεθάνει. Τώρα το λεγόμενο photo sharing είναι κοινός τόπος, μια ιδιαίτερα επικερδής βιομηχανία δηλαδή. Όσο για την Kodak, σκιά πια του άλλοτε ένδοξου εαυτού της, απέφυγε τη χρεοκοπία το 2013 ξεπουλώντας τις πατέντες της έναντι 500 εκατ. δολαρίων.

IBM και Microsoft



Με τους προσωπικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές στα σπάργανα ακόμα, κατασκευαστές-κολοσσοί όπως η IBM δεν είχαν τη τεχνογνωσία για να προβλέψουν το μέλλον της πληροφορικής. Κι έτσι το μόνο που ήθελαν να κάνουν ήταν αυτό που ήξεραν καλά, να πουλούν εξοπλισμό. Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, ακόμα και ο Γκέιτς και τα τζιμάνια της Microsoft δεν είχαν αναγνωρίσει τη δυναμική των ηλεκτρονικών υπολογιστών προσωπικής χρήσης. Κι έτσι ο Γκέιτς και η παρέα του προσπάθησαν να φτιάξουν ένα λειτουργικό σύστημα για τα μηχανήματα της εταιρίας Digital Research, αν και δεν τα βρήκαν πουθενά. Τότε ήταν που απευθύνθηκε η IBM στον Γκέιτς ζητώντας του λειτουργικό για τα δικά της PC, κάτι που γέννησε το MS-DOS! Αν η IBM διέθετε στις τάξεις της οραματιστές προγραμματιστές του μεγέθους των Γκέιτς και Τζομπς ή αν η Digital Research μπορούσε να προβλέψει καλύτερα το μέλλον, τότε οι προοπτικές όλων θα ήταν σαφώς διαφορετικές. Ο Γκέιτς και η Microsoft έφτιαξαν τελικά τον προκάτοχο του λειτουργικού συστήματος που θα γινόταν λίγο αργότερα παγκόσμια σταθερά, αφήνοντας τα στελέχη της Digital Research να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο…

Ο Orban και η άλωση της Κωνσταντινούπολης



Με προπύργιο τη Βασιλεύουσα, οι Βυζαντινοί επιβίωσαν από αρκετές απόπειρες για υφαρπαγή της αυτοκρατορίας τους, αν και έπειτα από τόσους αιώνες κυριαρχίας το μέγεθος των εδαφών τους ήταν πια κλάσμα μόνο των αρχικών εκτάσεων. Το 1453, τα επικείμενα νέα αφεντικά αυτής της γωνιάς του πλανήτη, οι Οθωμανοί, αποφάσισαν να δείξουν τις δυνάμεις τους προσπαθώντας να καταλάβουν την πρωτεύουσα των Βυζαντινών. Μόλις την προηγούμενη χρονιά, ένας κατασκευαστής όπλων, ο Orban, είχε προσπαθήσει να πουλήσει στον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο τη νέα του εφεύρεση, ένα πολιορκητικό κανόνι τεραστίων διαστάσεων. Ο Παλαιολόγος ενδιαφέρθηκε μεν για το όπλο αλλά δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει την παραγωγή του. Ο αποθαρρυμένος οπλουργός εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη και πούλησε την ιδέα του στον μεγαλύτερο πλειοδότη, τον Μωάμεθ. Τα τεράστια κανόνια έβαλλαν έτσι καθημερινά κατά των διπλών απόρθητων κωνσταντινουπολίτικων τειχών, τα οποία επί χίλια χρόνια είχαν βοηθήσει την Πόλη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, αν και τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.
Κι έτσι στις 2 Μαΐου 1453 τα ρήγματα στα θεόρατα τείχη επέτρεψαν στους Οθωμανούς να καταλάβουν την πόλη και να δώσουν έτσι οριστικό τέλος στην άλλοτε ένδοξη αυτοκρατορία. Αν ο Παλαιολόγος είχε πασχίσει να βρει τα κονδύλια για τα γιγάντια κανόνια του Orban, τότε η κατάληξη της πολιορκίας θα μπορούσε να είναι διαφορετική…

Η Google ήθελε να εξαγοραστεί από την Excite



Η Google είναι σήμερα ένας πραγματικός κολοσσός του ηλεκτρονικού κόσμου, αν και στις αρχές της δεν ήταν παρά μια ταπεινή μηχανή αναζήτησης που δούλευε από το γκαράζ ενός φίλου των δύο πιτσιρικάδων ιδρυτών στην Καλιφόρνια. Ήταν το 1999 λοιπόν όταν οι δυο νεαροί ιδρυτές, Larry Page και Sergey Brin, απευθύνθηκαν στον τότε κολοσσό στις μηχανές αναζήτησης Excite.com για να του πουλήσουν την ιδέα τους. Ο διευθύνων σύμβουλος όμως της Excite, κάποιος George Bell, θεώρησε την τιμή παραφουσκωμένη για τόσο μικρή εταιρία κι έτσι είπε το μεγάλο «όχι». Οι δυο νεαροί έριξαν τελικά την προσφορά στις 750.000 δολάρια, αν και πάλι ο Bell δεν έδινε το πράσινο φως. Σήμερα η Google αξίζει κάπου 111 δισ. δολάρια και έχει μετατρέψει τους δύο ιδρυτές σε δισεκατομμυριούχους. Όσο για τον George Bell, το φυσάει και δεν κρυώνει…

Πηγή: http://www.newsbeast.gr