Φιλόδοξες εφευρέσεις εκατό ετών ζωής

Τι σκεφτόταν ο δαιμόνιος νους στις αρχές του 20ού αιώνα;
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από όλων των λογιών τις ιδέες, οι οποίες περιμένουν υπομονετικά λες να ωριμάσουν οι καιροί για να έρθουν στη ζωή.

Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ανέτειλε ένας νέος και γενναίος τεχνολογικός κόσμος, δίνοντας ελπίδες σε όλα τα αλλόκοτα όνειρα της ανθρωπότητας.

Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για θεότρελα σχέδια που έβαλαν σκοπό να αψηφήσουν φυσικούς νόμους, αλλά για μετριοπαθέστερες ιδέες που θέλησαν απλώς να κάνουν καλύτερη την καθημερινότητα.

Ενδιαφέρουσες ιδέες και καινούριες προτάσεις βάλθηκαν να κάνουν πιο εργονομικό και χρηστικό το παρόν, αν και όλη η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος του καιρού (ίσως και του μέλλοντος) δεν επέτρεψαν να αποκτήσουν τελικά σάρκα και οστά.

Παρά έμειναν ιδέες και μόνο ιδέες…

Ηλεκτρικό Ντουλάπι Κουζίνας (1917)



Ακόμα και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι καθημερινές δουλειές στο σπίτι απαιτούσαν πολύ κόπο και προσπάθεια, καταναλώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της νοικοκυράς. Αυτό ήταν το πρόβλημα που προσπάθησε να θεραπεύσει το Electrified Kitchen Cabinet με πολύ συγκεκριμένους τρόπους. Το πολυντουλάπι-τραπέζι ζύμωνε ψωμί, έκοβε κρέας και έφτιαχνε παγωτό μέσω ενός περίπλοκου δικτύου από ιμάντες και μοτέρ. Διέθετε επίσης ενσωματωμένο πλυντήριο πιάτων αλλά και χρονοδιακόπτη για την αυτόματη διακοπή των λειτουργιών του, ώστε να μη χρειάζεται να κάθεσαι συνεχώς πάνω από το κεφάλι του! Για πολυμίξερ όμως ούτε λόγος….

Θαλάσσιο Άρμα Μάχης (1917)



Τα σχέδια για το παντοδύναμο υδάτινο τανκ κατατέθηκαν πράγματι στο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ το 1917, τόσο σοβαρή ιστορία ήταν. Προορισμένο να βοηθήσει στις αποβάσεις του στρατού σε παραλίες και παράκτιες πόλεις, το «κάπως αμφίβιο» (σύμφωνα με την επίσημη περιγραφή του!) Sea Tank ήταν στην ουσία δύο θεόρατες ρόδες που είχαν για τάσια οπλοπολυβόλα! Πώς κινούταν αυτό το πράγμα; Με προσοχή και μεγάλο κόπο φυσικά, καθώς το σύστημα κίνησης παραήταν περίπλοκο (και συχνά παράλογο) ώστε να βρει τελικά τον δρόμο της παραγωγής…

Πτυσσόμενο γραφείο (1917)



Την ώρα που κάποιες εφευρέσεις ήταν καταδικασμένες στην αποτυχία πριν καν βγουν από το συρτάρι του δημιουργού, άλλες κατέρρευσαν λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού, κάνοντας όλους να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν πράγματι να τα είχαν καταφέρει. Αυτή είναι η ιστορία του Convertible Desk, μιας ξεκάθαρα εργονομικής λύσης που εξοικονομούσε αρκετό χώρο και είχε το παιχνίδισμα και το κατιτίς της. Δίπλωνε, ξεδίπλωνε, επεκτεινόταν, μαζευόταν, αποκάλυπτε κρυφούς αποθηκευτικούς χώρους και μετατρεπόταν μέχρι και σε σχεδιαστήριο…

Ανελκυστήρας στις Ελβετικές Άλπεις (1921)


Το μοναδικό αυτό δείγμα μηχανικής δεξιοτεχνίας ήταν έτοιμο να κατασκευαστεί αν δεν ερχόταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος να το κάνει παρελθόν. Ο σιδηρόδρομος για τη δημοφιλή κορυφή των Ελβετικών Άλπεων κατασκευάστηκε σε μια περίοδο 16 ετών (ολοκληρώθηκε το 1912), για να τονώσει τον τουρισμό στην περιοχή, και ο ανελκυστήρας θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα καθώς θα ανέβαζε τους επισκέπτες κατευθείαν στην κορυφή! Παρά το γεγονός ότι το μαγικό ασανσέρ δεν φτιάχτηκε ποτέ, ο σιδηρόδρομος του Jungfrau παραμένει ακόμα και σήμερα ένας από τους ψηλότερους του κόσμου…

