Η τραγωδία της Θύρας 7 μέσα από μαρτυρίες και τα πρωτοσέλιδα της εποχής

Αποφράδα ημέρα για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο η 8η Φεβρουαρίου, καθώς το 1981 συνέβη η τραγωδία της Θύρας7.





Η τραγωδία εκτυλίσσεται ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο παλαιό Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οι ερυθρόλευκοι είναι καταιγιστικοί... Συντρίβουν 6-0 τους μεγάλους αντιπάλους τους με 3 γκολ του Γαλάκου και από ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα.



Η χαρά των 35.450 οπαδών του Θρύλου φθάνει στα ουράνια. Το πιο ζωντανό τμήμα της ολυμπιακής οικογένειας, τα παιδιά της Θύρας 7, βιάζονται να «καταπιούν» τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους. Και τότε συμβαίνει το μοιραίο. Κάποιος γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.



Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και τραυματίστηκε. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό..»



Το ρολόι δείχνει 5 παρά 2 και η χαρά μετατρέπεται σε θρήνο. Κάποιοι αστυφύλακες καταφέρνουν να "ξεριζώσουν" ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάννειο. Οι συγγενείς αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, εκατοντάδες φίλαθλοι ψάχνουν τους φίλους τους. Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ο αριθμός τους θα φθάσει τους 21. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών και γίνονται εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα.



Στο Τζάνειο καταφθάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η τηλεόραση διακόπτει την κανονική ροή του προγράμματός της και μεταδίδει σοβαρή μουσική.



Όλη η Ελλάδα, φίλαθλη και μη, πενθεί. Οι οπαδικές προτιμήσεις υποχωρούν μπροστά στη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού. Το πιο εξοργιστικό γεγονός της όλης ιστορίας είναι ότι μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει λογοδοτήσει για την απίστευτη αυτή τραγωδία. Οι 5 φύλακες της Θύρας 7, που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986.



Η μνήμη των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού.








Η πιο μαύρη σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου 34 χρόνια μετά…

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 1981. Μεσημεράκι… Είχε βρέξει νωρίτερα αλλά πλέον ο ήλιος δέσποζε πάνω από τον Πειραιά. Εκείνη η ημέρα… Εκείνος ο αγώνας. Η χαρά που μετατράπηκε σε θλίψη, απόγνωση, αμείλικτα ερωτήματα που μέχρι και σήμερα δεν έχουν βρει απάντηση… Εκείνη την ηλιόλουστη ημέρα. Εκείνη την ποδοσφαιρική ημέρα. Εκείνη την «ερυθρόλευκη» ημέρα.

Ήταν 8 Φεβρουαρίου 1981, 34 ολόκληρα χρόνια πριν. Το ρολόι δείχνει 16:58.Το ντέρμπι με την ΑΕΚ (που είχε μοναδικό πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό που είχε επιβληθεί της Ένωσης με 6-0) ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.

Πολλοί από τους ερυθρόλευκους οπαδούς που βρίσκονταν στη Θύρα 7, εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και τρέχουν προς την έξοδο προκειμένου να πάνε στη Θύρα 1 για να υποδεχτούν τους θριαμβευτές.

Και κάπου εκεί ο χρόνος σταματάει… Κάποιος από τους φιλάθλους που έτρεχαν πάτησε πάνω σε κάποιο μαξιλαράκι (από αυτά που ήταν αφρολέξ και χρησιμοποιούνταν τότε ως καθίσματα στις τσιμεντένιες κερκίδες) γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην έξοδο. Η μοιραία πόρτα ήταν κλειστή ή μισάνοιχτη, σύμφωνα με άλλους. Τα τουρνικέ του θανάτου στη θέση τους. Μια ανθρώπινη «χιονοστιβάδα» ακολουθεί τους πρώτους που έπεσαν.

Ενδεικτικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα ο οποίος περιγράφει την φρίκη που έζησε στα σκαλοπάτια της Θύρας 7: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις , δέκα... εκατό»…

Περίπου πέντε λεπτά αργότερα οι αστυνομικοί καταφέρνουν και βγάζουν τα τουρνικέ. Αρκετός κόσμος καταφέρνει να βγει και έτσι γλιτώνουν ακόμα περισσότεροι. Το κακό όμως είχε γίνει…

Ακολουθούν σκηνές αλλοφροσύνης . Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στον Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία. Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.

Κινητά τηλέφωνα τότε δεν υπήρχαν και έτσι συγγενείς και φίλοι από κάθε γωνιά της Αθήνας πηγαίνουν στο Τζάνειο για να μάθουν τι έχουν απογίνει οι αγαπημένοι τους άνθρωποι. Είναι ενδεικτικό πως στις 19:45 χρειάζεται να μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.

Λίγα λεπτά αργότερα, και συγκεκριμένα στις 20:00, αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21.

Κανείς δεν μπορούσε να αναλογιστεί εκείνη την ώρα το μέγεθος της τραγωδίας. Θα φαινόταν τις επόμενες ημέρες. Στις κηδείες των νέων ανθρώπων που πέθαναν με το όνομα της αγαπημένης τους ομάδας στα χείλη. Θα φανεί αρκετούς μήνες ή και χρόνια αργότερα όταν ολόκληρες οικογένειες θα διαλυθούν. Γιατί δεν είναι μόνο εκείνοι που έφυγαν αλλά και εκείνοι που έμειναν πίσω.

Τις επόμενες ημέρες το θέμα σχεδόν θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του Τύπου. Ο αθλητικός Τύπος «μουδιασμένος» θα δώσει έμφαση στην τραγωδία αλλά δεν θα ξεχάσει και το ποδοσφαιρικό κομμάτι και τον θρίαμβο του Ολυμπιακού.

Ενδεικτικό είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Φως» όπου έγραφε: «19 νεκροί (σσ: δυο ακόμα άτομα υπέκυψαν στα τραύματά τους τις επόμενες ημέρες) και 54 τραυματίες» και σχεδόν με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων «Ο Ολυμπιακός σκόρπισε την ΑΕΚ 6-0 παίζοντας φανταστική μπάλα σε ρυθμό βραζιλιάνικο».

Ο πολιτικός Τύπος θα επικεντρωθεί σε αυτό καθαυτό το γεγονός με τις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες να ασκούν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο της «Αυριανής» όπου στο «στόχαστρο» μπαίνει ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Αχιλλέας Καραμανλής χρησιμοποιώντας, παράλληλα, ίσως τον πιο σκληρό τίτλο εκείνης της ημέρας: «Εγκληματικές παραλείψεις: Σκότωσαν τον κόσμο»!















Ένα από τα εισιτήρια για την θύρα 7 του σταδίου Καραϊσκάκη την μοιραία ημέρα



Τα 21 θύματα της Θύρας 7 (8 Φεβρουαρίου 1981):

- Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
- Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
- Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
- Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
- Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
- Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
- Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
- Νίκος Φίλος (19 ετών)
- Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
- Βασίλης Μαχας (20 ετών)
- Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)
- Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
- Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
- Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
- Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
- Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
- Κώστας Μπίλας (28 ετών)
- Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
- Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
- Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
- Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)

Πηγή: http://www.enikos.gr και http://www.newsbeast.gr