Δύο δέντρα ερωτεύονται… Προσπαθούν να προσεγγίσουν, να αγγίξουν, να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν, καθώς είναι ριζωμένα… Ένα συγκινητικό βίντεο για την αγάπη, την εσωτερική ομορφιά και τον καθημερινό αγώνα όσων αποζητούν το νόημα στην αγάπη…
Πηγή: http://www.enikos.gr
Κι ας μην έχει το... χώρο.
Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι μόδα των selfies είναι ένα φαινόμενο που σημειώνεται το τελευταίο διάστημα. Όπως φαίνεται όμως και στη φωτογραφία οι selfies, έχουν κάνει την εμφάνισή τους από το 1920.
Γιατί ο «νικητής τα παίρνει όλα και οι χαμένοι τίποτα».
Πρωτοσέλιδο αφιέρωμα με τίτλο «Η επιστήμη της ανισότητας» έχει στο τελευταίο τεύχος του το αμερικανικό περιοδικό «Science», σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί, πλέον, σε κεντρικό παγκόσμιο πρόβλημα τη συνεχώς διευρυνόμενη παγκοσμίως οικονομική και κοινωνική ανισότητα.
Το περιοδικό αναγνωρίζει ότι υπέκυψε στη γοητεία του «σούπερ-σταρ» -όπως τον αποκαλεί- κορυφαίου γάλλου οικονομολόγου Τομά Πικετί, ο οποίος με το ογκώδες πρόσφατο βιβλίο του «Το Κεφάλαιο στον 21ό αιώνα» (που ήδη μεταφράζεται και θα εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πόλις» σε μερικούς μήνες), έχει προκαλέσει παγκόσμιο θαυμασμό και αναταραχή.
Το βιβλίο ανατρέχει σε έναν τεράστιο όγκο δεδομένων για την κατανομή των εισοδημάτων και του πλούτου σε βάθος χρόνου, κυρίως από την Παγκόσμια Βάση Ανωτάτων Εισοδημάτων (World Top Incomes Database), στοιχειοθετώντας πειστικά -πιο πειστικά από ποτέ- ότι η ανισότητα του πλούτου δεν είναι κάποια φαντασίωση ή ιδεολογική εμμονή. Αντίθετα, είναι μια αμείλικτη πραγματικότητα και - το πιο ανησυχητικό- η ανισότητα έχει τάση να χειροτερεύει, καθώς επικρατεί η αυτοκαταστροφική ανταγωνιστική λογική «ο νικητής τα παίρνει όλα» (και οι χαμένοι τίποτα ή ελάχιστα), μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Πώς όμως το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science» παίρνει το ρίσκο να μιλήσει για «επιστήμη» της ανισότητας; Ο βασικός λόγος είναι ότι ποτέ μέχρι σήμερα ένας ερευνητής δεν είχε καταφέρει (με τη βοήθεια μιας μεγάλης ομάδας συνεργατών) να συγκεντρώσει ένα τόσο μεγάλο όγκο διαχρονικών στατιστικών δεδομένων σε βάθος περίπου δύο αιώνων και μάλιστα σε πολλές χώρες ταυτόχρονα, τα οποία στοιχεία στοιχειοθετούν την διευρυνόμενη ανισότητα, που υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Για τη σημερινή επιστήμη και τεχνολογία, τα άφθονα στατιστικά στοιχεία αντιπροσωπεύουν πραγματική δύναμη και πειθώ, πολύ περισσότερο που ο Πικετί δεν είναι ένας τυχαίος κοινωνικός επιστήμων, αλλά διευθυντής ερευνών και καθηγητής της Σχολής Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS) και της Σχολής Οικονομικών του Παρισιού.
Το αφιέρωμα του «Science», στο οποίο, πέρα από τον Πικετί, διάφοροι άλλοι συγγραφείς και επιστήμονες καλύπτουν μια ποικιλία διαστάσεων της ανισότητας, δύσκολα μπορεί να συμπυκνωθεί σε λίγες λέξεις. Όμως ακολουθούν επιγραμματικά μερικές βασικές διαπιστώσεις:
- Ο βασικός οικονομικός «νόμος» που εξηγεί την αδιάλειπτη ανισότητα είναι η απλή μαθηματική ανισότητα «r μεγαλύτερο g» (όπου r η απόδοση του κεφαλαίου και g ο ρυθμός ανάπτυξης). Με άλλα λόγια, μακροπρόθεσμα, οι κεφαλαιούχοι, οι ιδιοκτήτες και όσοι ανήκουν στο ανώτερο 1% ή 10% της εισοδηματικής κλίμακας συσσωρεύουν ολοένα μεγαλύτερο μερίδιο του παραγόμενου πλούτου.
