Πως να αποφύγεις τις παιδικές λοιμώξεις του χειμώνα

Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών που προσφεύγουν στα Ομοιοπαθητικά ιατρεία όλης της χώρας, είναι αυτοί της βρεφικής και παιδικής ηλικίας. Όλο και περισσότεροι γονείς εμπιστεύονται την πρόληψη και τη θεραπεία των παιδιών τους σε Ομοιοπαθητικούς ιατρούς, κυρίως συστημένοι από άλλους γονείς, που έχουν ήδη δει τα ευεργετικά αποτελέσματα αυτής της θαυμαστής θεραπευτικής στα δικά τους παιδιά. Επίσης τελευταία, βάσει επίσης των συστάσεων αυτών, ή και ύστερα από άλλου είδους ενημέρωση (διαδίκτυο, ΜΜΕ) πολλοί γονείς προσφεύγουν στα Ομοιοπαθητικά ιατρεία, προκειμένου να καταγραφεί το ιστορικό των παιδιών τους ώστε να έχουν την απαιτούμενη πρόληψη υγείας από πλευράς Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, σε συνεργασία πάντα με την κλασσική παιδιατρική.


Τελευταία πολλοί παιδίατροι που δεν έχουν εκπαιδευτεί στην Ομοιοπαθητική, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα ευεργετικά προληπτικά και θεραπευτικά αποτελέσματά της. Οι γονείς όλο και περισσότερο, αισθάνονται έτοιμοι να «παραδεχτούν» στον καλό κλασσικό παιδίατρο, ότι παράλληλα βλέπει τα παιδιά τους και ένας Ομοιοπαθητικός συνάδελφός τους, μια που η χρήση χημικών –ιδιαίτερα αντιβιοτικών και εισπνεομένων βρογχοδιασταλτικών και κορτικοστεροειδών- μειώνεται στατιστικά εντυπωσιακά στην ομάδα παιδιών που έχουν Ομοιοπαθητική προληπτική κάλυψη.

Η Ομοιοπαθητική Ιατρική εφαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες, στα νεογνά, τα βρέφη στα παιδιά, ακόμα και στην ενδομήτρια ζωή. Δεν προκαλεί εθισμό και δεν έχει παρενέργειες. Η συμβουλή του ειδικού παιδιάτρου, απαιτείται πάντα σε περίπτωση που το νόσημα εμπίπτει σε κάποια παιδιατρική υπο-ειδικότητα. Ευτυχής είναι η εξέλιξη ότι τα τελευταία χρόνια, στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, συμμετέχουν κλασσικοί παιδίατροι, συνειδητοποιημένοι στην εμβάθυνση της γνώσης της Ομοιοπαθητικής σαν σημαντικό θεραπευτικό εργαλείο στην καθημερινή παιδιατρική κλινική πράξη.
Μία καθοριστική δράση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στα νεογνά και βρέφη είναι η αντιμετώπιση των πρώτων χειμερινών λοιμώξεων. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι, στην Ελλάδα παρατηρείται να είναι πολύ πιο αβασάνιστη η χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων. Η άγνοια και ο φόβος των γονέων καθώς και η ανάγκη για γρήγορη και άμεση αντιμετώπιση του περιστατικού, συντελούν συχνά στη χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια των πρώτων ιογενών λοιμώξεων, που θα όφειλαν να αντιμετωπιστούν αλλιώς. Η διατήρηση όμως της φυσιολογικής χλωρίδας και άμυνας του οργανισμού, είναι αυτή που θα συντελέσει μακροπρόθεσμα στην καλή υγεία του παιδιού. Η αντιμετώπιση των πρώτων λοιμώξεων καθορίζει καταλυτικά και την αντιμετώπιση των επόμενων. Σε ένα παιδί που του έχει χορηγηθεί αντιβίωση στην πρώτη ιογενή ωτίτιδα, αυξάνονται γεωμετρικά οι πιθανότητες να ξανακάνει ωτίτιδα λόγω της διαταραχής της χλωρίδας. Παράλληλα οι επόμενες ωτίτιδες είναι πιο πιθανό να είναι βακτηριδιακής αιτιολογίας, λόγω αυτής της διαταραχής και να απαιτούν ακόμα περισσότερο τη χρήση αντιβιοτικών. Το ίδιο συμβαίνει με τη χορήγηση κοτρικοστεροειδών στην πρώτη ιογενή λαρυγγίτιδα. Η δεύτερη λαρυγγίτιδα θα είναι πιο σοβαρή και θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς κορτικοστεροειδή, ενώ οι επόμενες θα απαιτούν άμεση χορήγηση αυτών. Η διαδικασία αυτή αναιρείται με την άμεση έγκαιρη χορήγηση του απαιτούμενου Ομοιοπαθητικού φαρμάκου από την πρώτη κιόλας λοίμωξη. Η ενίσχυση και η εκπαίδευση του ανοσοποιητικού συστήματος του βρέφους και του παιδιού που συντελείται κατά τη διάρκεια της Ομοιοπαθητικής θεραπείας, οδηγεί στην μακροχρόνια αποφυγή των υποτροπιαζουσών λοιμώξεων. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των πρώτων λοιμώξεων στην βρεφική ηλικία με την Ομοιοπαθητική θεραπεία, μειώνει δραματικά την πιθανότητα επανεμφάνισής τους. 

