ΣτΕ: Αντισυνταγματικές οι περικοπές στους καθηγητές πανεπιστημίων

Αντισυνταγματικές χωρίς όμως αναδρομική ισχύ κρίθηκαν από τη Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας οι περικοπές αποδοχών και επιδομάτων των πανεπιστημιακών καθηγητών και γενικότερα των μέλων του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ.

Ωςτόσο το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε την αναδρομική εφαρμογή από 1.8.2012 της εν λόγω απόφασης μόνο για τους τρεις καθηγητές του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που είχαν κάνει την προσφυγή και όχι για όλους.

Βάσει λοιπόν της απόφασης, οι αποδοχές των μελών του ΔΕΠ των ΑΕΙ από τη 1η Ιανουαρίου 2015 θα πρέπει αναπροσαρμοστούν στα επίπεδα που ίσχυαν προ της 1ης Αυγούστου 2012

Ειδικότερα, παρόλο που το ΣΤ' Τμήμα τον περασμένο Αύγουστο είχε απορρίψει τις σχετικές προσφυγες, η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 4741/2014 απόφασή της έκρινε διαφορετικά, υπογραμμίζοντας ότι το νομοθετικό πλαίσιο για τις αναδρομικές μειώσεις των αποδοχών των πανεπιστημιακών «αντίκεινται στο άρθρο 16 του Συντάγματος και την απορρέουσα από αυτό αρχή της «ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισής» τους, καθώς και προς τις αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη».

Ακόμη, στην αποφαση σημειώνεται πως: «Εν όψει της καθιερουμένης στο άρθρο 25 παράγραφος 4 του Συντάγματος αξιώσεως του Κράτους να εκπληρώνουν όλοι οι πολίτες το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση, από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας, να επιβαρύνει πάντοτε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών.

Και ναι μεν ο νομοθέτης δύναται να λαμβάνει μέτρα περιστολής των δημοσίων δαπανών εις βάρος όσων λαμβάνουν μισθό ή σύνταξη από το δημόσιο ταμείο, λόγω της άμεσης εφαρμογής και αποτελεσματικότητας των επιβαλλομένων μέτρων για τον περιορισμό του δημοσίου ελλείμματος, η εξουσία του όμως αυτή δεν είναι απεριόριστη, αλλά έχει ως όριο τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας, της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι οποίες επιτάσσουν το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών απασχολουμένων στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως, επίσης, και των ασκούντων ελευθέριο επάγγελμα, δεδομένου, μάλιστα, ότι η βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών είναι προς όφελος όλων».

Πηγή: http://www.enikos.gr