- Μέχρι τον Α ΄Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ευρώπη είχε μεγαλύτερη ανισότητα εισοδημάτων από τις ΗΠΑ, αλλά έκτοτε η κατάσταση έχει αντιστραφεί και στον 21ό αιώνα η ανισότητα στις ΗΠΑ είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη από την ανισότητα στην Ευρώπη. Στην ανισότητα του πλούτου (κινητού και ακίνητου), η Ευρώπη είχε τα πρωτεία έως τη δεκαετία του ΄60, αλλά έκτοτε οι ΗΠΑ εμφανίζουν μεγαλύτερη ανισότητα.
- Οι πόλεμοι, οι υφέσεις και οι άλλες μεγάλες κρίσεις, που καταστρέφουν περιουσίες, τείνουν να μετριάζουν την ανισότητα, ενώ αυτή εντείνεται όταν τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και ειρηνικά. Αυτό θεωρείται δυσοίωνο γιατί δείχνει ότι η ανισότητα είναι ένα φαινόμενο εγγενές στον τρόπο που «δουλεύει» το τρέχον οικονομικό σύστημα, συνεπώς αυτό χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμίσεις (κυρίως μία νέα έντονα προοδευτική φορολογία), ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργία του προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων.
- Διευρύνεται συνεχώς στην παγκόσμια αγορά εργασίας η «ψαλίδα» ζήτησης-προσφοράς ανάμεσα σε όσους έχουν ανώτατη εκπαίδευση και εξειδικευμένες γνώσεις (ιδίως επιστημονικο-τεχνολογικές) και στους μη ειδικευμένους εργαζόμενους, που ξεμένουν όλο και πιο πίσω οικονομικά και κοινωνικά.
- Η ανισότητα δεν μειώνεται, καθώς μια οικονομία ωριμάζει. Αντίθετα, κάθε χώρα που βγαίνει από την υπανάπτυξη (π.χ. Κίνα, Ινδία, Νότια αφρική κ.α.), όσο αναπτύσσεται, γίνεται με τη σειρά της πιο άνιση στο εσωτερικό της, από ό,τι ήταν έως τότε. Από την άλλη, χάρη στην παγκοσμιοποίηση (που συχνά διευκολύνει τις εξαγωγές των αναπτυσσόμενων χωρών), έχει μειωθεί η ανισότητα ανάμεσα στις χώρες.
- Η ανισότητα και η φτώχεια κάνουν κακό στην υγεία και μειώνουν το προσδόκιμο ζωής, δηλαδή κόβουν χρόνια ζωής, κυρίως λόγω των σωματικών επιπτώσεων του στρες. Το πρόβλημα μπορεί να αρχίσει πριν καν γεννηθεί ένα παιδί, ήδη στην μήτρα μιας φτωχής και αγχωμένης εγκύου μητέρας. Το γεγονός αυτό ενισχύει αθόρυβα τον φαύλο κύκλο της φτώχειας και της ανισότητας.
- Από ανθρωπολογική, αρχαιολογική και εξελικτική άποψη, αυξάνουν τα στοιχεία ότι η ανισότητα συνοδεύει την ανθρωπότητα από τα πανάρχαια χρόνια, πριν καν εμφανιστεί η γεωργία (και η συσσώρευση πλεονασμάτων τροφών), ήδη από τότε που οι άνθρωποι ήσαν νομάδες κυνηγοί-συλλέκτες.
- Δεν λείπουν (επίμαχες) επιστημονικές απόψεις ότι η ανισότητα μπορεί να εμφανίζει διαχρονική μονιμότητα, επειδή «θεμελιώνεται» σε φυσικούς νόμους, όπως ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής και της εντροπίας.
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει συμπερασματικά το «Science», «λίγοι θα αρνούνταν ότι η υπερβολική ανισότητα μπορεί να αποβεί επιζήμια για τις κοινωνίες και τις οικονομίες, αν και τα νέα στοιχεία δεν προσδιορίζουν ένα επιθυμητό επίπεδο (ανισότητας). Δείχνουν όμως ότι οι δυνάμεις που ενισχύουν την ανισότητα - από την ανομοιογενή κατανομή των πόρων ανάμεσα στους αρχαίους κυνηγούς-συλλέκτες έως την απόλυτη δύναμη κερδοφορίας του κεφαλαίου σήμερα- είναι πολλές και ισχυρές. Εναπόκειται στην κοινωνία να αποφασίσει αν -και πώς- θα τις περιορίσει».
Το μουσείο του Λονδίνου, παρακολουθώντας τα μηνύματα των καιρών, ανακοίνωσε ότι θα οργανώσει έκθεση αφιερωμένη στον πιο ξακουστό ντετέκτιβ όλων των εποχών, τον Σέρλοκ Χόλμς.
Η έκθεση - θα διαρκέσει από 17 Οκτωβρίου 2014 έως 12 Απριλίου 2015 - θα περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα γύρω από τον ήρωα του σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, από χειρόγραφα και σπάνιες εικονογραφήσεις (όπως αυτή από περιοδικό του 1892) μέχρι και το χαρακτηριστικό παλτό που φορούσε ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στη σειρά «Σέρλοκ» του BBC.
