Όταν το παιδί σου ζηλεύει... σημαίνει ότι ξέρει να αγαπά!

Πόσοι γονείς δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με την παιδική ζήλια; Και έπειτα γεννιούνται ερωτήματα: Γιατί ζηλεύει; Γιατί δε θέλει να έχει καλή σχέση με το μικρό του αδερφάκι; Ανησυχούμε. Η παιδική ζήλια όμως ίσως είναι σημάδι του ότι το παιδί μας, μπορεί να αγαπήσει! Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία της παιδοψυχολόγου παίδων και εφήβων, Δρ. Έφης Λάγιου- Λιγνού.

"Σημαντικό αναπτυξιακό επίτευγμα του παιδιού αποτελεί η αναγνώριση ότι το αντικείμενο που καταστρέφει φαντασιωσικά, είναι και το αντικείμενο που αγαπά. Αυτό προκαλεί μεγάλο πόνο και υποφέρει. Η αγωνία γι αυτή την καταστροφή μπορεί να κατευναστεί μόνο με επανορθωτικές χειρονομίες. Ο παντοδύναμος έλεγχος υποχωρεί και η προσαρμοστικότητα στην εξωτερική πραγματικότητα επιτρέπει την ικανοποίηση που δεν βασίζεται σε εξιδανικεύσεις.

Η ζήλια είναι υγιής και φυσιολογική και απορρέει από το γεγονός ότι τα παιδιά αγαπούν (Winnicott). Εάν δεν έχουν την ικανότητα να αγαπήσουν τότε δεν ζηλεύουν. Η αποδοχή της έκφρασης των συναισθημάτων ζήλιας αλλά και τα πολλαπλά αναπτυξιακά επιτεύγματα του παιδιού του επιτρέπουν να ανέχεται την ζήλια που νοιώθει. Το παιδί που συμφιλιώνεται με την ζήλια του μπορεί απερίσπαστα να εκφράσει αγάπη και φροντίδα προς το μικρό αδελφάκι.

Η οριοθέτηση σε θέματα σχετικά με την ζήλια δεν στοχεύει στην αποφυγή της έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων, αλλά στον περιορισμό των καταστροφικών πράξεων.

Δεν αρνιόμαστε να ακούσουμε την επιθυμία του μεγάλου παιδιού να ξεφορτωθεί το νεογέννητο αδελφάκι αλλά του δείχνουμε ήρεμα ότι το αδελφάκι έχει νόμιμη θέση στην οικογένεια".

Η ομιλία δόθηκε στη Στοά του βιβλίου, στο πλαίσιο της παρουσίασης του βιβλίου της ψυχολόγου Άνθιας Ναυρίδη, Ιστορίες για παιδιά και του γονείς τους". Η Έφη Λάγιου - Λιγνού είναι διδάσκουσα ψυχοθεραπεύτρια παιδιών και εφήβων, επόπτρια κλινικού έργου στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων "Η Αγία Σοφία".

Πηγή: http://www.boro.gr