To μπουσούλημα: Τι αλλάζει στην ψυχολογία του παιδιού

Τώρα θα αναφερθούμε στους τρεις τελευταίους μήνες του πρώτου χρόνου ζωής του βρέφους. Είναι βέβαια χρήσιμο να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές στην α­νάπτυξη, και επομένως οι αλλαγές που επισημαίνουμε δε συμ­βαίνουν ξαφνικά. Πολλά πράγματα από αυτά που θα πούμε συνδέονται άμεσα με όσα έχουν ήδη αναφερθεί. Ωστόσο, στο δεύτερο μισό του πρώτου χρόνου ζωής συμβαίνουν ορισμένες κοσμογονικές αλλαγές. Το βρέφος σας αρχίζει να απομακρύνεται από κοντά σας. Σ’ αυτή την ηλικία τα βρέφη μπουσουλάνε και έχουν απογαλακτιστεί. Μερικά βρέφη αρχίζουν νωρίς το μπουσούλημα, άλλα αργότερα, ενώ ο χρόνος του απογα­λακτισμού από το στήθος ή το μπιμπερό ποικίλλει. Ωστόσο, αυτές οι εξατομικευμένες παραλλαγές στο χρόνο δε μειώνουν τη σημασία του γεγονότος ότι το βρέφος σας, κλείνοντας τον πρώτο χρόνο ζωής, είναι μια ύπαρξη ξεχωριστή από εσάς, με έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον που χαρακτήριζε τη διαφορετικότητά του τους προηγούμενους μήνες.

Πράγματα που έρχονται, πράγματα που φεύγουν

Από την αρχή της ζωής τους τα βρέφη μαθαίνουν τι σημαίνει αρχή, μέση και τέλος. Έχουν ανάγκη ικανοποιητικής ποσότη­τας γευμάτων, που τα παίρνουν μέσα από μια διαδικασία η οποία είναι πολύ σημαντική και ακολουθεί τα εξής στάδια: Το βρέφος θέλει να φάει και γνωρίζει αυτή την επιθυμία. Η τροφή έρχεται. Στην αρχή την αναζητά απεγνωσμένα, αλλά,

όσο η πείνα του ικανοποιείται, η επιθυμία του για τροφή κα­ταλαγιάζει. Όταν το βρέφος χορτάσει, το γεύμα φτάνει στο τέλος του. Έπειτα, το βρέφος αφήνεται να χωνέψει, να συνει­δητοποιήσει ότι κάτι τελείωσε και να αναλογιστεί την εμπειρία που έζησε. Σε λίγο θα επαναληφθεί η ίδια διαδικασία και θα ξαναζήσει την ίδια εμπειρία. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα βρέφη, επίσης, εξοικειώνονται σιγά σιγά με το γεγονός ότι τα μέλη της οικογένειάς τους είναι δυνατόν να εξαφανίζονται και να επανεμφανίζονται μετά από μερικά λε­πτά, μερικές ώρες ή, πολλές φορές, μετά από μέρες. Συχνά παίζουν ρίχνοντας αντικείμενα μακριά και επιθυμώντας να τους τα ξαναδώσουν οι άλλοι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγαλύ­τερα βρέφη τρελαίνονται με παιχνίδια όπως το «Κούκου-Τσα!» ή το «Πού είναι ο τάδε; Να τος!» Αυτά τα παιχνίδια δίνουν στο βρέφος τροφή για σκέψη. Για παράδειγμα, σκέφτονται ότι πράγματα τα οποία δε βλέπουμε δε σημαίνει ότι έχουν εξα­φανιστεί. Μπορεί να φοβόμαστε ότι κάτι δε θα ξανάρθει, αλλά κοίτα! Έρχεται..

Μpουσούλημα

Με το μπουσούλημα η ζωή του βρέφους αλλάζει με τον ίδιο τρόπο που αλλάζει και η ζωή του πατέρα και της μητέρας, καθώς πλέον το βρέφος τους κινείται γύρω μόνο του. Για το ίδιο το βρέφος η δυνατότητα να κινείται με βάση τη δική του επιθυμία και δυνατότητα είναι κάτι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη του αισθήματος ανεξαρτησίας του. Βέβαια, η αυτό­βουλη κίνηση του βρέφους δε σημαίνει το ίδιο πράγμα όλες τις στιγμές. Μερικές φορές το βρέφος φεύγει μπουσουλώντας, γεμάτο ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση, για να εξερευνήσει τι συμβαίνει σε κάποιο άλλο μέρος ή δωμάτιο. Αλλες φορές, πάλι, φεύγει ωθούμενο από άγχος για να ακολουθήσει τη μη­τέρα του, επειδή φοβάται όταν δεν τη βλέπει. Κάποιες άλλεςφορές φεύγει για να αποφύγει κάτι που δεν του αρέσει. Έτσι, από τη μια μεριά το βρέφος σας αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία, από την άλλη όμως απαιτείται από τους γονείς μεγαλύτερη προσοχή τώρα από τότε που το βρέφος σας δεν είχε την ικανότητα να κινείται τριγύρω μόνο του.

Πηγή: http://www.boro.gr