Πρόκειται για την πρώτη έκθεση στα χρονικά του μουσείου η οποία είναι αφιερωμένη σε έναν μυθιστορηματικό χαρακτήρα. Ομως ο Χολμς είναι από εκείνες τις σπάνιες φυσιογνωμίες που έχει ξεπράσει προ πολλού τον δημιουργό του και που έχει κυριαρχήσει στη φαντασία της κοινής γνώμης για περισσότερο από έναν αιώνα.
«Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ο Σέρλοκ Χόλμς ήταν πραγματικό πρόσωπο» λέει ο επιμελητής της έκθεσης Αλεξ Βέρνερ. Παρατήρησε δε ότι μέσα από την «παιχνιδιάρικη αλλά με σεβασμό προς τον χαρακτήρα» προσαρμογή του BBC μια νέα γενιά ανακάλυψε τον ήρωα.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Όταν προσπαθείτε να χάσετε κιλά το πρώτο πράγμα που κάνετε είναι να μειώσετε τις ποσότητες και τις θερμίδες. Το δεύτερο είναι να βρείτε όλες αυτές τις τροφές που θα αναπληρώσουν το κενό ώστε να μη αισθάνεστε πεινασμένοι ή ότι στερείστε φαγητό. Δείτε ποιες είναι οι τροφές που θα γίνουν σύμμαχός σας στην προσπάθειά σου να αδυνατίσετε:
Μήλα: Φάτε ένα μήλο μισή ώρα πριν από το γεύμα και σίγουρα θα καταναλώσετε λιγότερη ποσότητα. Τα μήλα περιέχουν νερό και φυτικές ίνες που σας φουσκώνουν αμέσως.
Αβοκάντο: Η πιο σημαντική τροφή σε μια δίαιτα γιατί όταν το τρώτε μαζί με το μεσημεριανό σας κρατάει χορτάτους μέχρι το βράδυ. Αποδεδειγμένα, δεν θα αισθανθείτε ότι θέλετε να φάτε ένα σνακ μετά από 2-3 ώρες το απόγευμα.
Όσπρια: οι φακές, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, σίδηρο και αντιοξειδωτικά. Όσο περισσότερο συχνά τα καταναλώνετε τόσο πιο πολύ θα μπορείτε να ελέγξετε την όρεξή σας.
Σούπα: μια σούπα με χαμηλές θερμίδες μπορεί να μειώσει τις θερμίδες που καταναλώνεις καθημερινά ακόμα και στο 20%. Οι σούπες καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο στο στομάχι σας ενώ έχουν πολύ λίγες θερμίδες.
Μαύρη σοκολάτα: όταν θέλετε να φάτε κάτι γλυκό, προτίμησε ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτας. Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι μειώνει την επιθυμία σου τόσο για κάτι γλυκό όσο και για κάτι αλμυρό.
Αυγά: Ξεκινήστε την ημέρα σας με αυγό και θα σας κρατήσει χορτάτη μέχρι το μεσημεριανό. Όταν καταναλώνουμε πρωτεΐνη το πρωί έχουμε περισσότερε πιθανότητες να καταναλώσουμε λιγότερο φαγητό μέσα στην ημέρα.
Ξηροί καρποί: οι ξηροί καρποί μπορούν να ελέγξουν την όρεξη επειδή περιέχουν υγιεινά λίπη, πρωτεΐνη και φυτικές ίνες.
Πηγή: http://www.metrogreece.gr
Όλοι έχουμε βιώσει πώς είναι να νιώθεις μόνος. Όταν, έφηβοι ακόμα, φύγαμε μακριά από την οικογένεια για σπουδές, μετά από ένα διαζύγιο ή όταν λόγω δουλειάς αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη που δε γνωρίζαμε κανέναν, ή, συνήθως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πέθανε και μείναμε πίσω χωρίς εκείνον. Επίσης, κάποιες στιγμές που είχαμε πολύ ανάγκη από μια παρέα αλλά δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος ή ακόμα και ενώ βρισκόμασταν ανάμεσα σε μια παρέα αλλά η αίσθησή μας ήταν πολύ μοναχική.