Προσωπικό υποβρύχιο (1921)



Το Submerging Boat θα ήταν το πρώτο ατομικό υποβρύχιο αναψυχής, αποκλειστικά για διασκέδαση, μια καταπληκτική πράγματι ιδέα χωρίς πρακτικό αντίκτυπο! Δεν ήταν βέβαια ούτε υποβρύχιο ούτε και ατομικό κρις κραφτ, με την καταβύθισή του να γίνεται με πετάλια ποδός. Όταν μάλιστα το βάθος γινόταν επικίνδυνο λόγω πίεσης, υπήρχε ένας «αυτόματος μηχανισμός» που διέκοπτε τη λειτουργία του μοτέρ, κάνοντας το σκάφος να επιπλέει για λίγο κάτω από το νερό πριν ανέβει και πάλι στην επιφάνεια. Σαφώς μπροστά από την εποχή του, δεν ευτύχησε να διασκεδάσει τους λουόμενους του Μεσοπολέμου…

Επεκτάσιμο κοντάκι όπλου (1921)



Απορροφούσε τους κραδασμούς κάνοντας τη χρήση των όπλων ιδανική για γυναίκες, καθώς ο ώμος των κυριών θα ήταν πια απόλυτα προστατευμένος από το «κλότσημα» του όπλου. Την ίδια στιγμή, το μήκος του κοντακιού προσαρμοζόταν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του χρήστη, με τον καινοτόμο μηχανισμό να απορροφά πράγματι το70% των ανακρουστικών κραδασμών! Προφανώς η αγορά δεν ήταν έτοιμη να το καλωσορίσει, καθώς οι κυρίες της εποχής δεν ήθελαν και πολλά πολλά με τα φονικά αυτά μαραφέτια…

Σοφιστικέ αυτοκίνητο-μπανγκαλόου (1918)



Ο πρωτότυπος σχεδιασμός του 1918 μοιάζει πολύ με τα οχήματα αναψυχής που θα κυκλοφορούσαν στους δρόμους λίγες δεκαετίες αργότερα. Μόνο που αυτός ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακός, καθώς το ξύλινο σασί του φιλοξενούσε νεροχύτη, δεξαμενή νερού, ντουλάπια, ακόμα και γραφείο εργασίας! Σαφώς μπροστά από την εποχή του, αν και όχι τόσο μπροστά, καθώς θα δικαιωνόταν λίγο αργότερα…

Χειροκίνητο Velocipede (1918)



Ήταν το 1918 όταν η τελευταία λέξη στον χώρο των παρισινών μετακινήσεων άκουγε στο όνομα του Velocipede. Με λειτουργία παρόμοια με σκάφος θαλάσσης, το όχημα κινούταν σαν να κάνεις κουπί, αφήνοντας τον έλεγχο της κατεύθυνσης και το στρίψιμο στα πόδια! Πρωτότυπο, αν και όχι τόσο λειτουργικό όσο θα ήθελαν οι δαιμόνιοι κατασκευαστές του…

Παιδική χαρά 5-σε-1 (1918)



Πανέξυπνη αν και άκρως επικίνδυνη, η παιδική χαρά βασιζόταν στην τσουλήθρα, το αρχιμήδειο σημείο δηλαδή από όπου ξεκινούσαν όλα. Έβγαζες τη σανίδα της τσουλήθρας, την τοποθετούσες χαμηλότερα και είχες στη στιγμή μια πλήρως λειτουργική τραμπάλα, αφήνοντας αρκετό χώρο και για μονόζυγο! Η πολυχρηστική σανίδα μπορούσε να υποστηρίξει ακόμα και το μικρό roller coaster(!), το οποίο παρέμενε στις ράγες με τη βοήθεια ειδικών πελμάτων. Πραγματικά πρωτότυπη και ιδιοφυής στη μετατροπή και τη λειτουργία της, η παιδική χαρά δεν είχε δυστυχώς καμία μέριμνα για την ασφάλεια των παιδιών, δεν θα μπορούσε έτσι να κυκλοφορήσει στο εμπόριο…

Πηγή: http://www.newsbeast.gr