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός να κατανοήσουμε ότι στην βρεφική και παιδική ηλικία ο εγκέφαλος και το ανοσοποιητικό σύστημα απαιτούν εκπαίδευση. Ανάλογα με τις πληροφορίες που εξωγενώς θα λάβουν από το περιβάλλον, θα αντιδρούν και στη συνέχεια. Κανείς μας δεν θα περίμενε, από ένα παιδί που προσπαθεί να μάθει να σκέπτεται μαθηματικά να τα καταφέρει, εάν κάθε φορά του δίναμε έτοιμη τη λύση ενός αριθμητικού προβλήματος. Η εκκρίσεις των βλεννογόνων και ο πυρετός των πρώτων παιδικών λοιμώξεων είναι ενδείξεις μίας αρχέγονης άμυνας, της κυτταρικής λεγόμενης ανοσίας, όταν αυτή αντιδρά και κινητοποιείται προς την σωστή κατεύθυνση. Σε ένα λογικό θεραπευτικό σύστημα, αυτές οι προσπάθειες πρέπει να ενισχυθούν προς την «όμοια» κατεύθυνση όπως ακριβώς κάνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο και όχι να κατασταλούν άκαιρα. Πλήθος παθοφυσιολογικών ενδείξεων μας υποδεικνύουν ότι, για παράδειγμα σε ένα υγιές ανοσολογικό σύστημα, ο πυρετός δεν πρέπει να πέφτει απότομα και ιδιαίτερα την στιγμή που ανεβαίνει. Τα «μυξιάρικα» παιδιά της κατοχής, επέζησαν των πνευμονιών και της φυματίωσης. Και αυτό διότι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός δεν κάνει τίποτα τυχαία. Αντίθετα παλεύει για επιβίωση παράγοντας συμπτώματα. Ο καλύτερος δε ορισμός του συμπτώματος θα ήταν: η κλινική ένδειξη της αγωνιώδους προσπάθειας του οργανισμού να μην πάθει αναγκαστεί να παράγει ακόμα χειρότερα συμπτώματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα πολυεμβολιασμένα και με ιστορικό χρήσης αντιβιώσεων, σύγχρονα παιδιά του δυτικού πολιτισμού αναπτύσσουν ραγδαία το λεγόμενο μετα-λοιμώδες άσθμα, που δεν είναι τίποτα άλλο από την ένδειξη αδυναμίας του οργανισμού να παλέψει έναν ιό στις πύλες εισόδου του ανώτερου αναπνευστικού, στα σύνορα θα λέγαμε, οπότε αναγκάζεται να τον παλέψει στο κατώτερο αναπνευστικό, στα μετόπισθέν. Όσο πιο βαρύ είναι το μετα-λοιμώδες άσθμα στο παιδί, τόσο αυτό αδυνατεί να παράγει ρινικές βλέννες και υψηλό πυρετό. Κατά την διάρκεια της θεραπείας ενός τέτοιου περιστατικού με την Ομοιοπαθητική, η αντίστροφη πορεία λαμβάνει χώρα ξανά. Σύντομα το παιδί παράγει βλέννες και μάχεται τον ιό σε επίπεδο ανώτερου αναπνευστικού, ενώ απαλλάσσεται από το άσθμα. Με την συνέχιση της αγωγής, το ανοσοποιητικό σύστημα δυναμώνει ακόμη περισσότερο. Έκτοτε αρχίζει μία μακροχρόνια ανθεκτικότητα του οργανισμού στην έλευση των λοιμώξεων, που γνωρίζουν καλά οι γονείς, που έχουν επιλέξει από μικρή ηλικία για τα παιδιά τους την Ομοιοπαθητική θεραπεία σαν προληπτική και θεραπευτική αγωγή. 

Η θέση της Ομοιοπαθητικής στην καθημερινή κλινική παιδιατρική πράξη αναδεικνύεται εξέχουσα και καθοριστική για την πρόληψη υγείας του παιδιού.

Πηγή: http://www.boro.gr