Παρ' όλα αυτά, ο γνωστός για τις πολυετείς έρευνες στη μοναξιά, κοινωνικός ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, John Cacioppo έχει δηλώσει: «Η μοναξιά δεν είναι καθόλου αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι, και είναι πολύ πιο σημαντική από αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι». Όταν η μοναξιά γίνεται μια χρόνια κατάσταση τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Οι έρευνες του Cacioppo και της ομάδας του εδώ και δεκαετίες φέρνουν με όλο και περισσότερες λεπτομέρειες τις βιολογικές επιδράσεις στο καρδιαγγειακό, το ανοσολογικό και το νευρικό σύστημα των χρόνια μοναχικών ανθρώπων. Με το χρόνο η πίεση αυξάνεται, το ανοσοποιητικό σύστημα επιδεινώνεται, η γονιδιακή έκφραση κλονίζεται, η νόηση αμβλύνεται, η γήρανση επιταχύνεται. Μια ανάλυση 148 διαφορετικών ερευνών η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2010 υποδηλώνει ότι η κοινωνική απομόνωση αυξάνει την πιθανότητα του θανάτου περίπου το ίδιο με το κάπνισμα και περισσότερο από την παχυσαρκία ή την έλλειψη άσκησης. Μάλιστα, ο Cacioppo έδειξε ότι η μοναξιά αποτελεί υψηλό παράγοντα κινδύνου από μόνη της, χωρίς δηλαδή να συνοδεύεται απαραίτητα από κατάθλιψη ή άγχος.
Πότε η μοναξιά μπορεί να γίνει επικίνδυνη ακόμα και για τη ζωή μας
Το σημαντικό στοιχείο στις έρευνες είναι ότι η επικινδυνότητα δεν συνδέεται με κάποιο αντικειμενικό μέτρο κοινωνικής απομόνωσης (πχ. τον αριθμό κοντινών ανθρώπων που κάποιος έχει), αλλά με το υποκειμενικό βίωμα της μοναξιάς. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι κοινωνικά απομονωμένοι αλλά να μην αισθάνονται μόνοι, ενώ άλλοι να έχουν πολλές κοινωνικές επαφές και να αισθάνονται μόνοι.
Η αίσθηση της μοναξιάς δεν είναι μειονέκτημα της προσωπικότητας, ούτε σημάδι αδυναμίας και οι άνθρωποι που αισθάνονται μόνοι δεν έχουν κάνει κάτι λάθος. Όλοι μας, ανά πάσα στιγμή μπορεί να βιώσουμε το ίδιο. Αντιθέτως είναι ένα λειτουργικό ένστικτο επιβίωσης το οποίο έχει στόχο να μας «σπρώχνει» προς τη θρεπτική δράση της ανθρώπινης συντροφιάς. Παρόλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι απογοητευτικά. Στις Η.Π.Α. το 20% του πληθυσμού, δηλαδή περί τα 60 εκατομμύρια ανθρώπων, υποφέρουν από χρόνια μοναξιά σε βαθμό που είναι η βασική πηγή δυστυχίας. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι άνθρωποι που περιστοιχίζονται από συναδέλφους, γείτονες, φίλους και οικογένεια. Δε διαφέρουν προς καμιά άλλη παράμετρο με τους υπόλοιπους ανθρώπους (πχ δεν είναι πιο έξυπνοι ή λιγότερο, πιο όμορφοι ή λιγότερο, κ.ο.κ.). Κάποιοι άνθρωποι όμως είναι περισσότερο ευάλωτοι στη μοναξιά απ' ότι άλλοι, κι αυτό φαίνεται να είναι γονιδιακή κληρονομιά. Δεν κληρονομούμε γονίδια μοναξιάς αλλά το πώς βιώνουμε τη μοναξιά, το πόσο πονετικό ή όχι είναι για μας να νιώθουμε μόνοι. Σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο, οι άνθρωποι που βιώνουν χρόνια μοναξιά συνήθως δεν πιστεύουν ότι αξίζουν μια βαθιά, ουσιαστική σχέση, οπότε είναι πεπεισμένοι ότι κι αν προσπαθήσουν θα λάβουν απόρριψη, άρα δεν μπαίνουν καν στον κόπο της προσπάθειας. Την ίδια στιγμή οι κοινωνίες δομούνται όλο και περισσότερο σε βάσεις ανθρώπινης απομόνωσης και οι άνθρωποι συχνά έχουν πολλές επαφές αλλά όχι βαθιές και ουσιαστικές. Άλλωστε, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, έρευνες των Fawler & Christakis δείχνουν ότι η κοινωνική απομόνωση, μεταδίδεται από άτομο σε άτομο εντός όποιου κοινωνικού δικτύου (εργασιακού, εκπαιδευτικού, ψυχαγωγικού, κλπ).
