Καταγγελία αναγνωστών: "Δεν στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο…"

«Σήμερα, Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014, και για δεύτερη εβδομάδα, οι γονείς των μαθητών της Β΄ τάξης Δημοτικού σχολείου Παπάδου δεν στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, διαμαρτυρόμενοι για την αδιάλλακτη στάση των αρμοδίων στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην εν λόγω τάξη» αναφέρουν σε επιστολή τους προς το enikos.gr ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου & Νηπιαγωγείου Παπάδου. «Σημειώνουμε ότι ενώ δεν έχουμε στείλει τα παιδιά μας στο σχολείο για μια ολόκληρη εβδομάδα, κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει πάρει θέση για την επίλυση της κατάστασης» τονίζουν οι γονείς στην επιστολή τους.

Διαβάστε αναλυτικά:

«Οι γονείς των μαθητών της Β΄ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Παπάδου Λέσβου, με ομόφωνη απόφαση, δεν στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο. Με τον τρόπο αυτό διαμαρτυρόμαστε για την ανάλγητη στάση των αρμοδίων στο πρόβλημα το οποίο έχει προκύψει στο σχολείο μας.

Η Β΄ τάξη, στην οποία φοιτούν τα παιδιά μας αποτελείται από 26 μαθητές. Αυτό και μόνο ως γεγονός αντιβαίνει στον Νόμο του 2006 Αριθμ.Φ3/897/97652/Γ1 (Αριθμός μαθητών ανά τάξη ή τμήμα τάξης στο Δημοτικό σχολείο), ο οποίος ορίζει την αναλογία είκοσι πέντε (25) μαθητών προς ένα δάσκαλο. Ωστόσο, οι αρμόδιοι καταφεύγουν στην Τροπολογία-Συμπλήρωση Αριθμ.Φ.12/622/129803/Γ1/16-09-13 σύμφωνα με την οποία: «Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά σχολεία και των νηπίων στα νηπιαγωγεία δύναται με απόφαση του οικείου Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να υπερβαίνει κατά 10% την αναλογία μαθητών ανά δάσκαλο και νηπίων ανά νηπιαγωγό, όπως αυτή ορίζεται στις ως άνω κοινές υπουργικές αποφάσεις».

Στην ένταξη του τμήματος αυτού στις «εξαιρετικές περιπτώσεις», οι αρμόδιοι μας βρίσκουν σύμφωνους, στον αντίποδα όμως της συλλογιστικής τους. Στο τμήμα αυτό φοιτούν δύο μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίοι, σύμφωνα με διάγνωση του οικείου ΚΕΔΔΥ, χρήζουν παράλληλης στήριξης. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η παράλληλη στήριξη λειτουργεί ως «εξατομικευμένη διδασκαλία και στήριξη μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες». Ωστόσο, η εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, η οποία μόλις πριν από περίπου 20 ημέρες ανέλαβε τα καθήκοντά της και για τους δύο μαθητές της Β΄ τάξης , γεγονός που καθιστά εκ των πραγμάτων, το έργο της εξαιρετικά δύσκολο. Επίσης, σύμφωνα με το Ν.4186/2013: «Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε αναλογία, για κάθε μαθητή με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κατά τρεις μαθητές λιγότερους και οι μαθητές κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης κατόπιν απόφασης του συλλόγου διδασκόντων της σχολικής μονάδας και έγκρισης του αρμόδιου Σχολικού Συμβούλου».

Επιπλέον, στο τμήμα φοιτούν δύο μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίοι, και πάλι με γνωμοδότηση του οικείου ΚΕΔΔΥ παρακολουθούν και τμήμα ένταξης, καθώς επίσης έξι μαθητές Ρομά. Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις χρήζουν ιδιαίτερης ενασχόλησης, έτσι ώστε οι μαθητές αυτοί να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια και να τους παρέχονται ίσες ευκαιρίες μάθησης.

Συμφωνούμε λοιπόν πως πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση. Για μια περίπτωση, όπου, όσες προσπάθειες και αν καταβάλλει κάποιος εκπαιδευτικός, οι συνθήκες εκπαιδευτικής, παιδαγωγικής διαδικασίας, αλλά και ασφάλειας των παιδιών μας έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά.

Στελέχη της Εκπαίδευσης μας έχουν παραπέμψει σε καταστάσεις του παρελθόντος, όπου «ο δάσκαλος είχε 40 μαθητές και τα κατάφερνε μια χαρά»! Ας μην ξεχνάμε πως εκείνα τα χρόνια, πρώτα έμπαινε η βέργα στην τάξη και μετά ο δάσκαλος. Και ας αναρωτηθούμε πόσο αδρανείς πρέπει να μένουμε όταν η παιδεία μας γυρίζει τριάντα και σαράντα χρόνια πίσω. Το διάστημα αυτό οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αξιολογηθούν. Να αξιολογηθούν βέβαια, αλλά πώς; Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα εργαζόμενοι σε τριτοκοσμικές συνθήκες; Και τα παιδιά μας είναι μαθητές β’ διαλογής, οι οποίοι δεν δικαιούνται καν αυτά που προβλέπονται από τους νόμους;

Αναφέρουμε ότι έχουμε ενημερώσει εγγράφως τους ακόλουθους:

-κ. Αναστασία Τσολερίδου, Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Λέσβου

-κ. Κωνσταντίνο Καραβοκύρη, Σχολικό Σύμβουλο Ειδικής Αγωγής

-κ. Μαρία Παπαδανιήλ, Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Β. Αιγαίου

-κ. Ανδρέα Λοβέρδο, Υπουργό Παιδείας.

Αξίζει να αναφερθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση παρακάμφθηκε ακόμη και η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Εκπαίδευσης (ΠΥΣΠΕ), το οποίο είχε αποφασίσει τη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Παπάδου ως είχε, με απόφαση όμως της Διευθύντριας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ουσιαστικά υποβαθμίστηκε, καθώς μια εκπαιδευτικός αποσπάστηκε αναγκαστικά για την κάλυψη κενού σε όμορο σχολείο.

Για τους λόγους αυτούς, οι μαθητές της Β΄ Δημοτικού θα παραμείνουν στα σπίτια τους, μέχρι να γίνει το αυτονόητο: να αντιμετωπιστούν ισότιμα, ως παιδιά που αποτελούν το μέλλον αυτού του τόπου, και δικαιούνται τουλάχιστον όσα προβλέπει το Σύνταγμα και οι Νόμοι αυτού του Κράτους και όχι ως αριθμοί και ποσοστά στα χαρτιά των γραφείων.

Οι γονείς των μαθητών της Β΄ Δημοτικού του Δημοτικού Σχολείου Παπάδου.

Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου & Νηπιαγωγείου Παπάδου».


Πηγή: http://www.enikos.gr