Η αντιμετώπιση της μοναξιάς
Τα καλά νέα είναι ότι η μοναξιά αντιμετωπίζεται. Η μετα-ανάλυση 20 ερευνών από τον Cacioppo και τους συνεργάτες του, στους τρόπους αντιμετώπισης της μοναξιάς κατέδειξε ότι η κοινωνική υποστήριξη δεν έχει αποτελέσματα για τους χρόνια μόνους. Αντιθέτως τους κάνει να νιώθουν ακόμα χειρότερα για τον εαυτό τους. Οι πλέον ενδεδειγμένες παρεμβάσεις είναι αυτές που επικεντρώνουν στην μετακίνηση της ανθρώπινης προσοχής και της μετάφρασης των κοινωνικών καταστάσεων με έναν πιο θετικό τρόπο. Ο στόχος δεν είναι ποσοτικός, δηλαδή δε χρειάζεται να έχουμε πολλές ανθρώπινες επαφές, αλλά ποιοτικός. «Λίγοι και καλοί» λέει η λαϊκή ρήση. Και το «καλοί» ορίζεται από το πόσο ταιριάζουμε με τους ανθρώπους που σχετιζόμαστε. Το ταίριασμα δεν αφορά σε εξωτερικά ή επιφανειακά χαρακτηριστικά αλλά σε βαθύτερα όπως οι απόψεις και οι αξίες για τη ζωή, τα ενδιαφέροντα και οι ενέργειες του καθένα.
Η συμβουλή του κυρίου Cacioppo για έναν μοναχικό άνθρωπο είναι να ξεκινήσει να σχετίζεται σε ασφαλή πλαίσια, παραδείγματος χάριν σε μια κοινωνική οργάνωση όπου μπορεί αρχικά να παρέχει εθελοντισμό, σε μια πολιτιστική ενέργεια ή σε μια δημοτική κίνηση, μιας και σε τέτοιες δομές ο γενικότερος στόχος είναι η παροχή φροντίδας άρα το κλίμα είναι εξ ορισμού θετικό. Μια πραγματική, βαθιά κοινωνική επαφή είναι αυτή που μας γεμίζει ενέργεια και μας θρέφει. Όταν καταφέρουμε να αποκτήσουμε μια τέτοια επαφή θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος, πως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε τέλειοι απέναντι στον εαυτό μας, οπότε χρειάζεται να μπορούμε να δεχτούμε και την αδυναμία του άλλου.
Αν νιώθετε μόνοι εδώ και καιρό ξανοιχτείτε: πείτε καλημέρα στους γείτονες, στο μανάβη της γωνίας, προτείνετε στον πιο συμπαθή σας συνάδελφο να πάτε έξω για φαγητό, γίνετε εθελοντής, .... μέχρι σταδιακά να γνωρίσετε ανθρώπους πραγματικά ταιριαστούς μ' εσάς. Αν δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε τους φόβους και τις αγωνίες σας απευθυνθείτε σ' έναν ψυχολόγο. Ανοιχτείτε στη ζωή!
Σχεδόν κανείς δεν έχει μνήμες από την πολύ πρώιμη παιδική ηλικία αλλά δεν είναι επειδή δεν διατηρούμε πληροφορίες ως παιδιά.
Αντίθετα, νέα μελέτη δείχνει ότι ενδεχομένως αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την εποχή δημιουργούνται νέοι νευρώνες στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου - περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον σχηματισμό της μνήμης- οι οποίοι εκτοπίζουν παλιές αναμνήσεις.
Είναι προφανές ότι τα μικρά παιδιά και τα μωρά θυμούνται γεγονότα όπως ποιοι είναι οι γονείς τους ή ότι πρέπει να λένε «παρακαλώ» για να φάνε γλυκό. Αυτή ονομάζεται «σημασιολογική μνήμη». Ωστόσο κάπου μεταξύ της ηλικίας 2 – 4 ετών, τα παιδιά στερούνται την «επεισοδιακή μνήμη», δηλαδή τις αναμνήσεις που αφορούν σε λεπτομέρειες γεγονότων.
Γιατί οι αναμνήσεις διαγράφονται;
Αναμνήσεις στα βρέφη ενδέχεται να διαγράφονται από την γένεση νέων κυττέρων του εγκεφάλου, σύμφωνα με έρευνα σε τρωκτικά, δίνοντας απάντηση σε μια ερώτηση που βασανίζει την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες.
Οι συγγραφείς της μελέτης «κάνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική ανακάλυψη», επισημαίνει ο νευρολόγος και ψυχίατρος Thomas Insel, διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας στο Μέριλαντ των ΗΠΑ.
Περισσότερα από 100 χρόνια πριν, ο Φρόυντ θεώρησε ότι η τάση των ανθρώπων να ξεχνούν τα πρώτα χρόνια τους, πράγμα που ονομάστηκε βρεφική αμνησία, θα μπορούσε να έχει μια ψυχοσεξουαλική προέλευση.Οι επιστήμονες αργότερα σκέφτηκαν ότι οι μνήμες θα μπορούσαν να είναι ριζωμένες στη γλώσσα, γιατί τα παιδιά συνήθως αρχίζουν να έχουν μνήμες περίπου στην ηλικία που ξεκινούν να μιλούν, όπως επισημαίνει μία από τους συγγραφείς της έρευνας, η Sheena Josselyn του Hospital for Sick Children στο Τορόντο.
Η ίδια μαζί με τον σύντροφό της, Paul Frankland και τους συναδέλφους τους διεξάγοντας πειράματα σε ποντίκια, κατέληξαν σε ένα σημαντικό συμπέρασμα σχετικά με την νευρογένεση στον ιππόκαμπο:
Η ανάπτυξη νέων νευρώνων όχι μόνο δεν σημαίνει την δημιουργία νέων αναμνήσεων, όπως πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, αλλά είναι πολύ πιθανό να διαγράφουν παλιές.
Υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό;
«Ίσως το να ξεχνάς να μην είναι κάτι κακό», υποστηρίζει η Josselyn. «Ίσως είναι καλό να ξεσκαρτάρονται κάποιες μνήμες και να ξεχνιούνται κάποια πράγματα που δεν είναι τόσο σημαντικά».
Ο ιππόκαμπος είναι κάτι σαν έναν υπολογιστή γεμάτο αρχεία, επισημαίνει ο επιστήμονας, Richard Morris από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. «Κάθε τόσο όλοι καθόμαστε και κάνουμε μια γενική καθαριότητα», λέει και προσθέτει: «Ίσως αυτό κάνει και νευρογένεση. Αποτελεί το σύστημα καθαρισμού του ιππόκαμπου».
Ένα εμβόλιο που μπλοκάρει τη μόλυνση από τον ιό HIV ανέπτυξε διεθνής επιστημονική ομάδα με ερευνητές από τη Γαλλία και την Κίνα, ανακάλυψη που, όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην ανακοίνωση τους, έγινε μάλλον τυχαία.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ντεκάρτ στο Παρίσι σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο Γκουανγκζού της Κίνας διαπίστωσαν ότι το εμβόλιο σταματά πλήρως τη μόλυνση που προκαλεί ο ιός SIV, δηλαδή ο αντίστοιχος ιός του HIV στους πιθήκους. Επίσης, το εμβόλιο μείωσε σημαντικά τον αριθμό των σωματιδίων του ιού στον οργανισμό των πιθήκων που είχαν ήδη μολυνθεί από τον SIV.
Οι επιστήμονες αναφέρουν στην έκθεση τους ότι τα αποτελέσματα που παρουσιάζει το νέο εμβόλιο είναι απρόσμενα καλά, ακριβώς επειδή η δράση του είναι πάρα πολύ απλή. Όπως εξηγούν, το εμβόλιο χορηγείται από το στόμα και λειτουργεί με αντίθετο τρόπο από ό, τι τα περισσότερα εμβόλια, αφού δεν προκαλεί αντίδραση του ανοσοποιητικού, αλλά καταστέλλει αυτή που υπάρχει.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Κι όμως, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να γίνουν τα κατοικίδια των μηχανών.
Πώς θα μοιάζει το μέλλον; Εξέχουσες προσωπικότητες της επιστήμης και της φιλοσοφίας μιλούν για την ανθρωπότητα, την μοναδικότητα και γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη να προβλέψουμε το μέλλον. Ένα ντοκιμαντέρ 11 λεπτών από την ταινιοθήκη του διαδικτυακού περιοδικού Aeon.
Το παρόν είναι σουρεαλιστικό και ένα πράγμα είναι σίγουρο, το μέλλον θα είναι ακόμα πιο περίεργο. Ο Anders Sandberg του Ινστιτούτου Ανθρωπότητας στην Οξφόρδη και άλλες προσωπικότητες, στοχάζονται για το αν οι άνθρωποι θα μπορούσαν να γίνουν τα κατοικίδια των ευφυών μηχανών…
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Κυρίες που αποπειράθηκαν να ξεπαστρέψουν ιστορικές προσωπικότητες!
Στις 30 Αυγούστου 1918, η Fanny Kaplan πυροβόλησε και τραυμάτισε έναν από τους μεγάλους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον Βλαντιμίρ Λένιν.
Εννοείται πως αν ο ιδρυτής της Σοβιετικής Ένωσης είχε πεθάνει επιτόπου και όχι έξι χρόνια αργότερα, τότε τόσο η εσωτερική ιστορία της ΕΣΣΔ όσο και ο παγκόσμιος χάρτης θα ήταν τελείως διαφορετικοί!
Κι αυτή βεβαίως δεν ήταν η πρώτη φορά που το ασθενές φύλο κατέφυγε στη βία πιάνοντας τα όπλα, τόσο για πολιτικούς σκοπούς και ιδεολογικούς λόγους όσο και για καταστάσεις που καλούσαν σε άμεση δράση.
Κι αν οι γυναίκες δολοφόνοι είναι ιστορικά πάμπολλες, κι αν οι γυναίκες έπιασαν τα όπλα συχνά, τα θηλυκά που βάλθηκαν να ξεκληρίσουν κυβερνήσεις και να γκρεμίσουν δικτατορίες ξεχωρίζουν…
Fanny Kaplan
Γεννημένη ως Feiga Roytblat, η εβραϊκής καταγωγής σοσιαλίστρια ήταν επαναστάτρια από τα γεννοφάσκια της: ήταν ήδη καταδικασμένη σε ισόβια κάθειρξη από τα 16 της χρόνια (1906), για την εμπλοκή της σε βομβιστικό τρομοκρατικό χτύπημα. Αφού απελευθερώθηκε λοιπόν όταν ξέσπασε η Οκτωβριανή Επανάσταση, η Kaplan αποπειράθηκε να βγάλει τον Λένιν από τη μέση θεωρώντας τον «προδότη της Επανάστασης». Του έριξε 3 σφαίρες, με δύο από δαύτες να βρίσκουν τον Λένιν, η μία στον ώμο του και η άλλη στο στέρνο. Η απόπειρά της να δολοφονήσει κομισάριο, από κοινού με άλλες διαβόητες απόπειρες κατά ανωτάτων στελεχών, πυροδότησαν τον λεγόμενο «Κόκκινο Τρόμο», τη μαζική σύλληψη και εκτέλεση δηλαδή όσων φάνταζαν εχθροί των Μπολσεβίκων. Η Kaplan εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού…
Lynette «Squeaky» Fromme και Sarah Jane Moore
Μέλος της διαβόητης δολοφονικής σέχτας «Οικογένεια Μάνσον», η Fromme δεν δίστασε να αποπειραθεί να εκτελέσει τον αμερικανό πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ το 1975! Φαίνεται όμως πως η Fromme δεν είχε ιδέα από όπλα και χειρισμό τους, αφού ο γεμιστήρας του αυτόματου κολτ ήταν μεν γεμάτος, δεν είχε ωστόσο σφαίρα στη θαλάμη. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, πήρε όμως αναστολή το 2009. Μόλις 3 βδομάδες αργότερα, η Sarah Jane Moore προσπάθησε επίσης να δολοφονήσει τον πρόεδρο Φορντ: αυτή τη φορά η σφαίρα βγήκε από την κάννη του ρεβόλβερ, αλλά αστόχησε. Και η Moore καταδικάστηκε σε ισόβια, βγήκε όμως το 2007…
Violet Gibson
Ήταν το 1926 όταν η 49χρονη Ιρλανδή βάλθηκε να εξοντώσει τον ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, βρίσκοντάς τον δύο φορές στη μύτη. Τα τραύματά του ωστόσο δεν ήταν σοβαρά και ο φασίστας ηγέτης συνέχισε τη ζωή του. Και καθώς η Gibson δεν φαινόταν και πολύ καλά στην ψυχική της υγεία, ο Μουσολίνι την άφησε ελεύθερη χωρίς κατηγορίες και την ξαπέστειλε στην Αγγλία, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της σε άσυλο φρενοβλαβών…
Thenmozhi Rajaratnam
Μέλος της αυτονομιστικής οργάνωσης της Ινδίας και της Σρι Λάνκα που έμεινε γνωστή ως «Τίγρεις του Ταμίλ», η βομβίστρια αυτοκτονίας έστειλε το 1991 στον άλλο κόσμο τον εαυτό της, τον πρωθυπουργό της Ινδίας, Ρατζίβ Γκάντι, και 25 ακόμα ανθρώπους πυροδοτώντας τα εκρηκτικά που είχε ζωσμένα στη μέση της. Ο Ρατζίβ ήταν γιος της Ίντιρα Γκάντι, η οποία είχε επίσης δολοφονηθεί το 1984…
Izola Curry
Ο ρους της Ιστορίας λίγο έλειψε να αλλάξει όταν το 1958 η ψυχικά διαταραγμένη Αφρο-Αμερικανή μαχαίρωσε τον μεγάλο οραματιστή Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στο στέρνο με χαρτοκόπτη. Ο ηγέτης του αφρο-αμερικανικού κινήματος ήταν σε παρουσίαση βιβλίου όταν τον πλησίασε η καλοντυμένη Curry και του κάρφωσε το μαχαίρι στον θώρακα. Ο Κινγκ γλίτωσε τελικά έπειτα από δύσκολη χειρουργική επέμβαση, καθώς η λεπίδα του χαρτοκόπτη πέρασε ξυστά από την αορτή του. Η 42χρονη επίδοξη δολοφόνος συνελήφθη μάλιστα επιτόπου και στην τσάντα της βρέθηκε γεμάτο πιστόλι. Όσο για τον λόγο που αποφάσισε να ξεπαστρέψει τον Κινγκ, πίστεψε λέει ότι τόσο αυτός όσο και το κίνημά του ήταν κομμουνιστές που ήθελαν να τη βλάψουν. Η Curry κλείστηκε σε ψυχιατρείο και κανείς έκτοτε δεν ξανάκουσε νέα της. Σήμερα, αν ζει, θα είναι 98 ετών…
Lolita Lebron
Η εθνικίστρια του Πουέρτο Ρίκο επιτέθηκε το 1954 με τρεις ακόμα πάνοπλους άντρες στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων και από καταιγισμό των πυρών πέντε γερουσιαστές τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι συνωμότες από το Πουέρτο Ρίκο συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν για απόπειρα δολοφονίας. Η Lolita έκτισε 25 χρόνια στη φυλακή πριν λάβει προεδρική χάρη από τον Κάρτερ το 1981 και επιστρέψει ελεύθερη στη χώρα της, όπου θα περνούσε άλλα 30 χρόνια ελευθερίας πριν φύγει από τη ζωή το 2010 από φυσικά αίτια. Η καλλονή Lebron είχε κερδίσει στην εφηβεία της καλλιστεία ομορφιάς…
Lyudmila Pavlichenko
Ήταν το 1941, στον τελευταίο της χρόνο στο πανεπιστήμιο, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση, μην αφήνοντας επιλογή στην 24χρονη Ουκρανή: κατατάγηκε εθελοντικά στον στρατό και εκπαιδεύτηκε ως ελεύθερος σκοπευτής. Με 309 επιβεβαιωμένους θανάτους, παραμένει η φονικότερη γυναίκα ελεύθερος σκοπευτής της πολεμικής ιστορίας! Το 1942 τραυματίστηκε από θραύσμα όλμου και αποστρατεύτηκε με τιμές, ενώ κατόπιν περιόδευσε στις ΗΠΑ προωθώντας την εθελοντική στράτευση, γινόμενη μάλιστα ο πρώτος σοβιετικός πολίτης που συναντήθηκε ποτέ με αμερικανό πρόεδρο. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, επέστρεψε στα πανεπιστημιακά έδρανα, πήρε το πτυχίο της και εργάστηκε ως ερευνητής ιστορίας, αν και θα έφευγε από τον κόσμο απρόοπτα το 1974, σε ηλικία 58 ετών…
Ιουλία Αγριππίνα
Η διαβόητη αδερφή του ακόμα πιο διαβόητου ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα παντρεύτηκε τον θείο της Κλαύδιο, επίσης αυτοκράτορα, για να επιδοθεί κατόπιν σε φρικαλέες πλεκτάνες και απίστευτες συνωμοσίες για την ανάρρηση του γιου της Νέρωνα στον θρόνο της Ρώμης. Αφού δηλητηρίασε τον γιο του Κλαύδιου για να στεφθεί δελφίνος ο Νέρωνας, οι φήμες τη θέλουν να δηλητηρίασε και τον ίδιο τον Κλαύδιο, απελευθερώνοντας τον δρόμο για τον θρόνο. Δεν γλίτωσε όμως από τη φονική μοίρα που η ίδια είχε εξυφάνει, καθώς πέθανε το 59 μ.Χ. από το χέρι του ίδιου της του γιου, θύμα στην τρίτη δολοφονική απόπειρα που έκανε ο Νέρωνας εναντίον της! Όσο για την Αγριππίνα, οι πηγές της εποχής (ιστορικοί Τάκιτος και Σουητώνιος) θεωρούν ότι είχε εξαφανίσει από προσώπου γης τουλάχιστον 10 υψηλόβαθμα πρόσωπα…
Aileen Wournos
Τη διαβόητη serial killer την ξέρουμε από την ταινία του 2003 «Monster» με τη Σαρλίζ Θερόν: δουλεύοντας ως ιερόδουλη, η Wournos σκότωσε 7 άντρες στη Φλόριντα μέσα σε μόλις έναν χρόνο (1989-1990). Παρά το γεγονός ότι επικαλέστηκε αυτοάμυνα, καταδικάστηκε για τα εγκλήματά της και εκτελέστηκε με ένεση το 2002. Η ίδια, πριν ξεκινήσει το σαφάρι με τα φονικά, είχε εντελώς παραβατική συμπεριφορά, από ληστείες και επιθέσεις μέχρι εκβιασμούς και πυροβολισμούς. Στα θύματά της περιλαμβάνονταν πρώην αστυνομικός διευθυντής. Και βέβαια χάρισε στη Θερόν το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου…
Charlotte Corday
Ήταν το 1793 όταν η Corday μαχαίρωσε τον Ζαν-Πολ Μαρά την ώρα που εκείνος έπαιρνε το μπάνιο του. Ο γάλλος επαναστάτης ήταν λίγο επαναστικότερος από όσο τον ήθελε η Corday, γεγονός που πυροδότησε το χέρι της να τον δολοφονήσει μέσα στην μπανιέρα του, υποθέτοντας ότι έτσι θα σταματούσε ο κύκλος βίας. Η ίδια μάλιστα δεν αποπειράθηκε να ξεφύγει, παρουσιάστηκε αντιθέτως στο δικαστήριο αγέρωχα, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στη λαιμητόμο…
